O fracaso de Suthep poñerá a proba a xustiza dos tribunais.
Desde a declaración de insurrección de "A Gran Masa do Pobo", que pululaba como formigas obreiras por Bangkok, ata as reunións cada vez máis reducidas no Parque Lumpini que agora tan grandes como un patio de escola, o "Comité Popular de Reforma Democrática" (PDRC), aínda é unha sombra do seu antigo eu.
Do mesmo xeito que o movemento da camisa amarela dos últimos anos, os órganos esenciais van fallando pouco a pouco, agardando o momento de morrer dunha morte honrada. O núcleo duro do PDRC, desafiante coma sempre, négase a admitir a derrota. Iso é seguro. Só os que teñen unha forte dose de negación poden convencerse de que o PDRC conseguiu unha gran vitoria. Pero por que fracasou o PDRC?
En primeiro lugar, o PDRC non logrou o seu principal obxectivo de liberar ao país do apenas definido "réxime de Thaksin". Se a primeira ministra saínte Yingluck Shinawatra, os seus deputados e o Partido Pheu Thai deben ser eliminados ou disoltos, como os gobernos anteriores apoiados por Thaksin, entón esta tarefa terá que ser completada polos tribunais, a Comisión Anticorrupción ou o poder. detrás do valado, o exército.
Agora correspóndelles a estas tres institucións supostamente independentes e imparciais entrar soas no campo de batalla. O que estas tres institucións decidan nos próximos meses determinará, na miña opinión, o destino de Tailandia nos próximos anos. O PDRC xa non participa neste terreo de xogo e quedou reducido a veciños ruidosos.
En segundo lugar, os delirios de grandeza do líder da protesta, Suthep Thaugsuban, fixeron que o PDRC exagerara a súa man, xa que un novato, borracho de bebidas gratuítas e luces brillantes, pensa que pode vencer ao casino aumentando as súas apostas.
Moitas persoas, incluída eu, viron a hipocrisía e, de feito, a ilegalidade do intento de Pheu Thai de aprobar a lei de amnistía integral.
Suthep secuestrou as protestas contra a amnistía, montou a onda e converteu as protestas nun levantamento destinado unicamente a desmantelar a influencia política de Thaksin Shinawatra, o rival dos demócratas.
Nun momento dado, o PDRC puido reclamar a vitoria cando o goberno quedou de xeonllos por manifestacións "relativamente" pacíficas. Entón Suthep debería ter declarado a vitoria e obrigado ao goberno a un programa de reformas do que todos puidésemos beneficiarnos. Pero, desgraciadamente, Suthep cometeu o mesmo erro que tamén cometeron políticos fortes como Margaret Thatcher, Tony Blair e Thaksin: non poder despedirse a tempo.
En terceiro lugar, está a crenza perigosa e errónea de que o fin xustifica os medios, responsable en gran medida da súa caída. Esta visión equivocada mostra ao mundo o hipócrita e ilexítimo que se volveu o noso sistema.
Sexamos honestos. Estas manifestacións resultaron estar lonxe de ser pacíficas. Non foi como a marcha de Martin Luther King a Washington por máis dereitos civís. Os gardacostas de King non estaban armados con granadas e metralladoras. O discurso de King naquel soleado día de agosto de 1963 estivo moi lonxe dos berros velenosos dos escenarios aquí. Martin Luther King falou de reconciliación, non de vinganza. Xustiza para todos e non só para uns poucos. Gobernar pola lei e non pola lei de goberno. Pero o máis importante, deulle á xente esperanza e non só deixoulles esperar o mellor resultado.
King nunca tería aceptado o cambio dos límites do que aínda se podería chamar legal e a volta á violencia. Ese día, King advertiu aos seus seguidores: "Non permitan que as nosas protestas dexeneren en violencia. Sempre debemos elevarnos por riba de nós mesmos e resistir a violencia física con forza espiritual».
Que vai pasar agora? Que máis agarda a Tailandia? Como escribín antes, todos os camiños levan aos tribunais. O exército sabe que as camisas vermellas non tolerarán outro golpe de estado e agora deixan a responsabilidade aos tribunais. Esta xente, vestida con túnica negra, decidirá en breve se podemos afrontar eleccións xerais ou se suspendemos a democracia en favor dun goberno interino "imparcial".
A credibilidade do noso sistema xurídico foi desacreditada por uns veredictos moi estraños. É imperativo que os nosos tribunais emitan sentenzas baseadas nos principios do Estado de dereito e non vaian á deriva polos ventos políticos. O que se considera ilegal para as camisetas amarelas tamén debe ser ilegal para as vermellas. O que é ilegal para o partido Pheu Thai tamén debe ser ilegal para os demócratas. E o que é inconstitucional para Thaksin e Yingluck tamén debe ser inconstitucional para Suthep e o líder demócrata Abhisit.
Os tribunais son os árbitros finais da sociedade civil, pero deben realizar o seu traballo con total imparcialidade.
Columna invitada Songkraan Grachangnetara Bangkok Post, 12 de marzo de 2014 (traducido por Tino Kuis).
En termos xerais creo que tes razón, pero gustaríame engadir unha nota ao pé.
Suthep liderou grandes multitudes durante meses e lanzou un bo sinal contra a corrupción sen moita violencia.
