Stjórnlagadómstóll og spillingarnefnd slá til baka
Yfirlýsing Miðstöðvar friðar og reglu (Capo) um að nálgast konunginn ef svo ólíklega vill til að ríkisstjórnin þurfi að segja af sér hefur farið illa út úr stjórnlagadómstólnum og landsnefnd gegn spillingu. Capo er að reyna að hafa afskipti af starfi beggja sjálfstæðu stofnana, það hefur verið gagnrýnt.
Dómstóllinn gaf út yfirlýsingu í gær sem stangast á við ásökun Capo (stofnunarinnar sem ber ábyrgð á að framfylgja neyðarlögunum sem gilda um Bangkok) um að Thawil-málið sé út fyrir takmörk sín (sjá: Rauðskyrtumótið aflýst; Capo vonast eftir afskiptum konungs). Capo veltir fyrir sér framtíðinni og frá leynilegum hótunum, skrifar dómstóllinn. Ef svo ólíklega vill til að aðgerð Capo trufli starf dómstólsins mun hann íhuga að grípa til málshöfðunar gegn miðstöðinni.
Á miðvikudaginn mun dómstóllinn ákveða hvort Yingluck fái tveggja vikna framlengingu til að undirbúa vörn sína. Dómstóllinn metur hvort hún hafi brotið stjórnarskrána með því að flytja þáverandi framkvæmdastjóra Thawil Pliensri úr þjóðaröryggisráðinu. Óbeint hefði hún aðstoðað mág sinn í starfi ríkislögreglustjóra. Verði hún fundin sek verður hún að segja af sér og hugsanlega ráðherrann eða einhverjir stjórnarþingmenn líka.
Landsnefnd gegn spillingu (NACC) fordæmir einnig yfirlýsingu Capo. NACC er að rannsaka hlutverk Yingluck sem formanns National Rice Policy Committee. Hún er sögð hafa mistekist að taka á spillingu í hrísgrjónalánakerfinu. Í þessari málsmeðferð ákveður öldungadeildin hvort Yingluck eigi að segja af sér ef NACC telur hana seka. Hún verður að hætta störfum þegar í stað.
Supachai Somcharoen, formaður kjörráðs, hefur líka fátt gott orð um Capo. Capo hefur enga heimild til að skipa kjörráðinu að flýta fyrir boðun nýrra kosninga, segir hann.
Abhisit, leiðtogi stjórnarandstöðunnar, biður Yingluck um að íhuga að leysa upp Capo-herinn þar sem hann sinnir ekki skyldum sínum sem skyldi.
Yingluck forsætisráðherra segir að landið sé ekki á leið í pólitískt tómarúm ef dómstóllinn neyði hana til að segja af sér. Staðgengill forsætisráðherra getur komið í hennar stað.
(Heimild: Bangkok Post19. apríl 2014)
Heimasíða mynda: Fundur Capo með æðstu embættismönnum. Framan til vinstri, hálframma, forstjóri Capo Chalerm Yubamrung.
Bakgrunns upplýsingar
Bangkok Post býst við óskipulegum aprílmánuði
Yingluck forsætisráðherra reynir að kaupa tíma í hrísgrjónamálinu
Ríkisstjórnin heldur niðri í sér andanum: er tjaldið fallið í dag?
Spenna eykst í pólitísku Tælandi eftir niðurstöðu stjórnlagadómstólsins
Pheu Thai: Það verður enginn hlutlaus forsætisráðherra og ríkisstjórnin mun ekki víkja
Framburður Suthep er rangur; Ríkisstjórnin vill að herinn bregðist við
Breytingar geta aðeins átt sér stað með frjálsum kosningum, þær síðustu voru skemmdarverka af Suthep og lýðræðisflokki hans, það þarf að gera hið fyrsta. Svo engin tegund af coupe gegn völdum sitjandi Premier.
Breytingar frá feudal eða fákeppnisskipulagi yfir í form lýðræðis fara ekki í gegnum kosningar í neinu landi í heiminum, heldur í gegnum byltingu: uppreisn íbúa gegn ríkjandi elítunni sem hefur ekkert með örlög þjóðarinnar að gera. íbúa…..
Chris, þetta er frekar djörf staðhæfing. Við skulum skoða listann yfir lönd þar sem lýðræði, eftir áratuga hernaðarlegt, fákeppnisbundið einræði, hefur náð traustum fótum með kosningum:
- Eldpipar
- Argentína
- Bólivía
- Ekvador
- Paragvæ
- Úrúgvæ
- Kólumbía
— Brasilía
- Perú
Í stuttu máli sagt er nánast öll meginland Suður-Ameríku nú lýðræðisleg, án byltingar.
Aftur að teikniborðinu, Chris 😉
Kæri Cor
Þetta er ekki svo djörf fullyrðing ef þú brenglar hana ekki eins og þú gerir. Ég er ekki að tala um lönd þar sem lýðræði hefur skotið rótum EFTIR áratuga kúgun. Ég er að tala um afnám eða brotthvarf kúgunar VIA kosningar. Í fyrsta lagi verða skilyrðin fyrir raunverulegum frjálsum kosningum að „berjast“ við yfirstéttina, hvort sem það er óbreyttir borgarar eða her. Suður-Ameríka er full af þessari baráttu. Ég held að það ætti líka að gerast í Tælandi fyrst. Kosningar undir feudal eða fákeppnisstjórn leysa ekkert.
Kæri Chris, þá ættirðu að sleppa orðinu „bylting“ vegna þess að „bylting er róttæk breyting á stjórnmálakerfinu á ofbeldisfullan hátt. Og það var ekki raunin í neinu af löndum Suður-Ameríku. Í Níkaragva varð sandinistabylting árið 1979 þegar einræðisherrann Somoza var steypt af stóli. Því miður er Níkaragva enn í dag næst fátækasta landið (á eftir Haítí) á vesturhveli jarðar, þannig að markmið Sandinista hafa mistekist hrapallega. Það er enn mjög lítil auðug elíta, aðeins þeir eru nú kallaðir Sandinistar.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Revolutie
Bylting þarf ekki að vera ofbeldisfull.
Fundarstjóri: vinsamlegast engar umræður utan umræðu um Suður-Ameríku.
Það eru fullt af dæmum í sögunni þar sem þjóðaruppreisn hefur leitt til árangurs.
Til dæmis, frönsku byltingin með sínum Trias Politica, þar af leiðandi gæti lýðræði raunverulega virkað. Ameríska byltingin var afleiðing þessarar frönsku nýhugsunar.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Trias_politica
Í Hollandi, undir þrýstingi frá uppreisnum í Evrópu, sem hótuðu að breiðast út til okkar, var stjórnarskráin frá 1848 samin.
Eftir rússnesku byltinguna vissu hollenska elítan árið 1917 ekki hversu fljótar þær þurftu að vera til að innleiða almennan kosningarétt og kosningarétt kvenna.
Sem stendur uppfyllir Taíland, eins og mörg Suður-Ameríkuríki, ekki þau (Trias Politica) staðla sem lýðræðisríki ætti að uppfylla.