Cosnaíonn sé cúpla baht as bargirl a shaoradh
Seo scéal Oil, a haon Téalainnis sna tríochaidí luatha agus ó Bancác.
Bhí saol oibre ag Ola cheana féin, tar éis di oiliúint a fháil mar altra sa phríomhchathair. Dhá bhliain déag ó shin fuair sí post i monarcha sa Chóiré Theas trí ghníomhaireacht.
D’fhág sí a mac i lámha iontaofa a tuismitheoirí agus chuaigh sí i muinín an tsaoil mhóir. D'fhill sí bliain ó shin, an mac anois ina dhéagóir fásta. B’fhéidir go bhféadfadh sí saol réasúnta a thuilleamh freisin lena taithí ina tír dhúchais. D'oibrigh sí arís in ospidéal Téalainnis ar feadh dhá mhí, ar phá trua. Tháinig deireadh le caidreamh gairid le fear Téalainnis toisc nach raibh sé in ann a eitilt a choinneáil dúnta. Bhí go leor billí thar téarma le híoc freisin.
Trí cara chríochnaigh sí suas ar Koh chuig tránna, i mbeár cáiliúil. Bhí Béarla maith aici, mar sin ní hé sin an fhadhb. Mar sin féin, tá Oil cúthail go leor agus ní raibh leomh dul i dteagmháil le haon custaiméirí i rith na seachtaine a d'oibrigh sí sa bheár. Go dtí gur chuir cara liomsa, a bhí ina cónaí ar Koh chuig tránna agus fiosrach faoina dearcadh aistarraingthe, tús le comhrá léi. D’oibrigh Ola sa bheár ar feadh seachtaine, ach níor éirigh leis fós fear singil a mhealladh agus mar sin chun cúrsaí a dhéanamh níos measa, ní raibh baht tuillte aige. I ndáiríre, ní hé seo an cineál oibre a bhí á lorg aici. Chinn sí dul ar ais abhaile go Bancác.
Chinn an cara a thug aghaidh uirthi í a cheannach as an mbarra. Sin díreach mar a oibríonn sé. I ngnáthchásanna, bíonn ar bhailín casacht suas 10.000 THB chun imeacht. Toisc gur thuig úinéir an bheáir freisin nach raibh an todhchaí ag Oil le siamsaíocht a chur ar fhir, comhaontaíodh praghas THB 5000. Bhí ar ola é seo a fháil ar iasacht ó shiorc iasachta.
Is dóigh le haon duine cad a tharlódh dá bhfágfadh Ola leis an ngrian ó thuaidh. Tá naisc mhaithe ag an ngnáth-úinéir barra le póilíní agus le daoine eile faoin domhan. Ar an mbealach seo, tá na bargirls ceangailte lena bhfostóir le slabhraí óir, ach gan conradh fostaíochta nó árachas. Is féidir le duine ar bith a ligeann dóibh féin a threorú ó lámh fireann amháin go lámh eile slí bheatha deas a thuilleamh. Is féidir leis an mbargirl nach bhfuil chomh muiníneach dearmad a dhéanamh air, nó éiríonn sé addicted d'alcól nó yabaa.
Go deimhin, is foirm nua-aimseartha sclábhaíochta é, seomra dorcha gan doirse.
Léiríonn réaltacht gur gnách go roinntear an “ceannach amach” seo leis an mbean atá i gceist. Mura n-airíonn an bhean atá i gceist leis a thuilleadh, ní bheidh sí ag teacht as agus ní ghlacfaidh sí airgead ar dtús óna fear céile amach anseo. Tar éis an tsaoil, beidh sé sin "a" airgead go luath, ceart?
Seo ar fad maidir leis na barraí beorach & agogos “falang”, sa chiorcad dúnta Téalainnis bíonn sé beagán difriúil uaireanta, ach níl sé sin ach de réir éisteacht & insint.
