Súpan er ekki borðuð eins heit og hún er borin fram
Viðskiptaráðuneytið reynir að draga úr áhyggjum erlendra fyrirtækja af fyrirhugaðri breytingu á lögum um erlend viðskipti til að takmarka þau fyrirtæki.
Forstjóri atvinnuþróunarsviðs lofar aðlögunartíma. Auk þess nær breytingin ekki til erlendra fyrirtækja sem starfa samkvæmt alþjóðlegum samningum, fyrirtæki með fulltrúa í Tælandi og fyrirtæki með fjárfestingarréttindi frá fjárfestingarráði.
Breytingin, samkvæmt Pongpun Gearaviriyapun, miðar að því að loka glufur sem eru notaðar til að sniðganga regluna um að meira en 50 prósent hlutafjár í fyrirtækinu verði að vera í eigu Tælendinga. Lögin setja hins vegar engar takmarkanir á skipan stjórnar og atkvæðisrétt hluthafa þannig að útlendingar geti áfram ráðið ríkjum.
Meðal atvinnugreina sem breytingin hefur áhrif á eru rafræn viðskipti, fjarskipti, vörustjórnun, tæknitengd fyrirtæki [?] og erlend fyrirtæki sem hafa þegar fengið samþykki en eru ekki enn í rekstri.
Lagabreytingin hefur einnig afleiðingar fyrir veitingastaði, matvöruverslanir og fararstjóra (sjá myndasíðu og hér að ofan). Þessi fyrirtæki og sú starfsgrein eru (héðan í frá) eingöngu frátekin fyrir Tælendinga. Þannig vill ráðuneytið binda enda á hina skásta framkvæmd, sérstaklega á ferðamannastöðum eins og Chiang Mai, Phuket og Surat Thani. Þar eru í raun mörg fyrirtæki rekin af útlendingum og erlendir fararstjórar starfandi.
Ekki kemur fram í greininni hvort vörn Pongpun hafi áhrif. Blaðið ítrekar það sem það skrifaði í gær að erlent sendiráð líti á breytinguna sem tilraun til að vernda tælensk fyrirtæki gegn samkeppni frá erlendum fyrirtækjum.
(Heimild: bangkok póstur, 3. nóvember 2014)
Ef ég les þetta rétt þá var sagan í gær hugsunarlaus, vísvitandi ófullnægjandi eða að kasta vísvitandi fiski til að sjá hvenær maður byrjar að pípa, Píp- og kreistukerfið.
Þá hafa ummælin í gær orðið þeim ljós, burtséð frá því hvað hefur verið sett niður í diplómatískum orðum á snyrtilegum stofum.
Það sem ég er að lesa núna er að takmarka raunverulega forystu í eingöngu innlendum fyrirtækjum í ákveðnum geirum. Og hin ráðstöfunin heitir einfaldlega verndarstefna. En segðu það og ekki slá í gegn.
Ótti hefur verið sáð og fáðu það fræ úr moldinni. Nágrannalöndin njóta góðs af.
Kom til Tælands í gærkvöldi – eftir of langt ferðalag vegna þess að ég missti af tengiflugi í Dubai – og í morgun yfir kaffi á hótelinu mínu las ég í gegnum Bangkok Post. Greinin sem vísað er til hér að ofan vakti strax athygli mína. Sammála svari Eriks hér að ofan: eea hefur sterka lykt af verndarstefnu og það er slæmt, það hefur nú verið nægilega sannað að þetta virkar ekki til lengri tíma litið. Það er frekar gagnkvæmt. Í því ljósi kemur það að minnsta kosti á óvart að lesa eftirfarandi tilvitnun í Pongpun: „við leggjum áherslu á að bæta staðla núverandi fyrirtækja og þeirra sem íhuga að fjárfesta í landinu til að vera í samræmi við núverandi alþjóðlega viðskiptahætti……………“. Það er einmitt í þessum núverandi viðskiptavenjum í heiminum sem enginn staður er fyrir verndarráðstafanir og þar sem þær birtast eru þær að minnsta kosti harðlega fordæmdar af WTO, Alþjóðaviðskiptastofnuninni – sem Taíland er einnig aðili að.
