Skilaboð frá Hollandi (5)
Hlaupahjólið er á uppleið í Hollandi. Munurinn frá ári síðan er sláandi. Þetta eru alvöru vespur með vespuhjólum, alveg eins og Yamaha í Tælandi. Ekki eins og Thai Honda, því hönnun hennar er kross á milli mótorhjóls og vespu og er einnig með stærri hjólum. Ég hef keyrt báðar tegundirnar og er frekar hrifinn af Hondunni sem mér finnst stöðugri.
Áberandi munur á hollensku og tælensku vespu er lengd hnakksins. Hollenska vespan er með styttri hnakk en tælenskur bróðir hennar, þannig að farþegi getur bara passað á hana, að því gefnu að rassinn haldist innan marka. Tælenski hnakkurinn er lengri. Rökrétt, því að minnsta kosti þrír verða að geta setið á honum og fjórir eru líka mögulegir. Svo ekki sé minnst á farminn sem fluttur var á honum.
Hvað annað tek ég eftir? Farsíminn. Ég sat úti á verönd og var hissa að sjá fólk tala saman. Jafnvel meðan á máltíðinni stendur tala þeir saman. Hversu allt öðruvísi hlutirnir eru í Tælandi. Þú ættir ekki að vera hissa ef par er að borða og bæði eru að gera alls kyns dularfullar aðgerðir í farsímum sínum eða jafnvel tala í síma.
Mótorhjólamenn tala í síma, ökumenn tala í síma, verslunarmenn tala í síma - ég hef séð þetta allt og enginn móðgast. Með þessum matargestum hef ég stundum löngun til að segja: af hverju hringið þið ekki í hvort annað. En ég veit ekki hvernig ég á að segja það á taílensku og það væri óviðeigandi. Þó... sem undarlegur farang, þá hef ég efni á því.
Ég læri mikið um Tæland aftur. Þegar ég er að tala við einhvern sem hefur verið í fríi í Tælandi fer hann að tala um fríupplifun sína. Nýlega kunningi minn. Það sem hann sagði þér ekki um Tæland. Hver spekin á fætur annarri rúllaði út úr munni hans í samfelldum straumi. Já, taílandi sérfræðingur talaði hér. Ég hlustaði á hann þegjandi, raulandi af og til eða muldraði undrandi „svo sem“.
Eftir að hafa hlustað á þetta allt læddist ég hljóðlega heim og setti mælinn af bókum um Tæland og bækur eftir taílenska rithöfunda sem ég hafði lesið í ruslapokann. Ég gekk að nærliggjandi bílastæði þar sem kveikt er í jólatrjám á gamlárskvöld og brenndi þar bækurnar mínar. Allar lygar.
Ég vil vara bloggstarfsmanninn Tino Kuis við, sem hefur étið enn stærra bókasafn en ég. Í næsta mánuði fer hann í frí til Hollands. Kæri Tino, segðu mér að þú búir á Grænlandi, ef þörf krefur á suðurpólnum. Annars óttast ég það versta fyrir þig.
Dick,
Ég þarf eiginlega að brosa þegar ég les hlutann um farsímann.
Í fyrradag var hópur okkar að drekka á veröndinni þegar frændi konunnar minnar spurði hvort ég væri líka með Tango appið í snjallsímanum mínum.
Ég staðfesti spurningu hans. Frábært, sagði hann, þá getum við haft samband hvert við annað í gegnum Tango í framtíðinni og það er líka ókeypis í gegnum WiFi.
Mér fannst hugmynd hans um að halda sambandi í gegnum WiFi frekar skrítin.
Við deilum sömu nettengingu því hann býr í næsta húsi við okkur.
Ég leyfði honum að vera ánægður og sagði ekki að ef hann vildi tala við mig gæti hann bara komið eins og hann gerir núna nokkrum sinnum á dag.
Ef ég hefði vitað það hefðirðu getað sent mér bækurnar þínar. En já, það er líka eitthvað við að brenna svona bækur. Ég á enn stóran haug sem mig langar að losna við. Er hægt að bæta þeim í bunkann?
Ég hef ekki hitt neinn sem veit þetta allt betur. En já, það er ekki hægt, því ég veit betur...ég trúi, held ég.
Ég er núna í Hollandi í nokkra daga og hlakka til föstudagsins. Þá flýg ég fljótlega aftur.
