Thai Buck Wig
Ég veit ekki með þig? En bæði ég og aðrir þjást stundum af taílensku geitahárkollunni.
bok ken wig (the ~) klæðast hárkollu geitarinnar, að vera óánægður, vera illa skapaður, hegða sér þrjóskulega, gremjulega, [(1858) frá átjándu öld, hárkollutímabilinu; ef maður bar hárkolluna kæruleysislega, eins og naut (hrekklaus manneskja), þótti það merki um afskiptaleysi]
Með kærustunni minni birtist þetta stundum í nokkurra daga þögn. En það fyndna er að ég sé þetta oft ekki einu sinni koma. Nú er auðvitað hægt að segja að ég sé að gera rangt, eða að ég sé ekki í góðu sambandi við kærustuna mína, en ekkert gæti verið fjær sannleikanum. Því það er ekki málið. Oft heyri ég bara eftir daga þögn hvað gerðist sem olli því. Og það eru oft smáræði, en líka hlutir sem eru algjörlega óviðráðanleg eða mér að kenna. Þegar ég upplifði þetta í fyrsta skipti fannst mér þetta hræðilegt.
Tælenskar konur
Nú, svo mörgum geitahárkollum seinna, veit ég hvernig ég á að takast á við það og ég hef nú komist að því að konur eru í því Thailand (getur) gert það. Jafnvel hjá tengdamömmu sérðu þessa hegðun þegar pabbi hefur gert eitthvað (sem hann sjálfur veit ekki) eða hefur ekki gert. Stundum sé ég líka þann mann líta út og hlæja eins og bóndi með tannpínu því hann veit í rauninni ekki hvað gerðist, á meðan öll gatan og fjölskyldan hafa fyrir löngu tekið eftir því. En hann veit líka hvernig á að takast á við það núna.
Ég skal gefa þér dæmi. Síminn hjá kærustunni minni er uppiskroppa með lánstraust. Vandamál vegna þess að hún þarf að hringja þegar hún er búin í vinnunni svo ég geti sótt hana. En í vinnunni eru þeir með síma og venjulega nota þeir hann. Ég get ekki sótt hana á föstum tíma því það er ekki vitað hversu mikil vinna er á hverjum virkum degi. Lokatíminn er því breytilegur. Þannig að samkomulagið er að ég fæ símhringingu meira en 30 mínútum fyrir lok vinnutíma svo ég geti verið tilbúinn á staðnum til að sækja hana tímanlega. Ég get heldur ekki hringt í hana því hún er ekki með síma með sér í vinnunni (engir vasar í buxunum).
Rangt?
Í stuttu máli get ég ekki gert rangt. Rangt! Því miður reynist ekkert minna satt. Venjulega hringir hún úr vinnunni en í þetta skiptið hringir hún allt í einu úr húsi vinar í 2 kílómetra fjarlægð. Ef ég vil koma, fáðu hana þangað. Auðvitað er ég hissa því hvernig komst hún þangað? Allavega, við förum glaðir inn í bílinn og förum að sækja hana. En um leið og hún sest inn í bílinn sé ég á andliti hennar að hún er reið. Það er stríð! Ekkert sjoege (ekki gott orð) kemur út. Geitahákollan stendur upp aftur.
Eins og það kom í ljós löngu seinna þá hefði ég átt að hringja í hana á hálftíma fresti frá kl. hæð var ekki með síma hjá sér og því gat hún ekki hringt í mig. Rökfræði? Ég sé hann ekki. Því ef þú ert ekki með síma meðferðis, hvernig nærðu til einhvers? Ennfremur er einfaldlega sími í vinnunni sem hægt er og má nota til að hringja, svo til hvers að ganga tvo kílómetra fyrst? Allavega, ef apinn loksins kemur alveg út, þá fór þetta svona: Hún vildi vita hversu langt og hversu langur tími það væri að labba heim til vinkonu sinnar og vegna þess að það tók svo langan tíma (12 mínútur eða eitthvað) þá lét hún mig gera það . Það var mér að kenna, því ég hafði sagt að það væri 00 mínútna gangur.
Rökfræði?
