Onde vas? Xa comeches?
Nun artigo anterior comentei o concepto de 'thainess', a identidade tailandesa. Xa apuntei que esta identidade non sempre inclúe a antiga herdanza tailandesa, senón que moitas veces se constrúe, feita cunha finalidade determinada. Agora quero mostrarllo ao coñecido saúdo tailandés 'sawatdee'.
Os que teñen a sorte de vivir ou visitar a Tailandia rural saben que o saúdo máis común non é 'sawatdee' senón ไปใหน 'pai nai?' Onde vas? ou ไปใหนมา 'pai nai maa? De onde vas de onde ven? e กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (ver ilustración) Xa comeches? Estes son os auténticos saúdos orixinais tailandeses.
O rei Rama V lanzou unha ofensiva da civilización
Desde principios do século pasado e sobre todo dende os anos trinta, Tailandia tivo que occidentalizarse. Comezou co famoso rei Rama V (Chulalongkorn) que viaxou moito, primeiro á India e ás Indias Orientais Holandesas e máis tarde a Europa. Os contrastes que viu entre o Occidente "civilizado" e o seu aínda "bárbaro" Siam doérono.
Tamén para manter a distancia ás potencias coloniais, lanzou unha ofensiva civilizadora, que continuou baixo os reis posteriores e alcanzou o seu pico durante o reinado ultranacionalista do mariscal de campo Luang Plaek Phibunsongkraam (en diante Phibun, non lle gustaba o nome de Plaek, que significa 'estraño', sobre 1939-1957).
Moitos elementos da cultura occidental civilizada impuxéronse aos tailandeses, os códigos de vestimenta (homes e mulleres a miúdo andaban co peito descuberto), os pantalóns, as saias e os sombreiros foron obrigatorios e estaba prohibido mastigar betel. Finalmente, moitos elementos desta cultura importada serían glorificados como tainez, a antiga identidade tailandesa.
En 1943, 'sawatdee' converteuse no saúdo oficial tailandés
Parte desta occidentalización foi o uso da linguaxe. É o período no que se inventaron moitas palabras novas en tailandés. Segundo a lenda, foi o profesor Phraya Uppakit quen presentou por primeira vez o saúdo 'sawatdee' na Universidade de Chulalongkorn, onde se estendeu rapidamente polo campus e máis aló.
Pero foi Phibun quen fixo de 'sawatdee' o saúdo tailandés 'oficial' en 1943, oito meses despois dunha simplificación da escritura tailandesa. O 27 de xaneiro de 1943, o Departamento de Propaganda anunciou o seguinte:
Súa Excelencia o Primeiro Ministro considerou o asunto en cuestión e chegou á conclusión de que, para promover a nosa propia honra e a honra do pobo tailandés de forma que se promova o eloxio do pobo tailandés como pobo civilizado e tamén porque o estado da nosa mente debe haber un saúdo moderno e novo, polo que decretou o seguinte. Todos os funcionarios deberían saudarse con 'sawatdee' pola mañá para que poidamos tratarnos como amigos e usar só palabras prometedoras. Ademais, pedimos a todos os funcionarios que utilicen este saúdo tamén nos seus fogares.
'Sawatdee' úsase case exclusivamente na alta sociedade
Así comezou o saúdo 'sawatdee'. Aínda me parece algo incómodo este saúdo na vida cotiá, utilízase case exclusivamente na 'alta sociedade', ou o que pasa por el, en ocasións formais, e por expatriados que pensan que é o cumio da cortesía tailandesa porque iso é o que fai a viaxe. guías e libros de idiomas fannos crer.
En 2008, a Comisión de Identidade Nacional lanzou unha campaña para substituír o inglés "hello" por "sawatdee" nas chamadas telefónicas, o que foi un fracaso. É irónico que un saúdo tan novo como 'sawatdee', nacido dunha idea de occidentalización da cultura tailandesa, se converta agora nunha parte integrante da antiga tradición. tainez, a identidade tailandesa, é elevada.
