Táis i bPáirc Lumphini ar sos chun éisteacht leis an amhrán náisiúnta (Salvacampillo / Shutterstock.com)
Nuair a fhanann tú sa Téalainn mar thurasóir, ní bheidh sé caillte agat: ag stróc 08.00:18.00 agus ag XNUMX:XNUMX cloisfidh tú an náisiúnta amhrán ón Téalainn .i Phleng Comhrá.
Agus más rud é nár leor go gcraolann gach cainéal teilifíse agus raidió an amhrán náisiúnta, seinntear é freisin ag na stáisiúin skytrain agus subway i Bancác chomh maith leis na stáisiúin bus, páirceanna agus go leor áiteanna poiblí.
Tosaíonn scoileanna Téalainnis gach lá leis an amhrán. Caithfidh gach dalta a bheith i láthair agus an amhrán náisiúnta a chanadh. Ardaíonn beirt mhac léinn bratach na Téalainne freisin.
Léirigh meas ar an amhrán náisiúnta Téalainnis
Ba chóir go mbeadh a fhios ag turasóirí go bhfuil an chuid is mó de mhuintir na Téalainne an-dáiríre ar na rialacha a bhaineann leis an amhrán náisiúnta a chloisteáil. Ó aois an-óg, múintear do Thais meas a léiriú don amhrán. Déanann siad é seo trí stop a chur lena bhfuil ar siúl acu agus seasamh gan stad. Táthar ag súil leis sin ó thurasóirí freisin. Mar sin má tá tú ag fanacht áit éigin agus go gcloiseann tú an amhrán náisiúnta, éirigh. Má tá tú ag siúl síos an tsráid, stop ar feadh nóiméad. Tá an t-amhrán gearr (thart ar 30 soicind) mar sin ní dhéanfaidh sé mórán iarracht. Tuigeann muintir na Téalainne go mór é nuair a léiríonn tú, mar eachtrannach, meas ar thraidisiúin sa Téalainn.
Seasann páistí scoile ar aird don amhrán náisiúnta
Amhrán an Rí
Tá ‘amhrán’ tábhachtach eile sa Téalainn agus is é sin ‘Amhrán an Rí’, ar a dtugtar níos fearr ‘Phleng Sansoen Phra Barami’. Seinntear an t-amhrán seo ar ócáidí oifigiúla ar nós cuairteanna stáit nó nuair a bhíonn ball den teaghlach ríoga i láthair. Nuair a théann tú chuig an phictiúrlann, seinntear an t-amhrán sula dtosaíonn an scannán agus feiceann tú íomhánna den rí. Fiú ansin caithfidh tú seasamh. Meastar gur masla tromchúiseach é neamhaird a dhéanamh ar Amhrán an Rí. Céimníonn tú anam Téalainnis ansin. Má léiríonn tú drochmheas ar theaghlach ríoga na Téalainne, is féidir leat fiú suas sa phríosún.
Is féidir pionós príosúin cúig bliana déag in aghaidh an chiona a ghearradh as maslaí tromchúiseacha ar an teaghlach ríoga. Sa bhliain 2007, cuireadh pianbhreith 57 bliain d'aois na hEilvéise Oliver Rudolf Jufer go dtí deich mbliana i bpríosún as insulting an rí Téalainnis. Agus é ar meisce, rinne sé aghlot cúig phóstaer an rí le canna dubh spraeála. Toisc go raibh roinnt íomhánna i gceist, cuireadh na pionóis do gach teagmhas le chéile. Chiallaigh sé sin cúig huaire cúig bliana déag sa phríosún dó.
Bhí an fear i gceist i dteideal 75 bliain sa phríosún ar fad, ach toisc gur admhaigh sé, fuair sé laghdú suntasach ar a phianbhreith. Tar éis roinnt seachtainí sa phríosún, thug an Rí Bhumibol pardún dó. Díbríodh na hEilvéise a bhí ina gcónaí sa Téalainn le deich mbliana láithreach ón tír agus ní fhéadfaidh siad dul isteach sa Téalainn arís.
