Եվս մեկ պատմություն Թան պապիկի մասին, այժմ նրա հարեւան Դաենգ պապի հետ միասին: Դաենգ պապը բադեր էր բուծում և ուներ չորսից հինգ հարյուր: Բադերը պահում էր իր դաշտում, որը Թան պապի արտի կողքին էր։
Դաենգ պապը պահել էր բադերը ձվերը վաճառելու համար և պարբերաբար հավաքում էր դրանք։ Թան պապը, մյուս կողմից, մանոկ է տնկել; նա վաճառել է ուտելի արմատը և ինքն է փորել այն։ Մոտակայքում այլևս առևտուր չկար. այնուհետև մի ընդարձակ անտառ էր։ Եվ այնտեղ առնետներ էին ապրում: Պարոնայք Թանն ու Դաենգը ավելի ու ավելի շատ էին նկատում, որ և՛ մանյակը, և՛ ձվերը կերել են։
Կասսավա մեջ իսկապես ապրուստ կա։
Դաենգը նորից գնաց բադի ձվերը փնտրելու, բայց ոչ մեկը չգտավ: Նա Թանին մեղադրեց գողության մեջ, բայց Թանը բողոքեց. նա իսկապես ոչինչ չէր արել: Անցան ամիսներ, և հետո Թանը որոշեց գնալ այդ առնետներին փնտրելու, քանի որ նրանք ուտում էին իր մանյակի պալարները: Ժամանակն էր փորել նրանց փոսերը։
Նա իր տան սենյակի չափով առնետների ամրոց է հայտնաբերել: Իսկ ի՞նչ տեսավ նա այնտեղ։ Չեք հավատա: Առնետները բադի ձվեր էին վերցրել և պահել իրենց փոսում։ Երբ Դաենգը եկավ տեսնելու Թանը, ասաց, որ դրանք առնետի ձու են և… այո: .. Դաենգը նաև հավատում էր, որ…
Թանը հանեց ձվերը և կարողացավ վաճառել մի քանի հարյուր բաթով։ Դա լավ փող էր:
Source:
Հեքիաթներ Հյուսիսային Թաիլանդից. Սպիտակ լոտոսի գրքեր, Թաիլանդ: Անգլերեն վերնագիր «Rat eggs». Թարգմանել և խմբագրել է Էրիկ Կույջպերսը։
Հեղինակը Վիգո Բրունն է (1943), ով իր ընտանիքի հետ ապրել է Լամպհուն շրջանում 1970-ականներին։ Նա Կոպենհագենի համալսարանի թայերեն լեզվի դոցենտ էր։
Այս պատմությունը նույնպես գալիս է Հյուսիսային Թաիլանդի բանավոր ավանդույթից: Լրացուցիչ բացատրության համար տե՛ս. https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/