Coñecer aos pais da túa moza tailandesa: asunto serio!
As diferenzas culturais entre Tailandia e Occidente son moi grandes. Polo tanto, é importante afondar na cultura tailandesa. As cousas que aparentemente non son importantes para nós poden ter un gran impacto en Tailandia. Un exemplo diso é presentar un farang aos pais dunha muller tailandesa.
En Occidente, levar a un amigo a casa significa pouco máis que un ritual de actuación. Por suposto, os pais teñen curiosidade por saber cal está saíndo o fillo da dama Kees, pero non sacan conclusións de inmediato. Tampouco agardan que a dama en cuestión sexa case con toda seguridade a futura nai dos seus fillos. Despois de todo, Kees terá algunhas noivas antes de dar ese paso.
Paso importante
As cousas son diferentes en Tailandia. Presentar un noivo aos pais é un paso importante na vida dunha muller tailandesa. De feito, están dicindo que teñen intencións serias para ti e posiblemente queren casar contigo. Non te alarmes de inmediato (moitos homes teñen un leve ataque de pánico cando len a palabra "matrimonio").
Unha muller tailandesa nunca "só" te levará á familia. Ela propónche porque quere dicir: “este é o home co que quero pasar o resto da miña vida”.
O feito de que leva un farang á aldea sábese con semanas de antelación. Todos os veciños, amigos e familiares esperan ansiosos a chegada do farang. É un importante evento social na pequena e unida comunidade do rural.
Inspeccionado e pesado
Unha muller tailandesa é bastante desenfadada ao propoñer isto aos seus pais. Ás veces só di que quere levarte a Isaan e á súa cidade natal. Ela non che dirá que está a ser "examinado e pesado". Tamén é difícil prever o momento no que che preguntará isto. Algunhas Mulleres tailandesas fai isto despois duns días, outros necesitan máis tempo. Se ela non che pide que vaias a Isaán, esa tamén é unha mensaxe importante.
Cando sae un tempo cunha muller tailandesa e ela che pregunta niet visitar a súa familia, iso podería significar tres cousas:
- A ela non lle gusta/gústalle/te rico o suficiente como para coñecer aos seus pais e irmáns.
- Levou un farang á súa aldea varias veces e alcanzou o número máximo.
- Ten unha amiga que tamén é coñecida na aldea.
Déixame explicar a segunda razón. Cando unha muller tailandesa trae a un "noivo", a fanfarria da aldea fai o seu traballo. Todo o mundo sábeo. Pero hai un límite para o número de noivos que unha muller tailandesa pode presentar á súa familia. Por exemplo, se se toman máis de dous ou tres farangs nun período de, digamos, dous anos, será coñecida como unha muller "barata". Tanto ela como a súa familia sofren entón unha grave perda da cara.
Ás veces sae coa súa mentira sobre por que trouxo tantos amigos á aldea. Pode dicir que a primeira non tivo sorte e morreu por unha enfermidade ou morreu nun accidente de tráfico. Ao segundo non lle quedaban cartos e non era bo home para ela ou decatouse de que xa estaba casado. Pero inventar este tipo de historias tamén ten os seus límites e os veciños daranse conta de que ela inventa escusas.
Entón, se xa trouxo tres amigos farangs á súa aldea, o xefe da familia non estará ansioso por conseguir o cuarto farang. Diráselle que non ten que vir de novo cun farang.
Rematar a relación
No caso de que non che pida que vaias á súa familia, quizais sexa mellor rematar coa relación. Por que? Porque algo non está ben. Podes preguntar por que os tres farangs non che funcionaron. Quizais só busque cartos ou sexa unha señora cun gran cabelo nos dentes.
Pode haber outro motivo polo que dubide en invitarche a saír. A maioría das nenas fóra Está activado son pobres e viven moi primitivamente. Pode estar avergoñada da pobre vivenda na que vive a súa familia. Se ese é o caso e ela ten intencións serias para ti, dirácho. Despois tranquilízaa e faille saber que non che importa e que todos, ricos ou pobres, son iguais.
Outro motivo menos agradable é que xa ten noivo e o trouxo á súa familia. Ben, non teño que dicirche que unha relación a longo prazo con ela non é unha opción sabia.
