Taíland skorar mjög illa í enskukunnáttu!
Taíland hefur lagt sig fram við að bæta enskukunnáttu, eins og sést af nýlegum verkefnum eins og sýndarenskukennslustofum í nokkrum skólum í Bangkok. Þrátt fyrir þetta er landið enn í 8. sæti innan ASEAN-svæðisins og í 101. sæti á heimsvísu í 2023 enskukunnáttuvísitölunni.
Samkvæmt skýrslu EF Education First, sem lagði mat á enskukunnáttu 2,2 milljóna fullorðinna í 113 löndum, fellur Taíland í „mjög lágt“ hæfniflokkinn með einkunnina 416, rétt á eftir Kambódíu í 421. Hins vegar undirstrikar þessi röðun vaxtarmöguleikar fyrir enskunám í Tælandi.
Singapúr er í fremstu röð á ASEAN svæðinu og er í 2. sæti á heimsvísu með „mjög hátt“ færnistig upp á 631. Filippseyjar og Malasía skora einnig vel, í 2. og 3. sæti í ASEAN og 20. og 25. sæti á heimsvísu, bæði flokkuð sem „há“ færni. Víetnam og Indónesía eru hærra en Taíland, með „hóflegt“ og „lágt“ færnistig í sömu röð.
Núverandi staða Taílands í ensku hæfnivísitölunni gefur til kynna svæði til þróunar. Með áframhaldandi fræðsluátakinu vonast embættismenn eftir framförum í framtíðinni á alþjóðlegum tungumálakunnáttustöðlum landsins.
Athugasemd ritstjóra
Ástæður fyrir tiltölulega lítilli enskukunnáttu Tælands eru margþættar og flóknar. Sérfræðingar og menntun umbótasinnar benda á blöndu af menningarþáttum og skipulagsvandamálum innan menntakerfis Tælands. Þessi mál hafa bein áhrif á menntun og starfsmöguleika í Tælandi og hafa áhrif á getu Tælendinga til að stunda nám erlendis, starfa í ferðaþjónustu og taka þátt í alþjóðasamfélaginu.
Stór þáttur sem stuðlar að lítilli enskukunnáttu í Tælandi er ójöfnuður í menntakerfinu, sem hefur enn versnað af Covid-19 heimsfaraldri. Skólar með færri úrræði höfðu minni aðgang að rafrænum náms- og myndfundahugbúnaði, sem setti niður nemendur sem treysta á kennara sína til að kynnast ensku. Börn úr efnameiri fjölskyldum sem hafa aðgang að betri menntun munu áfram njóta góðs af tækifærum sem fátæk börn hafa ekki.
Annar mikilvægur þáttur er áherslan á hlýðni og utanbókarnám í taílenskri menntun. Margir taílenskir kennarar tala aðeins tælensku í tímum og áherslan er aðallega á málfræði, lestur og ritun, þar sem nemendur eru varla hvattir til að tjá sig á ensku eða jafnvel tælensku.
Gæði menntunar í móðurmáli spila líka inn í. Ef nemendur eru ekki sterkir í sínu fyrsta tungumáli verður erfiðara að ná betri árangri í öðru tungumáli. Hluti af vandamálinu við litla enskukunnáttu í Tælandi má einnig rekja til þess hvernig helstu landspróf landsins, fjölvalsprófið (O-NET), eru innleidd. Þessi próf eru aðeins lögð þrisvar sinnum með þriggja ára millibili í sjötta, níunda og tólf bekk, frekar en á hverju ári. Þetta gerir það að verkum að það er ómarkvisst að mæla framfarir einstakra nemenda miðað við fyrri einkunn á hverju ári.
Þetta er vegna þess að taílenska er allt annað tungumál. Tónar, stafróf, setningagerð, engar greinar, engin fleirtölu og engin þátíð og framtíð. Þess vegna er jafn erfitt fyrir okkur að læra tælensku á hinn veginn. Ennfremur, ef þú vilt búa í landi, ert þú sá sem verður að aðlagast og aðlagast. Viljum við líka koma til landsins sem útlendingar?
Nú snýrðu bara vandanum við með því að fullyrða að ef við komum til að búa hér verðum við að læra tælensku.
Væri það ekki betra fyrir Taílendinga almennt ef þeir lögðu sig meira fram við að læra ensku?
Ég bý hér með tælenskri fjölskyldu minni. Við eigum frænda (nú 17 ára). Ég hjálpaði honum fjárhagslega á þeim tíma til að leyfa honum að taka viðbótarenskukennslu (í mörg ár). Niðurstaðan er sú að hann talar enn lélega ensku. Ástæðan: engan áhuga, ég sé hann á hverjum degi eftir skóla en hann hunsar mig bara.
Í lok mánaðarins gef ég honum alltaf vasapeninga, svo fæ ég vinalegt 'wai' en annars ekkert! Hann fékk kjörið tækifæri til að hressa upp á enskuna sína með farang í fjölskyldunni. Húsið okkar er rétt hjá honum, án girðingar. Hann kemur aldrei heim til okkar.
Í langa skólafríinu (3 mánuðir) hefði hann alveg getað komið til að stunda áhugamál saman. Honum leiðist til dauða og hangir í sófanum á hverjum degi. Hann gerir ekkert fyrir utan að spila leiki á spjaldtölvunni sinni. Það einkennir æskuna, með slíku hugarfari mun aldrei neitt breytast.