Todos os lectores de blogs que se deixaron seducir polos sentimentos instintos sobre Suthep, quen se saca das mans en Bangkok, equivocáronse.
É bo que as cousas non saíron mal (ata agora) e Suthep deu un paso atrás.
Neste estancamento non se pode forzar as cousas, iso non significa que Suthep fallou.
É bo que haxa tribunais para tomar a próxima decisión.
Creo que Suthep nunca pertenceu á lista de xefes de Estado, pero que tampouco era esa a súa ambición. Sabía que as súas actuacións representaban un gran risco para a súa familia e para el mesmo. Con todo, asumiu estes riscos, sabendo que os líderes do goberno, como os da túa lista, están mellor protexidos que Suthep e a súa familia... Noutras palabras... Creo que realmente tes que facer moito para que o teu país manteña as granadas. no teu propio xardín.con todas as consecuencias que iso conleva.
saúdos de Danny
Danny,
que eloxios para Suthep,
Sabes por que o mencionado anteriormente tivo que ser "eliminado" no pasado?
o asunto é moito máis complexo do que pensas, varios factores (poder) xogan un papel.
excelente peza de Sonkraan.
o tempo dirá ……….
e
Fallou o PDRC (e Suthep)? Si e non.
Foron pacíficas as manifestacións? Si e non.
Todos os camiños levan aos tribunais? Si e non.
O PDRC quizais non conseguiu erradicar o Thaksinismo, pero quedou significativamente debilitado. O propio goberno contribuíu máis a iso, pero -creo- foi necesario un movemento para poñer de manifesto o fracaso, a incompetencia e as supostas intencións democráticas de Yingluck et al. Un beneficio absoluto é que máis partidos e institucións espertaron e queiran pronunciarse sobre os procesos deste país que non lle están facendo ben a este país. Unha ganancia absoluta tamén é que o exército mantivo afastado.
Non quero restar importancia ao número de mortos e feridos, pero no mesmo período que as manifestacións morreron moitas máis persoas por actos de violencia (en toda Tailandia pero tamén no sur) e por accidentes de tráfico que polas manifestacións. As mortes foron causadas principalmente por bandas armadas (quizais contratadas) de ambos os bandos, non pola violencia dos manifestantes ou da policía ou do exército autorizados polas autoridades.
O feito de que os tribunais sexan consultados por cada peido que molesta a todas as partes en conflito é así dende hai moitos anos e, na miña opinión, demostra a inmadurez da democracia neste país. Unha ganancia absoluta é que tamén se fala e se debate sobre as reformas. Os xuíces non teñen máis remedio que administrar xustiza en función das leis existentes e, por extensión, de acordo co espírito da lei. Na miña opinión, algunhas desas leis son estrañas e menos que as sentenzas dos xuíces no pasado. Non fixeron as leis.
Querido Chris,
Le a miña publicación: "As leis son excelentes, pero a administración de xustiza..." e especialmente a cita de Abhicit ao final. Aínda non puiden descubrir ningunha lei estraña en Tailandia, se a atopas, avisame. Na miña opinión, é a administración de xustiza a que falla.
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/rechtspleging-thailand-de-wetten-zijn-voortreffelijk-maar/
querida Tina
Persoalmente, paréceme estraño que persoas acusadas de terrorismo, corrupción ou outros delitos (persoas que incluso admiten cometer asasinatos como o adolescente que asasinou esta semana ao seu pai, nai e irmán) anden en liberdade baixo fianza nesta sociedade (aínda sendo un secretario de Estado nun goberno) mentres vas ao cárcere de por vida se tes uns gramos de heroína no peto. Sen esquecer a liberdade de expresión. Vostede mesmo escribiu bastante sobre iso. Estrañamente o suficiente?
Querido Hans,
Non sei que son os manifestantes sinceros. Pero se te refires aos meus estudantes e colegas que se manifestaron ata o momento no que Suthep esbozou o seu futuro antidemocrático (unha especie de consello popular)... ben: esa xente está contenta de que se fale de reformas (e non será ignorada por Suthep). Espero que tamén atopen as súas canles para manter ese lume.
Nun país como Tailandia no que o sistema democrático de contrapesos e contrapesos non funciona correctamente (porque cada maioría parlamentaria adoita saírse coa súa maneira e non escoitar outras opinións, e moito menos comprometerse) hai outros institutos que asumiron este papel. Ata agora, este foi principalmente o exército. Persoalmente, alégrome de que isto non volva ocorrer. As declaracións dos xuíces, da comisión electoral e da NACC –con estes antecedentes– sempre se consideran políticas. O perdedor está enfadado, o gañador feliz. Pero tamén aquí está a producirse un cambio aos poucos. Varios partidos aseguran de antemán que aceptarán unha decisión.
Cunha media anual de 26.000 vítimas mortais, preto de 3 tailandeses morreron no tráfico durante as manifestacións de 6.000 meses. ESTAS mortes estanse a banalizar na miña humilde opinión, non as mortes durante as manifestacións.
Boa posición e isto debería ser aceptable para todos. Esa é a base dun Estado constitucional.
Rene
O sangue corre onde non pode ir, Hans? Benvido de novo! Encantado de poder ler de novo unha entrada túa.