'Hvað er í bambusrörinu?'; þjóðsaga úr Lao þjóðsögum

Hvað er hægt að gera við ræfill? Frábærir rithöfundar vissu það, frá Carmiggelt til Wolkers. En líka einhver í Laos…

Vertu klárastur! Það er það sem frumkvöðull í brandaragreinum Xieng Nyan vildi. Hann benti viðskiptavinum á rós og spurði „Er rósin mín ekki falleg? Og það lyktar svo vel!' Viðskiptavinurinn fann lyktina af rósinni og pssst! Vatnsstraumur yfir andlit hans; þetta var martröð.

'Ha-ha! Ég náði þér!' sagði Xieng Nyan. „Auðvitað,“ sagði viðskiptavinurinn. "Hversu klár þú ert." "Og hver er snjallastur í landinu?" "Xieng Nyan þú ert klár, en í raun sá snjallasti er Xieng Mieng."

Seinna kom vinur inn; Latsamy. "Bless vinur." sagði Xieng Nyam. „Ég vil sýna þér eitthvað. Sjónauki. Settu það á móti augum þínum og allt virðist allt í einu mjög nálægt. Latsamy tók sjónaukann og setti hann fyrir andlitið. Hann horfði á hæðirnar, og vissulega sá hann hvert tré mjög skarpt. „Þakka þér fyrir,“ sagði Latsamy og rétti sjónaukanum til baka.

Xieng Nyan horfði á andlit Latsamy og gat varla bæla niður hlátur. "En Latsamy, barðist þú?" Xieng Nyan gaf honum spegil; hann var með svarta hringi í kringum augun. 'Ha-ha! Ég náði þér!' sagði Xieng Nyan. „Auðvitað,“ sagði Latsamy. "Hversu klár þú ert." "Og hver er snjallastur í landinu?" "Xieng Nyan þú ert klár, en í raun sá snjallasti er Xieng Mieng."

Það gerðist líka fyrir Sivath. Og hann endaði líka á "Xieng Nyan þú ert klár, en sá snjallasti er örugglega Xieng Mieng."

Xieng Mieng! Alltaf svo fjandinn….

„Að Xieng Mieng gerir mig dauðsjúkan. Ég fletti upp þeirri mynd og þá sjáum við hver er snjallastur. Þá munu allir vita að ég er snjallastur...' Hann hugsaði um það lengi. 'Aha! Nú veit ég. Og svo sjáum við hver er snjallastur.'

Hann borðaði fötu af soðnum hnetum! Konan hans sagði líka: soðnar jarðhnetur gera þig vindasaman, en það var einmitt ætlunin. Hann tók bambus geymslurör, setti vind í það og lokaði því mjög hratt. Og svo á leiðinni í þorpið þar sem Xieng Mieng bjó.

Hann þurfti að fara yfir sjö ár og þegar hann nálgaðist þorpið var hann þreyttur og heitur og þyrstur. Maður kom að honum. Velkominn ferðamaður. Þú kemur langt frá? Komdu, fáðu þér kaffibolla með mér.'

Xieng Nyan naut fersks, sterkt Lao kaffi. "Hvað ertu að gera í þorpinu okkar?" "Mig langar að hitta Xieng Mieng." 'Ó? Viltu eiga viðskipti við hann?' „Ég er frumkvöðull í þorpi langt héðan og ég er mjög klár. En fólk heldur áfram að segja að Xieng Mieng sé klárari en ég. Nú er ég kominn til að hrekkja hann.'

'Hvernig?' spurði gestrisinn. „Sérðu þetta bambusrör? Ég ætla að blekkja Xieng Mieng með þessu. Ég opna hana og læt Xieng lykta af Mieng. Hvað heldurðu að það innihaldi?'

'Ekki hugmynd.' "Ræfillinn minn!" Xieng Nyan hló. ,,Paraðirðu í rennunni? Þá ertu virkilega klár strákur. En hvenær gerðirðu það?' "Í húsinu mínu, þarna." 'Það er langt síðan. Ertu viss um að það lyktar ennþá? Kannski er loftið slökkt!' „Ég held ekki,“ sagði Xieng Nyan.

„Ég myndi ekki hætta á því. Hugsaðu þér hvað þú værir fáránlegur ef þú lætur Xieng Mieng lykta og það lyktar ekki! Ég held að þú ættir að lykta núna.' „Þarna hefurðu tilgang,“ sagði Xieng Nyan og opnaði rörið. Hann fann lyktina af því og andlit hans skarðaði af eymd. "Já, já, ræfillinn er þarna ennþá." „Ha ha…“ hló hinn maðurinn. „Veistu hver ég er núna? Ég er Xieng Mieng, snjallasti maður landsins. Ég er virkilega klárari en þú!'

Xieng Nyan gekk aftur til þorpsins síns, vitandi að Xieng Mieng væri í raun snjallasti maður landsins.

Heimild: Lao Folktales (1995). Þýðing og klipping Erik Kuijpers.