Li Taylandê xweş bikin
Thiti Sukapan / Shutterstock.com
Carinan tê gotin ku mirovên li vir ji ber pêşkeftinên teknolojîk ên li cîhanê neçar in xwe bigihînin hev. Ku ew jî bi lezgînî pêwîstî bi guhertina zîhniyet heye wek nêzîkbûna wan ji pirsgirêkên nûjen ên wek trafîkê, jîngeh û yên din. Ji ber ku em Rojavayiyan ji destpêka van geşedanan ve di nava vê yekê de ne, çend nifşên dem dane me. Li vir divê ew di jiyana yekane de bikin.
Lê gelo kesek qet fikiriye ka em, ferheng, divê çawa li vir biguncînin?
Ji bo her kesî ew bi betlaneyê dest pê dike, carinan ji bo xebatê. Carinan tenê bêguneh ji vî welatê xerîb re, carinan jî bi mebestên nepenî ji ber ku mirovan çîrokên li ser jin û mêrên dildar û dildar bihîstin. Di pir rewşan de ev bi daxwazek bêtir bi dawî dibe. Ji ber çi sedemê dibe bila bibe, mirov dixwazin vegerin.
Hêdî hêdî divê mirov hilbijartekê bike: gelo ew diçin hawîrdorek ku tê de gelek hevwelatî û hevwelatiyên ziman lê hene, an jî bi kêmanî hin çanda rojavayî ya hevwate tê de heye, an jî ew diçin serpêhatiyekê berbi cihên kêm naskirî? Ya paşîn bi gelemperî demek digire, çend betlaneyan an wan hevalek dîtiye.
The Inquisitor jî wisa ye. Ew çû ku li Nongprue, li derveyî Pattaya, di wan salan de "Darksite" rastîn bijî. Xweş û bêdeng, gelek kesk, buffalos, fîl. Lê jixwe gelek tişt dihatin çêkirin û di nav neh salên ku The Inquisitor ê li wir bijî, Darksite di nav jîngehek bi tevahî avakirî de bi seyrûseferek pir mijûl pêşve çû.
Inquisitor bi cîranên xwe yên Taylandî re bi şens bû, mirovên dilgeş, ji bo pêşerojek çêtir pir xebitîn lê kêfê ji bîr nedikir. Inquisitor tenê li taxê bû ku baxçeyek wî hebû û ew hema hema bû milkê komunal gava ku mirov dizanibû ku ew bi rastî dikare jê kêfê bike. Bi vî rengî ew fêrî axaftina Thai, adaptebûnê bû, û bi çalakiyên olî an giştî re hate birin ku wî serî an dûvikê tiştan çêkir heya ku wan jê re rave kirin. Wî bêtir têgihîştinek bi dest xist, bê guman wî dest bi şahiyê kir di jiyana Pattayan de, lê wî dît ku ji tenê dravdanê wêdetir heye, ew jinên li wir hemî ji bo kêfê wiya nakin, wî hîs kir.
Di nav cîranan de gelek îsanî jî hebûn, ku çîrokên li ser herêma xwe ya zikmakî digotin, çima ew li Nongprue bûn, li ser çawaniya debara jiyana xwe ya kêm, li ser malbat û zarokên xwe yên li dû xwe hiştine. Vê yekê jî diyar kir ku yekem ezmûna xerîb a ku The Inquisitor dema ku wî xaniyek duyemîn li taxê kirî û dest bi nûvekirina wê kir. Bi alîkariya çend "chang" - pisporên pêşniyarî ji bo elektrîkê û erdê. Yê ku, di destpêka Gulanê de, ji nişka ve dest ji Inquisitor berda. Çend hefte diçûn malê û di birincê de dixebitin. Inquisitor dît ku di wê demê de bi tevahî nayê qebûl kirin, ew hêrs bû. Dûv re ew ê bizane ku çima ew wusa dikin.
