Pronunciación tailandesa

Editores: un artigo enviado sobre a lingua tailandesa por Frans de Beer. 

Frans é un lector fiel do blog de Tailandia, estudou tailandés e fálao coa súa muller e a súa filla. Para contarlle máis sobre a lingua tailandesa, escribiu dous artigos, a parte 1 dos cales está agora. 

Ensinar

Ningunha lingua se fala monótonamente, sempre hai unha variación de ton ou entoación. As linguas nas que o significado da palabra depende do tono chámanse lingua tonal. Coñecemos as linguas tonais rexistradas e as linguas tonais de contorno. As linguas de ton de rexistro teñen unha serie de tons planos, que difiren en ton. Coas linguaxes tonais de contorno, cada forma ten o seu propio ton (caer, plana, subir, baixar e subir de novo, etc.), pero tamén son posibles diferenzas de ton dentro do mesmo contorno.

O tailandés, xunto con outros tipos de linguas orientais, pertence ás linguas tonais de contorno. En tailandés, o contorno plano ten tres lanzamentos. A lingua tailandesa ten cinco tons: baixo, medio, alto, ascendente e descendente. Os altos, medios e baixos son máis ou menos planos. En tailandés, cada sílaba ten un dos cinco tons. Unha palabra que consta de varias sílabas ten polo tanto o mesmo número de tons, que por suposto non teñen por que ser iguais. Na nosa representación fonética do tailandés, usamos guións antes da sílaba para indicar o ton.

espectáculo	asinar	exemplo	thai
centro	-	-aa	อา
baixo	_	_aa	อ่า
descendendo		aa	อ้า
alto	¯	¯aa	อ๊า
levantándose	/	/aa	อ๋า

A orde nesta táboa non se escolle ao azar, senón que é a orde na que tamén se atopa Tailandia úsase ao enumerar os tons. O guión tailandés está completamente deseñado para o uso de tons. As palabras que só difiren no ton aínda se escriben de forma diferente.

Consoantes ao comezo dunha palabra

Consoantes simples

En tailandés, aparecen as seguintes consoantes iniciais

k k-son ng ng-son (como en rei)

p sen aspiración p l

t non aspirado t r son r curto

d s

b h

kh aspirado kw bilabial w

ph aspirado p j

th aspirado t tj as de tj en tjalk ou dj en rag

m ch como ch en cambio

n ? inicio ou final brusco dunha vogal

Aspirase unha consoante se unha corrente de aire segue o son. Na representación fonética indicámolo cunha h despois da consoante. Estas son as consoantes k, p e t; aspirado así kh, ph e th. O holandés adoita ter sons k, p e t non aspirados, pero as formas aspiradas si aparecen nos dialectos do nordeste dos Países Baixos. A lingua inglesa aspira moito máis a miúdo (té, push, etc.)

O tailandés ten consoantes aspiradas e non aspiradas unha á beira da outra. Esta diferenza é tan importante como a diferenza entre a "d" e a "t" na nosa lingua. Para nós, a palabra tellado adquire un significado completamente diferente se a pronunciamos cunha 't' en lugar dunha 'd' (así que rama). Por certo, o tailandés tamén coñece a diferenza entre "d" e "t". Entenderase en inglés se usas algunhas p non aspiradas aquí e alí onde deberían ser aspiradas. En tailandés, os malentendidos son abundantes se tratas este feito descoidadamente.

O 'ch' pódese considerar en tailandés como a versión aspirada do 'tj'. Non coñecemos o 'ng' ao comezo dunha palabra na nosa lingua. Con algo de práctica, este son inicial pódese aprender. Os falantes de tailandés adoitan pronunciar a "r" como "l". Se é un son r, é un pequeno rolo da punta da lingua.

Consoantes dobres

O tailandés só ten un pequeno número de grupos de consoantes (grupos de consoantes que se pronuncian unha tras outra sen a intervención dunha vogal). Estes grupos están sempre ao comezo dunha sílaba, nunca ao final. A primeira letra é sempre a k, p ou t, onde tamén se poden aspirar k e p. A segunda letra é unha r, l ou w. Non se producen todas as combinacións, como se mostra na seguinte táboa.

kr sen aspirar k con r curto pl sen aspirar p con l

kl sen aspirar k con l pr sen aspirar p con r curta

kw non aspirado k con w phl aspirado p con l

khr aspirado k con r curto phr aspirado p con r curto

khl aspirado k con l tr sen aspirar con r curta

khw aspirado k con w

Nota: os falantes de tailandés son bastante descoidados coa pronunciación de grupos, ás veces a segunda letra desaparece ou a segunda r pronúnciase como l.

