O distrito quente de Chiang Mai é "cool"
Parque Nacional Ob Luang
O 'Distrito Quente' pódese atopar na provincia Chiang Mai, ao sur de Hang Dong. É fácil chegar desde a cidade de Chiang Mai e certamente paga a pena unha viaxe (día).
No teu camiño pola estrada 108 podes comezar cunha visita á vila Ban Rai Phai Ngam, que está a 4 quilómetros da estrada xeral. A vila é coñecida polo seu algodón tecido a man de alta calidade. Os tecedores locais reúnense a miúdo na casa do falecido Saengda Bansit, un artista de renome nacional que tomou a iniciativa de extraer tintes de materiais naturais. O lenzo único realmente merece a pena parar.
Continúa pola estrada 108 ata o final e xira á esquerda na estrada 1130. Isto levarache á estrada artificial DoiTao lago, onde podes refrescar os pés na auga ou mesmo darte un chapuzón, tamén é posible alugar un barco ou facer rafting. O lago Doi Tao forma parte do Parque Nacional Ob Luang e foi creado para a presa de Bhumibol na provincia de Tak.
Doi Tao máis
Garganta de Ob Luang
Parque Nacional Ob Luang é famosa pola garganta de Ob Luang, rodeada de bosques de teca e montañas, polas que un pequeno regato flúe en cascada. No estación chuvosa este pequeno regato pode converterse nunha masa de auga furiosa e o propio canón é bo para ecos misteriosos. Os visitantes poden ir dun lado ao outro do desfiladeiro a través dunha pequena ponte estreita, pero os que teñen medo ás alturas terán dificultade. As augas termais nas proximidades ofrecen un baño de pés refrescante para os sendeiristas.
Parque Nacional de Mae Tho
Outro fermoso parque para visitar, tamén accesible desde a estrada 108 é o Parque Nacional de Mae Tho. O parque está a unhas 160 millas de Chiang Mai, pasando polo Parque Nacional Ob Luang ata a estrada 1270 e despois cara ao norte. O camiño do parque non está asfaltado e conduce por profundos barrancos e ladeiras de montaña, recoméndase un coche en bo estado e un corazón forte. Pero o resultado pode estar aí. A paisaxe é fermosa e impresionantes fervenzas e o miradoiro de Doi Mae Tho é famoso por unha gran vista sobre os campos de arroz das terras altas de Karen. O punto máis alto desa cordilleira (1699 metros) é Doi Gew Rai Hmong preto de Baan Paang Hin-Fon.
Nunca esquecerei Hot.
Unha vez estiven cun amigo e preguntei a alguén o camiño de Hot na época en que non había internet. Quente, quente, quente en todos os lanzamentos que puiden pensar pero non se acendeu ningunha luz. Amigo tamén probou todos os tons e finalmente chegou. Hot estaba a 10 km de distancia, pero aínda me pregunto por que alguén non pode entender a intención dunha lingua, pero de novo hai millóns que pronuncian a R como L. Non querer poder ou querer entender é ocultar unha falta de coeficiente intelectual e creo que hai moitos estudos sobre iso.
En canto á pronuncia, hai pouco mal, o nome é ฮอด (h-oh-d) ou simplemente pronúnciase "quente" nun ton medio. A lonxitude da vogal tamén é clara, un "oh", polo que hai pouco de malo con iso. Un golpe de sorte, porque a ortografía inglesa adoita converter as vogais longas en breves: โรง é entón rong en lugar de "roong", o lugar coñecido นาน é Nan en lugar de "Naan", etc.
Como moito podo imaxinar que o contexto non estaba claro: quente que? Como que? Quen, que está quente? Unha persoa, tenda, hotel? อำเภอฮอด, ampheu hot (distrito quente) debe ser obvio. Pero entón tamén podes preguntar inmediatamente en tailandés: "ampheu hot yoe thie nai (na khrap)": onde está o distrito quente? Aínda con algúns tons lixeiramente equivocados e lonxitudes de vogais que deberían ser comprensibles creo. Por suposto, primeiro facer un contacto amigable: "Sentímolo, señor, pode axudarme?" Ou "hola alí" ou algo así, simplemente "hey, where is ..?" Por suposto que non berras aos descoñecidos. A menos que alguén teña "un problema de coeficiente intelectual"?
Internet ás veces tamén pode fallar, para os que viven en Tailandia, aprender a ler tailandés é útil. Entón acabas de ler os letreiros dos topónimos en tailandés. Por exemplo, co folleto de ortografía e gramática holandés-tailandés do noso Ronald Schütte. 🙂
Rob, ฮอด Hot comeza cunha consoante de clase baixa -h- despois unha vogal (moi) longa -oh- e finalmente unha suave -t-. Isto último significa que é unha sílaba "morta". Así é cun ton descendente e sen ton medio. Se o pronuncias como "quente" en inglés, ningún tailandés entenderá o que queres dicir.
Grazas pola explicación Tino. Só sabiamos inglés 'hot'.
Vaia, grazas Tino. Parvo de min, si é, por suposto, unha sílaba morta e non viva, polo que non é un ton medio senón descendente (como nun comando: SI! NON!). En inglés, o O é moi curto, non se parece ao son 'oh'. Entón, de feito, non o pronuncie en inglés... aínda que a ortografía inglesa (quente) suxire que debido á perda da lonxitude e do ton das vogais.
Foneticamente escríbese mellor como hôht (onde o T ao final está medio desaparecido, polo que non soa ningún T ou D enfático ao final).
Á hora de pronunciar sílabas tamén hai que ter en conta que moitas veces non se completa a última consoante. Entón, cando está quente, a parte frontal da lingua debe permanecer contra o padal por un momento. Non remates ese t.
Cunha palabra como ridge, a parte posterior da lingua colga contra o padal por un momento. Non remates iso k.