Inquisitor ji diyardeyek din jî êşiya: her çend wî hez dikir ku xelk jê hez dikin, lê fersend dida wî ku pir tiştan fêr bibe, lê bi gelemperî gava ku çend bîra vedixwar fatûreya wî jê re dihat. Wî ji vê yekê pir hez nedikir û plan dikir ku li ser vê yekê tiştek bike. Xwezî, cîranê Manaat, Bangkokî, bi îsan re zewicî bû. Ew hêdî hêdî bûbû hevalek baş, wî bi pargîdaniyek kontrolkirina zirarê de debarek baş qezenc dikir û yek ji wan çend kesan bû ku pir caran pere didan. Wî ji The Inquisitor re got ku ew çawa dixebite: mirovên li vir gelek tiştan bi hev re parve dikin, lê pir caran pereyê wan tune. Tenê bisekinin û bibînin, hûn ê bibînin.
Û erê, Inquisitor dest pê kir ku mirov tiştek bi rêkûpêk parve dikin. Bi piranî xwarin, lê ew tevger bû ku jimartin. Ji ber vê serpêhatiyê, The Inquisitor dê paşê bi fenomena li Isaan re bi sebir be.
Hêdî hêdî mirovan dest pê kir ku baweriya xwe bi Inquisitor bikin û wî karîbû sohbetên kûrtir bike. Bi cîranan re, lê bi xanimên li qehwexaneyên taxê re jî - ji şahî û şahiyê hez dikir, lê her gav ji wan re rêz digirt. Bi taybetî barmeyan bêtir agahdarî da The Inquisitor ka çima wan ev kir. Çiqas jê nefret dikirin, çawa tercîh dikirin ku nebînin hin farangên hov. Zexta ji bo debara malbatê çiqas mezin bû.
Û mezin, cîranan ew birin cem malbatê. Rêwîtiyên wî yên li herêmên geştyarî ji niha ve dest pê kiribûn ku wî aciz bikin, Inquisitor hema hema li her deverê bû. Û hergav ew seyrangeh an otêlên xweş û rehet, ew ê li ser vî welatî û mirovên wî tiştek fêr nebe. Û wî di bin çavdêriyek hêja de serdana malbatên Bangkok kir, pir caran li taxên xizan û qerebalix, lê pir xweş. Nakhom Phanom, ezmûna wî ya yekem a Isaan, bi otobusek partiyê, kuro, ew kes dikarin partiyê bikin. Lê wî tavilê xaniyên pir ziravtir, riswa, erê, lê bi rihetiya hindik dîtin. Inquisitor bi dawî bû li deverên ku rastî xizanî lê hebû, lê her gav dihat vexwendin ku bi wî re xwarinê bixwe. Ew bi awayê jiyana wan, azweriyên wan, pirsgirêkên wan nas kir.
Wî dît ku Budîzm bandorek mezin li ser civakê dike, ne tenê bi perestgehan, lê her weha li ser raman û kirinên mirovan jî. Ev ji bo Inquisitorê ateîst dijwar bû, ku jixwe di xortaniya xwe de nefretbûna ji Katolîkîzmê re pêşxistibû.
Û dû re surprîzek mezin bû, evîna dilşewatiya min bû. Bi koça Îsa. Û paşê li gundekî pir piçûk, herêmek pir feqîr. Hewa bi tevahî cûda û careke din verastkirin. Ew fêr bûye ka meriv çawa li vir di nav kaosê de ajotiye, meriv çawa nêzikî rayedar û polîsan dibe, meriv çawa rêzê li normên xwezayê digire, meriv çawa bi wê xwesteka xerîb a hin bazirganan re mijûl dibe ku hinekî zêde fêkiyan bidûrxistin, meriv çawa bihayên bazarê bi kêm rojane bide. eşyayan, çi qas şîretkirin, meriv çawa tiştan bêyî ku rûyê xwe winda bike pêk bîne, tewra bandora Budîzmê jî heye, hwd.