Respecta aos seus pais
Outro punta. Os pais dunha muller tailandesa son moi importantes. Sexa sempre educado e memoriza algunhas palabras en tailandés como saúdo e "grazas" en tailandés. Seguramente haberá comida cando chegues. Ese tamén é un evento social importante. Por iso, come sempre coa familia, aínda que non che guste. Entón só bota unha ollada. Asegúrate de estar ben vestido e ordenado. Quítate sempre os zapatos cando entres na casa da súa familia. Trata aos seus pais e aos seus avós con respecto.
Sexa un cabaleiro
Unha muller tailandesa corre bastante risco cando che presenta á familia. Se terminas a relación pouco despois, terá consecuencias desagradables para ela. Comezan os fofocas da aldea. Dirán que non che foi unha boa muller e que por iso non queres coidar dela. Polo tanto, será cada vez máis difícil para ela atopar unha parella adecuada. En definitiva, unha perda de cara para ela e a súa familia.
Se che pide a Isaán, pero non tes intencións serias con ela, sé un cabaleiro. Sen ferir os seus sentimentos, intenta deixar claro que queres pasalo ben con ela. Pero que ningunha relación pode xurdir dela. Isto evitará que tarde ou cedo teña problemas. Se es honesto porque a respectas e non queres ferir os seus sentimentos, entón es un bo rapaz.
Como podes expresalo en palabras.
Impresionante.
Experimentei plenamente a variante positiva e para plena satisfacción de todos.
KhunBram.
Case 10 anos de intensa felicidade cos meus seres queridos en Isaan.
Hai 16 anos a miña moza presentoume aos seus pais porque queriamos casar.
Cando chegaron a Kalasin pensaron que eu era doutro planeta, sobre todo despois de visitar un festival de música na aldea esa mesma noite.
Axiña viñeron todos a saudarme por unha cervexa e os nenos por 20 baños.
Bonito período, estou feliz de experimentalo todo e de vivir en Tailandia durante 10 anos.
Mentres tanto, divorciado e doado bo diñeiro... (Casa, negocio, coche e algunhas motocicletas).
Pero agora sigo gozando de dous meses no paraíso cada ano.
O desfrute segue sendo o que che gusta.
Este resumo é exactamente como está, nada que engadir!
Ben escrito e non esaxerado!
Gran peza. A miña experiencia é a mesma. Máis historias como esta, por favor, para que os responsables políticos dos Países Baixos poidan ter unha mellor imaxe dos estándares en Tailandia e quizais faciliten un pouco darlle unhas semanas á súa muller sen a obriga de (para nós) case imposible de conseguir. poder levar un visado Schengen contigo para os Países Baixos para poder coñecer á túa familia nos Países Baixos.
Querido Korat, case imposible? preto do 95-98% dos visados Schengen están aprobados. Na embaixada e en BuZa tamén saben bastante ben que normativa, costumes, cultura, etc. funcionan noutros lugares.
O artigo en si é bastante sólido aínda que sexa unha simplificación estereotipada. Non todas as familias son iguais e, por suposto, os tempos cambian en Tailandia. Cantos tailandeses só comezan a saír coa súa primeira parella (home, muller, tailandés ou estranxeiro) despois de completar toda a súa educación? Por suposto, todo depende de se non acabas con outro amante en pouco tempo. Nos Países Baixos, creo que as cellas tamén se levantan se visitas todos os días con outra persoa. En Tailandia o bar está noutro lugar, pero non é outro planeta. Simplemente respectar o sentido común e darse conta de que as cousas ás veces funcionan de xeito un pouco diferente noutros lugares pode ser un longo camiño.
- https://www.thailandblog.nl/visum-kort-verblijf/afgifte-van-schengenvisums-in-thailand-onder-de-loep-2017/
Tamén podes ler isto e moito máis no libro "Thai Fever", que é unha tradución de "Thai Fever":
https://thailandfever.com/boek_intro.html
É moi boa idea chamar a atención sobre este tema. Moitos, sen dúbida, aprenderán moitas cousas útiles disto e evitarán malentendidos.
Eu tamén teño o libro e xa o lin coa miña muller.
Recomendaríallo a todos!
Saúdos,
Daniel M.
Grazas polo consello! Pedín o libro inmediatamente.
A miña moza e eu, os dous de 40 anos, aínda non estamos casados despois de case dous anos de relación. Iso parece ofender ao seu pai conservador, ao que lle gustaría vernos casar. Teño varios motivos para non querer casar, entre eles o sinsod, que segundo a miña parella debería ser entregado, polo menos simbolicamente. Na miña opinión, un costume pasado de moda, pero quen son eu?
