Boa sorte ao xeito tailandés
En ningún lugar do mundo coñecín máis persoas que crean tan intensamente que poden influír na felicidade como en Tailandia.
Moitos tailandeses pasan pola vida adornados cun amuleto. Onde queira que vaias, os amuletos están á venda en todas partes en moitos tipos e deseños. O budismo, o animismo e o hinduísmo crearon na mente do pobo tailandés unha especie de espiritismo para a felicidade e a desgraza. A casa pantasma que atopas en moitas casas é quizais o fenómeno máis coñecido.
Amuletos
Parece que os amuletos crean unha sensación indispensable, especialmente para os homes. Un falo de madeira ou amuletos antigos en varios deseños son algo indefinible para o occidental, sobre todo cando ves homes tailandeses analizando as imaxes cunha lupa. Francamente, non o entendo nada e non sinto a necesidade de afondar máis nela. Non me vexas pasar pola vida cun amuleto no pescozo, nin unha tatuaxe no corpo. Por certo, as tatuaxes, como os amuletos, tamén din algo sobre a inmortalidade.
"O que cre é salvo", dixo unha vez a miña boa nai falecida. Non eramos tan relixiosos, así que temo o peor para ela.
(folkrutood / Shutterstock.com)
Pantasmas
Nunca esquecerei que despois dunha feliz noite en Chiangdao levei a unha das mulleres, á que coñezo dende hai moitos anos, á súa casa na parte traseira do meu ciclomotor. Lixeiramente intoxicado, parei no lugar da cremación para probar a súa reacción un pouco ferozmente. Como é sabido, o tailandés ten moito medo ás pantasmas.
O neno bo entrou en pánico e suxeitoume forte. Deberías aliviala rapidamente do medo á morte que xurdiu espontaneamente e colleu rapidamente o camiño para casa.
Comercio de aves
Por suposto que non teño o máis mínimo problema con outras formas de pensar e mesmo podo gozar con intensidade. Algo completamente diferente na miña opinión son as cousas con tinta comercial sobre "Good Luck".
En moitos lugares atópase co 'comercio de aves'. As aves capturadas en gaiolas poden ser liberadas, por suposto por unha taxa. Persoalmente, non son moi afeccionado a este tipo de comercio e case non podo imaxinar que teña algo que ver co budismo. Os tailandeses aínda cren que se dás liberdade aos paxaros e mesmo aos peixes e ás tartarugas, beneficia o teu karma e considérao o coñecido "mérito". Os templos e outros lugares sagrados tailandeses coñecidos adoitan ser o punto de venda.
Despois de todo, nun ambiente tan sagrado deberías ter a sensación de que tes que facer unha boa acción. Os vendedores de aves comercializan o seu negocio en pequenas gaiolas, con dous, catro ou seis paxaros chamados tecedores asiáticos. En Bangkok, as cousas son aínda máis grandes en China Town. Podes atopar gaiolas con centos de aves que case non teñen espazo para moverse. Ao parecer, cumpren unha especie de función de maiorista para os comerciantes máis pequenos. Para o occidental todo parece estraño e antipático.
O sabio do país - a honra do país, pensamos.
Invariablemente todos os anos no meu aniversario, por insistencia da miña muller, vou con ela ao mercado a mercar peixe. Xogan en grandes tinas de plástico cunha rede por riba da peixeira, que xa sorrí amplamente cando nos ve vir cun cubo. Buscamos unha cunca con peixes nin grandes nin pequenos. En primeiro lugar, os peixes escollidos colócanse nunha bolsa de plástico e pésanse. Despois engádese auga e a bolsa entra no balde. Conducimos en coche ata o Mae Naam Nan ou o río Nan, que atravesa a nosa cidade natal de Phitsanulok. Polas escaleiras do río baixamos co cubo de peixe ata a auga que corre. Antes de soltar o peixe dunha plataforma inestable á auga, dígolle por instrucións da miña muller: "Vouche dar unha vida, para que me traigas a felicidade na miña vida". O peixe desapareceu pronto na auga picada. E non na tixola.
Non hai nada de malo con iso. Creo que a miña muller e os peixes tamén gozan.
Ola Arend,
Multa eses peixes de volta en liberdade, pero esa molestia con eses pobres paxaros, esmagados nun cm cadrado.
E todo isto para Buda?
LOUISE
Louise,
Mágoa por eses paxaros abarrotados.
Pero que opinades deses patéticos peixes que pescan os pescadores “deportivos”. Só serás arrastrado fóra da auga cun gancho pola meixela, a lingua ou, peor aínda, polo esófago. Como gritarían eses peixes de agonía, pero por sorte para o pescador "deportivo", os peixes non teñen cordas vocais.