Piştî çardeh salan li Taylandê, Inquisitor difikirî ku ew nuha hema hema her tiştî dizane. Heya duh dîsa ji evînê matmayî mabû û ev sohbet bû sedema vê blogê.
Inquisitor û dilşewat di nav bazara bajêr de digerin. Roj dibiriqe, gelek kes li der û dora xwe ne, kêf e. Li ser cadeya sereke ya bajarê piçûk jî bazarek heye û li wir Inquisitor dibîne ku gemiyên parastina rojê bi gelek maseyên li jêr hatine daleqandî, kursiyên bi qumaş, lewh û teşengan hatine xemilandin, vexwarin jî jixwe li ser wan in. Piçek di nav gelek kesan de terpilîn, Inquisitor li kêleka delalê dimeşe û dibêje: 'ha, ew li vir şahiyekê dikin'. "Erê, mirinek," ew bi şîrîn radigihîne. Ew di heman demê de dizane ku yê mirî qezaya mopepêtê kir, ya duyemîn di nav hefteyekê de: pismamê xwediyê firoşgeha ku em lê dikirin jî piştî qezayek mopepê mir.
Tesaduf ev e ku em niha li ser keça wê nîqaş dikin: mopedek ji bo wê hêsan e, ew digihîje şazdeh salî û jixwe carinan bi ya me re li gundên derdorê siwar dibe, ji ber vê yekê divê em di paşerojê de wê nehêlin û berhevkirin ji ber ku ew gav bi gav baskên xwe belav dike, bê guman.
"Ma tu piçek xemgîn nakî?" Inquisitor bersiva wê dipirse .
Bersiva şêrîn bi awireke ku dibêje bes e, ew jixwe hîn bûye, gelê Îsanî gotinên nehewce li ser pirsên ehmeqî vala dernaxe. Bê guman ew bi fikar e.
"Ew jî dibe ku qezayek çêbibe," The Inquisitor israr dike.
Dilber dev ji meşê berdide û dibêje: 'Dema ku wextê te hat, tu yê bimirî'.
Wî: 'Ha? Ma hûn nikarin tedbîran bigirin, hişyar bin, hişyar bin?'
Wê: "Na, ne ferq e, dema ku wext hat, ji wê nayê dûrxistin, qedera te ev e."
Ew: "Ji ber vê yekê ka min pir birra vexwarin an na, ew tenê bi çarenûsê ve girêdayî ye?"
Ew: 'Belê'
Inquisitor bîskekê bê deng dimîne, dikene û bi tenê dihêle. Lê ev bersiv demeke dirêj di hişê wî de dilîze. Mirovên li vir, yên ku di Budîzm û karmayê de ne, bi vî rengî difikirin û tevdigerin. Delalê, hema sî û neh e, ne ehmeq e, xwedî nêrîneke dinyayî ye, dizane dinyaya farengî çawa dixebite. Ew ji argumanan re, ji çêtirkirinan re maqûl e û ji gelek tiştan re vekirî ye. Û hê….
Erê, farangek ku li Taylandê dijî pêdivî ye ku pir xwe biguhezîne.
Ji ber ku hûn çiqas bixwazin jî hûn nikarin têgihiştinên weha biguherînin.