Chang Noi
Faigheann an táirseach 100 baht den táille barra de 300 baht de ghnáth chun cead a thabhairt di í a thabhairt léi. Ar ndóigh, braitheann sé ar an mbarra an bhfaigheann sí rud éigin ón gcnapshuim le ligean di an barra a fhágáil. Sa chás seo ní bhfuair sí rud ar bith, mar ní fhéadfadh sí ach leath den ghnáthsuim a chur suas. Má chónaíonn an bhean i seomra beag (go minic le cailín barra amháin nó beirt eile) os cionn an bharra, ní féidir é a fhágáil leis an ghrian thuaidh agus an bagáiste. Thairis sin, ba mhaith leis na póilíní comhoibriú san imscrúdú, ar ndóigh ar tháille.
Ar an drochuair, caithfidh mé aontú le Hans agus is é an rud a tharlaíonn freisin ná go dtagann an deoch bhean a n-íocann tú as as an mbean-bhuidéal.
Coinníonn tae fuar ón bhuidéal fuisce an bhean níos úire freisin.
Is leor píosa cáca ansin an fear dathúil sin a cheapadh mar an fear is deise sa ghnó.
Ó cad é an heck atá ag Art.
Cosúil le Chang Noi, tá mo amhras orm faoin scéal seo.
Cén ghiaráil atá ag na póilíní/mafia ar chuig tránna chun cailín a choinneáil i mbeár? Má fhágann Oil go Bancác, conas a bhfaighidh na póilíní/an mafia í? Cuardach ar scála mór chun 10.000 Baht a roinnt le húinéir an bheáir?
Nach bhfuil cailíní in ann an barra a fhágáil lena gcuid rudaí riamh? Cad a tharlaíonn nuair a thugann siad cuairt ar a dteaghlach ó am go chéile? An gcaithfidh siad gach rud a fhágáil ag an mbarra?
Conas a oibríonn sé má tá cailín ag iarraidh an barra a fhágáil go neamhspleách (gan farang mar ridire bán ar muin capaill a 'thógann ar láimh í')? Mar sin ní féidir leo imeacht? Cén céatadán (thart ar) a oibríonn i mbarra farang de réir na sclábhaíochta seo?
Chuir an gúrú nightlife Stickman síos ar na mallaibh ina cholún gur cleas trédhearcach é tarrtháil amach chun roinnt airgid a shracadh (ansin roinnte idir an mbeár agus an bhean), rud nár cheart duitse mar Fhearang aontú leis. Mar gheall ar an saineolas mór atá aige sa réimse seo, tá fonn orm é a chreidiúint agus an scéal thuas a ghlacadh le grán salainn. Mura féidir bunús maith a thabhairt dó fós. Ansin ba mhaith liom mo thuairim a athrú…
Féadfaidh tú an scéal seo a cheistiú, ach tá na freagraí agam go díreach. Is gnách go mbíonn uimhir theileafóin an chailín agus cóip dá cárta aitheantais ag úinéir an bheáir. Níl gá le cuardach ar scála mór. Thairis sin, ní chaithfidh an cailín í féin a thaispeáint arís san áit a d'fhág sí. Ina theannta sin, níl go leor bealaí ag cailín den sórt sin chun tránna a fhágáil. Nach gceapann tú nach bhfuil smacht ag na póilíní/an mafia ar na báid farantóireachta? Nuair a théann siad chun cuairt a thabhairt ar a dteaghlach, is féidir leo a gcuid giuirléidí a thabhairt leo. Caithfidh siad bogadh go Pattaya nó Phuket ansin le bheith in ann oibriú i mbeár ansin arís.
Níl aon smaoineamh agam ar na céatadáin, ach i Hua Hin meastar go bhfuil 90 faoin gcéad ceangailte go buan le barra. Oibríonn an chuid eile go neamhspleách. Chonaic mo chara maith gur tugadh an 5000 baht don úinéir agus níor chonaic sé go bhfuair an cailín rud ar bith ar ais. Ní léir ach oiread mura bhfuil le déanamh agat ach leath na cnapshuime a íoc.
Agus hug, conas a thugann tú bunús le scéalta ón domhan thíos? An gcreideann tú iad nó ná creid...
