Koning Naresuan de Grote

Door Gringo
Geplaatst in Achtergrond, Geschiedenis
Tags: , ,
14 mei 2021
Het monument van koning Naresuan in Ayutthaya

Het monument van koning Naresuan in Ayutthaya

In januari van elk jaar wordt één van Thailand’s grootste helden uit het verleden, koning Naresuan de Grote, traditioneel vereerd in Ayutthaya. Maar vooral ook in Pitsanulok, ooit de hoofdstad van het Siamese rijk.

Hij is de grondlegger van het Siamese rijk, waarvoor hij talrijke oorlogen heeft moeten voeren. Militair tactisch was hij zeer bekwaam en vindingrijk, hij is de “uitvinder” van guerilla-oorlog en de tactiek van de verschroeide aarde. Over zijn leven in de 16/17de eeuw zijn meerdere Thaise films gemaakt, die grote kassuccessen opleverden. Dit is zijn levensverhaal:

Koning Naresuan werd als prins Naret op 25 april 1555 geboren in Pitsanulok als zoon van koning Maha Thammaraja en zijn vrouw Wisutkarat Phra Chan. Zijn vader was een invloedrijk edelman uit Sukhothai, die in 1548 koning werd en regeerde tot 1568. Prins Naret werd bekend als de Zwarte Prins, in tegenstelling tot zijn jongere broer Ekathotsarot, die de Witte Prins werd genoemd. Zijn oudere zus Supankanlaya stond bekend als de Gouden Prinses.

In 1563 belegerde koning Bayinnaung van Pegu, een Birmese staat, de stad Pitsanulok en koning Maha Thammaraja moest zich gewonnen geven. Het koninkrijk Sukhothai werd een vazalstaat van Pegu. Maha Thammaraja bleef wel koning, maar als garantie voor zijn trouw aan de koning van Pegu, werden zijn twee zoons gegijzeld en aan het hof van koning Bayinnaung verder opgevoed. Zij werden vooral onderwezen in de Birmaanse en Portugese krijgskunsten, hetgeen met name prins Naret later goed van pas zou komen om dezelfde Birmezen te verslaan. In 1569 werd ook Ayutthaya overvallen en ingenomen door de koning van Pegu en hij maakte Maha Thammaraja ook koning van deze vazalstaat. In hetzelfde jaar werden de twee prinsen Naret en Ekathotsarot vrijgelaten uit gevangenschap in Pegu in ruil voor prinses Suphankanlaya, die vervolgens de geliefde werd van Bayinnaung.

Een houten sculptuur van het olifantengevecht van koning Naresuan met de kroonprins van Birma bij Don Chedi Memorial

Op 14-jarige leeftijd werd prins Naret door zijn vader tot koning van Pitsanulok gekroond en kreeg de naam koning Naresuan. Hij moet de noordelijke flank van het koninkrijk beschermen tegen de Khmer, die hij in meerdere veldslagen verslaat. Hij verdient daarmee een goede reputatie als geducht veldheer. Naresuan beseft echter maar al te goed, dat hij de Khmer wel aan kan, maar nooit in staat zal zijn om een gevecht met de Birmese legers aan te gaan. Hun uitrusting en aantallen overtreffen die van de legers van Ayutthaya en in een veldslag zou Naresuan zonder meer het onderspit delven. Dankzij zijn uitgebreide militaire training in Pegu concentreert Naresuan zich op volledig nieuwe tactieken in de militaire strategie. Hij vormt een leger van vrijwilligers, die hij de Wilde Tijgers noemt, die de strijd moeten aangaan met ongekende snelheid en verrassing. Hij creëerde als het ware een guerrillaleger, hoewel dat destijds natuurlijk niet zo werd genoemd.

In 1575 was het leger volledig en goed georganiseerd, de vestingwerken van Ayutthaya hersteld en versterkt en dat was het moment, dat Naresuan, met toestemming van zijn vader, de relatie met Pegu verbrak. Het Birmese leger trekt dan met een groot leger het noorden van het koninkrijk in om de orde te herstellen. Een nieuwe tactiek wordt nu door Naresuan toegepast, namelijk de tactiek van de verschroeide aarde. Deze nieuwe strategie komt er op neer, dat Naresuan zich tactisch bekwaam terugtrekt, maar voor de oprukkende Birmese legers slechts verbrande akkers, dorpen en steden achterlaat. De runderen worden of meegenomen door Naresuan of ter plekke vergiftigd. Met voortdurende guerrilla-aanvallen vanuit hinderlagen worden honderden Birmezen gedood. Het restant raakte niet alleen door die aanslagen, maar ook door honger dusdanig gedesillusioneerd, dat het Birmese leger zich uiteindelijk volledig moet terugtrekken. Naresuan was door zijn nieuwe tactieken de grote overwinnaar.

Monument van koning Naresuan in de Wat Yai Chai Mongkhon in Ayutthaya

In 1581 overlijdt koning Bayinnaung en zijn zoon Nanda Bayin volgt hem op. Twee jaar later laait de strijd tussen de twee landen weer op. De twee koningen kennen elkaar van de tijd, dat Naresuan in Pegu gevangen zat en het zijn niet bepaald vrienden. Nayin Bandin geeft zijn zoon Minchit Sra opdracht Naresuan in een val te lokken en te doden. Naresuan is echter op de hoogte van die plannen, hem verteld door twee oude vrienden van het hof van Pegu. Er volgt de Slag aan de rivier Sittoung, waarbij Naresuan er in slaagt met een gericht schot over het water de generaal van het Birmese leger te doden. Minchit Sra geeft daarop de strijd op en trekt zich terug.

