Chiang Mai agus Chiang Rai

Le mo chara maith Suigh, anois athair na bpáistí sa bhaile, fanaimid sa Tuaisceart ar feadh cúpla lá.

An chéad tráthnóna tá dinnéar againn i mbialann Kaithong, an t-aon bhialann jungle ar domhan, ar a laghad de réir na bhfógraí. Suigh ith Cobrasteak, is fearr liom an rud céanna ach ó Python. Bíonn blas an bheirt acu beagán cosúil le sicín lom, ach go hámharach déantar anlainn éagsúla a sheirbheáil orthu. Níos déanaí sa tráthnóna finné againn an t-úinéir an áit a mharú nathair, taosc fola agus é a chur i gloine coinneac. Cuireann sé ar fáil do thurasóir é, a ólann go neamh-fhulangach é. Deir fola nathair potency a mhéadú. Caithfidh go raibh sé ag teastáil uaidh.

An lá dár gcionn tá sé anois nádúr blown. Tógaimid bus go Chomthong chun tacsaí a ghlacadh chuig an Doi Inthanon, an sliabh is airde i An Téalainn, ochtó is cúig chéad troigh os cionn leibhéal na farraige. Tá sé fuar ag an mbarr.

Cuireann crainn lom agus ceocháin Foraois Chrann Dorcha Bommel i gcuimhne dom. Ansin tugaimid cuairt ar roinnt easanna beaga, an Siripoon agus an Washiratarn. Ní féidir linn teacht ar uaimh Borichinda. Eas beag eile agus ar deireadh an ceann is mó sa Téalainn, an Mae Ya. Anseo tá mé ag snámh naked (bhí mé fós óg agus tarraingteach nuair a tharla sé seo). Ar ais i Chomthong, tá an bus rialta deireanach fágtha cheana féin. Go fortunately, tá tacsaí bus príobháideach ann.

Fágaimid Chiang Mai agus tógaimid turas bus ceithre huaire an chloig go Chiang Rai. Radhairc álainn, sléibhte agus foraoisí. Titeann an bus uainn Óstán SaenPhu.

Cuirimid turas eagraithe in áirithe ag gníomhaireacht taistil. Le beirt turasóirí eile téimid go dtí na sléibhte lastuaidh de ChiangRai, an Doi Maesalong. Anseo táimid báite i sráidbhaile coincréite le siopaí cuimhneacháin. Ní cheannaíonn aon duine rud ar bith, mar sin leanaimid ar aghaidh chuig monarcha tae, a cuireadh tús leis i gcomhthéacs saothrú codlaidín a athoiliúint chuig spreagthóirí a chothaíonn codlata níos lú. As comhbhrón ólann muid cupán tae.

Ansin chuig na treibheanna cnoc cáiliúla. Níl i gceist le dhá shráidbhaile Meow ach ollmhargaí turasóireachta. Is cuimhin liom mo thurais fiche bliain ó shin, nuair a bhí cónaí ar chuid de na treibheanna cnoc go hiomlán sa Chlochaois. Níl a fhios agam an raibh siad níos sona mar sin, ar ndóigh.

Ar aghaidh linn go dtí an uaimh Moncaí. Ag bun sléibhe ard tá go leor mhoncaí. De réir ár dtreoraí, tá an uaimh ard sna sléibhte agus ní féidir linn gach rud a fheiceáil. Caithfidh sí a bheith i Hurry, mar sin Suigh agus mé ag dul suas an staighre agus na cinn eile fanacht thíos staighre. Tá dealbh mór Búda san uaimh, áit a ndéanann Suí paidreacha ar feadh tamaill bhig.