Go deimhin, ní raibh taithí agam riamh ar sheiceálacha aitheantais ar bhád farantóireachta, agus bhí mé ar oileáin sách minic. Ní dóigh liom gur leor uimhir theileafóin agus cárta aitheantais chun duine a aimsiú. Nach bhfuil siad cláraithe go hoifigiúil áit ar bith má bhogann siad áit éigin eile? In aon chás, is cosúil go mór domsa go bhfuil an loot roinnte idir úinéir barra agus barmaid faoi shrón an farang.
De réir céatadáin ní raibh i gceist agam an chomhréir de bheármaid go léir atá fostaithe go buan, ach an chomhréir ina measc siúd atá fostaithe go buan a choinnítear in aghaidh a dtola. Níor chuala mé faoi sin cheana (rud nach bhfuil le rá mura bhfuil sé cloiste agam air, nach bhfuil sé fíor).
Is deacair go deimhin scéalta ón domhan thíos a bhunú, aontaím leat. Ní bheadh sé ina náire ach dá n-éireodh le scéal a bheith áibhéil agus dá bhrí sin péinteáilte an pictiúr mícheart. An bhféadfadh sé a bheith go bhfuil an lámh in uachtar beagán naive nó nach bhfuil an barra atá i gceist an-ionadaíoch don tionscal beáir ar fad?
tá an scéal ceart, má tá an cailín ag iarraidh imeacht, caithfidh sí cnapshuim a íoc, freisin an cás i Pataya.Níl ach 5000 folctha ann, agus ní théann aon rud chuig an gcailín Agus chomh fada agus a bhaineann leis an gcárta aitheantais, is é sin ceart freisin.
Agus mar riail, ní thagann aon rud síos ó barfate don chailín.
In Pattaya tá a fhios agam ar chás barmaid a d'fhág go simplí agus nár tháinig ar ais go dtí an barra. Agus tá mé cinnte nár íoc sí aon rud ach an oiread. Bhí baint agam leis an bpróiseas ar fad, gan an bhean seo in éineacht liom. Ach le fear eile.
Aontaím go hiomlán le Maarten. Is ceann eile de na camscéimeanna Téalainnis é an ceannach amach, agus tá an méid a deir sé roinnte idir an t-úinéir agus uaireanta an bhean. Tá mé ag tabhairt cuairte ar bheáir le breis agus dhá bhliain déag anuas agus tá roinnt úinéirí barraí agam mar chairde. Is é an rud a tharlaíonn ná nuair a fhágann an bhean an barra (chun an barra a sheachaint ar feadh cúpla lá), caithfidh sí íoc as a bheith in ann oibriú sa bheár sin arís.
Tá roinnt barraí thar a bheith sásta go bhfuil an bhean atá i gceist ar ais. Toisc go mbraitheann tuillteanais barra go mór ar 'chaighdeán' agus ar líon na mban atá ar fáil. I bprionsabal ní bhíonn a ndóthain de sin acu riamh. Tá sé seo deimhnithe arís agus arís eile ag mná éagsúla. Ar a laghad glacadh leis gur inis siad an fhírinne.
Mar sin an chonclúid: Ag barraí áirithe caithfidh bean (nó an farang) íoc má theastaíonn uaithi an barra a fhágáil agus ag barraí eile ní dhéanann sí.
Come on, tá a fhios agam go leor úinéirí barraí, tá a fhios agam go leor spriocanna, tá a fhios agam go leor cailíní barra (agus ní mar chustaiméirí) agus 9 as 10 barraí aon smaoineamh cé hiad na cailíní. Aitheantais?
Hahahaha tá an t-ádh ar na barraí sin má thaispeánann 80% de na cailíní suas an lá dár gcionn. Agus más rud é gur coimeádaí custaiméara maith í an bhean, féadfaidh sí teacht ar ais, fiú má tá sí as baile ar feadh 3 mhí.
Sna seanlaethanta maithe nuair a bhí mé fós i mo rookie i Nana agus bhí cinneadh déanta ag bean óg bogadh isteach liom agus stop a bheith ag obair, dúirt a boss ar dtús “Caithfidh tú íoc liom”…. agus mar a bhreathnaigh mé air le breathnú ar "An bhfuil mé ag breathnú go dúr?" thosaigh an bhean óg a bhí i gceist ag glaoch ainmneacha air. D'éirigh sí agus bhog sí isteach. Arna dhéanamh…..bhuel 4 mhí ina dhiaidh sin bhí sí go sona sásta sa bheár arís ar ndóigh…. sa bheár céanna sin!