Polo momento, só seguiremos "favorecéndonos" uns aos outros. Coas miñas gafas holandesas, non vexo por que iso é problemático.
Quizais deberías enfrontarte ao teu sogro conservador. A túa moza tamén ten un papel que desempeñar nisto, ou en realidade principalmente a súa tarefa.
O seu pai quere que se case (diante do templo) e que ti coides dela (na súa opinión) e cando chegue o empuxe, deberías conseguir o apoio da túa moza.
Ademais, se os sogros queren ver cartos, tamén axuda notar que (se algunha vez tiveron relacións antes) tamén son de segunda ou de terceira man. Sinsod é un xogo e non te enganen porque tamén tes un certo valor económico 😉
A maioría dos tailandeses non se casan, polo que non hai cerimonia nin sinsod implicados. Os contos de fadas sobre o matrimonio non teñen sentido, vexa a práctica en Tailandia. E se alguén se casa, despois dun tempo moita xente ten unha poea ou mia noi. Tanto para a parte positiva. Non falar do matrimonio evita calquera conversación sobre iso. Ademais, Danzig e a súa parella xa teñen 40 anos, polo que non é importante casar. Unha vez máis, o valor de mercado dun home maior entra en xogo porque ten máis de 40 anos e é unha muller e despois comeza unha relación en Tailandia mentres o estanque está cheo de peixes novos. Vamos, como home maior en Tailandia non tes que recetar nada, a diferenza de alguén de vinte e tantos anos, o status e o prestixio tamén determinan a túa influencia neste sentido e como profesor maior non tes que recetar nada en Tailandia. este respecto.
Só hai 1 motivo para casar e é que se a súa parella é funcionario, entón o cónxuxe ten dereito a un seguro médico da familia do funcionario.
Unha boa peza en si mesma, pero por que se menciona a Isaán repetidamente no texto? Asume o escritor que atoparás a túa moza en Pattaya? Tailandia é máis grande!
Nalgún momento.
A miña moza é de Yala e os dous traballamos en Narathiwat. No convulso sur musulmán si, pero con plena satisfacción e lonxe de Isaan.
Cornelio,
Isaan adoita aparecer nas historias porque a maioría dos Farangs casan con mulleres de Isaan ou entran nunha relación con alguén de Isaan.
Isaan tamén é unha área bastante grande.
A posibilidade de coñecer a un tailandés musulmán do sur de Tailandia é moi pequena.
Tamén será difícil atopar xente tailandesa do norte de Tailandia nos Países Baixos.
Non os coñecín nos últimos 40 anos e tivemos moitos coñecidos e asistimos a moitas reunións tailandesas na casa e no estranxeiro.
Nos Países Baixos, estimo que preto do 70% tamén proceden de Isaan.
O motivo debe quedar claro.
Pero tampouco todos os de Isan traballan en Pattaya
Lea Thai Fever, unha explicación única dos misterios das diferentes culturas, que é a clave para unha boa relación.
Pensei que ese libro non valía practicamente nada. É bo entender que hai diferenzas entre países, persoas, familias, etc. E por iso é importante falar do que sente e pensa e do que sente e pensa a súa parella. A comunicación -e o respecto- é a clave para unha boa relación. Se necesitas un manual para explicar que os estereotipados holandeses reaccionan un pouco máis así e o estereotipado tailandés reacciona un pouco máis así (sen mencionar que as diferenzas entre o holandés e o tailandés poden variar enormemente), entón será moi difícil. traballo.tal relación.
O holandés medio non leva consigo a súa nova adquisición para presentarlle a mamá e papá despois duns días, pero onde se atopa exactamente ese momento dependerá de todo tipo de factores. Que, en xeral, todo isto é lixeiramente diferente en Tailandia probablemente estea ben, pero un mundo completamente diferente cun xeito diferente de facer as cousas? Non. A menos que a familia dun compañeiro sexa extremadamente conservadora e o outro proveña dunha familia moi libre e aberta ou algo así.
Isto pode ser en parte correcto, pero se comparo as miñas diferentes experiencias con isto, en realidade non é moi certo.