Çîrokek xweş, xweş tê vegotin, lê ez bi eslê xwe napejirînim. Ez ji salên 5-î me û ji Achterhoek li Gelderlandê têm. Ez Isaan pir bi wê devera bingehîn a Holandî/Hollandî ya wê demê re berhev dikim. Cotkarên piçûk, karsaziyên piçûk ên çandiniyê yên tevlihev, bapîr, mam û bavên ku piştî şer wek karkerên înşaetê li Elmanyayê digeriyan. Serê sibê şemiyê mal, êvara yekşemê dîsa dûr. Bi bike! Di malê de berazek me hemûyan, hêk mirîşk, goşt kêvroşk. Masîfiroş, kasibkarê komirê, qijkerê meqes: her tişt di kolanê re derbas bû. Ji bo çermê kevroşkê 20 quruş me girt. Pastor her hefte dihat. Serjêkirin li malê pêk hat. Û kê sosîsê herî baş girt? Li vir û wir xizanî bû. Lê di heman demê de gelek hevgirtin jî hebû. Ruhê civakê mezin bû. Alîkariya cîranan, xêrxwazî, lênêrîna hev: têgehên hevpar. Lê bi qederê re jî baweriyeke teqez hebû. Heman keşe li ser vê yekê sekinî. Ji bo pereyek, û qet çaryek çênebûye. Û mirî gava ku wextê we hat. Tiştekî nekin, gazinan nekin, guh bidin rayedaran, ji mamosteyê gund bipirsin ka nameyek zehmet e ku hûn bixwînin, ji şaredariyê bipirsin ka destûr lazim bû. Ji zerfek an şûşeyek genî ya biha hez dikir. Hemî ji xizaniyê, ji bêaqilîbûnê, ne serbestbûnê dihat. Tiştên ku XNUMX sal şûnda hatin, di dawiya salên XNUMXî û destpêka salên XNUMXî de. Tiştek mistîkî li ser hemî Isaan tune! Ti têkiliya wê bi karma û ehmeqiyê re nîne. Di şûna îstifakirinê de, ji ber ku wextê derfet û îmkanên ku li Taylandê çêdibin hîn nehatiye. Ne piştî dawiya meha Adarê jî.
Um, ez li ku bibêjim ku Îsa mîstîk e?
Û ez ê tu carî îdia nekim ku awayê reaksiyonê, an pejirandina wan ji ber ehmeqiyê ye.
Wekî din, ev li ser Taylandê ye û ne tenê Isaan.
Li jêr çîrokên jinên qehwexaneyên taxê û nefreta wan a ji karê wan hene. Nêzîkî deh û panzdeh sal berê celebek NGO ya xebatkarên refahê li Pattaya bi cih bûn (ew jî di televîzyonê de bû). Mebesta wan ew bû ku bi qasî ku tê de keçan ji baran derxin. Nêzîkî keçan bûn û ji bo hevpeyvînê hatin vexwendin. Dûv re ew dikarin qursek perwerdehiya belaş bişopînin û dûv re dê ji karekî di sektorek bi tevahî cûda de ji bar û jiyana şevê werin rêve kirin.
NGO piştî çend salan bê serkeftin ji ber kêmbûna berjewendiyê rawestiya. Di wan salan de wan karîbû pênc keçan razî bikin. Piştî demekê, 5 ji wan 2 biryar dan ku vegerin kafeyê.
Mebesta min ji vê yekê her tiştî ye ji bilî ku wan keçan (herdem) xwedî hebûnek xweş an her tiştê. Lê ev yek jî delîlek din e ku divê meriv pir nefsûc nebe.
Dema ku ez 22 sal berê hatim vir, ji bilî rêzgirtineke mezin, min ji wan jinan re jî gelek xemgîn bû û bi girî li çîrokên wan ên dramatîk guhdarî kir.
Naha, piştî gelek sal û çîrokan, hema hema ez hê bêtir xemgîn bûm ji gelek brayên Farang ên baş ên ku li welatê xwe qûna xwe dixebitînin û xerabiyê li xwe dikin da ku karibin hin keçek li vir xera bikin dema ku… tijîkirin)
Ew jî Tayland e.
Bê guman astengiyek girîng heye ku meriv li barek li Pattaya bixebite. Gava ku hûn wê bendê derbas bikin, xuya ye ku riya vegerê jî dijwar e. Rastiya ku ew NGO ne pir serketî bû, belkî ji ber wê yekê ye ku rêgeziya wê NGO rê li karekî kêm-paeş girtiye. Û ew keç bi rastî çûn Pattaya ji ber ku karekî kêm-drav têrê nake ku ji tengahiyê bimîne.
