Hot hverfið í Chiang Mai er „svalt“
Ob Luang þjóðgarðurinn
„Hot District“ er að finna í héraðinu Chiang Mai, suður af Hang Dong. Það er auðvelt að komast frá borginni Chiang Mai og er svo sannarlega þess virði að fara í (dags)ferð.
Á leiðinni um þjóðveg 108 geturðu byrjað með heimsókn í þorpið Ban Rai Phai Ngam, sem er 4 km frá þjóðveginum. Þorpið er þekkt fyrir hágæða handofið bómull. Staðbundnir vefarar safnast oft saman á heimili hins látna Saengda Bansit, landsþekkts listamanns sem átti frumkvæði að því að vinna litarefni úr náttúrulegum efnum. Hinn einstaki striga er virkilega þess virði að stoppa.
Haltu áfram á þjóðvegi 108 til enda og beygðu til vinstri inn á þjóðveg 1130. Þetta mun taka þig á gervi DoiTao vatn, þar sem þú getur kælt fæturna í vatninu eða jafnvel farið í dýfu, leigja bát eða flúðasigling er líka mögulegt. Doi Tao vatnið er hluti af Ob Luang þjóðgarðinum og var búið til fyrir Bhumibol stífluna í Tak héraði.
Doi Tao meira
Ob Luang gljúfrið
Ob Luang þjóðgarðurinn er frægur fyrir Ob Luang gljúfrið, umkringt tekkskógum og fjöllum, þar sem lítill lækur rennur fossandi. Í regntímabil þessi litli lækur getur breyst í ofsafenginn vatnshlot og gljúfrið sjálft er gott fyrir dularfulla bergmál. Gestir geta komist frá annarri hlið gilsins til hinnar um litla mjóa brú, en þeir sem óttast hæð eiga erfitt með það. Nærliggjandi hverir bjóða upp á hressandi fótabað fyrir göngufólk.
Mae Tho þjóðgarðurinn
Annar fallegur garður til að heimsækja, einnig aðgengilegur frá þjóðvegi 108 er Mae Tho þjóðgarðurinn. Garðurinn er um 160 mílur frá Chiang Mai, framhjá Ob Luang þjóðgarðinum að þjóðvegi 1270 og síðan norður. Vegurinn að garðinum er ómalbikaður og liggur um djúpar gil og fjallshlíðar, mælt er með bíl í góðu standi og sterku hjarta. En niðurstaðan kann að vera til staðar. Landslagið er fallegt, tilkomumiklir fossar og útsýnisstaðurinn við Doi Mae Tho er frægur fyrir frábært útsýni yfir Karen hálendið hrísgrjónaökrum. Hæsti punkturinn í þeim fjallgarði (1699 metrar) er Doi Gew Rai Hmong nálægt Baan Paang Hin-Fon.
Ég mun aldrei gleyma Hot.
Einu sinni var ég með vini mínum og spurði einhvern leiðina til Hot á þeim tíma þegar ekkert internet var. Heitt, heitt, heitt á hverjum velli sem mér datt í hug en ekkert ljós kviknaði. Friend prófaði líka alla tóna og loksins komst það í gegn. Hot var í 10 km fjarlægð en ég velti því samt fyrir mér hvers vegna einhver skilur ekki tilgang tungumáls en svo eru aftur milljónir sem bera R-ið fram sem L. Að vilja ekki geta eða vilja skilja er að fela skortur á greindarvísitölu og ég held að það sé nóg af rannsóknum á því.
Hvað framburð varðar er lítið athugavert við það, nafnið er ฮอด (h-oh-d) eða einfaldlega borið fram "heitt" í miðtóni. Sérhljóðalengdin er líka skýr, „ó“ svo það er lítið athugavert við það. Heppni, því enska stafsetningin breytir oft löngum sérhljóðum í stutta: โรง er þá rong í stað 'roong', hinn þekkti staður นาน er Nan í stað 'Naan' o.s.frv.
Í mesta lagi get ég ímyndað mér að samhengið hafi ekki verið skýrt: heitt hvað? Hvernig Hvað? Hver, hvað er heitt? Maður, búð, hótel? อำเภอฮอด, ampheu heitt (hverfi heitt) ætti að vera augljóst. En þá gætirðu alveg eins spurt strax á taílensku: „ampheu hot yoe thie nai (na khrap)“: hvar er hverfið heitt? Jafnvel með smá röngum tónum og sérhljóðalengd sem ætti að vera skiljanlegt finnst mér. Auðvitað hafið fyrst vinsamlegt samband: "fyrirgefðu herra, geturðu hjálpað mér?" Eða "halló þar" eða eitthvað, bara út í bláinn "hey, hvar er ..?" Auðvitað öskrar maður ekki á ókunnuga. Nema einhver sé með "IQ vandamál"??
Netið getur líka stundum bilað, fyrir þá sem búa í Tælandi er gagnlegt að læra að lesa taílensku. Svo les maður bara örnefnaskiltin á taílensku. Til dæmis með hollensk-tælenskum stafsetningar- og málfræðibæklingi Ronalds Schütte okkar. 🙂
Rob, ฮอด Heitt byrjar með lágflokkssamhljóði -h- síðan (mjög) löngu sérhljóði -oh- og loks mjúku -t-. Hið síðarnefnda þýðir að það er „dautt“ atkvæði. Svo er það með lækkandi tón og engan miðtón. Ef þú berð það fram sem ensku „heitt“ mun enginn Taílendingur skilja hvað þú átt við.
Þakka þér fyrir skýringuna Tino. Við kunnum bara ensku „hot“.
Úps, takk Tino. Heimskulegt af mér, já er auðvitað dautt en ekki lifandi atkvæði, svo ekki miðja heldur falltónn (eins og í skipun: JÁ! NEI!). Á ensku er O mjög stutt, það líkist ekki 'ó' hljóðinu. Svo sannarlega ekki bera það fram á ensku... þó að enska stafsetningin (heitt) bendi til þess vegna þess að bæði lengd sérhljóða og tónn tapast..
Hljóðfræðilega betur skrifað sem hôht (þar sem T-ið í lokin er hálf horfið, þannig að ekkert áberandi T eða D hljómar í lokin).
Við framburð atkvæða verður einnig að taka tillit til þess að síðasta samhljóð er oft ekki lokið. Svo þegar það er heitt, ætti framhlið tungunnar að vera á móti gómnum í smá stund. Ekki klára það t.
Með orði eins og hrygg, hangir bakhlið tungunnar við góminn í smá stund. Ekki klára það k.