'Que hai no tubo de bambú?'; un conto popular dos contos populares de Laos

Que podes facer cun peido? O sabían grandes escritores, desde Carmiggelt ata Wolkers. Pero tamén alguén en Laos...

Sexa o máis intelixente! Iso é o que quería o empresario dos artigos de broma Xieng Nyan. Sinalou unha rosa a un cliente e preguntoulle: "Non é fermosa a miña rosa? E cheira tan ben! O cliente cheirou a rosa e pssst! Un chorro de auga sobre o seu rostro; foi un pesadelo.

'Ha-ha! Eu te teño! dixo Xieng Nyan. "De feito", dixo o cliente. "Que intelixente es". "E quen é o máis intelixente da terra?" "Xieng Nyan es intelixente, pero realmente o máis intelixente é Xieng Mieng".

Despois entrou un amigo; Latsamy. "Adeus amigo". dixo Xieng Nyam. 'Quero amosarche algo. Prismáticos. Póñao contra os teus ollos e de súpeto todo parece moi próximo». Latsamy colleu os prismáticos e púxoos á cara. Mirou os outeiros e, por suposto, podía ver todas as árbores moi nítidamente. "Grazas", dixo Latsamy, devolvendo os prismáticos.

Xieng Nyan mirou a cara de Latsamy e case non puido reprimir a risa. "Pero Latsamy, loitaches?" Xieng Nyan deulle un espello; tiña círculos negros arredor dos ollos. 'Ha-ha! Eu te teño! dixo Xieng Nyan. "De feito", dixo Latsamy. "Que intelixente es". "E quen é o máis intelixente da terra?" "Xieng Nyan es intelixente, pero realmente o máis intelixente é Xieng Mieng".

Tamén lle pasou a Sivath. E tamén rematou con "Xieng Nyan es intelixente, pero realmente o máis intelixente é seguramente Xieng Mieng".

Xieng Mieng! Sempre ese carallo....

"Que Xieng Mieng me enferma ata a morte. Buscarei esa cifra e despois veremos quen é o máis intelixente. Entón todo o mundo saberá que son o máis intelixente...' Pensou niso durante moito tempo. 'Ai! Agora sei. E despois veremos quen é o máis listo».

Comeu un balde de cacahuetes cocidos! A súa muller tamén dixo: os cacahuetes cocidos fanche vento, pero esa era precisamente a intención. Colleu un tubo de almacenamento de bambú, meteulle vento e pechouno moi rápido. E despois camiño da aldea onde vivía Xieng Mieng.

Tivo que cruzar sete ríos e cando se achegou á aldea estaba canso, caloroso e sedento. Un home achegouse a el. Benvido viaxeiro. Vis de lonxe? Veña, toma un café comigo.

Xieng Nyan gustou café laosiano fresco e forte. —Que fas na nosa vila? "Quero coñecer a Xieng Mieng". 'O? Queres facer negocios con el? "Son un empresario nunha aldea lonxe de aquí, e son moi intelixente. Pero a xente segue dicindo que Xieng Mieng é máis intelixente ca min. Agora estou aquí para facerlle unha broma.

'Como?' preguntou o home hospitalario. 'Ves este tubo de bambú? Vou enganar a Xieng Mieng con isto. Ábroo e deixei que Xieng cheira a Mieng. Que cres que contén?

'Nin idea'. "O meu peido!" Xieng Nyan riu. '¿Te tiraches peido nese tobogán? Entón es realmente un tipo intelixente. Pero cando fixeches iso? "Na miña casa, alí". 'Isto hai moito tempo. Estás seguro de que aínda apesta? Quizais o aire está apagado! "Non o creo", dixo Xieng Nyan.

"Eu non me arriscaría. Pensa no ridículo que serías se deixas que Xieng Mieng cheira e non cheira! Creo que deberías cheirar agora. "Tes un punto alí", dixo Xieng Nyan e abriu o tubo. Cheirouno e o seu rostro retorcido pola miseria. —Si, si, ese peido segue aí. "Ja, ja..." riu o outro home. 'Sabes quen son agora? Son Xieng Mieng, o home máis intelixente do país. Son realmente máis intelixente ca ti!

Xieng Nyan volveu á súa aldea, sabendo que Xieng Mieng era realmente o home máis intelixente da terra.

Fonte: Lao Folktales (1995). Tradución e edición Erik Kuijpers.