Þú upplifir alls kyns hluti í Tælandi (230)

Í röð sagna sem við sendum um eitthvað sérstakt, fyndið, forvitnilegt, áhrifamikið, skrítið eða venjulegt sem lesendur hafa upplifað í Tælandi í dag: Thai Kassa-Kolder

DREPA SÖLUFRIMMERKI

Í vikunni setti ég það á afgreiðslubeltið í hollenskri stórmarkaði: fimm pör af kvenbuxum og spreydós af þeyttum rjóma. Nokkuð eldri gjaldkerinn horfir á það og á meðan hann skannar þetta litla safn gefur mér „The Look“. Hver er einhvers staðar á milli 'pervert' og 'hvað í fjandanum á hann að gera við það?' Spurning hennar um hvort ég vildi sölufrímerki var þá svo köld að það var ákveðin hætta á því að grýlukerti myndist á vanþóknandi nefi hennar.

Þegar ég var úti velti ég því fyrir mér hvernig hún hefði litið á mig ef frekari innkaup mín hefðu falist í háreyðingarkremi og stæltri gulrót. Í því tilviki hefði áhyggjufullur verslunarstjóri líklega beðið við útganginn. Vinsamlega en brýn að biðja um persónuupplýsingar og óyggjandi hvatningu fyrir slíkum óviðeigandi kaupum.

Óttast ekki, kæra gjaldkerakona. Nælonið var ætlað mömmu sem á erfitt með gang. Sem vonast til að verða 93 ára á þessu ári. Og hún elskar ögn af þeyttum rjóma á eggjaglasinu sínu.

Hvað hefur allt þetta með Taíland að gera, muntu segja? Jæja, allt. Þetta atvik fékk mig til að átta mig á því að ég þarf að ferðast til Tælands strax. Því ég hef eitthvað að gera.
Með allt annarri gjaldkerakonu.

LINSSAFA

Taílensk þorp konunnar minnar Oy er fagur þorp með miðaldaútlit. Þar eru aðeins hundrað íbúar, nokkrar einfaldar matarbásar með veikum eigendum og hið óumflýjanlega glitrandi musteri.

Fyrir alvarlegri kaup ætti maður því að ferðast til bæjar lengra í burtu. Með bíl, bifhjóli eða pramma, allt eftir stærð peningapokans.

Einu sinni í einum slíkum verslunarleiðangri kom ég inn í stærstu verslunina þar. Sambland af heildsölu og litlum matvörubúð. Rétt fyrir aftan peningakassann sá ég hettuglös með linsulausn. Og meira að segja vörumerkið mitt. Þar sem ég var næstum uppseldur, benti ég tælensku ungu frúnni á bak við afgreiðsluborðið fljótt og glaður á eftirsótta vörurnar.

ÓÞÆGILEGT

Og, á bestu skólaensku, bað hana um flösku af vökva. Einstaklega fallega fyrirmynda unga konan, (blandið milli Pocahontas og egypskrar prinsessu sem baðar sig daglega í asnamjólk), reyndist ekki vera meðvituð um nærveru mína. Með því að halda þrjósku áfram að horfa í hina áttina, þar sem greinilega eitthvað miklu áhugaverðara var í gangi en útlenskur hvítur ræfill sem vildi linsusafa.

Svo ég reyndi aftur og rétti hollenska vísifingrinum að flöskunum sem voru svo boðaðar á hillunni. Og bað aftur, aðeins hærra í þetta skiptið, um eintak. Síðan sneri hún fagra andlitinu enn frekar til hliðar og leyfði mér aðeins að líta á skínandi hrafnsvört hár sitt. Ég skildi ekki.

Hefði tælenski prinsinn hennar lent á hvíta buffalónum á milli balanna af glærum hrísgrjónum? Hefðu tekið gildi um daginn lög sem bönnuðu öll samskipti við útlendinga? Ræddi hún upp fallega tælenska nefinu sínu vegna átakanlegs skorts á farang hreinlæti? En nei, einmitt um morguninn tók ég mína árlegu dýfu í baðkari með sólarljósssápu, svo það gat ekki verið það heldur.

En ekkert svar frá fegurð.
Ég var einfaldlega ekki til. Það var allavega þannig.

Staðan varð svolítið óþægileg. Eins og einhver hafi kastað rauðvínsglasinu sínu yfir hvítan kjól húsfreyjunnar í móttöku. Og þessi einhver var ég.
Pattstaðan var loks rofin með komu samstarfsmanns hinnar hálsbeygðu ungu konu. Sem tók flösku af hinum eftirsóttu efni úr hillunni, þáði bahtjes mína og óskaði mér vinsamlega „Sawatdee Kha“ þegar ég fór.
Hún gerir.

ÞÁTTA

Skilur mig eftir fyrir utan bygginguna og finnst ég vera með holdsveiki. Hefði ég móðgað Miss World án þess að gera mér grein fyrir því? Enskar sagnir snertu hana og snertu hana til djúps tælenskrar sálar? Ósæmilegar tillögur á erlendu tungumáli? Hvað gæti það verið?

Frú Oy hló þegar ég sagði henni það seinna og hafði hugmynd um hvers vegna. Stúlkan skildi vissulega hvað ég vildi en talaði líklega ekki orð í ensku. Og af einskærri skömm að þurfa að tala við mig, með möguleika á að missa fallega andlitið, hafði hún snúið höfðinu frá. Og lét eins og ég væri ekki til. Að hunsa geislann minn var besta lausnin á tungumálavanda hennar á þeim tíma. Og það hafði virkað.

AFTUR TIL FEGURÐAR

Þú sérð, þess vegna verð ég að fara aftur til Tælands.
Í þá búð. Til fallegu feimnu gjaldkeraprinsessunnar minnar.

Settu svo fimm pör af sokkabuxum og dós af þeyttum rjóma á borðið hennar. Vegna þess að ef fegurðin vill ekki tala getur hún að minnsta kosti gefið mér „The Look“. Það er eins á öllum tungumálum.

Lagt fram af Lieven Kattestaart