A palabra 'sawatdee' provén do sánscrito
'Sawatdee' non é unha palabra tailandesa senón que provén do sánscrito (a terminación -dee-, aseméllase á palabra tailandesa para 'bo' pero non o é). É unha adaptación da palabra sánscrita 'svasti' que significa 'bendición' ou 'benestar' e ten a raíz en común coa palabra 'svastika', a esvástica, o antigo símbolo hindú de 'favor auspicioso e propicio'. Quizais sexa unha coincidencia que Phibun fose un admirador do fascismo italiano, alemán e xaponés, pero quizais non.
Ademais de 'sawatdee', inventáronse outras palabras como 'aroensawat' (compare 'Wat Aroen', o Templo do Amanecer), bos días e 'ratreesawat', boa noite, pero estas só se atopan na literatura, case ninguén. sábeos máis. Por certo, 'sawatdee' adoita acurtarse a 'watdee' (ver ilustración).
Se saúdas a un tailandés nunha situación informal, especialmente no campo, di "kin khaaw reu jang" (ton medio, baixando, subindo, ton medio), xa comeches? ou 'pai nai ma' (medio, ascendente, ton medio), de onde vas vindo? Iso soa tan cálido.
Para 'thainess' ver o artigo www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Grazas por esta lección de cultura/historia. Gústame moito cando a xente pregunta se aínda comeches. Tamén entender que os tailandeses preguntan isto en inglés. Si, tamén molestan aos condutores de tuktuk, pero se só vas a dar un paseo por aldeas e arrabaldes, tamén me preguntaron varias veces (un “pai nai” “onde vas? ou as dúas cousas). Aínda que moitas veces permanece cun sorriso / aceno amigable. Teñen curiosidade cando un farang tolo / vagabundo (só) anda polas rúas.
Aquí no Isaan paj naj non é usado moito só por camareiras e vagabundos, aquí a xente di krapong ou krapon, non sei o que significa.
de todos os xeitos non é khap khun.
Eu tamén teño algo así como que estás a interferir, pero sobre todo que sabes diso??
Khin Kao úsase aquí antes de comer, ou khao nohn antes de durmir.
Vivo preto de Mancha Khiri e aquí todos usan pai nai.
Na nosa aldea din pai sai?
adoito dicir pai talaat e despois rin
Aquí en Isaan paj naj non é usado moito só por camareiras e vagabundos, aquí a xente di krapong ou krapon, o que significa que eu estou, traducido libremente: eu tamén.
de todos os xeitos non é khap khun.
Eu tamén teño algo así como que estás a interferir, pero sobre todo que sabes diso??
Khin Kao úsase aquí antes de comer, ou khao nohn antes de durmir.
En realidade, nunca din o inglés hola ao thora juice/mobuy, pero a tradución ao tailandés ou "allo" soa máis francés. Despois vén a inevitable pregunta de "onde estás agora".
En BKK adoita escoitar: yang may ma-mee putred thit. Noutras palabras: aínda non chegou, hai atasco/ficheiro.
Acabo de rematar unha viaxe de 2 días en autobús con 5 amigos correndo tailandeses. Un deles ten os seus propios monovolúmenes cos que estivemos e contou o que lle atopou estraños hábitos dos estranxeiros e outras historias.
Por exemplo, pareceulle estraño que o estranxeiro sempre diga Boas noites e Bos días cando van durmir ou espertan. O tailandés non di nada, pero desaparece e reaparece sen dicir nada.
Por certo, pareceulle moi estraña a palabra sono. Dous holandeses moi borrachos aos que transportara de Nongkhai a Bangkok pediran durmir en Korat. Podería pronunciar a palabra prefecto. Os compañeiros de viaxe pareceron aínda máis tolo que querían ir a un hotel no camiño, mentres que só había 6 asentos moi espazos sentados/durmidos no luxoso minibús. Durmes na estrada, por que pagas tamén un hotel?? Dobraron a risa.