Phleng Comhrá
Bunaíodh an amhrán náisiúnta go hoifigiúil ar an 10 Nollaig, 1939 agus ba é Peter Feit a chum an t-ainm Téalainnis: Phra Chen-Duriyang (1883-1968). Mac inimirceach Gearmánach a bhí ann agus an comhairleoir ríoga ar cheol. Is le Luang Saranupraphan na focail don tséis.
Téacs Téalainnis agus aibítir Laidine
Pra thet thai ruam luead nu'a chat chu'a thai
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน – Pen prang cha rat thu thai sukhoan thai
Amhrán: Yu dam rong khong wai dai thang muan
Amhrán: Duay thai luan mai rak sa mak khi
Téalainnis ni rak sa ngop tae thu'ng rop mai khlat ไทยนี้รักสงบ
Amhrán: Ek ka raj ja mai hai khrai khom khi
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี – Sal la luead thuk yat peann comhrá p'hli
Tha loeng pra thet chat thai tha wi mi chai ch'yo
aistriúchán Ollainnis
Clúdaíonn an Téalainn ina broinn gach duine den fhuil Téalainnis
Baineann gach orlach den Téalainn leis an Téalainnis
Chaomhnaigh sé a neamhspleáchas le fada
Toisc go bhfuil an Téalainnis aontaithe i gcónaí
Tá an tsíocháin ag muintir na Téalainne
Ach ní gárda sa chogaíocht iad
Ní ligfidh siad d’aon duine a neamhspleáchas a robáil
Ní bheidh siad ag fulaingt ó tyranny
Tá gach Téalainnis sásta gach braon dá gcuid fola a thabhairt
Ar mhaithe le slándáil, saoirse agus dul chun cinn an náisiúin.
Féach ar an bhfíseán den amhrán náisiúnta Téalainnis anseo:
Fuair mé an t-amhrán náisiúnta Téalainnis aisteach i gcónaí. Ní fhuaimeann sé Téalainnis nó fiú na hÁise ar aon bhealach. Is cosúil go bhfuil sé cosúil le cineál éigin de sheancheol máirseála Gearmánach.
Is maith a bheith ar an eolas gur Gearmánach é cumadóir an ‘National Hymn’ Téalainnis i ndáiríre: mac le hathair Gearmánach agus máthair Téalainnis. Tá ard-ábhar 'Blut-und-Boden' sa téacs freisin, ach Téalainnis a scríobh é.
Píosa deas!
Blianta ó shin agus mé fós ag dul go dtí an phictiúrlann i Bancác go rialta – fós inniu – taispeánadh/léirítear an amhrán náisiúnta roimh thús an scannáin. Ansin seasann gach duine suas. Is é seo a rinne mé i gcónaí agus a dhéanann mé i gcónaí, ach ansin ar chúis éigin fuair mé greamaithe. Tugadh sin faoi deara láithreach agus fad is a bhí an t-amhrán á sheinm, bhí splancsholas ag lonrú orm. Fortunately bhí sé seo go léir, ach ó shin i leith tá mé ag seasamh suas nicely.
Sjaak S a chara, Tá brón orm,
Chomh fada agus is eol dom, ní sa phictiúrlann a sheinntear an amhrán náisiúnta (Phleng Chat Thai), ach an amhrán ríoga (Phleng Sansoen Phra Barami) a seasann gach duine dó freisin.
Gr. Eoin.
Tá roinnt tíortha ina seinntear an amhrán náisiúnta sa phictiúrlann. Sasana m.sh.
Tá aithne mhaith agam ar an amhrán náisiúnta freisin .
Éist leis beagnach gach lá trí chainteoirí an tsráidbhaile, féach ar an teilifís nó in áiteanna poiblí mar ionaid siopadóireachta, stáisiúin traenach, etc.
Go raibh maith agat as an aistriúchán i Ollainnis.
Ach ar an gceathrú líne a deir .
Toisc go bhfuil an Téalainnis aontaithe i gcónaí.
Is mór an trua go bhfuil an chuma air go bhfuil rud éigin athraithe ó shin, cúpla mí ó shin.
