Wan Di Wan Mai Di: Noi (Parte 1)

Chris describe regularmente as súas experiencias no seu Soi en Bangkok, ás veces ben, outras menos. Todo isto baixo o título de Wan Di Wan Mai Di (WDWMD), ou Good Times, Bad Times (serie favorita da súa nai en Eindhoven). 

Noi

Estou 100% seguro de que se a miña veciña Noi vivise nos Países Baixos, sería tratada e/ou supervisada por varias axencias gobernamentais. O médico de cabeceira e a reestruturación da débeda son dous deles. Agora estou moi tolo para poder tomar algo. E tamén no pasado experimentei o necesario cos veciños.

Nun dos lugares que vivín nos Países Baixos (non mencionarei o nome) vivín ao carón dunha familia (holandés, alemá, un fillo e unha filla) que nun primeiro momento (e incluso segundo) parecía normal. Pero as aparencias enganan.

Durante as vacacións de verán ía sempre a Suíza co seu fillo e a súa filla, onde permaneceu unhas 5 ou 6 semanas nunha especie de comuna relixiosa, digamos seita. Aínda lembro un ano no que foi antes do comezo das vacacións de verán e os seus fillos que aínda estaban na escola primaria tiveron que viaxar sós a Suíza en tren. Ela nunca contou o que alí pasou, pero os nenos volveron con historias estrañas: rituais de iniciación tintados sexualmente, case sen homes pero si moitas mulleres, tortura de animais. Aforrareiche os detalles. O pai quedou na casa e mentres tanto divertíase con outra muller máis nova que era a súa compañeira. Xuntos visitaban regularmente os clubs de SM. Seino porque o veciño preguntoume unha vez se quería vir. Pois non. Tampouco me molestou tan gratamente.

Os veciños divorciáronse e os nenos do instituto quedaron (ao seu desexo, creo) co pai. En resumo, co paso do tempo tiven a impresión de que o pai estaba a abusar sexualmente da súa filla. Finalmente chamei ao médico confidencial da miña zona que xa tiña varias chamadas sobre os meus veciños. Pero: a familia xa cambiara de médico de cabeceira dúas veces (e a actual non puido confirmar a historia) e o pai traballaba nun alto cargo na xustiza. En resumo: podería pasar un tempo antes de que se tomara unha acción efectiva. Os nenos foron as vítimas.

No meu soi de Bangkok, o barrio resolve o propio caso de Noi. Isto tamén é necesario se non hai axuda profesional dispoñible. O seu maior problema é a adicción aos xogos de azar e a ela está vinculada a pedir diñeiro prestado a moitas persoas e a unha falta de diñeiro crónica, en realidade diaria. Xunto a unha mentalidade de preguiceiro que de canso, esa é unha mestura desastrosa. Ela acordou con varias persoas do edificio devolver parte do préstamo todos os días, pero moitas veces non pode cumprir a súa promesa. A miña muller e eu non lle prestamos diñeiro desde hai moito tempo. Por suposto que somos os 'cans mordidos' e ela non deixa de enviar centos de mensaxes LINE a outros veciños do mal que estamos.

Cando hai unhas tres semanas a miña muller viu algunhas destas mensaxes no móbil doutro veciño, o soi, que xa é pequeno, quedou pequeno. A miña muller levantou a voz no soi e deixoulle claro a Noi, que estaba sentado fóra da porta do seu condominio, que iso non lle gusta, que é unha "amorodo" (semella que é un termo para o mal alento; estraño para nós os holandeses) e que se ten algo que dicir dela ou de min, pode facelo directamente. Ela ten o número de móbil da miña muller.

Dende o día deste atropelo, Noi non saíu da casa. Ela está encerrada no seu apartamento. A miña muller gústalle así. Ela chama todas as mañás a un taxista de ciclomotor amigo para que lle traia o almorzo do 7-Eleven. Ela adoita almorzar e cear con dous homes diferentes que non só lle traen a comida, senón tamén o seu seme e o seu diñeiro. O xantar é cun mecánico de recollida (casado) da empresa Isuzu, a cea cun empresario independente (por suposto tamén casado) en informática e accesorios. Xogan ao heroe machista, Noi conta os cartos. Pero en lugar de pagar inmediatamente aos seus acredores, usa unha parte importante do diñeiro para comprar billetes de lotería estatal. Ou, cando está escuro, colle un taxi que a leva a un dos casinos ilegais da zona coa ilusión de que este é o seu día de sorte definitivo. Despois de catro anos sei mellor. Só vai costa abaixo.