Eftir þetta skólaár vill hann hefja háskólanám. Hins vegar eiga þeir ekki peninga. Konan mín segir mér að þeir ættu örugglega ekki að banka upp á hjá okkur. Við vorum hunsuð öll þessi ár, nú geta þeir líka gert áætlanir sínar. Og hún hefur rétt fyrir sér. Þeir koma mánaðarlega til að biðja um vasapeninga, en annars þekkja þeir okkur ekki. Þetta sýnir bara hvernig flestir Taílendingar hugsa. Leti og leti.
Reyndar, en ef þú, sem taílenskur, vilt stunda alþjóðleg viðskipti, muntu ekki komast langt með aðeins taílensku.
Alveg rétt,
Ég verð að bæta því við að flestir, eins og ég, koma til að búa hér síðar á ævinni
og það er því ekki lengur svo auðvelt að læra allt annað tungumál.
Það eru auðvitað líka margir farang, sem hafa nánast engin samskipti við alvöru Taílendinga.
Þeim finnst því ekki nauðsynlegt að læra tælenska tungumálið og ganga venjulega út frá því að þeir geti gert hlutina sína á sinni góðu eða venjulega brotnu ensku.
ein af ástæðunum er að allt er talsett í sjónvarpinu, enskar myndir eru alltaf á taílensku... alveg eins og í Frakklandi eða Þýskalandi, með þeim afleiðingum að þeir heyra varla ensku
Enskukunnátta er örugglega flókið vandamál í Tælandi.
Margt fer úrskeiðis, margt er rangt raðað eða ekki uppfært og svo er líka félagslegt samhengi.
Það eru ekki allir fátækir og ekki búa allir ríkir í Bangkok.
Fyrrum enskur samstarfsmaður minn í háskólanum, sem hafði einnig unnið á Spáni og Ítalíu og lært spænsku og ítölsku þar, fullvissaði mig um að þú lærir tungumál mun hraðar ef þú lendir í því á hverjum degi. Og árekstrar milli taílensku og enskumælandi eru líklegri til að eiga sér stað í Bangkok og alvöru ferðamannastöðum en í sveitinni í Isaan. Að auki er óttinn við að gera fjóra.
Ég er með enskutíma á laugardögum og sunnudögum með taílenskum börnum úr þorpinu.
Einn þeirra, 10 ára, talar mjög þokkalega ensku og getur líka lesið ensku. Það er aðeins erfiðara að skrifa. Þegar ég nýlega breytti bekknum mínum með honum í 1 tíma hjólatúr og við vorum hissa á að hitta Englending, neitaði hann meira og minna að opna munninn. Hann er sérstaklega góður í Engsle því hann fer í kennsluskóla á laugardags- og sunnudagsmorgnum, auk daglegra enskutíma í góðum framhaldsskóla. Móðir hans býr og starfar í París og borgar reikningana.
Ég er sannfærður um að lang helsta ástæðan fyrir lélegri ensku er óttinn við að vera hlegið að þeim ef þeir bera eitthvað vitlaust fram. Jafnvel þó að einhver geti talað þokkalega og fólkið sem hlær að þeim sé mun verr fært um það. Sú skömmarmenning er mjög djúp.
Það sem er engu að síður sérstakt er að sífellt fleiri ensk orð læðast inn í taílensku. Þeir geta þá munað þessi orð. Til dæmis finnst Taílendingum alls konar hlutir 'ótrúlegt' og þú þarft ekki að segja Thorathat, það sem allir eru að tala um er sjónvarp og Lao Angung er bara vín o.s.frv.. Þannig að enskan hefur enn áhrif, þrátt fyrir að Taíland beinist sífellt meira að Kóreu, til dæmis. .
Munurinn á „flokkunum“ kemur líka í ljós hér. Hinir fátæku fá venjulegan skóla þar sem kennarar tala varla fyrir utan dyrnar; skólasafnið inniheldur aðeins tælenskar bækur vegna þess að, ó boy, óvelkomin bók mun laumast inn. Auk þess sagði taílenskur ráðherra einu sinni upphátt að enska væri ekki mikilvæg því taílenska á örugglega eftir að verða heimstungumál... Hvað á maður að gera við svona fólk?
Tælenskir fræðimenn tala ensku, svo þjálfunin er vissulega til staðar svo framarlega sem þú ferð upp og borgar fyrir það. Háskólar kenna í raun erlend tungumál, en það er ekki raunin fyrir Noi í Isaan.
Byrjaðu fyrst að þjálfa kennarana almennilega í ensku og nútímamandarínu og bættu því síðan við námskrána.
Reyndar, fyrst þjálfa kennara almennilega. Á landsbyggðinni er enskukennarastigið hræðilega lélegt.
Og vegna skorts á vel þjálfuðum kennurum var hægt að ráða fullkomna enskumælandi kennara erlendis frá. Þó þetta gerist nú þegar í litlum mæli, að mínu mati allt of lítið.
Ég get ekki verið sannfærður um að einstaklingur af taílenskum uppruna hefði fullkomið vald á ensku. Taílenska og enska tungumálin eru gjörólík.
Dýru alþjóðlegu skólarnir skilja þetta. Kennararnir þar eru oft útlendingar. En hér líka sama vandamálið, engir peningar eru engin fullnægjandi menntun. Og svo halda þeir áfram að berjast.
Hugsaðu það líka, því rússneska, kínverska og indverska er líka mjög slæm og þegar allt kemur til alls eru þeir meirihluti ferðamanna sem koma til Tælands. Stór hluti Evrópubúa talar ekki ensku.
Já, og í sveitinni þarf svo sannarlega á því að halda.
Reyndar, hversu vel talar þú taílensku, rússnesku og kínversku?