Նվաճի՛ր նրան, այդ վանական։ (Ստորից՝ Խթանիչ պատմություններ Հյուսիսային Թաիլանդից, թիվ 16)
Ի՞նչ է պատահել։ Մի վանական սիրահարվեց Ի Ուջ. Եվ ամեն անգամ, երբ նա կերակուր էր բերում տաճար, նա ասում էր տաճարի օգնականներին և նորեկներին, որ իր կերակուրը մի կողմ դնեն: Նա ուտում էր միայն նրա առաջարկած սնունդը։
Այդ օրը նա մի քանի կտոր բրնձով թխվածք առաջարկեց։ Նորեկները նրանց մի կողմ են պահել ու եկել ասելու նրան. «Վարդապե՛տ, ես Օեյը բրնձի տորթեր է առաքել»։ ― Այո, բերեք նրանց այստեղ։ Զգուշորեն ցած դրեք դրանք»։ Եվ չորս-հինգ տորթ դրեցին նրա առաջ։
Այն բանից հետո, երբ տաճարի բոլոր օգնականներն ու սկսնակները կերան և գնացին դպրոց, վանականը ենթադրեց, որ ինքը մենակ է: Բայց մի սկսնակ չէր հեռացել. նա թաքնվում էր… Վանականը վերցրեց տորթերը, մեջտեղում անցք արեց և կանգնած առնանդամը հրեց տորթի մեջ: Այնուհետև նա հպարտորեն վեր ու վար քայլեց սենյակ՝ երգելով «Hatsiekiedee! Ո՞ւմ տորթն է սա: Այս մեկը I Oej-ից է: Հացիեկիեդեե։
Սկսնակը դուրս եկավ թաքստոցից և բղավեց. Պարզապես սպասեք մի րոպե: Ես սա կասեմ փուջայբաանին, և նա կկտրի ձեր գնդերը։ Եվ սկսնակը դուրս վազեց տաճարից դեպի փուջայի տուն։ ― Փուջայ։ Փուջայ! Վանականը ցանկանում է, որ դուք գաք տաճար: «Օ, և ինչո՞ւ»: Բայց սկսնակը չէր կարող դա բառերով արտահայտել... Եվ այսպես, թյուրիմացություն առաջացավ…
― Նա հողից հանում է հին արծաթը։ Եվ ուզում է, որ դուք նույնպես գաք և սպա բերեք: Դուք կարող եք փայտե բռնակը թողնել տանը; պարզապես վերցրեք երկաթը ձեզ հետ: Եվ երբ տաճար գաս, հարվածիր երկաթին. նա ինձ դա ասաց. Հարվածեք երկաթին որպես գոնգ. bang-bang»: ― Այո, այո, ես գալիս եմ։ Պարզապես ասա նրան դա»։
Սկսնակը ետ վազեց վանականի մոտ։ ― Դե, վանական, դու մեծ փորձանքի մեջ ես։ Փուջայը գալիս է։ Եթե լսում եք, թե ինչպես է նա հարվածում տաք լոգարանին, պայթյուն, զգույշ եղեք: Նա քեզ կաստրատի՛։ Վանականը գնաց լսելու և լսեց «բենգ-բենգ»: «Ա՛յ սիրելիս, նա գալիս է»: Նա բռնեց փայտը և դուրս վազեց։ Բայց փուջայը նոր էր մտնում տաճարի տարածքը և տեսավ, որ վանականը փախչում է: Նրա հետևից փուջայները։
Նրանք մի պահ կանգ առան տաճարի սրահի դիմաց, և վանականը շրջվեց։ Նա բղավեց փուջայի վրա. ― Սա փայտ է։ Մի փորձիր բռնել ինձ, և դու մեռած ես: Փոքր տաճարի վանականն իմ նման ճաղատ առնանդամ ունի և այն ամորձատված չէ։ (*)
«Ինչի՞ մասին եք խոսում, մեծարգո»։ ասաց զարմացած փուջայը։ «Դու արծաթ ես փորում, չէ՞»: 'Ինչու այդպես? Ինչի մասին ես խոսում? Մեկ քայլ մոտեցիր, և դու մեռած ես…»
Թյուրիմացությունը շարունակվեց այնքան ժամանակ, մինչև ամեն մեկը նորից գնաց իր ճանապարհով։
Source:
Հեքիաթներ Հյուսիսային Թաիլանդից. Սպիտակ լոտոսի գրքեր, Թաիլանդ: Անգլերեն վերնագիր «Castrate the monk!». Թարգմանել և խմբագրել է Էրիկ Կույջպերսը։ Հեղինակը Վիգո Բրունն է (1943); տես լրացուցիչ բացատրության համար. https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
(*) Լեզուն հաղորդակցման հրաշալի միջոց է։ Լեզուից լեզու կլինեն նմանություններ, բայց նաև տարբերություններ: Այս դեպքում հյուսիսային թայերենից անգլերենի՞ն։ Պատկերացում չունեմ.
Անգլերեն տեքստում սկսնակն իր առնանդամը տորթի մեջ խրած վանականին անվանում է «ճաղատ գլխով ծակ»։ Բառացիորեն՝ առնանդամ՝ ճաղատ գլխիկով։ Բայց իմաստը նաև «չմտածված հիմար» է: Սկսնակը նրբանկատորեն ավելացնում է, որ իրեն պատրաստվում են ամորձատել. Դե, և վանականն էլ է դրան հավատում...
Ծիծաղելի է, որ վանականները գիտեն, թե ինչ տեսք ունեն միմյանց ինտիմ մասերը... Բայց դրան կարելի է պատասխանել գրքում ավելի ուշ...