Alveg rétt vegna þess að við Hollendingar göngum á hollenskum hraða og þar af leiðandi nákvæmlega 5 km á klukkustund og því taka 2 kílómetrar um það bil, nákvæmlega !!, 20 mínútur. Þannig að geitahákollan stendur upp og hún losnar bara þegar hún hefur þagað nógu lengi og hefur kannski gleymt af hverju hún er eiginlega reið. Lausnin: Áskrift að farsímanum hennar og þetta vandamál kemur aldrei aftur. Brosið kemur að sjálfsögðu aftur. Rökfræðin? Segðu honum bara.
Gott að ég get hlegið að því núna og oft ekki lengur leitað að orsökinni og hvort hún liggi hjá mér. Ég veit núna að ef ég svara ekki mun það taka styttri tíma en ég geri allar tilraunir til að komast að því hvað gerðist. Ég þekkti þessa hegðun ekki sem dæmigerða tælenska, en þegar ég horfi á tengdapabba þá veit ég betur núna svo mörgum árum seinna þegar hann brosir aftur eins og bóndi með tannpínu.
Þvílík saga. Að lifa svona. Þetta hefur ekkert með taílenskt hugarfar að gera
að gera. Ég hafði sett hana í ruslið og leitað að einhverju öðru.
Kor.
Alveg sammála Cor.
Ef það þýðir að búa saman hamingjusöm, þá vil ég frekar vera ein!
Á ákveðnum aldri hefur maður öðlast næga reynslu held ég.
Þekkjaleg saga….
Ég hef gengið í gegnum þetta tvisvar, þessi þögn. Virðist vera svolítið tælenskt. Fyrsta skiptið sem ég gerði líklega eitthvað sem ég hefði ekki átt að gera, veit samt ekki hvað en frú var róleg í nokkra klukkutíma. Fannst það notalegt og rólegt til tilbreytingar og hafði svo gaman af því. Í seinna skiptið var frúin frekar ósátt því ég talaði við landa hennar eftir að hann vildi ýta mér út af veginum. Auðvitað ætti ég ekki að gera það vegna þess að það var landið hans, hans háttur, o.s.frv. Svo sagði hún að hún myndi þegja aftur í nokkrar klukkustundir og vildi gjarnan segja eitthvað við hana aftur þegar hún byrjaði að tala.
Ég útskýrði svo fyrir henni að þetta væri einfaldlega ekki hægt. Munur á menningu, uppruna, húðlit, skiptir ekki máli, ef það er eitthvað sem maður talar saman en ekki annað. Sem betur fer gerðist þetta ekki aftur eftir það.
Eins og sagan hér að ofan heyri ég þetta oft frá tælensku konunni. Þar sem maður fær síðan rétt á að hunsa maka til dauða og segja ekki hvað er í gangi skil ég ekki.
Myndin sem fylgir sögunni er ein af þúsundum …….þú myndir ýta á „eyða“ á skömmum tíma !!!
Held að þetta sé ekki bara týpískt taílenskt. Ég var kvæntur konu frá Rotterdam. Jæja, hann gæti það líka. Það gat stundum tekið allt að viku fyrir hana að opna munninn um hvað væri að angra hana.
Sem barn átti hún meira en 5!!! ekki talað við litla bróður sinn í mörg ár vegna tilgangsleysis.
Held að það sé skynsamlegt að einfaldlega ekki gera tilraun til að reyna að skilja konu. Taktu því eins og það er og það mun blása aftur…
Belgíska fyrrverandi eiginkonan mín gæti brugðist nákvæmlega eins við. Eini munurinn: hún gerði þetta ekki í nokkrar klukkustundir eða daga, heldur jafnvel vikur í senn - lengsta var 5 vikur!
Þannig að ég held að það hafi ekkert með dæmigerða taílenska hegðun að gera heldur persónuleikann.
Tælenska konan mín gerir þetta alls ekki!
Gott að ég losnaði við þessa belgísku konu!
Luc
Þú verður mjög hamingjusamlega gift.
Saman í bílnum.
Ég: ertu svangur ég hætti einhvern tímann?
Hún: undir þér komið.
Ég: ég er ekki svangur svo ég geti keyrt á áfangastað?
Hún: undir þér komið
Reiður á áfangastað: hvers vegna hættir þú ekki, einhvern tímann er ég svangur.
m.f.gr.
