A restauración dunha piscina en Pattaya (1994)
A uns cen metros da movida vida nocturna de Pattaya atópase o Windy Inn, un bar agradable sen mulleres agresivas. Ten unha pequena piscina á beira do mar. Agora, en temporada baixa, estase a restaurar esta piscina.
Tres persoas están traballando no azulexo da parte inferior. Un recubre coidadosamente cada tella de dez por dez centímetros con cemento. Sostén a tella lonxe del coma se estivese untando manteiga de cacahuete nun bocadillo, cando a manteiga de cacahuete non lle gusta nada. A tella colócase no chan, bate e empapada e, se realmente está ben, entón o tellador colle o seu pequeno taburete e móvao dez centímetros para preparar de novo un bocadillo de manteiga de cacahuete en pouco tempo.
Un segundo home ten unha varredora e varre o chan recén colocado. Faino con tanta devoción que apenas pode seguir o ritmo do tella. A función do terceiro home non está do todo clara. Senta alí e non fai nada. Probablemente sexa o xefe. Aínda que, un momento despois colle un pano de mil cousas e pule as tellas ata que brillan coma se fosen novas. Probablemente o sexan. A piscina mide uns oito por doce metros. Un cálculo rápido mostra que hai que colocar case dez mil fichas. Afortunadamente, a estación das chuvias dura uns cinco meses.
Diante da piscina colga unha corda coa que colga un cartel: "Por favor, non te tires na piscina porque non hai auga". Unha petición razoable.
Si, un pracer velo, normalmente tamén mollan as tellas, é dicir, a calor pode provocar un secado demasiado rápido.
O meu coñecemento tamén estaba ocupado, os seus cuñados podían poñer tellas, como consecuencia;
Non podíamos parar de rir con tella e oops, o anterior caeu,
e ao final ata 5 homes/mulleres para parar as fichas.
Deixei a esperanza e como consolo unhas cervexas, artesanía do andel superior.
Afortunadamente, o adhesivo para baldosas tamén se usa cada vez máis aquí, porque o fondo é menos irregular
Aquí, con todo, todo estará ben, pero pode levar un tempo, pero queres traballar duro con estas temperaturas?
Pois eu non!