Querido Hans,
Sawatdee khrap/kha sempre crea unha certa distancia, algo así como "Como fas? en inglés. Realmente non é que "sawatdee" sexa o saúdo establecido para todos os ámbitos da vida, excepto en situacións formais. Exemplo: dás un novo paseo matinal polos campos de arroz e coñeces a un labrego estraño. Podes dicir 'sawatdee', el responde o mesmo e despois cada un segue o seu camiño. Podes moi ben dicir pai nai Onde vas? É cálido e amable e convídache a unha breve charla. E ese é o problema.
Un comentario xeral. A miña experiencia é que os socios tailandeses sempre ensinan ao seu amante as palabras oficiais, nunca as conversacións, nada doce, e moito menos as palabras de insulto ou de insulto, que tamén son moi utilizadas en Tailandia. Pero o teu ser querido tamén o negará. Pregúntalle que "maldito" e "merda" están en tailandés. Tamén existen en tailandés, e se alguén golpea o polgar cun martelo, tamén o escoitarás.
Ruud,
Por suposto que dis sàwàtdie khráp en todas as situacións formais e ás persoas que acabas de coñecer. Pero se aínda só dis sàwàtdie ao teu veciño que coñeces dende hai 10 anos, non é divertido. Nos Países Baixos non sempre lle di á xente que coñece ben 'como está, señor Jansen?', quizais só por diversión. Ti dis: 'Como estás, Piet? Volve a lavar o teu coche? "Hoxe mal tempo, digamos!" "Oe, estás ben hoxe, amigo!" etc.
E nunca entendo por que non podes aprender palabras de tailandés. Non coñeces palabras en holandés ou en inglés? Cres que os tailandeses nunca se chaman entre si? Mesmo Prayut ás veces usa palabras de insulto como 'âi hàa' e khîe khâa nas súas conferencias de prensa e discursos. Suthep tamén era moi bo niso como ie ngôo, que significa "puta estúpida". Adiviña a quen golpeou.
Se coñeces ao teu veciño dende hai 10 anos, levas en Tailandia o tempo suficiente para coñecer a mellor forma de saudalo.
Antes diso, o máis seguro é limitarse a un saúdo formal.
Por certo, o xeito de saudar non depende só da persoa, senón tamén da situación.
Ás persoas que coñezo todos os días adoito dicir só sawatdee ou sawatdee khrap, sen wai.
"Pai nai maa" adoita non ser apropiado e teño medo de que "kin kwaaw leew ruu yang" se tome como unha invitación para cear.
Aos amigos que se mudaron á cidade, voulle dicir sawatdee khrap e facer un wai cando os atope.
Non obstante, se permanecen preto e atópome con eles máis a miúdo, limitarase a sawatdee sen wai.
Ao xefe da aldea adoito acenar cando paso e el está sentado só.
Ás veces chama para falar.
Está sentado fóra coa súa familia, achégome e despois saúdo á familia con sawatdee.
Está con terceiros, digo sawatdee e tamén fago un wai.
Por outra banda, o xefe da aldea tamén adoita dar a man.
Eu sempre saudo formalmente ao abade con sawatdee khrap e un wai
A resposta é entón sawatdee ou ola, ola.
O que contraposto con saúdos é o "Ola" da mocidade.
Iso é o que lle ensinan aos mozos na escola (tamén está nos libros escolares)
Dígolles que esta non é unha forma educada de saúdo cara a un home maior.
É agradable para os teus amigos ou os teus pais, pero non para os demais.
โง่ (ngôo) significa estúpido por certo.
Levo décadas viaxando a Tailandia e levo varios anos vivindo aquí, cunha parella tailandesa. Cando estamos na cidade natal escoito os membros da familia falando entre eles pola mañá cedo, máis berrando dunha casa a outra. Cando lle pregunto ao meu compañeiro "de que están a falar?" Entón a resposta é: que comes hoxe? Iso é tailandés!
Son cortesías para falar, non dicir nada...
