Innsending lesenda: Ljóð eftir Rob (4)
Árið 2012 hitti ég kærustuna mína á Kanchanaburi svæðinu. Síðan þá hef ég ferðast þangað fjórum sinnum á ári. Ég skrifaði ljóðasafn um hughrif mín. Hér að neðan finnur þú nokkra.
Þar sem ég heimsótti Taíland í fyrsta skipti fyrir um tíu árum síðan varð ég ástfanginn af landinu og nokkrum árum síðar af taílenskri fegurð. Frá 2009 til 2011 var ég þorpsskáld í Overpelt þar sem ég bý þegar ég dvel ekki í Tælandi.
----
De vogels fluiten niet.
Ze krassen, gillen.
En de honden blaffen niet.
Ze janken, kermen.
De mensen zwijgen,
zwoegen, zweten.
Weten meer dan ik kan googlen.
Zo leven we samen naast elkaar.
Ik met een ipad.
Zij met een sikkel.
’s Avonds drinken we Singha.
Ik betaal.
Zij verzwijgen schuchter
hun verhaal.
Trots is een onneembare
taalbarrière.
----
Morguninn verður appelsínugulur.
Sólin, munkarnir.
Búddísk polonaise
vindur hljóðlaust um þorpið.
Betliskálin þeirra er full
af konunum sem bíða krjúpandi.
Þeir útbjuggu matinn löngu fyrir sólina
og munkarnir lita morgunappelsínugulan.
Þeir rísa upp með erfiðleikum.
Að elda fyrir afkvæmi þeirra.
Að vinna á vettvangi.
Með von um einn dag án höggs.
Á leiðinni til baka í hofið
ráðfærir sig við ungan munk,
sá síðasti í appelsínugulu röðinni,
leynilega snjallsímanum sínum.
----
Onbegrijpelijke (*) liefdesverklaring (* voor een boeddhiste)
Als God naar jou kijkt,
houdt Hij zijn adem in.
In ’t diepst van mijn gedachten
ben ik een god
als ik jou zie.
Als ik uit een rib
jou kon scheppen,
had Adam een ingevallen borstkastje.
Mooi Rob, vooral het 2e gedicht over het oranje, goeie sfeertekening ik zie het voor me.