Amigos ou familia?

Amigos? Non, un tailandés, sexa home ou muller, non ten amigos. É dicir, non no sentido da palabra amigo como prefiro usala.

É certo que non existe unha definición coherente da palabra amigo, podes explicala de varias maneiras. Tedes unha relación especial co que eu chamo amigo, védesvos regularmente, comentades os problemas dos outros e, se o necesitades, podedes contar coa axuda dos outros. A sabedoría tailandesa "Un bo amigo nunca se interpón no teu camiño, a non ser que te caigas" achégase bastante.

En cada etapa da túa vida tes os chamados amigos. Comeza cos amigos da escola, despois os amigos de fútbol, ​​os amigos de estudo e os amigos de deportes. Non son realmente amigos como se describe anteriormente, senón máis parecidos a compañeiros, amigos ou, se é necesario, compañeiros de sufrimento. En definitiva tes unha familia cun círculo de coñecidos, do que saen unha serie de amigos. Vémolos con máis frecuencia, van xuntos ao pub para falar dos problemas mundiais e despois duns vasos de cervexa saen á superficie os problemas máis íntimos. Tamén usas un bo amigo para este último, non tanto para conseguir unha solución, senón máis para falar do problema da túa cabeza.

Despois resulta que dos moitos amigos que tiveches, só quedan uns poucos. Non tes que verte moito, pero hai contacto regular e, se é necesario, estades aí. Afortunadamente, non experimentei ningunha emerxencia real. Unha vez planeei unha viaxe de negocios a Asia que comezaría en Bangkok. Non obstante, o voo foi cancelado en Schiphol e tiven que viaxar de todos os xeitos, en parte para unha primeira cita importante (Patpong, ha ha!). Un amigo levoume entón a Frankfurt en coche, onde cheguei a tempo para un voo Tailandia. Outro amigo axudou unha vez á miña muller durante unhas noites durante a miña ausencia, que estaba actuando bastante asustada nun estado de ánimo deprimido.

Agora que vivo en Tailandia, todo é diferente. Coñecidos suficientes, pero nunca serás verdadeiro amigo dos tailandeses ou dos farangs que falan estranxeiros.

Un tailandés chama amigo a alguén se lle pode beneficiar. Só di en compañía de tailandeses que queres un bo coche usado e probablemente haxa un tailandés que llo recomenda ao seu "amigo". A miña muller tailandesa tamén ten moitos amigos aquí en Pattaya, especialmente entre as bargirls, pero como eu o vexo, só son amigos para beneficiarse dalgún xeito.

Algúns exemplos:

• Fai xa 10 anos que visitaba regularmente a mesma cervexa de Pattaya, un lugar agradable con música en directo e unha gran variedade de belezas tailandesas. Notei tres señoras que sempre estaban xuntas e unha delas chamou a miña especial atención. Estaba en relación con este último e ao principio fixemos moito os tres. Eran tres amigos que vivían xuntos nun cuarto, comían xuntos e, en definitiva, facían todo xuntos que se podían facer xuntos. A nosa relación fíxose máis sólida, mudámonos xuntos e aínda víamos ás outras dúas mulleres ás veces, pero cada vez era menos. Agora un casou cunha australiana e o outro cun inglés. Non pasou moito tempo despois de que todo o contacto desaparecese. Amigas? Non, compañeiros de sufrimento é unha palabra apropiada aquí.
• Hai uns anos a miña muller chegou a casa cun "amigo do pasado". Ben, non hai problema, facilitamos aloxamento, saímos cear e despois fomos a unha discoteca. Foi unha boa noite! Unhas semanas despois pregunteille á miña muller se falara ou volvera ver a aquel amigo. Non, foi a resposta, pero iso non é necesario. Ela fixo algo bo por min no pasado e agora compenseino con esa noite fóra. Non moito tempo despois, aquela amiga chamou a si mesma preguntando se a miña muller podía darlle 1500 baht (non preste, pero dá!). Non, dixo a miña muller, non estou polo diñeiro e non teño cartos para regalar. Como é posible, dixo o amigo, tes un rico Farang, podes darme algo de diñeiro. A resposta da miña muller é fácil de adiviñar e desde entón nunca temos noticias deste amigo.
• A unha boa amiga da infancia da miña muller gustaríalle traballar en Pattaya, porque necesita diñeiro para a operación necesaria da súa nai. Aceptámola e a miña muller atopa traballo de camareira. Ela gaña ben, pero non ten que pagarnos nada. Iso durou seis meses, ata que coñeceu a unha empregada do banco suízo, que se namorou perdidamente dela. O resultado foi que agora casou co home e vive en Suíza. Nunca volveu escoitar nada diso! ¿Amigo? Ai non!

Un tailandés non ten amigos, dixen antes, pero si ten familia. Ese vínculo familiar case se pode chamar sagrado, nada supera á familia e ninguén pode intervir. A nai sempre é a número 1, pero o resto da familia tamén pode contar coa axuda se é necesario. Coidar dos teus pais é algo normal en Tailandia, algo que non sempre podemos imaxinar.

Non son en absoluto un home de familia, aquí en Tailandia o meu contacto cun só familiar nos Países Baixos é moi mínimo. Un dos Dez Mandamentos di: "Honra o teu pai e a túa nai". Moitas veces facemos iso, especialmente cando nos convén. Os pais poden coidar dos fillos cando queremos marchar unha fin de semana, visitámolos os domingos, pero cando se fan un pouco maiores aínda os metemos nunha residencia da terceira idade.

Aquí en Tailandia é diferente, os nenos son coidados e criados (a nai adoita encargarse do coidado e da educación do fillo da filla que está traballando noutro lugar) co obxectivo de que eses fillos coidan máis tarde dos pais.

Non, un tailandés non ten amigos, pero se un tailandés se comporta como un amigo, o que describín anteriormente, entón pertence á familia.

- Artigo republicado -