Arís, is é seo an chaoi a bhfuil aithne agam ar radharc an bharra falang, ach tuigim go bhfuil rudaí i bhfad níos gnóthaí agus níos déine sa radharc barra Téalainnis “dúnta”. Is cuma cén fáth nach dtugann mé cuairt ar na háiteanna seo, fiú má chríochnaíonn mé trí thimpiste ar chuireadh ó Téalainnis.
Chang Noi
Mar sin is féidir leat a fheiceáil go bhfuil barfine difriúil i ngach áit. Chuir mé glaoch ar mo chara a bhfuil beár teach aíochta aige agus ní bhfuair na cailíní ina áit tada ón mbeirlín agus an scéal céanna an tseachtain seo caite. Tá beirt chailíní ceannaithe aige ar 2 bht. Is féidir é seo a chaibidil, a dúirt sé.De ghnáth is ionann é agus méid idir 8000 agus 5 míle Cheannaigh sé ceann anuraidh ar 8 agus sevrog úinéir an bheáir ar 5000! Bhí sé sin craiceáilte. Dúradh léi ansin 15000 nó stopfaidh sí ag obair anseo agus tiocfaidh sí saor in aisce! Deir sé freisin nach féidir leo ach barra a fhágáil agus nach mbeidh póilíní ná figiúirí eile i gceist. Is scéal difriúil é an bhfíric go bhfuil an t-úinéir nó Mamma San ag bagairt. Ach de ghnáth bíonn cailín ag iarraidh imeacht ar bhealach dea-bhéasach agus íoctar an praghas comhaontaithe go cuí agus fágann siad slán lena chéile! Glactar le striapachas sa Téalainn agus baineann an rialtas airgead as, ach níl aon cheist maidir le gáinneáil ar mhná sa Téalainn! Luíonn an focal deiridh i ndáiríre leis an gcailín í féin. Mar sin aontaíonn mo chuntas pearsanta le Maarten.
De réir mo chuid faisnéise, níl aon rialacha crua agus tapa. Ag barra amháin tá ceannach amach ag an mbarra eile. Ní fios cad é sin faoi. Is é seo an Téalainn?
Bhuel tá mé i mo chónaí ar samui
agus tá, tá roinnt barraí a bhfuil tú a cheannach cailín as
ach ní dhéanann go leor, fiú má thiteann tú dó féin.
Tarlaíonn sé go minic go n-iarrann siad airgead
agus ansin é a roinnt freisin le húinéir an bharra
agus má théann rudaí mícheart, beidh siad ar ais sa bharra céanna níos déanaí
ach de ghnáth ní gá duit aon rud a íoc.
mura dtagann sí ar ais an lá dár gcionn. .
i ndáiríre ná lig don úinéir í a rianú síos ag na póilíní.
i ndáiríre níl siad chun a gcuid airgid a chaitheamh air sin
tá go leor a thagann ar ais chun é.
agus ní dhéanann na póilíní anseo seiceáil aitheantais ar an mbád farantóireachta.
tá neart bealaí eile acu airgead a fháil.
A dhaoine uaisle, smaoinigh go loighciúil.
Níl Barfine ann ach don úinéir, ionas gur féidir leis ioncam éigin a bheith aige fós nuair a fhágann an bargirl.
Cuimhnigh, ní mheallfaidh barra gan bargirls custaiméirí, agus mar sin an fhíneáil barra.
Ina theannta sin, níor chuala mé riamh faoi chleachtadh na bpóilíní dul i ndiaidh bargirl a shiúlann “saor in aisce”.
Agus mar a léitear in áit eile thuas, ní fhaigheann na cailíní íoc as an dí agus b’fhéidir airgead breise má théann siad le fir.
Ina theannta sin, éiríonn na cailíní níos handy freisin agus a fháil amach ar an idirlíon.
Idir an dá linn, tá go leor cailíní a bhfuil ioncam míosúil deas acu ó guys a "tacaíonn" leo go míosúil ó thar lear agus tá an bhean atá i gceist "ag fanacht" lena grá mór.
