Pregunta do lector: o libro amarelo ofrece algunha seguridade para unha familia cobizosa?
Queridos lectores,
A miña moza gustaríalle que fixera o Folleto Amarelo (Tabien Baan). Ela pensa que estarei mellor protexida por se lle pasa algo a ela e a súa familia veña reclamar a casa na que vivimos. Está no seu nome (si, sei).
Lin que isto non axuda para nada. É só un caderno de rexistro e pode ser útil para unha posible compra de coche ou outras promocións nas que debes poder acreditar o teu enderezo.
A única forma de "protección da familia cobizosa" que vexo neste momento é que me caso con ela. Logo, en caso de divorcio, parte da casa pertencerame. E por suposto o formulario de contrato de arrendamento, onde se pode alugar o terreo no que se atopa a vivenda por 30 anos...
Como ves iso? Como se solicita o libro amarelo? Ela fixera consultas en Pranburi e querían ver unha carta dos meus pais na que se demostraba que xa non vivo nos Países Baixos. Só paréceme estraño.
Agora teño aquí diante de min un certificado de residencia da embaixada holandesa. Tamén teño unha proba de emigración a Tailandia (ao meu antigo enderezo en Tailandia) e a confirmación da oficina de inmigración de Hua Hin de que vivo neste enderezo.
Podes atopar algo sobre o libro amarelo en internet, pero non atopei unha descrición real dos requisitos.
Que tiveches que facer para conseguir isto?
Con cordiais saúdos,
Jack S.
É mellor sacar un dereito vitalicio ao uso da terra e da casa da oficina de terras.
Iso non fai túa a casa, pero ninguén pode botarte ata que morras.
Polo menos non por medios legais.
Hai varias formas en Tailandia de ancorar legalmente o teu dereito a usar unha casa (de por vida). Todos teñen calidades e defectos específicos.
Estás escribindo á miña moza, o que suxire que non estás (legalmente) casado.
A lei matrimonial en Tailandia outorga ao cónxuxe supervivente o dereito ao usufruto da vivenda familiar. Esta é a primeira oportunidade de ancorar legalmente a súa "seguridade da vivenda".
Outra opción é ter un acordo de usufruto (set tee kep kin) rexistrado no seu título de propiedade (Chanotte ou outro título (léase máis débil)) na "oficina de terras" (tee din). Nese acordo, ti e a túa moza podes determinar entón que tes dereito a utilizar os "edificios" (edificios, casa, vivenda familiar) que se atopan nese terreo durante un período determinado ou incluso mentres vives. Este é un segundo método bastante seguro legalmente para ancorar legalmente a túa "seguridade de residencia" en Tailandia, aínda que non esteas legalmente casado.
Hai todo tipo de outras posibilidades. Algúns destes son arriscados.
Por exemplo, podes elaborar un contrato de aluguer a longo prazo coa túa moza e rexistrar ese contrato. Isto só proporciona unha seguridade xurídica limitada para a vivenda, especialmente se se separa ou se ela morre primeiro.
Tamén podes colocar a casa nunha empresa, unha Ltd. Fundamentalmente, con tal construción legal estás facendo "un uso indebido da lexislación tailandesa, porque foi creada polo lexislador para outros fins".
Tarde ou cedo, unha administración tailandesa recibirá instrucións para "limpar" os "abusos" desa lexislación. Iso proporciona moitas lecturas fascinantes nos blogs e foros de farrang e dores de cabeza para o farrang cuxos dereitos de súpeto parecen ilusorios.
Outras construcións legais, como os condominios, parecen razoablemente certas.
Teña sempre en conta que como farrang en Tailandia es e seguirás sendo un "ALIEN". Sentímolo, pero ese é o termo oficial para "inmigración". E cal é a seguridade xurídica para un ALIEN na Terra?
E que podes facer, aínda que teñas o teu dereito a vivir na casa que pagaches, mesmo despois do falecemento da túa parella/muller, se os teus veciños ou familiares tailandeses queren que saias de alí por calquera medio necesario? ( ler bullying)?
Segundo a miña experiencia, o matrimonio e o usufruto rexistrado son as opcións menos incertas... pero non hai certezas absolutas. Así é a vida.
Só para responder á asociación entre "farang" e "alien".
Parece haber un malentendido entre farang de que "farang" pode traducirse como "alieno" con todas as asociacións negativas que iso implica.
Na lingua tailandesa, "farang" significa occidental. Nada máis e nada menos.
Cuxa obra!
Estou casado cunha tailandesa. Sempre entendín que se morre a miña muller, teño que vender a casa nun ano. Agora lin na historia de Mark que estar casado ten a vantaxe de que podes seguir vivindo na casa. Cal é a verdade agora! Tamén lin sobre o Usufruto. Quero estar seguro de que se a miña muller morre, podo seguir vivindo sen ningún problema, despois de todo o paguei todo.
Un usufracto (dereito vitalicio de uso, porque hai diferentes opcións no termo) é o máis sinxelo.
É dicir, se non hai ninguén a quen lle gustaría saír da casa.
Porque despois da túa morte todo pertence ao propietario da terra.
O usufracto custa uns euros, se na oficina de terras non hai ninguén que lle tome a man.
(No meu caso, ninguén levantou a man e axudáronme moi educadamente e amablemente).
Podes organizalo xunto coa túa muller na oficina de terras.
Se a túa muller morre e tes que vender a propiedade, conservarase o teu dereito de uso ata a túa morte.
Moitas veces chámase a un avogado para arranxar o usufracto, pero eu só acudiría primeiro á oficina de terras.
