Xa pasou un tempo desde a versión actualizada e actualizada de O Mekong - Pasado turbulento, futuro incerto' do historiador australiano Milton Osborne "saíu das imprentas, pero iso non altera o feito de que este libro non perdeu nada do seu valor".
A pesar do seu tamaño bastante modesto, este libro é unha obra estándar debe ler para quen estea interesado na turbulenta pero tan rica e fascinante historia do sueste asiático. O Mekong é a historia convincente e moi vividamente contada dos pobos e culturas ao longo dun dos ríos máis famosos e infames deste continente. O Mekong non é só un río senón un regato cargado de mitos e historia. O río nace no Teito do Mundo, na neve eterna da meseta tibetana preto de Chamdo e atravesa a República Popular Chinesa, Birmania, Laos, Tailandia, Cambodia e Vietnam e logo flúe no delta, despois de 4909 km. cara ao mar da China Meridional. Este poderoso regueiro é, como ben afirma o autor, o alma da rexión que deu a luz e enterrou civilizacións e culturas.
O Mekong é un libro escrito de xeito intrigante que leva ao lector non só nunha viaxe xeográfica senón tamén no tempo. Narra o auxe e a caída de civilizacións míticas como Funan, Chenia e outros imperios khmer, tailandés ou vietnamitas que foron engulidos na néboa dos tempos. Pero o autor tamén fai bo uso dunha serie de protagonistas para esbozar a fascinante historia do regato dun xeito convincente. Desde Chou Ta-kuan, un enviado da corte imperial chinesa que cantou as glorias do Imperio Khmer desde Angkor no século XIII, ata os piratas ibéricos do século XVI en busca de aventuras Blais Ruiz e Diego Veloso, ata Ho Chi Minh, que a historia de Vietnam cambiou drasticamente. O lector segue os pasos do emprendedor pai dominico e misioneiro Gaspar de Cruz, o primeiro europeo en navegar polo Mekong -en 1555- ou segue ao explorador francés Henri Mouhot que fixo famoso Angkor Wat.
Unha vantaxe absoluta deste libro é que Osborne, como tamén se mostra Pasado turbulento, futuro incerto, o subtítulo do libro, non só reflexiona sobre o pasado do Mekong senón que tamén ten un ollo para o presente e o futuro. Sen querer parecer predicador, pinta un cadro menos que rosado do futuro. Despois de todo, o complexo e delicado ecosistema do río está a sufrir unha presión crecente. A ameaza máis importante é, sen dúbida, a construción dunha serie de presas no río e unha serie de afluentes. Proxectos ambiciosos, impulsados na súa maioría por China, que demostrablemente teñen un impacto negativo na fauna e na flora. Os stocks de peixe de Laos, Tailandia, Cambodia e Vietnam, en particular, sofren estes proxectos. Por exemplo, o autor calculou que nas proximidades da presa de Theun Hinboum, no centro de Laos, tras a finalización deste encoro en 1998, a pesca reduciuse ata un 70% do volume necesario para a construción desta obra de arte...
Esta obra é, na miña humilde opinión, moito máis que unha guía de viaxes media. O Mekong é unha historia moi ben documentada, pero sobre todo, unha historia convincente. Adiviñaches: imprescindible para o que me faltan superlativos...
Para os despois de ler O Mekong Aínda podería ter fame de aprender River Road a China, recomendo calurosamente outro libro de Osborne. Esta obra relata minuciosamente o esforzo heroico dos dous exploradores franceses Doudart de Lagrée e Francis Garnier; que saíu de Saigón o 5 de xuño de 1866 coa intención de seguir o Mekong ata a China e explorar así e mapear un punto de acceso fluvial do Reino Medio.
O Mekong: pasado turbulento, futuro incerto por Milton Osborne, Grove Press, ISBN: 978 – 0802138026 Tapa dura $19,98
O Mekong, salvavidas para moitos países, fonte de tensións internacionais xa que China afronta a través da construción unilateral de 8 presas neste río!
En tailandés é แม่น้ำโขง (mâe:-náam-kǒong, ton descendente, ton alto, ton ascendente). mâe:-náam é un título para grandes ríos. Segundo a Wikipedia, Kǒong é unha corrupción do chinés, que tamén significa "río". En tailandés, Kǒong tamén é caimán.