Falleg!
Samskipti eru allt, það á við um taílenskar konur eins og hvert annað þjóðerni og ekki aðeins um konur.
NicoB
Kæra JoWe, umræðan sem þú lýsir er dæmigerð umræða sem getur komið upp þegar hún þýðir taílenska hugsun sína yfir á ensku.
Þegar hún segir „Up to you“ þýðir hún þetta úr tælensku „taam chai“, sem þýðir í grófum dráttum „spyrðu hjartað þitt“?
Ef þú segir síðan aftur, að þú sért ekki svangur, og að þú megir líka keyra á áfangastað, segir hún aftur,, spyrðu hjartað þitt“??
Þetta skapar þann skoðanamun sem þú lýsir svo fyndinn hér og sem hún vill ekki segja annað vegna hlédrægni sinnar.
Fyrirgefðu, John. 'Spyrja' er ถาม thǎam, með aspirated -th- og hækkandi tón. Þetta er ตามใจ taamchai með ósveipuðu -t- og tveimur miðnótum.
En það er rétt hjá þér. Þetta „upp að þér“ er þýðing á „taamchai“, sem þýðir einfaldlega „Allt í lagi, það er í lagi“ þegar hinn aðilinn leggur fram skýra tillögu. Það er líka eitthvað af mótspyrnu í „jæja, allt í lagi, farðu á undan“. Oft dálítið pirraður. Að auki er þetta meira kurteisisorð, eins og "Góður" þegar einhver spyr "Hvernig hefurðu það?" á meðan þér líður illa.
Þannig að þú ættir aldrei að sætta þig við „upp að þér“. Það er afskiptaleysi. Vegna þess að hún svarar ekki spurningunni 'ertu svangur?' Að spyrja frekar eru skilaboðin 'Ertu virkilega ekki svangur?' Hún getur ekki svarað því með „upp til þín“.
Ég rakst líka á þetta - og ég útskýrði fyrir hinum helmingnum mínum að 'upp að þér' hefur aðeins aðra merkingu en 'taamchai'. Það er fleiri hugsanlegur misskilningur sem stafar af breytingunni úr taílensku yfir í ensku………..
Já, þetta er svo sannarlega taílenskt svar….sem ég á í töluverðum vandræðum með….vegna þess að ég hef upplifað þetta TIG……… sinnum…..
Er algjörlega hissa…að ég er ekki sá eini sem hefur upplifað þetta….
Toppur.....
ÞETTA ER TAÍLAND… (TIT)
Reyndar… þetta er þar sem þú ferð úrskeiðis. Þú ættir nú þegar að vita í eðli sínu að Taílendingur er virkilega svangur á venjulegum matartímum og jafnvel þó hún skilji þér eftir valið af kurteisi, þá ertu samt að gera það rangt og þú gleymir hungurtilfinningu hennar... Hún er ekki góð… það er rétt hjá henni.
Farang aðlagast! Eða þú munt sofa úti í margar nætur í viðbót… ha ha haaa.
Segir mikið um þær konur sem um ræðir en ekkert um tælenskar dömur. vegna þess að það er ekkert samband þarna á milli,
Gerðu þessa athugasemd aðeins eftir 32 ára hjónaband og eitt af 5. Með nokkrum fleiri samböndum á milli.
Það sem ég kannast við í þessari sögu er að vilja koma umræðunni af stað; langar að skilja. Auðveldara er að byggja brú milli Englands og Ameríku en að skilja konu. Til þess þarf rökfræði, að bregðast við rökum. Í tveimur hjónaböndum og vináttuböndum við tælenskar kærustur hef ég komist að því að konur hafa kvenlega rökfræði; mótsögn í skilmálum. Tælenskir vinir mínir skara fram úr í þessari mótsögn. Ef þú vilt ekki taka nein óafturkræf skref myndi ég njóta þögnarinnar ef ég væri þú. En satt að segja verð ég að viðurkenna að sem karl er ég alltaf barn og fall fyrir fegurð og brosi taílenskra kvenna.
Mjög auðþekkjanleg saga. Kemur fyrir í mörgum taílenskum - konum og körlum.
Þetta er að hluta til vegna þess að þeir eru ekki vanir að tjá sig strax þegar eitthvað er að.