Algerlega á Dick, varðandi þessa farsíma, það er líka eitthvað sem ég tók eftir í vinnunni minni (eitthvað annað en frí) í Tælandi á þessu ári. En núna, eftir þetta hátíðarspjall frá orlofsgesti, að setja haug af bókum í skápinn þinn sem lygar og brenna þær er mjög róttækt. Þessi „Taílandssérfræðingur“ hlýtur að hafa slegið í gegn. Engu að síður, þegar ég las fallegu söguna þína, kom dásamleg upplifun í Tælandi upp í hugann. Einhvern tíma í febrúar fór ég að versla í Central World BKK fyrir kl. Og... já, hurðirnar opnuðust á slaginu 10.00, tónlist var spiluð og allir seljendur stóðu við afgreiðsluborðið sitt og hneigðu sig fyrir hvern falang upp í rúllustiga. Ég hafði aldrei upplifað neitt þessu líkt áður. Auðvitað rúllaði ég strax upp á 10. hæð eða eitthvað svoleiðis til að taka á móti öllum þessum fallegu slaufum eins og ég væri sjálfur „King Willem 7“ í fantasíu minni. Svo komum við aftur að dagskipuninni. Núna fæ ég líka vinalega þjónustu í Hollandi (þó svo að veröndarþjónustan hérna skilji stundum mikið eftir, við erum öll svo upptekin) en þessi taílenska hefð er svo sannarlega eitthvað sem vert er að minnast á.
Kæri Chris,
Það er frábært að þú hafir getað haldið aftur af þér og ekki látið þennan Tælandssérfræðing falla í gildruna. Bara gata það og þeir eru orðlausir. Hvernig veit ég það svona vel!! 20 ár af því að vera fararstjóri í Tælandi með hollenskum ferðamönnum og þú upplifir það að minnsta kosti einu sinni í hverri ferð. Fólk úr menntun (!) er sérstaklega gott í því. Allavega gátu þeir ekki gert mig reiðari en eftir 1 viku í Tælandi að vita betur en einhver sem hefur búið þar svo lengi að hann er nú næstum tælenskur sjálfur. Jæja, gamli taílenski. Og þeir snerta ekki bækurnar mínar...
@ Theo Moelee, Paul, Sjaak /Theo: Ég geri ráð fyrir að þú meinir Dick en ekki Chris. Reyndar eru alltaf til allir sem kunna það og það er best að leyfa þeim að spjalla. Hollensk kennarahjón sem létu byggja hús í Buri Ram kölluðu andahúsið í garðinum ítrekað Búddaaltari. Ég ávítaði þá ekki. Þeir völdu það út frá litum til að það myndi ekki stangast á við lit hússins.
Ég get fullvissað Paul og Sjaak: Ég verð stressuð þegar ég sé einhvern brjóta saman horn á síðu bókar og nota ekki bókamerki, ef þarf klósettpappír. Auðvitað brenndi ég ekki bækurnar mínar, en þú munt hafa skilið það. Dálkahöfundur má ljúga og ýkja.
Fyndið aftur, Dick. Bara ég skil ekki alveg málsgreinina þína um brennslu á tælenskum bókum og fyrirlitninguna sem ég sé fyrir OKKAR THAI!
Það minnir mig meira að segja svolítið á "hina vini okkar" sem hafa líka þann sið að brenna bækur ef þeir eru ekki sammála einhverju.
Eða er ég að sjá það rangt?
Kveðja: Vilhjálmur.
Kæri Willem, ég er hrædd um að kaldhæðnin í "bókabrennslu" minni hafi ekki náð í gegn um þig. Kjarni sögu minnar er: Sumir ferðamenn þykjast vita og skilja allt um landið eftir frí í Tælandi.
Halló Dick, það er sannarlega frelsi dálkahöfundarins. Nú þegar ég las svar þitt við tölvupósti Willems, þá kemur þetta mér annað til hugar. Settu þig í spor Tælendinga sem búa í Hollandi. Vissir þú, Dick, að margir Tælendingar sem hafa búið í Hollandi í mörg ár vita mjög lítið um Holland, sérstaklega þegar kemur að spurningum um réttarstöðu þeirra (þetta á líka við um marga aðra Hollendinga)? Nú þegar þú ert í Hollandi er ekki einu sinni hugmynd að 'brainstorma' um þetta í blogginu 'skilaboðum frá Hollandi'.
Stjórnandi: athugasemd þín hefur ekkert með færsluna að gera. Spjall er ekki leyfilegt.