Pronuncia:
https://www.thaipod101.com/learningcenter/reference/dictionary/แม่น้ำโขง
์Podo engadir unha cousa máis, querido Rob V.?
Mae significa "nai". (o nome é, por suposto, "auga"). A palabra aparece en moitos topónimos e noutras combinacións. Mae Sai no norte de Chiang Rai. Mae Thap significa "comandante do exército". Mae neste caso é un título 'principal, honrado, querido', comparable ao Pai Drees e á Nai Teresa. Mae nam non significa "Nai da Auga", senón simplemente "A Gran Auga", o "Río".
Sempre digo río Mekong, e todo o mundo sempre entende o que quero dicir con iso. Só nun ton normal.
Merquei este libro como resposta a unha publicación anterior e pareceume moi interesante. Como continuación, lin o libro 'Últimos días do poderoso Mekong' de Brian Eyler, que é uns anos máis actual. O título parece un tanto apocalíptico, pero o libro certamente tamén describe puntos brillantes. Por riba de todo, ofrece, na miña opinión subxectiva, unha imaxe bastante matizada de todas as actividades na conca do río Mekong e das consecuencias que isto ten sobre todo para os veciños desa zona.
Sospeito que China prepárase para unha escaseza de auga do Hymalaya e está acumulando unha enorme reserva de auga.
O casquete de xeo do Himalaia está a derreterse a un ritmo rápido e, cando se derrita, toda Asia converterase nun continente sedento.
Si, Ruud, e xa o liches aquí.
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/de-smeltende-derde-pool-ook-thailand-voelt-de-pijn/
O terceiro polo está a derreterse e, polo tanto, a subministración de auga potable pode diminuír drasticamente. Pero tamén a auga para o rego. As consecuencias poderían levar a fluxos de refuxiados de proporcións sen precedentes.
Mira o que significa o río para Tailandia; bueno é un río que drena auga, eu non vin bombas por ningures onde vexa xente tomando auga do río, pero si vexo ríos e regatos que desembocan nel. Ademais, co quecemento global choverá máis e Tailandia terá aínda máis auga. O feito de que os glaciares do Himalaia estean encollendo é un problema para outros países pero non para Tailandia.Bótalle unha ollada cando a auga está máis baixa e entón o "poderoso" Mekong xa non vale moito. Tailandia ten auga suficiente das precipitacións e, agás as parcelas directamente adxacentes, non escoitarás a ninguén dicir que xa non ven auga. Esa sede certamente non se aplica a Tailandia e outros países tropicais onde caen moitas precipitacións porque, como se mencionou, hai un exceso de auga e o Mekong proporciona drenaxe.
Ger, veña botarlle unha ollada ás chairas inundables do Mekong preto de Nongkhai. Alí, sen dúbida, vese rego con bombas do río para a terra moi seca que alí se creou. Si, só na estación seca, claro.
En canto á drenaxe, vese seriamente dificultada, e só aumenta, polos 100 construídos, en obras e encoros previstos no río e os seus afluentes de alimentación. Le algo sobre o delta do Mekong, no sur de Vietnam, onde debido ao reducido abastecemento de auga do Mekong, a auga do mar entra no delta e imposibilita o cultivo do arroz porque o arroz quere auga doce nas raíces.
O Mekong xa non é un río caudaloso. A principios deste século, ocorreu regularmente nos meses de xullo e agosto que o Mekong estaba tan alto en Nongkhai que os vertidos da cidade tiveron que ser pechados para evitar que a cidade se inundase. A vantaxe desas presas é que isto xa non pasa...
Si, ata onde chega ese bombeo, só para as parcelas adxacentes, desde logo nin a un quilómetro nin a 10 km. Todo marxinal e sen importancia. Hai 2 anos, un plan de hai 20 anos estaba desempolvado, pero agora parece que o caudal de auga xa é demasiado escaso para realizar plans de rego. Xa é demasiado tarde porque China e Laos controlan o abastecemento de auga e agora non hai suficiente para iniciar proxectos de rego a gran escala con auga do Mekong.
Mira un artigo do Bangkok Post sobre un plan grande pero obsoleto (debido ás presas):
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/1709335/govt-revives-old-plan-to-irrigate-isan