Agus más mian le cailín é i ndáiríre, tá sí ceart go leor, tá sí fós le bualadh leis an gcéad duine a bhfuil "conradh" aige le barra ar bith.
Is é an t-aon rud chun é seo a chosc ná tuarastal a íoc leis na cailíní, rud a tharlaíonn go minic sna barraí níos fearr agus a chuireann iallach orthu fanacht thart go dtí an t-am dúnta.
Ach tá siad fós saor chun dul cibé áit is mian leo tar éis am dúnta.
Níl aon chonradh ann. Mura mbeadh ann ach sin amháin, bheadh a fhios ag an dá pháirtí cá raibh siad ina seasamh. Tá a fhios agam barraí ina bhfaigheann na mná tí buntuarastal, ach ansin is minic a bhíonn ar an ‘gcustaiméir’ fanacht go dtí an t-am dúnta. Tar éis an ama sin beidh tú trasna ar go leor de na cailíní beáir sna barraí karaoke i Hua Hin, uaireanta oscailte go dtí 04.00am.
Tá aithne agam freisin ar bharraí ina bhfaigheann na mná buntuarastal. Más mian leat a leithéid de bhean a thabhairt leat, ní íocann tú ach barfine.
Nuair a théim dhá uair an chloig roimh dhúnadh costais 300 THB
Chuir mé glaoch ar 2 lucht aitheantais a bhí ina gcónaí sa Téalainn, duine amháin pósta agus an duine eile ag maireachtáil le sean-bargirl, agus chuir mé an scéal thuas chucu.
Nó tá náire orthu beirt go raibh orthu a bhean chéile/chailín a fhuascailt, ach luaigh an bheirt acu nach raibh orthu folcadh a íoc agus go dtéann siad go rialta ag an mbeár lena bhean chéile.
Beidh sé difriúil i ngach áit.
Ar ndóigh, leis an gcineál seo scéalta déanann siad iarracht imirt ar intinn Falang atá íogair dó agus iad a mhealladh, ach go ginearálta níl sé ceart go leor. Níl aon eiseamal níos dlúithe ar an saol seo ná an bargirl Téalainnis. Ní féidir é a thabhairt i líne ná a bhrú isteach i gcóras (níl mé ag caint faoi radharc na Téalainne-Téalainnis. Níl a fhios agam é sin).
Tagann agus téann na cailíní mar is mian leo, agus na hiarmhairtí airgeadais ar ndóigh.Is é bunphrionsabal gach barra ná go gcaithfidh na mban a dtuarastal míosúil a thuilleamh ar ais le deochanna agus fíneálacha beáir. Mura n-oibríonn sé seo, rachaidh na coinníollacha fostaíochta tánaisteacha agus príomhúla in éag go tapa. Ná déan dearmad go bhfuil scileanna sóisialta den scoth ag go leor de na mná nuair a thagann sé chun iad féin a chur i láthair i ról íospartaigh. Má tá tú sásta an scéal a chreidiúint, tá sí sásta é a insint duit. Dá mbeadh ar na póilíní iad a thabhairt ar ais ó Moo Bahn in Oileán Í nó iad a rianú síos i mbeáir eile nó i leapacha custaiméirí, bheadh níos mó oibre acu ná mar a bheadh uathu. Tá sé i bhfad níos éasca fíneálacha a scríobh.
“Ná bí ag obair le leanaí, le hainmhithe agus le cailíní beáir Téalainnis,” a chuala mé ag osna ó bhainisteoir an bheáir.
Frithghníomh sách ginearálaithe, lán de chlaontacht. Fágfaidh mé faoi sin é.
Ní féidir liom aontú ach le roinnt Chang Noi (ainm deas) agus BramSiam. Bhí bargirl agam mar ‘chailín’ agus is cara maith í fós. Go deimhin mo chara is fearr agus ní hamháin sa Téalainn. D'fhoghlaim mé go leor faoin domhan trína.