Consoantes finais

Ao final dunha palabra ou sílaba temos as seguintes posibilidades:

1. Clinker
2. Vogal quebrada bruscamente (vogal con parada glotal))
3. semiconsoante; j ou w
4. M, n, ng (nasal ou nasal)
5. K,p ou t (son pop)

No caso dunha palabra polisílaba, as paradas glotales dentro da palabra desaparecen na fala normal. Polo tanto, o caso 2 só se aplica ás terminacións das palabras.

A forma en que se pronuncia a k, p ou t ao final dunha palabra en tailandés difire esencialmente da pronuncia holandesa. Os k, p ou t son os chamados oclusivos. Fórmanse pechando temporalmente o fluxo de aire. A forma de pechar determina o son. Por exemplo, a p fórmase pechando os beizos, na t o fluxo de aire está bloqueado coa punta da lingua e os dentes, a k fórmase presionando a parte media da lingua contra o padal.

Para coñecer a lingua tailandesa, utilizamos a palabra hopman. A pronuncia da 'p' en Hopman pódese facer de dúas formas, a saber:

1. A palabra hop seguida da palabra home. Aquí, despois da pronuncia da 'p', os beizos sepáranse temporalmente e despois péchanse de novo cando se forma a 'm'.
2. Coa segunda afirmación, os beizos permanecen pechados entre a 'p' e a 'm'. Cando se pronuncia a 'p', os beizos péchanse, non se volven abrir, fórmase a 'm' e só coa 'a' os beizos volven separar.

Esta última forma úsase en Tailandia para a consoante final "k", "p" e "t". Isto difire tanto da nosa pronuncia que un oído holandés ás veces non escoita esta consoante final. A nós parécenos que a consoante só está a medio rematar, falta o fluxo de aire liberador ao final.

En fonética tamén se distingue entre estas dúas formas de pronuncia. Para o holandés, as oclusivas lánzanse ao final dunha palabra. A representación fonética da palabra gato é kath. A "h" ao final indica o fluxo de aire liberado. Thai non ten oclusivas finais liberadas. A pronuncia tailandesa da palabra gato é foneticamente gato.

Vogais

O tailandés ten unha versión longa e unha curta de moitas vogais puras. A versión longa leva aproximadamente o dobre que a curta. Unha visión xeral das vogais longas e curtas:

o son curto

oo longo o son como en tear

oh curto oh soa como pola mañá, pero un pouco máis

Ah? Longo oh, pero cortado bruscamente

i curto ie son como en Piet, pero máis curto

é dicir, longo ie son como en ver

oe curto oe son como en pano

oe: son oe longo como en eructo

u son curto; un ti coa boca ancha

uu longa u so; un uu coa boca ancha

e son breve ee

ee longo ee son como en óso

ae longo ae son como na miseria

eu long eu son como en de, pero máis longo

Ás vogais puras son politongos; os sons vocálicos flúen suavemente entre si.

recoñecemento de palabras

O recoñecemento de palabras en tailandés depende en gran medida da vogal e do ton. O xeito tailandés de recoñecemento de palabras, polo tanto, funciona de forma diferente ao noso. Para nós, os grupos consonánticos ao principio e ao final dunha sílaba son criterios importantes. En tailandés a xente escoita moito máis a vogal e o ton. Isto xa se pode escoitar cando escoitas algúns tailandeses falar inglés. Moitas veces, as terminacións de palabras complicadas ou os grupos de consoantes dexeneran nunha soa consoante (against pasa a ser againt ou again). O meu nome francés pronúnciase Fan en tailandés.

En tailandés, descoidar os grupos de consoantes causa moita menos confusión para os falantes de tailandés que se se fixera en holandés, por exemplo.

(fonte LJM van Moergestel)