A miña primeira experiencia. Viaxo a Tailandia cunha muller tailandesa que coñezo, ambas as dúas que viven nos Países Baixos naquel momento, para pasar unhas vacacións de dúas semanas. Era consciente de que ela estaba nunha relación, non unha gran, pero aínda unha relación/vivindo xuntos. Eu era o neno xoguete, por así dicilo. Non hai problema para min nese momento. Eu era un neno libre. Foi aos seus pais xusto ao comezo das vacacións. Durmimos alí xuntos e continuamos as vacacións xuntos uns días en diferentes lugares. Volvo aos Países Baixos, ela volve a casa (preto de Udon Thani, é dicir, Isaan) unha semana máis. A familia sabía moi ben que eu non era coa que vivían nos Países Baixos. Pero non notei nada do que aquí se describe. Acabo de pasar uns días agradables. Aproximadamente un ano despois vin en Facebook que estaba a visitar a familia coa súa relación / parella holandesa. Non hai vergoña nin comentarios malos nos comentarios das fotos de FB. Nin dela, nin dos seus amigos de FB.
Segunda experiencia. Coñecín a unha señora nos Países Baixos (daquela viúva e 50 anos). Despois de 3 reunións nos Países Baixos tivo que regresar polo simple feito de que os 3 meses remataron (visado Schengen). Durante a miña posterior visita a Tailandia, unhas semanas máis tarde, fun convidado á casa dos seus pais. Si, coa promesa pola miña parte de que o decía en serio e que tiña a intención de casar con ela. E foi. Agora falo de agosto. Daquela tiven a impresión de que era moi diferente como... si, como quen ou que en realidade? Xente sinxela, unha existencia normal, non rica pero tampouco pobre. De todos os xeitos, fun moi positiva e satisfeita. e pensamos casarnos en Tailandia, antes de Buda, a finais dese ano. Nós tamén fixemos iso. (Retrospectivamente demasiado rápido) Unha pequena aldea entre Lampang e Chang Rai. Unha gran festa en serio. Un gran número de monxes (uns 9 se non lembro mal!) Moitos convidados, de todas partes. Pagou un sinsod decente (¡ollo, unha muller viúva de 50 anos!) e engadiu un pouco de ouro. En resumo. Non teñen vergoña nin vergoña na miña opinión. Dende que eu era e sigo sendo un holandés residente en Alemaña... ningún problema para que consiga inmediatamente un visado para vivir comigo. Antes de casarnos, xa levaba 6 semanas comigo en Alemaña para acostumarse á vida aquí e por suposto para coñecernos mellor. O primeiro ano foi ben, pero o segundo todo foi diferente. Para que sexa curto. O matrimonio rematou rapidamente. Levou un total de 2 anos. E adiviña cal era o gran problema? Correcto! Diñeiro. Tería que morder a bala aquí e en Tailandia habería que pechar os buratos. O sinsod converteuse nunha débeda de 25.000 euros cos seus pais. O problema coñecido. Aposta. A culpa dos seus pais tamén significaba a súa culpa. Menos mal que non o acompañei. Vin en Facebook que despois dun ano aproximadamente xa trouxera a outra persoa (alemá creo que porque aínda vive en Alemaña) á casa dos pais. Non 1 foto... non, tamén varios retratos familiares con el en Facebook. Así que non houbera vergoña, creo!!
Terceira experiencia. Si, algúns nunca aprenden 🙂 ……. Unha semana antes dunhas vacacións curtas planificadas, coñeceu a unha muller a través do sitio Data en Asia. Inmediatamente convidada á súa casa sen coñecela. Un lugar preto de Uthai Thani/oeste de Tailandia, case non hai turistas que se poidan ver alí porque non hai nada que ver. Ademáis; nai de 2 fillas adolescentes, pai dos fillos cos que vivira durante varios anos, un día simplemente fuxiu con outra persoa. Ao principio foi un pouco difícil, díxome, pero agora podía coidarse moi ben a si mesma e aos nenos. Tiña un traballo que non levaba moito tempo, un coche bonito, unha casa normal (onde tamén vivían a nai e a irmá) e falaba moi ben o inglés. Quedei alí unha semana. Saíu xenial,... con todo. Sentinme moi cómodo e houbo un moi bo clic. O.a. ir ás reunións da igrexa con ela e co resto da familia. Non é cousa miña, pero é interesante ver que tamén hai cristiáns en Tailandia e como practican a súa fe. Unha gran familia que ten reunións. Rápidamente indiquei que falaba en serio con ela, pero que tiña que estar preparada para vivir en Europa. Menciono isto porque de cando en vez me preguntaba se quería vivir en Tailandia permanentemente. Despois desta marabillosa semana, volta ao traballo en Alemaña. Despois de 6 meses volvemos á súa casa / tamén á da súa nai (o pai xa non vive) e alí quedamos. Unhas 2 semanas. Entre viaxes duns días. Todo saíu ben e agradablemente. De volta en Alemaña, tentei que viñese a Alemaña durante un período de tempo determinado cunha visa Schengen. Aquí botei de menos entusiasmo e vontade real por parte dela cada vez. Por iso rematei a relación. Por suposto que houbo algún choro, pero nunca me culparon de poñer a ela e á familia nunha situación vergonzosa. E os meus queridos expertos en Tailandia, non se me ocurra a historia de que un tailandés garda iso para si. Ela tivo unha actitude aberta e honesta cara a min. Estaba aberta sobre as súas dúbidas sobre mudarse a Europa. Tamén foi moi aberta na súa crítica á sociedade en Tailandia e, certamente, ao budismo e a todo o templo que o rodea.