Eu tamén o fixen e non foi ningún problema.
Pero isto pode variar segundo a oficina do país.
Se xurden problemas, sempre podes contactar cun avogado.
Ademais da construción en usufruto, contrato de préstamo para compra de terreos e arrendamento a 30 anos, tamén tiña un testamento redactado por ela e por min. Fermosa familia que -polo menos por medios legais- virá á miña casa por se a miña moza morre antes que min. E como os edificios son meus, se a familia pensa que están a traballar ilegalmente, sempre podo deixar a casa (edificios) inservibles. Eles tampouco se benefician del.
O libro amarelo é de pouca axuda neste sentido. Pero é útil ter, baixo o lema "mellor non avergoñarse".
Unha vez lin nalgún lugar que un alemán estaba tan enfadado coa súa ex-muller/moza e coa súa familia que fixo as maletas e mudouse. Entón ordenou a unha empresa de demolición que arrasase a casa. ha. ha .ha. (a súa muller/moza e a súa familia deben estar chorando (ao estilo tailandés)
Iso é exactamente o que quero dicir! Terreno pero sen casa. Que hahahahah! Ensinaralles (=familia)!
Ou simplemente manter os acordos. Tamén é unha opción.
Só hai uns días que teño o libro amarelo. Isto significa que o meu condominio está no meu nome. MyThaise parts é o meu herdeiro, e consta no meu testamento.
Os requiridos foron:
Certificado de residencia de inmigración
Tradución do pasaporte ao tailandés. (Isto é importante, o nome holandés está traducido ao tailandés no libro amarelo e debe ser exactamente o mesmo que no pasaporte.
Contrato de compravenda
3 fotos axustadas
2 testemuñas.
solicitude no Concello
Jack,
De feito, chegas demasiado tarde para casar. En caso de divorcio, tes dereito ao 50% dos bens devengados durante o teu matrimonio. Como a túa casa está actualmente ao seu nome, está excluída e pertence automaticamente a ela. Como moito podes presentar unha causa e convencer ao xuíz co xustificante de pago, pero en principio, se antes do teu matrimonio era dela, é dela en caso de divorcio.
A persuasión é outra historia. Non o sei, pero creo que a casa que faleceu pásache, pero tes que vendela nun ano.
Querido Jack,
En canto á seguridade de manter a casa, "isto é Tailandia"
Pero tamén teño o libro amarelo e para iso hai que esforzarse moito.
1/ á embaixada holandesa en Bangkok, cunha copia da páxina do seu pasaporte.
o cónsul poñerá entón un selo + sinatura na copia por un importe de 1200 Bhat.
2/ Despois leva a copia e o teu pasaporte á oficina de inmigración de Chiang Watthana Road en Bangkok (Lak-Si) e fai que a copia se traduza nunha axencia de tradución no soto, custa 300 Bat, (tamén solicita o nome do teu pai). para traducir ao tailandés).
3/ A continuación, legalizar a copia na oficina de inmigración no 1o andar, custa 500 Bhat.
pff. Estás aínda aquí? Podes pasar a noite nun hotel próximo.
Despois vas á oficina do distrito coa túa muller e posiblemente a súa nai e o título vermello da túa casa.
No mostrador remitiranche ao xefe do departamento, que che preguntará todo sobre o teu corpo e o da túa muller, quere saber todo, todo (todo entra no ordenador)
Para; quen é o teu pai e que fai o teu pai por traballo, etc., dá un alto ingreso mensual, máis de 100.000 Bhat, entón subirás de prestixio.
Cando remate, pídelle que veñas con el a un chef aínda máis alto, que lerá a historia (en tailandés) e fará algunhas preguntas máis nun ambiente agradable, pero mantéñase en garda e conta exactamente o mesmo. como dicías.díxolle ao seu subordinado.
Despois poñerá un selo e a súa sinatura no libro amarelo e entregarallo de pé.
(aínda non se soou o himno nacional).
Que podes facer con ela; en realidade só compra un ciclomotor, coche ou avión no seu propio nome e tamén abre unha porta ao abrir unha conta bancaria.
Espero que isto che axude,
un saúdo Nico
Coidado coas excavadoras, tes dereito ao usufruto, pero a metade é propiedade dos herdeiros e todo o edificio despois da túa morte. Polo tanto, en caso de demolición, asegúrate de estar fóra de Tailandia, porque podes pagar de novo e afrontar unha condena de prisión. Entón, mellor un matrimonio e un testamento sobre o cónxuxe sobrevivente.
Éxito
Ruud,
Por suposto, asegúrate de que o edificio sexa da túa propiedade (porque tamén se paga). Así que tamén podes reformar, derrubar, etc. Alugas o terreo e o aluguer equivale aos xuros e á devolución do préstamo para que a túa moza compre o terreo.
Así, en caso de falecemento dunha amiga, a súa familia pode reclamar o terreo, pero tamén haberá que aboalo na medida en que aínda non se amortizase o préstamo para adquirir ese terreo. Despois de todo: non só os beneficios, senón tamén as cargas pertencen aos herdeiros.
Varía moito segundo Amphur, necesitabamos 2 testemuñas, 2 fotos de pasaporte, unha proba orixinal de pago a nome do solicitante (factura de teléfono, electricidade ou UBC) 100 baht e unha hora de tempo. Tiñamos algunhas dúbidas, pero puidemos traducir nós mesmos os nomes (xa os tiñamos do rexistro de matrimonio), os nomes dos pais e as súas profesións. E rematado! Varios coñecidos tamén axudaron coas aplicacións e foi todo moi sinxelo.