Wekî din, ez difikirim ku divê cûdahiyek di navbera keçên ku li Pattaya de serketî ne û yên ku ji ber vê yekê dikarin bijarte bin û ji ber vê yekê xwedan (an jî difikirin ku ew xwedî) li ser jiyana xwe bi rêjeyek mezin kontrol dikin, were çêkirin. Ev ji bo xwenasîna wan girîng e û jiyana li wir qebûl dike. Keçên ku ne serketî ne bê guman li wir demek pir dijwar derbas dikin.
Keç/jinên serkeftî dikarin li ser sê kategoriyan werin dabeş kirin:
1. Keçên ku teserûfê dikin û dema têra xwe pere qezenc kirine vedigerin. Ez mînakek wê dizanim. Dema mêrê wê bi salan (dibe ku bi neheqî) ket girtîgehê, ji bo ku têra zarokên xwe bike, çû Phuket-ê bixebite. Ew niha vegeriyaye Îsanê. Wê drav li xwaringehek, dikanek û hewzek ji bo ciwanên herêmê bi kar anî. Niha bi mêr û zarokên xwe re dijî û ji jiyanê razî/xuya ye.
2. Keçên ku teserûfê nakin lê her tiştî xerc dikin. Tiştek ne asayî ye, ji ber ku li Hollandayê jî mirov hene ku, tevî ku baş qezenc dikin, dîsa jî dikevin nav pirsgirêkên deynan. Ji wan keçan re rêyek e, wek nimûne, bi ferengekî (mezintir) re bizewice û bi wî farengî re here cem Îsa.
3. Jinên ku ferngan li hev dixin û ji aliyê aborî ve tazî dikin, lê ew fereng tenê di cejnê de serdana “hevala” xwe dikin. Jinên bi vî rengî dikarin bi dehan mexdûran bikin û her çend hindik bin jî, metirsiyek mezin heye ku ew jin ji destê wan bê girtin. Helbet mebesta te ew ferngên dilê mirî ye. Mafdar.
Bê guman, lêkolîner dikare vê yekê ronî bike ji ber ku wî bi wan jinan re sohbetên kûr kiriye. Dibe ku tiştek ji bo çîrokek din? Tiştê ku ez bi taybetî jê meraq dikim ev e ku gelo van rojan hîn jî gelek keçên ji Isaan diçin Pattaya hene an gelo ew bêtir keçên ji welatên derdorê, Afrîka û Ewropaya Rojhilat in? Di wê rewşê de, jinên Isan ên li Pattaya dê jixwe pir pîr, bi navînî. Ez nabînim ku çemek keçên ji Isaan diçin Pattaya. Lê ez dikarim bê guman xelet bim.
Ez di 23 saliya xwe de cara yekem hatim Taylandê. Ew di sala 1980 de bû. Bangkok wê demê bajarekî cîhanê bû. Û di hemû salên paşerojê de, ji sala 1982-an û pê ve, ez salê bi navînî şeş caran dihatim Taylandê. Di navbera salên ku ez qet neçûm wir û salên ku ez her meh li wir bûm hebûn. Carinan hebûn ku ez du caran li pey hev hatim.
Welê, Bangkok ne Tayland e. Ew guman e. Lê seyrûsefera li Bangkok her dem kaotîk bû. Û di nav 38 salan de çi guherî? Ew tenê qelebalixtir bûye, piştî pir aloziyê Skytrainek hate destnîşan kirin, paşê metro, lê kolan her ku diçe qelebalix û kaotîk bûn.