Estimados lectores, entendédeme correctamente. O que quero indicar con isto é o seguinte. Na miña opinión, o que describo aquí moi ben podería ter lugar nos Países Baixos, Bélxica, Alemaña ou calquera outro país de Europa ou máis aló. Só todo tivo lugar en Tailandia. Nun período de aproximadamente os últimos 8 anos. Por iso quero facer unha declaración contra esta historia descrita anteriormente. Coñecer os pais da túa moza tailandesa é moitas veces, pero moitas veces non, segundo o marco descrito anteriormente. Todo é posible, en calquera lugar de Tailandia. Parece que é o mundo normal de alí 🙂
Historia fermosa e sincera, Sjeng, grazas por compartir as túas experiencias. Entón xa ves: os tailandeses non se poden meter en caixas máis do que podemos os europeos.
Cornelio,
Non é certo que a poboación tailandesa ten rangos e cargos e que a propia xente mete a poboación en caixas?
As estruturas xerárquicas dentro da familia e dos membros da empresa tamén son moi fortes.
Incluso o enderezo do nome mostra unha estrutura compartimentada.
Mesmo a Lingua difire entre a alta sociedade e a baixa.
Grazas por unha boa historia, sjeng. Sempre estou feliz de escoitar experiencias que difiren da cultura "tailandesa" estándar.
Tina,
Supoño que coñeceu á súa muller polo seu traballo en Tailandia a nivel académico.
Tamén traballei en Bangkok entre e con académicos.
As nosas colegas tailandesas alí tamén estaban interesadas nun Farang como marido.
Na práctica, a maioría dos Farangs non coñecen á súa moza no traballo en Tailandia, senón simplemente como visitante dun país de vacacións durante as vacacións.
Polo tanto, as opinións dalgúns holandeses sobre a cultura tailandesa "estándar" poden diferir da que experimentas como cultura tailandesa "estándar".
Creo que depende en gran medida da situación na que gañes impresións e experiencias.
Coñecín á miña muller tailandesa nos Países Baixos, nalgún lugar a mediados dos noventa. Casamos nos Países Baixos e fomos vivir xuntos a Tailandia en 1999, onde ese ano naceu o noso fillo. Viña dunha familia sinxela, o seu pai era un xefe de aldea. Divorciamos en 2012 con total apertura e amizade. Déronme a custodia do noso fillo e mudámonos xuntos a Chiang Mai, onde asistiu a unha escola internacional. Fala con fluidez tailandés, holandés e inglés. Aínda teño un bo contacto co meu ex e coa súa familia.
Seguín educación extraescolar en Tailandia e teño un diploma de escola primaria e secundaria tailandesa. Genial estar nunha clase con todos eses tailandeses diferentes, de pequenos a maiores. O meu traballo voluntario levoume a escolas, templos e hospitais. Coñecín tailandeses de todas as clases e profesións.
Vivimos no norte de Tailandia, Chiang Kham, Phayao. Pasei moito polas zonas montañosas alí e visitei as aldeas de todos aqueles outros pobos.
Si, hai unha "cultura tailandesa estándar", que se ensina nos libros, nas escolas, nos templos e nos medios de comunicación. A realidade é diferente e moito máis variada. Sexa aberto a todo tipo de comportamentos, sexa amable e educado. Dea a súa propia opinión se é necesario. Ninguén (ben, case ninguén) me reprochou diso. Moitas veces expresaba opinións diferentes aos monxes, sobre as mulleres por exemplo. Se eu desaprobaba algo, dicíao, pero de xeito educado. Poucas veces tamén me culpaban por iso, como moito ás veces rían por iso. algo así como "Volves a telo?" Pareceume gracioso.