Mesmo cando saio do meu apartamento, a seguridade ou outros coñecidos tailandeses din "onde vas?" Non é que estean interesados en onde vou, pero só queren ser educados e amigables e mostrar algún interese. Excepto Sa waa de khrap, esas son as formas simples de cortesía.
Pai hnai, kin khaaw lew hmai e sabai dee hmai son saúdos informais, sen deterse mutuamente.
Máis como unha confirmación de que foi visto e de que é coñecido/aceptado.
Ás veces tocarte tamén forma parte diso.
O pai sai é o dialecto local en Isan e díxome a diario un neno que está lixeiramente máis alto que o meu xeonllo.
Sawatdee é un pouco máis formal e úsase máis cando tamén te paras a falar.
O saúdo oficial para os turistas nos centros turísticos é He You!!
Genial Tino como segues analizando a lingua tailandesa. A túa tradución de "pai nai maa" é moi literal e, polo tanto, parece un pouco estraña. Prefiro traducilo como "onde estiveches". Creo que "Kin ou Thaan khaauw rue yang" é a forma máis usada de saúdo informal.
Esa palabra maa fai que isto pase a ser cousa do pasado, porque estás no camiño de volta.
Entón pai nai pasa a ser "onde vas?"
Maa transforma isto en "onde fuches" / "onde estiveches".
Cando vou da casa, sempre pregunto "pai nai".
Cando vou en dirección á miña casa, a xente sempre pregunta "pai nai maa".
A palabra "maa" é un pouco confusa porque adoita usarse coa palabra "leew".
Pregunteime se ese "maa ...... leew" podería estar ligado a unha forma de volver.
Pero aínda que alguén comeu na casa, pódese dicir "phom kin khaaw maa leew" ou "phom kin khaaw leew".
É posible que no pasado ese "maa" estivese vinculado ao regreso, pero ao parecer hoxe en día non.
A outro Ruud: Realmente só coñezo a expresión maa lew, se tamén se produciu un movemento.
Maa significa vir.
Cando estou na casa de alguén e pregunto se aínda rematou de comer, nunca recibín unha resposta kin khaaw maa lew.
Sempre é kin leew ou kin khaaw leew e nunca kin MAA leew.
Non obstante, se estou na porta de alguén, pode converterse en kin maa leew.
Aínda que comeu na casa.
Pero comer na casa puido ocorrer nun lugar diferente do que estou eu nese momento e o que fala chegou a min.
Aproximadamente traducido: comín dentro e despois camiñei ata a túa porta aquí.
De todos os xeitos, esa é a miña interpretación e quizais a lingua tailandesa sexa máis sutil,... ou descuidada.
E algo Tino. Sawatdee Khrap ou Wadee khrap ou só Wadee, wadee (2 veces en rápida sucesión) é menos formal na miña opinión que ti dis.
"Ratreeswat nolafandee" Unha vez aprendín dunha camareira, para cando realmente fomos durmir. Aparentemente unha persoa literaria. Todo o mundo entende igualmente.
Querido Frans, debeu ser moi tarde cando te fuches durmir, e quizais por iso non escoitaches a pronuncia correcta, por iso a escribiches así. É moi posible que moitos saiban o que quere dicir, pero sería mellor dicilo así, Ratriesawat Noonlap fandee que se traduce aproximadamente como: Boas noites durmir e soñar ben.
É efectivamente dunha memoria fonética que estaba ao final do seu latín. Grazas pola corrección e pensarei máis tarde.
Sawatdee dígasme regularmente.
Pero só ao reunirse, entón se alguén vén a min, ou eu a outra persoa.
As outras expresións utilízanse cando estás por alí.
Os nenos e nenas de primaria gritaban a miúdo "Bos días" cando me vían.(da Mestra de Bos Días como estás sintonizando na escola)
Tanto pola mañá, como pola tarde e pola noite.
O profesor probablemente non sabe nada mellor.
Expliqueinos o significado de Morning unhas cantas veces e agora algúns nenos tamén comezan a berrar Boas Tardes.