Hûn dinivîsin ku zîhniyeta Hollandayê ji zayînê û vir ve bi bextewariyê mezin bûye û ev yek li Taylandê ne mumkun bû. Hingê ez li ser Bangkok meraq dikim. Kesek di temenê min de jî li Bangkok bi seyrûsefera nûjen, teknolojî û mîna wan mezin bû. Ji Hollandayê jî zêdetir. Min li vir gelek caran amûrên nûjen hebûn, ku li Hollandayê jî nedihat fikirîn.
Li Hollandayê em di çandeke “divê bikin, nekirin” de mezin bûn. Her tim tiliyek li hewa, her dem "lê" û hişyariyek li ser tiştên ku em dikin. "Heke hûn hişyar nebin, wê demê" ...
Em bi tirs mezin bûn. Careke din li çend stranên Robert Long guhdarî bikin: "Jiyan êş bû" an "Allemaal Angst"… Ev e ya ku hûn li Hollandayê mezin bûne û em bûne hemwelatiyên baş ên ku rêz li qanûnê digirin… Wî û gelek stranbêjên din di yek xalê de ev yek dizanibû. anîn…
Li Taylandê, û hûn rast dibêjin, ew çandek cûda ye. Û ev tiştê ku Taylandî bi wan mezin bûn. Ew ne çil, pêncî sal li paş in. Ew jî ne li pêş in. Ew bi tenê CUDA ne.
@ The Inquisitor
Bi rastî dîsa ji çîroka we kêfxweş bûm. Hûn dizanin ka meriv wê çawa ew qas bi guncan û di bingeh de bihêle.
Ez gelek aliyên ku hûn di çîroka xwe de vedihewînin nas dikim. Lêbelê, min tu carî nikarîbû ew qas xweş binivîsim.
Dîsa spas ji bo tevkariya we û ez li hêviya çîrokên we yên din im.
Silav ji Udon,
Leo Bosink
Hello Inquisitor, (bi awayê paşnavê meraq)
Min nivîsa te bi hurmet û hezkirin xwend û bi encama te razî me. Ramana me ji dîrok û ola me nayê veqetandin, em çiqas bixwazin, çi qas ateîst bin jî, ev ji bo her du aliyan jî derbasdar e.
Ez wisa difikirim ku baldarbûn û bersivdan şert e ku meriv bi rêzdarî bi mirovan re mijûl bibe û li vir bi serfirazî bijî.
Inquisitor baş hatî pêşkêş kirin û di heman demê de bersivek hêja ji beşdar Frits. Pêşî em li ser verastkirinê biaxivin. Ger hûn li Holenda an Belçîkayê biçin cîhek nû, divê hûn jî xwe bi hawîrdora xwe ya nû ve biguncînin, her çend hûn bi zimanî bi rehetî diaxivin û bi bingehên çandê dizanin. Li Taylandê jî wisa. Eleqe û rêzgirtin hêsantir dike ku vê pêvajoya verastkirinê bigihîne rastiyek guncan.
Bi ya min divê em hay ji xwe hebin ku 'sêv û porteqal' bidin ber hev. Hûn nikarin rewşa heyî ya li gelek aliyan bi ya welatekî wek Hollanda an Belçîkayê bidin ber hev. Ji bo ku em bigihêjin cihê ku em lê ne jî gelek dem lazim bû. Tayland hîn jî pêdivî ye ku di gelek ji wan pêvajoyan re derbas bibe.
Lê tişt dikarin zû bimeşin, herêm ji ber Çînê bûye hêza pêşeng. 25 sal berê, hema hema ti binesaziyek, naha hêzek cîhanî ya aborî ye û çi bandorek wê li ser tevger û ramana çînî ya navîn di demek kurt de heye. Gelek niha bi qasî Amerîkiyên navîn modern in. Fikra min ev e ku gerdûnîbûn çand û adet û adetên yekreng dike. Xemgîn e lê rast e….
Çîrokeke din a xweş hevalê min û xwendina xweş, ji bo fêrbûn û şahiyê!!! Ji ber ku piştî nêzîkî 4 salan di Îsan de hîn gelek tişt hene ku ez fêr bibim, lê jina min a baş heye ku mîna dildarê te, carinan ji axaftinê bêtir di bêdengiyê de ji min re dibêje.