Moitas veces axudoume un coñecemento razoable da lingua tailandesa. Vexo iso case necesario para coñecer mellor Tailandia. Desafortunadamente, ese coñecemento está a diminuír agora que levo 4 anos vivindo nos Países Baixos, xa non leo xornais tailandeses, xa non vexo televisión tailandesa e falo raramente con unha persoa tailandesa. O meu fillo négase a falar tailandés comigo :). Estraño, eses tailandeses. Espera, el tamén é holandés.
Historia forte e sincera, Sjeng... e certamente non es o único...
"As diferenzas culturais entre Tailandia e Occidente son moi grandes".
Cando leo esta historia penso que non é tan diferente de Occidente. Que sería diferente en Occidente? Comigo, os hóspedes tamén teñen que quitarse os zapatos. Os meus fillos tampouco trouxeron a todos os seus amigos para presentarlles a mamá e a papá.
Ben, e trátase de "viños en Isaán". Que fas coa filla dun profesor?
Non creo que necesites unha lección de cultura nestes asuntos. Comentádeo entre nós, xa é suficiente. Se cometes un erro, todo o mundo rí e desculpas. Todo este falar sobre as "grandes diferenzas culturais" só te fai ríxido e torpe. Só séntese educado.
A primeira vez que visitei aos meus sogros tailandeses, todo foi ben. Aceptáronme de inmediato e pasámolo moi ben xuntos. Non se atopou ningún problema. Estaba moi feliz e tamén aliviada. Pasara todo correctamente. Pero ao despedirme, cometín un gran erro no meu entusiasmo e expresión de amabilidade cara aos seus pais. Deille un gran abrazo aos seus pais anciáns. Pensei para min, eles van apreciar moito isto. Os seus pais non dixeron nada e creo que a despedida transcorreu ben. Durante a viaxe de regreso a Bangkok, a miña muller quixo falar comigo de algo. Ela dixo: fixeches algo na túa despedida que non se fai na cultura tailandesa. Nunca debes tocar ás persoas maiores, isto é un sinal de falta de respecto cara a eles. Quedei impresionado por un momento e inmediatamente pedin desculpas. Pero por sorte a miña muller puido rirse diso e os meus sogros tamén entenderon que isto pode pasar cun farang. Agora dou un lindo wai cada vez que me despido. Un aprende facendo. Moitas veces penso nisto con cariño.
Para min foi exactamente ao revés, primeiro encontro coa nai e mentres trataba de facer algo recibín un forte abrazo. Tamén na despedida. A día de hoxe, fago un pequeno wai e despois un bo abrazo. Penso nisto con cariño e tamén foi o momento no que me decatei de que "eses manuais culturais son bonitos, pero o que pasa na práctica é realmente outra cousa, eses folletos esaxeran unha imaxe estereotipada ideal".
Despois da perda da miña amada nai, ela dixo: "Xa non teño filla, pero segues sendo o meu fillo". Aínda a vexo e seguimos abrazándonos.
fermosa... sobre todo a derradeira frase, abarcando todo o actual
A túa historia lémbrame ás visitas de empresarios holandeses que foron a Xapón por negocios.
Tanto os xaponeses como os holandeses eran conscientes dos hábitos do outro.
Ao entregar os agasallos, os xaponeses desempaqueron os agasallos porque este é o costume nos Países Baixos.
Os holandeses deixaron os agasallos na embalaxe, xa que este é o costume en Xapón.
Ben descrito, pero aínda con algunhas preocupacións.
Isaan é só o .N.E. parte de Tailandia. De feito, a parte do país da que proceden a maioría das mulleres coa que os farangs teñen unha relación. Pero créame, outros costumes e costumes similares e incluso outros aplícanse noutras partes de Tailandia. Quen pense que é máis doado para as familias máis acomodadas ou con un status social algo superior, sen dúbida terá que reconsiderar esta opinión. Hai moita máis deliberación alí, especialmente cando se trata dun farang.
Outra observación é que alí tamén evoluciona o tempo e, sobre todo nas zonas urbanas, este tipo de encontros vense dun xeito máis “relaxado”. Polo tanto, a presión pode ser lixeiramente menor para todos. O que non significa que a xente lle dea pouca importancia e que non aprecie o que está a carne, o estado e as finanzas que están en proceso”. Pero os próximos días volven rapidamente á orde do día, ao estilo tailandés...
Por suposto, trátase de relacións heterosexuais, todas as demais posibles son ignoradas pero teñen os mesmos rituais.