In hetzelfde jaar beval Naresuan, dat alle noordelijke steden inclusief Pitsanulok ontruimd moesten worden, omdat dat in de frontlinie lag voor de strijd tussen Ayutthaya en Pegu. Nanda Bayin geeft de strijd niet echt op, want in de jaren daarop volgen nog enkele aanvallen op Ayutthaya, die steeds door Naresuan, vooral door zijn militaire tactieken, worden afgeslagen. Na de veldslag van 1586 trekt Naresuan naar het noorden op en neemt Chiang Mai, de hoofdstad van het koninkrijk Lanna in.

Op 29 juli 1590 werd Naresuan, na de dood van zijn vader, gekroond als Somdet Phra Sanphet II, koning van Ayutthaya. Minchit Sra tracht daarop Ayutthaya weer aan te vallen en trekt op door de Pas van de Drie Pagodes (Dan Chedi Sam Ong), maar weer wordt zijn leger versalgen en moet hij zich terugtrekken.

Detail van het Don Chedi monument in Suphan Buri

Er lijkt geen einde te komen aan de Birmese aanvallen, want in 1592 is het wederom raak. Minchti Sra, marcheert opnieuw door de Pas van de Drie Pagoden en bereikt zonder weerstand Suphanburi. Naresuan is gelegerd in Nong Sarai en daar ontbrandt de strijd. Het komt tot een heftig gevecht, waarbij olifanten van beide kanten op hol slaan en paniek veroorzaken. Naresuan wil een eerlijk gevecht en daagt Minchit Sra tot een persoonlijk duel uit. Elk gezeten op een olifant gaan zij de strijd aan, die bekend staat onder de naam Yuttahhadhi (het gevecht van de olifanten), en op 18 januari 1593 wordt Mincht Sra door Naresuan verslagen en gedood. Deze dag wordt tot op de dag van vandaag nog in Thailand gevierd als de Dag van de Strijdkrachten.

Naresuan richt zich dan naar het oosten om de Khmer te bestrijden. Vier legers werden uitgezonden om via Champasak (in het zuiden van Laos), Banteymas (nu Ha Tien) in Vietnam, Siem Reap en Battambang op te marcheren naar Lovek, dat sinds 1431 de hoofdstad van Cambodja was. Lovek wordt volledig geplunderd door het leger van Naresuan. De koning van Cambodja, Borommaraja V moet vluchten naar Viang Chan. Naresuan neemt zijn broer Sri Suriyopor als gijzelaar en de dochter van de koning als zijn minnares.

In 1595 viel Naresuan Pegu aan en belegerde het drie maanden lang. Die aanval werd door een gecombineerd leger van de heersers van Ava, Pyay en Toungo afgeslagen waardoor Naresuan zicht moest terugtrekken. In 1599 werd Pegu opnieuw aangevallen, maar de heerser van Toungoo vreesde, dat met de inname van Pegu Ayutthaya te veel macht zou krijgen en hij veroverde Pegu en gijzelde de koning Nanda Bayin. Naresuan bereikte Pegu uiteindelijk wel, maar vond het totaal verwoest. Toen hij bovendien werd aangevallen door de heerser van Toungo moest Naresuan zich terugtrekken.

In het jaar 1600 had het koninkrijk Ayutthaya zijn grootste omvang bereikt en was een oppermacht in Zuidoost-Azië. Koning Naresuan stierf op 25 april 1605 in Wiang Haeng (nu een amphoe in de provincie Chiang Mai), waarschijnlijk aan pokken. Koning Naresuan verdient de titel De Grote met recht, want hij was één van de grootste militaire strategen van Zuidoost-Azië en bracht het koninkrijk tot grote bloei. Hij wordt door de Thais ook als De Grote in hun harten gesloten, hij versloeg de Khmer, hij kreeg Birma klein en maakte Ayutthaya groot.

Vertaald uit het Duits naar een artikel van Dr. Volker Wangemann in “Der Farang”

2 reacties op “Koning Naresuan de Grote”

  1. Tino Kuis zegt op

    Citaat:
    ‘Naresuan wil een eerlijk gevecht en daagt Minchit Sra tot een persoonlijk duel uit. Elk gezeten op een olifant gaan zij de strijd aan, die bekend staat onder de naam Yuttahhadhi (het gevecht van de olifanten), en op 18 januari 1593 wordt Mincht Sra door Naresuan verslagen en gedood. Deze dag wordt tot op de dag van vandaag nog in Thailand gevierd als de Dag van de Strijdkrachten.’

    Dit duel is het meest bekend in Thailand en heeft hoogstwaarschijnlijk nooit plaatsgevonden. Dit zegt Terwiel:
    According to Terwiel, there are ten different accounts of the battle by indigenous, European and Persian authors: (four Siamese, one Burmese, four late 16th and early 17th century European accounts and late 17th century one Persian account).[10] Only one Siamese account says there was a formal elephant duel between Naresuan and Swa.

    Ook de bekende sociale activist Sulak Srivaraksa noemde het een legende, en hij werd daarvoor een aantal jaren geleden aangeklaagd wegens majesteitsschennis. Het proces laat nog op zich wachten.

    • Rob V. zegt op

      Later, begin 2018, zijn alle aanklachten tegen Sulak ingetrokken. Sulak heeft natuurlijk gelijk dat het zeer waarschijnlijk om opgeklopte mythes ging, verheerlijking van vroeger.

      http://www.khaosodenglish.com/news/crimecourtscalamity/courts/2018/01/17/charges-dropped-historian-elephant-duel/


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website