Andrúmsloftið hlýtur að vera gott, ekki satt? Og já, ef þú áttar þig ekki á því að geitahárkollan
getur eyðilagt andrúmsloftið, við hverju búumst við?
Ég mun aldrei sætta mig við slíka hegðun.
Ekki frá tælenskri og ekki frá hollenskri konu.
Þú lætur ekki hræða þig, er það?
Ég trúi því ekki að þessar geitahárkollur séu venjulega tælenskar, því það eru vissulega konur af öðru þjóðerni með sömu viðbrögð.
Viðbrögð sem hafa oft með óánægju að gera, eða þá tilfinningu að maka sínum skilji hana alls ekki, sem oft stafar af menningarmun, ólíkum hugsunarhætti og skorti á dýpri umræðu, þar sem maður fær að kynnast sjálfum sér.
Það að hún hafi allt í einu hringt í þig frá vinkonu sem bjó í 2 km fjarlægð og þú skildir alls ekki hvernig hún komst þangað er nú þegar merki um að þú þekkir hana ekki nákvæmlega.
Þar að auki, ef þú kynnist hugsunarhætti margra Taílendinga, muntu fljótlega taka eftir því að varla neinum Taílendingum finnst gaman að hreyfa sig í miklum hita eða sólskini þegar maðurinn er með bíl fyrir framan dyrnar.
Einnig gætu væntingar hennar, um að þú yrðir að hringja í hana, hljómað fáránlegar fyrir okkur, en ef þú þekktir hana vel, myndu þær venjulega passa við hugsunarhátt hennar.
Í stuttu máli má segja að sérhver manneskja hefur sína sérkenni, sem þú getur aðeins uppgötvað og kannski skilið með því að tala mikið saman.
Sálfræði ráðleggur því að þú getir ekki breytt manneskju mikið, þannig að í mesta lagi með frekari áhuga geturðu lært af sambandi að sætta sig við sérkenni hvers annars og að takast á við þær eins og best verður á kosið. Gangi þér vel!!
Rétt Jóhann, gott ráð til að sætta sig við karaktereinkenni hvers annars. Viðbrögð eins og að setja það í ruslið eða þú lætur örugglega ekki hræða þig meika auðvitað ekkert vit; eins og þeir væru fullkomnir. Félagi minn vill líka stundum þögn. Hélt fyrst að þetta væri bara ég og vildi skilja þá þögn með því að tala um hana. Eftir svo mörg ár saman veit ég að ég læt ástandið stigmagnast. Ekki hafa áhyggjur af því lengur, í raun tilgangsleysi miðað við marga skemmtilega kosti þess að vera saman.
taamchai þýðir í þessu samhengi frekar að fylgja hjarta þínu en ekki spyrja hjarta þitt. „Gerðu það sem þér líkar“ er að mínu mati betri þýðing.
Það er gaman að lesa þessa þætti, ég bíð bara eftir svari frá konu sem ætti að kafa ofan í taílenska hugarfarið. 5555
Jæja, ég er stundum vitlaus.
Um daginn lét ég einhvern koma til að skipta um tvo gluggakarma sem höfðu þjónað sem matur fyrir stóran hluta einhvers konar skordýra. Maðurinn kemur snyrtilegur og gerir bara verkið en var ekki búinn á 1 degi auðvitað.
Dag 2 kemur hann ekki fram, né næstu 2 vikurnar.
Vegna þess að það þurfti að fjarlægja hrísgrjónin af landinu, kemur í ljós eftir á.
Svo vildi hann fá eitthvað af verkfærunum sínum, því hann varð að gera eitthvað annað annars staðar fyrst.
Fullyrðing mín um að hann ætti bara að taka öll verkfærin með sér var mætt með einhverju skilningsleysi, enda kæmi hann daginn eftir...
Ef hann hefði bara sagt að hann hefði ekki tíma fyrir verkið ennþá vegna þess að hann þyrfti að uppskera hrísgrjónin og kæmi seinna, þá hefði það verið í lagi með mig.
En að skilja mig eftir með óunnið verk, klumpur af veggnum og haug af rusli, án þess að segja neitt, fannst mér heldur minna.