Eu mesmo fixen iso unha vez. A liberdade só durou pouco tempo (uns segundos) porque xa os esperaban peixes máis grandes.
Ola Luisa,
Totalmente de acordo. Esa cousa con eses paxaros está totalmente desordenada. Tampouco ten nada que ver con Buda. É só unha mala forma de gañar cartos. Non debería escribir "non hai nada de malo". Entón serás enganado. Estúpido de min. Sigo soltando eses peixes no meu aniversario. Tampouco ten nada que ver con Buda. Pero é só divertido.
ÁGUA
Ao peixe non lle gusta.
Mantéñase o sistema intacto comprando eses peixes.
Os peixes tamén están en problemas no mercado.
Déixase salpicar nunha mínima cantidade de auga e téñense coidado para evitar que se rompan.
Entón quedan ben e frescos!
Si si, os budistas coidamos ben os animais!
Podo ter unha peza?
Vira como funciona en China Town Bangkok. As tartarugas son liberadas nunha especie de estanque. Despois do solpor, o enchufe sácase e as tartarugas volven ao tanque para o día seguinte. Sen liberdade. Os paxaros teñen as ás cortadas e só poden voar a poucas distancias. Ás pólas da árbore máis próxima. Cando escurece pechan os ollos e logo vén alguén cunha escaleira e cólleos da árbore. Métese nunha gaiola para o día seguinte. Sen liberdade, pero reciben comida, porque o comercio debe continuar. Todo o mundo sabe como funciona e aínda así seguen representando esta obra. Despois de todo, trátase da intención que tes. Non importa que te enganes
Hai uns anos á miña muller e á súa familia a idea de visitar un templo ao día seguinte cunhas anguías nun balde e 3 paxaros nun cartón.
No templo, os animais recuperarían a súa liberdade como unha boa acción.
A mañá en cuestión facía moita calor, e só se chegou ao templo despois dun paseo duns 50 km, polo que todo farang pensante normal pode imaxinar que boa acción podían esperar estes animais. Polo tanto, pasaron como máximo 10 km antes de que o primeiro paxaro xa convulsionara e abandonase a súa felicidade, só para ser seguido por outro compañeiro de sufrimento.
Os únicos que sobreviviron á filtración fomos as anguías e nós, así que claro que fixen a pregunta, que quedaba realmente do bo facer?
Lamentablemente non me contestaron, polo que aínda non entendo ben o que significa este despropósito.
Ah si, eses peixes e paxaros que podes mercar libremente. Ás veces pregunto por que foron atrapados en primeiro lugar. Pero é mellor non facer preguntas supersticiosas e relixiosas de forma racional.
Facer cumprir a sorte ou o karma é algo tan importante na sociedade tailandesa que sempre o será.
Que o sufrimento animal poida estar implicado nalgúns casos, por suposto, non é bo, pero pensa cantas familias teñen que comer desta industria do karma, iso é algo máis importante nun país con tanto paro.
Estimado Geert P. Entendo o que estás dicindo, pero esa é unha mala escusa, o goberno debería prohibir estas cousas. As "familias con moito recursos" atoparán outra forma de conseguir a súa comida.
Moitos no mundo occidental moitas veces non entenden nada desta busca constante da felicidade.
En case todos os templos ves a un adiviño, un vendedor de loterías ou alguén que intenta mediar algunha forma de sorte con paus de traqueteo cun número, polo menos por pouco tempo.
Nós do mundo occidental, a diferenza de moitos tailandeses, xa depositamos a nosa felicidade no berce, e complementamos aínda máis consumindo leite materno.
Unha educación xeralmente moito mellor, bos servizos sociais, salarios máis altos e, en comparación con moitos tailandeses, unha prestación de vellez moito mellor, etc., axudaron a garantir que cun pouco de dilixencia tivemos todas as oportunidades de converternos no ferreiro do noso país. propia felicidade.
Moitos tailandeses que non teñen isto, e hai bastantes, agarran poderes que lles dan esta sensación polo menos durante o menor tempo posible.
A miña muller ás veces esperta no medio da noite e anota todos os números cos que estivo soñando. Eses son os números gañadores da lotería, di ela. Agora debo admitir que as probabilidades nunha lotería tailandesa son significativamente máis altas que nas loterías europeas, pero nunca gañamos máis de 5000 baht. En total somos uns 10.000 baños no menos ou algo así, pero para o meu compañeiro a lotería é como a auga. Iso só ten que pasar, punto.
Entón, asumo que o cazador dos paxaros está no inferno e na condena?