Phya Anuman Rajadhon: Académica autodidacta e escritora influente

Phya Anuman Rajadhon (Stock2You/Shutterstock.com)

Phya Anuman Rajadhon พระยาอนุมานราชธน (1888-1969), que se fixo coñecido polo seu pseudónimo Sathiankoset, pode ser considerado como un dos máis influentes pioneiros da antropoloxía moderna, se non que a antropoloxía moderna.

Ao mesmo tempo, tamén foi un dos escritores máis importantes da súa xeración e co seu refinado estilo de escritura, ocupou un lugar único na literatura tailandesa. Aínda máis notable foi que non era un académico formado senón un home feito a si mesmo, que se formou a partir dun interese persoal como filólogo, antropólogo, folclorista e etnógrafo.

Naceu Yong o 14 de decembro de 1888 en Bangkok no seo dunha familia humilde de orixe étnica chinesa-siamesa. Os seus pais, Nai Lee e Nang Hia, enviaron ao seu fillo maior ao Assumption College fundado en 1885 por misioneiros católicos franceses durante uns anos ata que conseguiu un traballo no Hotel Oriental. Cando estaba canso deste traballo, optou pola seguridade laboral e pasou ao servizo do goberno como dependente dos servizos de Aduanas da capital siamesa. Esta resultou ser unha boa opción xa que ascendeu a subdirector xeral do departamento, recibiu o título de Khun Anuman Rajadhon e un ascenso a Phya.

Despois do golpe de estado de 1932, porén, tivo que dar paso a un favorito do novo goberno. Este último, con todo, recoñeceu as súas capacidades porque non foi destituído, senón que case de inmediato foi nomeado xefe do Departamento de Cultura do recén creado Departamento de Belas Artes e remataría a súa notable carreira como director xeral do Departamento de Belas Artes. A pesar de que non tiña estudos universitarios, combinou este traballo co de profesor de filoloxía a tempo parcial na Facultade de Artes da Universidade de Chulalongkorn. Esta universidade concedeulle o doutoramento honoris causa tras a súa xubilación. O mesmo ocorre coa Universidade de Silpakorn, que axudou a fundar e que lle concedeu o doutoramento honoris causa en Arqueoloxía.

Phya Anuman estaba fascinado polas normas sociais e os valores da cultura siamesa-tailandesa, os costumes populares e a tradición oral. A partir da década de XNUMX, estudou e describiu amplamente o rico folclore tailandés e as festas relixiosas nun momento no que as formas tradicionais de organización social e comunitaria estaban sometidas a unha presión crecente por unha onda de modernización impulsada en gran medida por obxectivos económicos. As crenzas populares e o folclore foron desenvolvidos polo Ola Sun e a importancia que gañaba rapidamente a clase media despois da Segunda Guerra Mundial foron consideradas como expresións dun modo de vida anticuado e mesmo atrasado que debería ser abolido canto antes. Phya Anuman dedicouse durante décadas e cunha enerxía implacable na palabra e na escritura para salvar e protexer este patrimonio.

Pódese tranquilizar que se non estivera alí, boa parte deste patrimonio cultural podería perderse irremediablemente. Os seus estudos sobre, entre outras cousas, os espíritos, amuletos, rituais de fertilidade ou o auspicioso aceno de Nang Kwak marcan o ton e agora considéranse obras estándar. Ademais, Phya Anuman produciu unha variedade de obras literarias. Isto ocorreu a miúdo en estreita colaboración con Phra Saraprasoet (1889-1945) con quen traduciu varias obras ao tailandés.

O traballo de Phya Anuman espertou, lenta pero seguramente, un novo interese polo folclore e a cultura tailandesas nos círculos académicos. Sen dúbida, non só o impulsou a nostalxia, senón que intentou salvar a alma da identidade cultural altamente diversificada do país e da xente dunha destrución segura. Phya Anuman Rajadhon, con todo, non era un sant no seu propio país. Ata ben entrado o século XX, a historiografía tailandesa foi un monopolio de príncipes e dignatarios da corte. Non estaban precisamente emocionados coa chegada dun historiógrafo articulado e apaixonado de baixa natalidade.

O recoñecemento ao seu traballo moi valioso e especialmente pioneiro chegou a unha idade tardía cando se lle permitiu dar conferencias en varias universidades e foi convidado no estranxeiro. Os seus anos de dedicación desinteresada foron recompensados ​​cando en 1968 converteuse no primeiro tailandés non nobre en ser nomeado presidente da prestixiosa Siam Society, histórica e cultural.