Ég neyddist til að klára verkið sjálfur. (það er það sem þú færð þegar þú ert vitlaus og sendir einhvern heim)
Hlutirnir sem ég gat í raun ekki gert sjálfur voru þegar búnir.
Hárkollutíminn er 18. öld og 1858 er 19. öld.
Það er eitthvað athugavert við söguna.
Nefnilega þegar þú sagðir henni hvað það væri langur tími að labba heim til vinkonu hennar.
Hún vildi vita hversu löng gangan væri (svo hún vissi það ekki þennan dag) og þú sagðir að það væri 20 mínútur.
En hvenær sagðirðu að það væru 20 mínútur af því að þið hafið ekki talað saman í síma?
Kannski til að bregðast við barnalegri hegðun hennar ættirðu líka bara að setja á þig geitahárkolluna og halda út aðeins lengur en hún. Gerðu því leik úr því, jafnvel þótt það taki nokkra daga. Nú er hún komin á fullt aftur með áskrift. Reyndar er maður bara upptekinn af þessu.
Ef það hjálpar ekki..... finndu aðra kærustu eða sýndu að minnsta kosti að það eru fleiri konur en bara hún (þú getur nú þegar gert þetta á meðan þú ert með geitahárkolluna). Ég hef verið giftur samt fallegri NL eiginkonu minni í næstum 50 ár og ég þekki þetta vandamál alls ekki. Ef hún vill vera með áskrift getur hún annað hvort ákveðið það sjálf eða við ákveðum það saman og við samþykkjum niðurstöðu umræðunnar. Geitahárkollur eru ekki nauðsynlegar hjá okkur.... restin kemur af sjálfu sér.
Ég dett líka stundum í þögn þegar ég er reið. Það er bara hvernig ég er hleraður. Held að það sé betra en að blóta, það gerist heldur ekki betra. Þarf ég að fara beint í fyrirferðarmikinn úrgang? Er það hvernig sambönd virka?
Ég er sammála flestum athugasemdum: bara spurning um (árekstur) persónuleika eða léleg samskipti (eða samskiptaleysi). Og já, ef einhver hefur stigið á tærnar á honum þá öskrar einn, annar verður læstur í klukkutíma eða daga. Flest af Osn - ég giska á - mun hafa reynslu á milli. Ekkert öskrað, bara svolítið reiður og eftir klukkutíma eða svo þegar gufan er farin, talaðu við maka þinn um hvað nákvæmlega var í gangi og hvað er góð lausn fyrir bæði.
Hvað myndi ég gera ef samskipti væru óljós? Ég fékk nánast aldrei svona hræðilega "upp að þér" svari. Afskiptalaust eða í besta falli óskýrt svar sem líkist svari „þú verður að vita/ákveða það sjálfur“, „það verður ekki áhyggjuefni“ og „mér er alveg sama“. Það geislar ekki beint af ástríðu, skilningi og ást... Ef þú færð það myndi ég laga spurninguna: hvað viltu, elskan? Langar þig í…?
En mér sýnist þú náttúrulega læra að bregðast við þessu, því samband snýst alltaf um samskipti. Fram og til baka. Ef þið kynnist aðeins, þá vitið þið hverju þið eigið að búast við af hinum og hvernig þú og maki þinn ættuð að bregðast við þessu. Þið getið lært að lesa hugsanir hvors annars svolítið, en maður verður aldrei skyggn.
Ef hlutirnir fara úrskeiðis aftur og aftur er ekki víst að þið séuð sköpuð fyrir hvort annað. En smá misskilningur er hluti af því, karlar og konur eru að hluta til órannsakanlegar.
Þegar þeir segja við mig #upp til þín# spyr ég alltaf hvort það sé já eða nei. Þá verða þeir að gefa skýrt svar.
Ég les reglulega sögur á þessu bloggi um svokölluð einkenni „tællenskra kvenna“ og ég kemst ekki alltaf hjá því að höfundar þessara tegunda bréfa hafi enga eða mjög litla reynslu af samskiptum við (vestrænar) konur; stundum virðist eins og þær séu nýbúnar að uppgötva hvernig konur eru settar saman (kannski eru þær það) og varpa síðan upplifun sinni fram sem dæmigerð einkenni „tælensku konunnar“. Svo virðist líka vera hér.