Ao parecer, ese coñecemento é contaxioso, porque hai máis que a quen llo expliquei.
Pois non sei onde vives entón. Vivín en Bangkok durante 4 anos e agora en Chiang Mai durante 2,5 anos, pero aquí todos se saúdan moito con Sawasdee. Tamén os meus amigos tailandeses entre eles
De feito, Nicole, a miña muller é tailandesa e creo que é bo que de súpeto pertenzamos aos "círculos superiores"...
É correcto se vives no campo, e estás de camiño, recibes un "Pai nai"? Por exemplo, se alguén sabe que xa estás de camiño a casa, este saúdo cambia a "Pai nai". maa"? sendo as dúas variantes máis sobre o saúdo, e moito menos sobre saber exactamente onde vas, ou onde estiveches. Só cando visitas a alguén, e xa chegaches á súa casa ou ao punto de encontro acordado, por exemplo, aplícase un Sawasdee.
Hoxe en día xa non hai que impoñer a "civilización" occidental en Tailandia. É moi ben recibido en Tailandia. Coca Cola, KFC, Mac Donalds, centros de bolos, cines, sen esquecer todo o rimram dixital e a comunicación masiva. Os sarongs en todas partes foron substituídos por jeans pouco imaxinativos. Outfit internacional. Plástico en todas partes Estaño en todas partes. E pola mañá: Bos días. Noite Boas noites. Non estou participando. En Tailandia só me deito sen dicirllo a ninguén.
Hai que ter moito coidado de non considerar o saúdo habitual da campiña de Isan como o estándar tailandés, porque non o son. E nunca use estes saúdos no centro de Tailandia e, por suposto, nunca na metrópole de Bangkok, porque entón será inmediatamente clasificado como agricultor e xa non será considerado ben educado.
Consello adicional.
No centro de Tailandia, e Bangkok só falan a lingua estándar e certamente non o dialecto isan.
O Khin Khao reuh yang non me sorprende en absoluto. Cando ves o que come o tailandés medio todos os días, un pregúntase por que non estoupa cun gran estrondo como na película francesa "La Grande Bouffe" No Pai nai mar? a xente sen dúbida preguntarase en que restaurante comeches. En Pai nai? A xente pensa: onde vas comer? Podo acompañarte?
Estimada carnicería,
Grazas polos teus comentarios interesantes, reflexivos e informativos. Iso é moi apreciado. Así aprendemos algo.
En xeral, creo que non deberías exagerar con esas poucas palabras que coñeces como un veraneante medio.
Ás veces vexo a un americano entrar no bar, berrar 'sawatdee krap' moi alto, facendo énfase na r e na súa p en cangrexo, e logo gritar do xeito máis americano: ¡Dúas cervexas, por favor! Como se leva tres semanas celebrando o Ramadán.
A ninguén lle impresiona iso. E aínda que odio o francés e o francés: C'est le ton qui fait la musique.
Só vou preguntar no bar mañá que pensan cando lles pregunte de onde son e onde van.
Tino Kuis, absolutamente non quero corrixirte. Se o pensas, desculpas. É certo que todos os tailandeses, incluídos os veciños, que veñen á miña casa ou cos que me encontro na rúa sempre me saúdan, Sawatdee e ninguén me preguntou nunca "Pai Nai?". Ás veces fágoo eu, pero entón a persoa á que lle digo molesta un pouco.
Theo,
Agradezo moito cando a xente me corrixa ou me complemente. Podes ver nas reaccións aquí que é diferente en todas partes e entre persoas diferentes. Por suposto que sempre lles digo aos descoñecidos, aos anciáns e ás persoas "elegantes" "sawatdie tight". Para pechar coñecidos, amigos, familiares, etc 'pai nai. Iso é máis cálido, equivalente ao noso 'hey, cara, onde vas?' Ou 'Roon, na' 'Hot, say!' etc.