Toisc go dtí seo níl mórán le feiceáil faoin Téalainn ag aontú i ndáiríre.
Bheadh sé go maith dá n-éistfeadh Téalainnis ar fad lena amhrán náisiúnta agus na liricí a théann leis ag 08.00:XNUMX maidin amárach.
Agus b'fhéidir go dtiocfaidh siad go léir ar a gcéadfaí tar éis don amhrán náisiúnta teacht chun críche.
Roimh thosú ar an lá nua.
B'fhéidir go gcabhróidh sé ansin.
Aontaíonn duine amháin Téalainn.
Aislingím fós é.
Jan Beute.
Cé againn a bhfuil aithne aige ar Plaek Phibunsongkhram ar a dtugtar níos fearr Phibun.
Chinntigh Phibun, i measc rudaí eile, go bhfuair an Téalainn monarcacht bhunreachtúil i 1932.
Thug sé isteach freisin an amhrán náisiúnta Téalainnis reatha agus d'athraigh ainm Siam go Téalainn i 1939 .
Ina theannta sin, mar Phríomh-Aire, chomhoibrigh sé leis na Seapánaigh le linn an Dara Cogadh Domhanda agus rinne sé maoirsiú ar an gcaoi ar thóg na Seapánaigh Iarnród Bhurma. Bhí mé in ann cuairt a thabhairt ar uaigheanna na gcéadta gasúr Ollannach (idir 18 agus 25 bliain d’aois) i Kachanaburi.
Murab ionann agus an Ísiltír le Mussert, ní raibh an Téalainn i bhfad níos faide ó Phibun ná óna smaointe náisiúnacha. Tá meas ag go leor Thais air fós.
Tá tú ar maidin ag a 8 a chlog ag aerfort Phitsanulok. Fuaimeann an amhrán náisiúnta go tobann ó theilifís, ar thug gach duine neamhaird iomlán di roimhe seo, mar is ceart. Níl sé as meas i ndáiríre, ach tá tú i bhfad níos mó faoi éigeantas ná mar aoi na tíre seo. Na dualgais chéanna, ach ní na cearta céanna. Seinneann an amhrán náisiúnta agus sílim ar Phibun.
B'fhéidir gur rud maith é nach bhfuil a fhios ag an gcuid is mó de Téalainnis agus Farang faoi stair na Téalainne.
Is é meas a léiriú ar an amhrán náisiúnta an rud is lú is féidir linn a dhéanamh.
Foghlaimíonn an Téalainnis an amhrán náisiúnta ar scoil ó aois an-óg.
Tá an fhíric gur chóir dúinn na rialacha a léamh go cúramach agus a thabhairt i gcrích ansin nach bhfuil rud éigin ceart ag dul rófhada domsa.
Cén fáth breitheamh Téalainn i gcónaí?
1) Ba chóir go mbeadh náire orainn nach bhfuil an amhrán náisiúnta Ollannach ar eolas ag an gcuid is mó
2) Níl a fhios ag go leor fiú go bhfuil amhrán náisiúnta ag gach cúige gan trácht ar go bhfuil sé ar eolas againn.
3) Ní den am seo a thugtar an cogadh atá caite isteach anseo.
Thug mé cuairt ar Auswitch, ach freisin Kanchanaburi agus i ngach tír bhí daoine maithe agus olc agat.
Ghlac rialtais páirt ann freisin. Mar sin féin, ní léir dom cén cháil atá aige seo maidir le meas a léiriú ar amhrán náisiúnta.
Is éard atá i gcomparáid, mar shampla, go léiríonn tú i scoileanna Béarla freisin meas ar an múinteoir trí sheasamh suas,
Sa séipéal nuair a thagann na sinsir isteach.
Ní rialacha a fhorchuirtear orthu ach caighdeáin chuibhis.
Is maith an critic, ach cén fáth amhrán náisiúnta a cháineadh? An bhfuil muid chomh sásta sin le amhrán náisiúnta sean-aimseartha na hÍsiltíre agus an aontaíonn muid leis ó thaobh ábhair de?