Greinin tengir einnig við spillingu, sem þessar aðgerðir gætu einnig hjálpað til við………………………… Auðvitað er spilling flutt inn af erlendum fyrirtækjum og fjárfestum………….,
Taíland er nú þegar land verndarstefnunnar. Mörg erlend fyrirtæki hafa þegar verið tekin yfir af taílenskum stjórnarmönnum eða keypt að fullu. eins og Mac Donalds og pizzufyrirtæki o.s.frv. Það er ekkert 1 land sem verndar sig eins og Taíland.
Já Kína...Innflutningsgjöldin hérna eru gríðarleg. Það er ekki eðlilegt hvað kílóið af osti kostar hérna... Og það er aldrei hægt að útrýma spillingu... Því hvernig fær núverandi ríkisstjórn svona mikið ríkidæmi. Spilling er nú opinber. vegna þess að litli maðurinn sýnir það, en maður sér aldrei neitt frá elítunni, þó þeir séu spilltari en hinn venjulegi lögreglumaður. Lögreglumaðurinn er ekki búinn að skrapa saman 125 milljónum en margir í ríkisstjórninni hér hafa... Í Hollandi er spilling undir borðinu. Maður sér það aldrei. WTO getur gelt allt sem þeir vilja. Taíland gerir það sem þeir vilja samt. WTO er eingöngu stjórnunarklúbbur og hefur engin áhrif á stefnuákvarðanir hér eða í nokkru landi. Taíland er heppið að launin séu svona lág. Því hvaða vörur hafa nú verið fundnar upp í Tælandi? Spilling var innleidd af elítunni eða betur þýðing "af" valdamönnum, ekki af fyrirtækjum.
Sjáðu, hér förum við aftur.
Enn og aftur rís hausinn upp sú fávita verndarhyggja sem er sérstaklega, ákaflega rótgróin í genunum sem henni fylgja, sérstaklega hjá ákveðnum íbúahópi.
Auðvitað á að vernda landið gegn viðbjóðslegum áhrifum gwailoo.
En vissulega til tjóns fyrir meirihluta þjóðarinnar.
Í ákveðnu stóru landi í Asíu er líka reynt að halda öllu sem ekki er innfæddur maður utan landamæranna.
Og það hefur gengið nokkuð vel hingað til.
Því miður eru drögin líka að fara í smá rugl þar.
Fólk er meira að segja farið að sjá að verslun er tvíhliða gata.
En sá skilningur hefur ekki enn náð til valdastéttarinnar í Tælandi.
Fjárfestar vilja hafa stjórn á fyrirtæki sínu og vilja ekki sitja uppi með skylduaðan samstarfsaðila sem vill oft líka vera við stjórnvölinn.
Og fórnarlambið er……..
Hins vegar, eftir að hafa lesið þetta allt hefur lítið sem ekkert breyst frá fréttum gærdagsins varðandi hugsanir Tælendinga.
Það hefur ekki mikið breyst fyrir stóra erlenda fjárfesta, myndi maður trúa.
Já, þeir eru hræddir við það.
Ef japanskir raftækja- og bílaframleiðendur myndu færa sig um set væri hörmungin ómetanleg.
En já, lítill einkafjárfestir eða frumkvöðull frá Hollandi eða Belgíu, til dæmis, þeir vilja frekar tapa en ríkum.
Og hvers vegna, spyr ég aftur?
Þar sem ég bý ekki langt frá Lamphun iðnaðarhverfinu eða terwel, Nikom iðnaðarhverfinu.
Myndi það fara eða fara annað fyrir mörg eða að hluta japönsk fyrirtæki sem eru hér, og jafnvel þekkt hollenskt fyrirtæki í flugvélakerrum?
Að vera algjör HÖRMUN fyrir atvinnuna á svæðinu hér í Norður-Taílandi.
Taíland er eyja í Suðaustur-Asíu.
Hvenær munu þeir byrja að byggja múr í kringum þessa eyju, það mun einnig veita atvinnu fyrir þá fjölmörgu atvinnulausa Tælendinga.
Rétt eins og Kínverjar gerðu fyrir öldum gegn innrásarher, betur þekktur sem Kínamúrinn.
Nú er ferðamannastaður.
Jan Beute.