Aquí no sur tamén é raro saudarse cun "paai naai" ou un "kin khaaw leaaw... Sawaddee Khap seguido dun "sabaai dee maai" é común aquí. Ás veces escoitoo, pero despois só son os vellos os que saúan.
Cando se ergue e se vai durmir, non se adoita expresar ningún desexo... están alí pola mañá e pola noite desaparecen de súpeto. Adoitaba parecerme raro e maleducado, xa non, pero eu mesmo sempre digo cando vou durmir e desexar os bos días ao levantarme, polo menos se non son o primeiro en espertar, que adoito ser.
En Chiang Mai a miña experiencia é semellante á de Tino. Como saúdo poucas veces escoito sawatdii, pero moitas veces pai nai/ pai nai maa e tamén kin kaaw ruu yang. Non se espera unha resposta extensa, pero pode ser unha oportunidade para unha charla.
Se é visible que veño do mercado ou estiven no 7-11, tamén se usa suu arai como saúdo, que compraches? , dito. Aínda así é suficiente unha breve reacción.
Pense que todo depende un pouco do que é costume nesa rexión, e sobre todo do ben ou superficialmente que coñeza a esa persoa.
Creo que Tino só quería deixar claro que hai algo máis que o "Sawatdee" bastante xenial para saudar a alguén.
Exactamente…….
Cal é a resposta "estándar" ás preguntas "Onde vas?" Xa comeches.?
Non hai unha resposta estándar, porque en si mesmas non son preguntas ás que a xente realmente queira unha resposta.
É máis algo para saudarse e posiblemente comezar unha conversación.
As preguntas fanse máis por cortesía, porque mostra interese polo que a persoa está a facer, vai facer ou fixo.
(Por suposto que tamén se lle pode chamar curiosidade)
Ou inicias unha conversación coa persoa que che fai esa pregunta, pero se non che apetece ou non tes tempo, tamén podes dicir a onde vas. Non ten que ser o teu verdadeiro obxectivo final se non queres que sexa. Tamén pode ser moi xeral como "Vou ao autobús, ao mercado, etc.... Ves da comida ou vas comer nalgún sitio, por suposto tamén podes dicir iso.
En realidade, é moi sinxelo: Pai Nai Ma ou, en definitiva, Pai Nai que dis a bos amigos e coñecidos ou veciños cando te coñeces, Sawasdee Krap/Ka seguido dun Wai que dis a descoñecidos ou persoas cun estado "superior".
Só dis Kin Khao Leaw a bos amigos e coñecidos ou veciños nunca a descoñecidos ou persoas cun estatus "superior".
Son formas de cortesía que non piden tanto unha resposta, podes dicir a verdade ou simplemente dar unha resposta vaga na liña de alá (pai ti noon ou pai noon ou ti noon para abreviar) ou polo tanto (ma ti mediodía) e que vai acompañado dun aceno da cabeza ou dun xesto vago da man.
A resposta a Kin Khao Leaw (Reuh Yang) é Kin Leaw (xa se come) ou Kin Yang ou simplemente Yang (aínda non se come)
Fai o posible, Linda
Só un engadido sobre Kin Khao Leaw (Reuh Yang) que só dis isto pola mañá, entre o mediodía e a noite á hora das comidas, agora sei que os tailandeses (poden) comer todo o día, pero é unha convención para facelo nestas partes do día e non durante todo o día. Pero hai unha excepción, porque pode dicir isto ou se lle dirá cando vostede ou alguén está a comer fóra do horario de comidas "normal". En realidade, é unha invitación disfrazada para cear connosco.
Cómaos, adeus Linda
Despois tamén temos Sabai Dee Mai (educado cos bos amigos) ou Sabai Dee Mai Krap/Ka (máis educado cos coñecidos ou veciños) ou Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (o máis educado) só dis que aos amigos, coñecidos ti hai tempo que non vexo, así que non a descoñecidos e/ou persoas cun estado "superior".
Agora creo que por fin entendo por que unha das camareiras sempre pregunta: "Onde vas?"