Libros en Bangkok
Os que len os meus froitos da pluma neste blog quizais teñan notado algunhas veces que son un amante dos libros pur sang.
Se unha muller pregunta algo: NUNCA explique! (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; nº 25)
Dous amigos percorreron a comarca para vender o seu comercio. Por bosques e campos e na zona fronteiriza preto dos montes de Mon. (*) Non eran os empresarios máis honestos, por dicilo ben... Primeiro estafaron á súa propia comunidade, despois percorreron a rexión coas súas boas prácticas. Pero si se fixeron ricos e tiñan moitos cartos.
Cavar unha pataca doce non está exento de riscos (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; núm. 24)
Esta historia trata sobre a colleita de patacas doces. (*) Hai que cavar e arraigar bastante para sacalos do chan! Ás veces cavas e cavas e non ves nin un só anaco de pataca. A xente ás veces cava moi fondo, bota auga, amarra unha corda arredor da pataca e só á mañá seguinte pode tirala. Non, non podes simplemente desenterrar unha batata!
Lembras do tío Saw? Ben, ela non os tiña todos aliñados, recordas? De feito, poderías chamarlle un idiota. Era de Lampang. Encantáballe pescar pero non lle gustaba. Queixouse tamén diso: "Todo o mundo só pesca carpa grande e eu non pego nada?" "Que carnada estás usando?" 'Ras'. 'Ras?? Que cres que podes capturar con ras como cebo? Necesitas bagre novo, bagre novo...
Somerset Maugham (1874-1965), John le Carré (°1931) e Ian Fleming (1908-1964) teñen en común, ademais de autores, que todos traballaron dun xeito ou doutro para o servizo secreto británico ou os servizos de seguridade militar. , durante un tempo en Bangkok e escribiron sobre esta cidade e Tailandia. Xa hai uns días dediquei un artigo en Thailandblog a Ian Fleming e á súa creación James Bond, polo que non o farei caso por agora.
Bahosod, o monxe sabio. Peixe en escabeche ou ouro? (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; no 22)
Dous amigos querían facerse sabios; visitaron ao monxe sabio Bahosod e ofrecéronlle diñeiro para facerse intelixente. Pagáronlle dúas mil pezas de ouro e dixéronlle: "Agora tes diñeiro, dános esa sabedoría". 'Ben! Fagas o que fagas, faino ben. Se fas medio traballo non conseguirás nada'. Esa foi a lección que todos aqueles cartos lles compraran. Un bo día decidiron pescar...
Había unha vez un pobre Khamu e tiña fame. Moita moita fame. Estaba sen un centavo. Ese día parou na casa dunha muller rica. Saúdouna cariñosamente e preguntoulle: "Podes comer algo para min, por favor?"
O teu destino está corrixido (De: Historias estimulantes do norte de Tailandia; núm. 20)
Mae Ya Nang, patroa do viaxeiro tailandés
Na páxina web dun xornal tailandés lin un pequeno artigo sobre unha sinxela cerimonia para marcar a inminente posta en servizo dunha serie de novos transbordadores eléctricos nunha canle de Bangkok.
Jan chama a atención sobre o libro "Destino Bangkok" no que un expatriado en Tailandia é castigado sen piedade polos seus pasos en falso.
Tres amigos viaxaron xuntos e comerciaron. Pero as cousas xa non ían ben, perderon todo o diñeiro e non tiñan cartos para viaxar a casa. Pediron vivir no templo e quedaron tres anos. Teña de comer e se había algo que facer, facíano claro. Pero despois de tres anos querían volver a casa, pero non tiñan cartos de viaxe. Si, que agora?
Un dos monxes comprou un cabalo, unha egua. E un día coseu aquel animal. O novato do que xa falamos viu iso... E aquel era un neno astuto! Cando caeu a noite, díxolle ao monxe: "Venerable, traerei un pouco de herba para o cabalo". 'Con permiso? Non, ti non. Debes estar facendo un lío. É mellor que o faga eu. Cortou herba, deu de comer ao cabalo, púxose detrás dela e volveuna coser.
Pattaya, Pattaya, Phuuying te amo mak mak (vídeo)
Se planeas viaxar a Pattaya, polo menos deberías coñecer esta canción de memoria. Agora podes practicar. O texto está a continuación. Podes escoitar a melodía no vídeo. Moita sorte!
Tailandia vista a través de lentes de cor rosa
A vida en Tailandia é tal e como se indica en todos os folletos de viaxes: unha gran sociedade de xente con un carácter fino, sempre sorrinte, educado e servicial e a comida é saudable e deliciosa. Si, non? Pois se non tes sorte, ás veces podes ver co rabiño do ollo que non sempre está ben, pero despois ponte uns lentes de cor rosa e volve ver a Tailandia como sempre foi, perfecta en todos os sentidos.
A novata da historia anterior tiña unha fermosa irmá. Dous monxes do templo estaban namorados dela e o novato sabíao. Era un novato travieso e quería facerlle unha broma a aqueles monxes. Sempre que ía á casa, levaba algo ao templo e dicía que llo dera a súa irmá. "A miña irmá deulle estes cigarros", díxolle a un. E ao outro: 'Estes bolos de arroz son da miña irmá, para ti'.
Que pasou? Un monxe namorouse de I Uj. E sempre que ela levaba comida ao templo, díxolle aos axudantes do templo e aos novicios que lle deixasen a comida de lado. El só comía a comida que ela ofrecía.
O corazón tailandés fala
A palabra tailandesa "jai" significa "corazón". A palabra úsase a miúdo nas conversas entre tailandeses e tamén é unha palabra popular nas campañas publicitarias. Normalmente úsase como parte dunha oración para representar "relación" ou "humanidade".