Inquisitor, dîsa spas ji bo çîroka te.
Baweriya bi qedera evîn-evîniyê belkî sînorên wê hene. Bi kêmanî ew ezmûna min a li vir bi gelê Thai re ye. Mesela jina min ji vê yekê hez nake ku ez carinan di tariyê de bisiklêta xwe siwar dikim. Pir xeternak. Û ew bi rastî jî nahêle ku ez bi maran re mijûl bibim. Lê gelê Taylandî ku ez carinan bi wan re siwar dibim ne pîlotên kamikaze ne jî: ew rîskên bêberpirsiyarî nagirin. Bi rastî, carinan ez di derbarê xetereyên gengaz de hişyar dikim. Mînakî, ez gelek caran li ser bîsîklêta xwe qehweyek qeşa dikirîm ku diçim qada perwerdeyê. Jina ku qehweya qeşayê difiroşe riya min dizane û carekê min hişyar kir ku divê ez baldar bim ji ber ku PEA mijûlî danîna xetên elektrîkê bû li ser riya ku ez ê bişopînim. Dema ku ez li duçerxeya xwe siwar bûm wê ew hişyarî dîsa dubare kir.
Ew pêşbiryariya dilşewat dikare cûda bixebite: bê guman divê hûn zêde vexwin heke hûn hîn jî neçar in ajotinê bikin. Ger hûn bikin, ew ji berê ve hatî destnîşankirin. Ger hûn wiya nekin, ew jî ji berê ve hatî destnîşankirin. Lê hilbijartin ya we ye. Hevalê we belkî têkiliya di navbera alkol û xetereya qezayê de înkar neke, ji ber vê yekê ew ê we li dijî wê şîret bike. Û gava ku ew keça xwe di derbarê xetereyên siwarbûna mopêdê de hişyar dike, ew jî ji berê ve hatî destnîşan kirin, lê bê guman ew sedem tune ku hişyar neke.
Wê ji bo daxuyaniyên wê wekî ravekek gengaz bibînin.
Inquisitorê delal, tu dibêjî ku hûn nekarin têgihiştina Isaners, an Thais ya li ser jiyan, Budîzm û Karma biguhezînin. Li ser wê gumanên min hene. Ez hatim ku di heman demê de li Darkside bijîm û ez jî bi Taylandek ji Isaan re zewicîm. Lêbelê, ew jî mîna min li ser jiyanê difikire. Peyam ev e ku hûn baldar bin û bê guman ne ku ji çarenûsê bawer bikin lê hişyar bin. Ez wisa difikirim ku te dezînformasyon kir delalê xwe. Jina min jî êdî naxwaze biçe gundê xwe ji ber ku tiştekî ku mirov bibîne tune ye û mirovên li wir jî wek ku tu dibêjî difikire. Jiyana rastîn ne wusa ye, ew dibêje. Ew rojavayî ye û ev yek min kêfxweş dike.
Çîrok xweş, lê çima ew qas digirîn û çima dêûbavên li Taylandê bi gelemperî hîsterîk in dema ku polîs tê ber derî bi ragihandina ku zarokê wan di qezayek mopedê de miriye?
Jixwe, ew tenê qeder e.
Min du caran di nav malbata jina xwe de û li cem cîranan ev yek dît.
Û ji min bawer bikin, piştî daxuyaniyê derb berdewam dike, û ne ji bo demeke kurt.
Her kes bêriya ya xwe dike, û ew li her deverê cîhanê bêyî ol û bawerî derbas dibe.
Jan Beute.
Jina min li ser vê yekê pir kêmtir xemsar e. Hûn dikarin otomobîlek an mopedek normal ajotin, lê hûn dikarin di nav hemî roniyên sor de jî ajotin. Hûn nikarin çarenûsa xwe diyar bikin, lê hûn dikarin wê red bikin.