Ní miste liom é ach an oiread, is cosúil go bhfuil sé neamhbhriste agus ní spontáineach dom. Cuireann sé iar-Bhloc an Oirthir i gcuimhne dom freisin, áit a raibh pictiúir den rialóir i ngach áit freisin. An gcuirimid pictiúir de WA ar an tsráid?
Is é an rud a chuireann an oiread sin imní orm ná an chomparáid leanúnach sin le “sinn”. Amhail is dá mbeadh a fhios againn. Ní hé sin atá i gceist leis seo ar chor ar bith. Tá an tír seo agus a muintir ag súil go stopfaidh daoine lena bhfuil ar siúl acu an nóiméad a seinntear an amhrán náisiúnta. Is aoi sa tír seo tú. An bhfuil sé chomh deacair stop a chur lena bhfuil á dhéanamh agat chomh fada agus a thógann sé? “Sliocht na tíre, onóir na tíre” > Tar ort, a dhaoine, ná déan iarracht bunchúiseanna polaitiúla nó morálta a fhorchur ar an Téalainn ó thaobh na hEorpa de. is riail neamhscríofa é go ndéanann duine é sin ag an am. Agus is é fírinne an scéil fós gur aíonna muid sa tír seo. Mar aoi tá meas agat ar rialacha an óstaigh.
Cosúil le go leor roimhe seo, beagán meas ar an gcultúr seo. Cuir beagán in oiriúint do nósanna na tíre álainn seo. Is féidir le duine ar bith tír ar domhan a cháineadh. Go háirithe má tá tú anseo ar saoire, ná tabhair an iomarca aird ar a gcuid custaim, bíodh meas agat orthu.
Tá meas ar dhaoine eile gnáth. Ní dhéanann an caint faoi dualgas aon chiall. Is é an Téalainn agus ní an Ísiltír. Bheadh an-chrón orm dá ndéanfadh duine (eachtrannach nó nach ea) san Ísiltír neamhaird ar ár amhrán náisiúnta. Tugtar cuibheas air sin.
Is cosúil le coinníollacha Bloc an Oirthir. Mar thurasóir ní féidir a fhios cad é an iomann náisiúnta nó an t-amhrán ríoga. Breathnaíonn sé seo cosúil le stáit na Cóiré Thuaidh domsa….
Thairis sin, is gnách go mbíonn mé fós sa leaba ag 8 a chlog ar maidin le linn mo laethanta saoire.
ar ócáidí foirmiúla, sea. Ach gach lá? Sin é do na coiníní!
Is féidir leat freisin tú féin a thumadh i dtír ina dtéann tú ar saoire.Is é ceann de na chéad rialacha ba chóir duit a bheith eolach ná meas ar an teaghlach ríoga agus ar an amhrán náisiúnta.
Is breá agus éasca a rá nach bhfuil a fhios agat nó gurb é an Chóiré Thuaidh é mura bhfuil meas agat air sin, téigh go Ameland ar aon nós
Ní miste liom go pearsanta é ach an oiread, ach tá meas agam air. Seas go fóill ar feadh nóiméad (30 soicind) nó seas sa phictiúrlann. Is féidir liom ach é as meas. Iarracht bheag, ceart? Braithim freisin go bhfuil an chomparáid leis an Ísiltír ridiciúil, tá tú mar aoi sa Téalainn agus ansin caithfidh tú féin a iompar. Is minic a bhíonn sé deacair dom seasamh liom féin le linn an amhrán náisiúnta ag 8:00, mar sin de ghnáth déanaim é seo agus mé i mo luí. 🙂
Is é an amhrán náisiúnta dhá uair sa lá trí na meáin go léir brainwashing na hÁise íon, tá sé cosúil leis an Chóiré Thuaidh.
Mar gheall ar an inchinn seo, ceapann 80% de na Téalainnis gurb í an Téalainn lár an domhain seo.
Coinnigh an daonra dúr, ansin tá sé níos éasca pócaí a líonadh do na polaiteoirí "uaisle".
