Non só bebes unha cunca de veleno. Pero daquela o rei tiña poder sobre a vida e a morte, e a súa vontade era lei. Esta é a última historia do libro Lao Folktales.
'O gato do rei'; un conto popular dos contos populares de Laos
O Pathet Lao utilizou contos populares na propaganda contra os gobernantes en funcións. Esta historia é unha acusación. Un rei que xa non pode comer porque ten demasiado, e a xente que sofre pobreza e fame, é boa propaganda.
Que podes facer cun peido? O sabían grandes escritores, desde Carmiggelt ata Wolkers. Pero tamén alguén en Laos...
O novato Kham bañábase no río xusto cando un grupo de comerciantes descansaba na beira. Levaban grandes cestas de ming. Mieng é a folla dun tipo de té que se usa para envolver un lanche, moi popular en Laos. A Kham gustáballe unha merenda.
"Xieng Mieng segue estrictamente as ordes!"; un conto popular dos contos populares de Laos + introdución
Lao Folktales é unha edición en inglés con preto de vinte contos populares de Laos gravados por un estudante de laosiano. As súas orixes atópanse nas historias da India: as historias de Pañchatantra (tamén chamadas Pañcatantra) ao redor da época e as historias de Jataka sobre as vidas pasadas de Buda cando aínda era un bodhisattva.
"A proba da forza", un conto popular de Laos Folktales
Hai un coello saltando pola selva. Ten ganas de xogar e inventa unha proba de forza. Primeiro candidato para enganar: un elefante masticando cana de azucre. "Tío elefante". "Quen está a chamar?" pregunta o elefante. 'Eu. ¡Aquí abaixo, tío elefante!
Unha palabra laosiana para o cheiro corporal é, en escritura tailandesa, ขี้เต่า, khi dtao, caca de tartaruga. As lendas din que o antebrazo do home laosiano cheira a caca de tartaruga. Esta fábula explica por que...
'A maxestade na lagoa' un conto popular de Lao Folktales
O canalla popular contra o poder e o diñeiro. Un tema favorito das historias de tempos anteriores.
'Ese delicioso mel', un conto popular de Lao Folktales
Un comerciante fixo construír unha casa nova. E para a felicidade e a seguridade da familia e da casa, pedira aos monxes do templo do novato Kham unha cerimonia. Despois da cerimonia, os monxes foron alimentados e regresaron ao seu templo.
O león respiro profundamente e expulsou con forza todo o aire do seu peito; o seu ruxido moveu a terra. Todos os animais tremían de medo e precipitaron máis a fondo na selva, subían ás árbores ou fuxiron ao río. "Ha, iso foi bo", riu satisfeito o león.
Kham era un novato preguiceiro. Cando os outros novatos estaban ocupados co seu traballo, intentou apretar o bigote. Cando os outros meditaban, Kham estaba durmindo. Un bo día, cando o abade saíu de camiño a outro templo, viu a Kham durmindo baixo un gran ficus.
Un longo río sinuoso atopou o seu camiño a través dun fermoso anaco de bosque con árbores. Por todas partes illotes con vexetación exuberante. Alí vivían dous crocodilos, unha nai e o seu fillo. "Teño fame, moi fame", dixo a nai Crocodilo. "Ten apetito polo corazón, polo corazón de mono". 'Si, corazón de mono. Agora quero moito iso tamén. 'Unha boa cea con corazóns de mono frescos. Iso sería bo! Pero non vexo que a nai Crocodilo volveu ver a ningún mono.