Lihev neke, Inquisitor. Tenê xweya xweya bedew bimîne, û ew ji bo dilşewatiya we jî derbas dibe. Mîna we, ew jî ramanên xwe hene, ku ti têkiliya wan bi Budîzm an çanda Thai re tune. Piştî her tiştê ku min li ser te xwend, ez bawer im ku hûn ê wiya fam bikin. Li ser tiştên ku hûn difikirin û hîs dikin bipeyivin û kesê din dadbar nekin. Navê pêger.
Heya ku mirov li vir ji Darwîn bêtir pêşîniyê bidin Karmayê, dê tişt neguherin.
Ez tu sedemek jî nabînim ku ez pê re bimeşim.
Ez di gelek waran de adapteyî me, lê sînor hene.
Inquisitor carek din çîrokek xweş dinivîse, lê awaza wî moralî dimîne. Ew wêneyekî ku tê de dixuye ku rewş û şert û merc bi serê mirovan de diqewimin, carinan li ser wan diqelibin û li hember wan nikarin xwe bi çek bikin. Li Îsanê gelek caran ji ber qezayên mopepêdan qezayên trafîkê gelek in. Mantiqî ye ku mirov dema ku beşdarî trafîkê dibin baldar bin. Di heman demê de, di heman demê de di heman demê de nirxa giştî ya Îsayan jî ev e. Mixabin, hin kes vê têgehê nizanin: hişyarî. Alkol mayî dike.
Ev çend sal in ez wê partiyê ku mirin e dizanim û li ser partiyek jî fikirîm. Ji bo xwarin û vexwarinê jî vexwendin. Ger hûn eleqe nîşan bidin tê qedirgirtin, û mirov li Changmai dost û mêvanperwer in.
Divê her kes li her dem û li her deverê xwe bi hawîrdorek civakî û aborî ya nû, nenas re adapte bike. Ger hûn ji Breda li Brabant bar bikin IJlst (li Friesland; Drylts bi Frizîsî) û her weha ger hûn ji Drylts berbi Bangkok bar bikin ev derbas dibe.
Ma hûn neçar in ku pir an hindik biguhezînin bi motîvasyona weya kesane, rewş û hewcedariya we ve girêdayî ye. Civaka îroyîn bi giranî ji ber leza guherîna teknolojîk, ji 50 sal berê pir zûtir diguhere. Bi rêya telefona desta ya ku hin kes bi şev û roj bikar tînin, hemû cîhan her saniye li ser ekrana we ye. Tiştên nû, tiştên şaş, sexte û rastî. Pirsgirêkên hin komên mirovan bi vê yekê re hene. Mobîl dikare bibe bereket lê di heman demê de felaketek jî be. An jî çêtir e: ew bereket e Û felaketek e.
Reaksîyon diguherin: ji qebûlkirinê heta redkirinê, ji asîmîlasyonê heta radîkalbûnê.
Fêr bibin ku bi guhertin û adaptasyonê bijîn.
Piçek hewa xweş.
"Bi vî rengî mirovên li vir, di Budîzm û karmayê de, difikirin û tevdigerin"
Ev bê guman wusa ye, her çend ez difikirim ku hûn berê dikarin li vir guhertinek mezin bibînin.
Lê bi rastî ew li Flandersiya berê ne cûda bû, gava ku pastor hat (bi çêtir gava ku wî dizanibû ku berazek hatiye serjêkirin) di odeyên rûniştinê yên Flamanî de û bi gotina ku ew daxwaza Xwedê ye, hemî bextreş çareser kir. .
“Hûn ji axê çêbûn û hûnê vegerin axê…”
Her gav tê bîra min ku ez hîn jî gava ku ez paqij dikim zarokê xwe diparêzim.
Hûn qet nizanin kî li ser refikê ye 😉