Samhlaigh dá mbeadh an Wilhelmus le cloisteáil san Ísiltír gach maidin agus tráthnóna roimh an nuacht a sé a chlog ... ag gáire, vultures ag roaring, bheadh sé thart go luath.
Tá meas agam ar an amhrán agus meas ar an Téalainnis. Is cosúil go bhfuil an t-amhrán agus an grá don rí sáite sa chultúr. Cónaím anseo i measc Thais agus féachaim ar an teilifís freisin agus feicim tuairiscí ar ghníomhaíochtaí chomhaltaí na Cúirte beagnach gach lá. Is féidir liomsa agus an Téalainnis a bhfuil ag tarlú a leanúint tríd an teaghlach ríoga. Déanann daoine comhbhrón leis an méid a fheiceann siad ar an teilifís. Mar Bheilgeach, is annamh a fheicim ár dteaghlach ríoga ag déanamh rudaí a dhéantar anseo sa Téalainn. Go pearsanta, is fearr liom an cineál Ollainnis. Bíonn níos mó, fiú i bhfad níos mó teagmhála ag an Rí agus ag Maxima le gnáthdhaoine ná mar atá sa Bheilg.
Feidhmíonn ár rí mar ráca righin agus is beag spontáineacht atá ann. Bheadh sé níos fearr freisin teacht i measc daoine agus ar an teilifís. Agus níos lú baint acu leis an bpolaitíocht.
Freagraíonn ábhar liricí an amhrán den chuid is mó leis na Beilge, ag cosaint na tíre go dtí an titim dheireanach fola agus aontacht na tíre.
Anseo sa Téalainn tá a n-amhrán náisiúnta ar eolas ag na páistí agus san Ísiltír agus sa Bheilg, ní mór eachtrannach a chomhtháthú. Taobh amuigh d’imreoirí peile a bhfuil cead acu stánadh ar chluichí idirnáisiúnta
níor cheart go mbeadh meas ar bith orthu.
Ba mhaith liom meas éigin a bheith agam, ach is dóigh liom go bhfuil caighdeán an amhrán náisiúnta 2x in aghaidh an lae áibhéil go leor agus tá tréithe na Cóiré Thuaidh aige. Dála an scéil, tá gach duine anseo ag caint faoi mheas ar na Téalainnis agus ar a gcultúr, ar ndóigh an-tábhachtach, ní Rúiseach ná Síneach sinn, ach is dóigh liom gur féidir leis an Farang a bheith ag súil le beagán níos mó meas ó na Téalainnis, go háirithe inniu.
Is é Filips van Marnix van Sint-Aldegonde scríbhneoir amhrán náisiúnta na hÍsiltíre.
Le linn m’óige (50idí agus 60idí) dúnadh an raidió gach lá ag 00.00:XNUMX leis an Wilhelmus. Gan gáire, screeching, roaring! Dála an scéil, ní gá d'aon duine sa Téalainn stopadh sa trácht nó le linn oibre agus amhrán an rí á chloisteáil. Ní gá duit seasamh sa bhaile ach an oiread.
I mo thuairimse, ba chóir go mbeadh meas ar gach duine, le cúlraí cultúrtha éagsúla nó nach bhfuil. Mar sin féin, tá áibhéil ag seasamh suas díreach sa phictiúrlann chun meas a léiriú agus ní mó den am seo.
Tá an tuiscint agam go n-aontaíonn go leor Thais leat, ach nach leomh chun suí go fóill.
Ar aon chuma, is é an tuiscint atá agam ná go bhféachann i bhfad níos mó daoine Téalainnis thart agus nach seasann siad ach nuair a dhéanann daoine eile an rud céanna.
Is cuimhin liom siúl tríd an pháirc i Korat san oíche agus an amhrán náisiúnta á sheinm tríd na cainteoirí.
Cuireadh in iúl dom nach raibh cead agam leanúint ar aghaidh, bhí orm seasamh go dtí go mbeadh an amhrán náisiúnta críochnaithe.
Roinntear tuairimí na Téalainne ar an ábhar seo.
Múintear an Téalainnis ó óige go seastán le linn amhrán náisiúnta na Téalainne.
Ardaithe, nó indoctrinated, roghnaigh focal.
Ciallaíonn siad an rud céanna ar aon nós.
Caithfidh mé a rá nach seasann aon duine sa sráidbhaile nuair a sheinntear an amhrán náisiúnta ar an teilifís.
Chuir mé ceist ar chara Téalainnis i Phuket i bhfad ó shin faoi éirí suas sa phictiúrlann.
Bhí air smaoineamh air ar feadh tamaill agus dúirt sé ansin.
Ní hé an Téalainn do thír dhúchais agus ní hé an rí do rí.
Mar sin níl aon chúis le seasamh.
Ach gan amhras tá daoine Téalainnis a cheapann a mhalairt.
Shuigh mé síos uair amháin i bpáirc i Bancác. Seo cé go froze gach duine. Stop an iliomad joggers go tobann i bhfeidhm. Sheas mo bhean chéile freisin. Ach d'fhan mé pontificically. Cén fáth? Droch giúmar an nóiméad sin. Seachas sin seasann mé i gcónaí. Seachas sin, tá an baol ann go mbreathnófar ort mar mhíchead. Mar sin níl aon dearcadh neodrach, ach friotaíocht gníomhach. Ar a laghad is amhlaidh a mhothaíonn sé nuair a iompraíonn tú do fhorógra ar bhealach difriúil ón gcuid eile den lucht féachana. Agus sin mar a mhothaigh mé ag an am, is cuimhin liom. Bhí an phlá arís sa Téalainn. Is dócha, ní cuimhin liom, ba chóir dom a bheith íoctha as mo theaghlach áit éigin arís.
Teagmhasach, níor léirigh aon duine aon mhíchead. Níor fhéach siad féin orm. Thug mé aird ar sin! Ar a laghad 50 duine a d’fhéadfadh a fheiceáil gur fhan mé curtha! Fós féin, bhí faoiseamh orm go raibh sé thart agus chuaigh gach duine ar ais go dtí an méid a bhí ar siúl acu. Agus d'fhéadfainn leanúint ar aghaidh ag suí agus ag sileadh.
Is rudaí éagsúla iad meas agus smacht. Ní thuigeann daoine áirithe. Cuirfidh mé an téacs seo ar T-léine. Ardaím ansin, gan feall orm féin, trí mé féin a bhrath. Mura dtuigeann tú é seo, smaoinigh arís.
Níl sé éigeantach do thurasóir ón gcoigríoch aird a tharraingt nó seasamh gan stad le linn an amhrán náisiúnta a sheinm. Cinneadh i 1976. Ar an 05 Nollaig, 1976, bhí mé ag an Pálás le mo chailín Téalainnis an am sin chun an rí a fheiceáil. D'fhéadfainn siúl timpeall fad is a bhí an t-amhrán tíre á sheinm, ach ní raibh mo bhean Téalainnis in ann. Rinne sí amhlaidh ar aon nós agus gabhadh muid beirt agus tugadh go dtí an stáisiún póilíní sinn. Dúradh liom ansin nach raibh mé gafa, ach go raibh mo “chailín”. Dá dteastódh uaim í saor in aisce, bhí orm doiciméad a shíniú ag rá go n-iompródh sí í féin amach anseo. Mar sin, cad a rinne mé. Gan aon fhíneálacha nó síntiúis nó rud ar bith.
Tá anraith á ithe agam ar an tsráid ó stáisiún Ayutthaya go dtí an bád farantóireachta go dtí an tseanchathair, ní an cúlchríoch a déarfainn. Luann an amhrán náisiúnta. Feicim gach duine ag éirí suas, ach amháin leanbh ina shuí i mo dhiaidh agus leanbh scoile ag siúl thart. Go tobann tagann glór gruff i mo dhiaidh: “Falang!”. Breathnaím ar ais agus feicim fear ag gobadh go feargach lena lámh chun mé a ardú. Ceacht eile a foghlaimíodh: go bhfuil difríocht idir na custaim in aghaidh an réigiúin, b’fhéidir freisin ón méid atá cinnte de réir dlí.