Mar a deir Chang Noi, d'fhéadfadh rudaí a bheith difriúil sa chiorcad dúnta, ach sa domhan ar fad, mar shampla i Pattaya, is é an cás gur féidir le duine an barra a fhágáil go héasca agus tosú arís tar éis cúpla mí gan aon fhadhbanna. Tá sé seo déanta ag mo chailín cúpla uair sa dá bhliain a bhfuil aithne agam uirthi. Is é an t-aon rud atá le déanamh agat ná é a chur in iúl don boss, b'fhearr tar éis do thuarastal míosúil a fháil. Bíonn tuarastal míosúil ag na cailíní go léir a bhíonn ag obair i mbeár nó i ngógo nó caithfidh siad a bheith ina ‘freelancers’ don bheár sin. Is é sin a rogha féin.
Mar sin creidim freisin lucht aitheantais Roland a deir nach raibh orthu folcadh a íoc chun a gcailíní a bhaint amach as an mbarra. Tá cara agam a raibh uirthi cailín a íoc, ach ba é sin toisc gur inis sí dó go raibh uirthi. Oibríonn an cailín sa bheár céanna ina raibh mo chara ag obair. Bréag a bhí ann mar sin agus phoca sí an 5000 folcadh í féin. Tháinig sé seo chun solais níos déanaí nuair a chuaigh sí ar ais ag obair sa bheár céanna tar éis di roinnt airgid a fháil ó mo chara ar feadh cúpla mí.
Is féidir le 'cailíní oibre' Téalainnis scéalta áille a insint agus mealltar go leor farangs chucu. Déanann na cailíní a lán airgid. Ní féidir liom an milleán a chur orthu mar is gnách go mbíonn orthu tacaíocht a thabhairt don teaghlach.
Ní bhaineann mo phostáil le Pattaya, ach faoi Koh chuig tránna. Déanaim tagairt freisin do staid chúrsaí Hua Hin. Ní fhaigheann formhór na gcailíní ansin tuarastal. Braitheann siad go hiomlán ar an gcoimisiún ar dheochanna mná agus ar a ndéanann siad idirbheartaíocht lena gcuid custaiméirí fireanna. Féach freisin na freagraí eile uathu siúd a bhfuil baint dhíreach acu leis. Tá a fhios gur féidir le barmaids Téalainnis scéalta áille a insint agus go bhfuil go leor farangs gafa acu. Ní chiallaíonn sé sin nach dtarlaíonn fuascailt choíche. Is féidir an difríocht idir Pattaya agus an chuid eile den Téalainn a mhíniú trí scála radharc an bheáir. Tá na mílte barraí in Pattaya agus is féidir leat oibriú in áiteanna eile gan a bheith tugtha faoi deara. Ar tránna agus i Hua Hin tá an scála i bhfad níos lú agus tá a fhios ag gach oibreoir beáir cad atá ar siúl ag an duine eile.
Tá an scéal caillte agam ar feadh nóiméad. Ar dtús molaimid go ndéanfadh na póilíní na mná a rianú síos ag baint úsáide as a n-ID agus ansin deirtear gur féidir leo imeacht ó bheár go chéile i Pattaya! Nach lorgóidh na póilíní iad ansin?
Sílim go bhfuil an scéal an-simplí. Gan dabht beidh úinéirí beáir ann a chuireann brú ar na mná tí atá ag obair ann agus a chuirfeadh smachtbhannaí orthu más mian leo imeacht in aghaidh a dtola. Ar an drochuair, tá pimps diana i saol an striapachais. Mar sin féin, tá striapach de réir sainmhínithe ag iarraidh airgead a dhéanamh óna custaiméirí freisin agus táim ag súil go n-eascróidh an scéal seo as sin. Ar ndóigh, tagann go leor fir go dtí an Téalainn chun críche ar leith, go minic toisc nach bhfuil sé seo éasca nó saor a fháil ina dtír dhúchais. Déanaimis aghaidh air, tá 120 euro (5.000 baht) ar feadh cúpla oíche spraoi saor agus is dócha go bhfuil a fhios ag na mban é. Tar éis an tsaoil, is cluiche soláthair agus éileamh é seo freisin. Is cinnte go dtógfaidh an chuid is mó de na mban a sciar de seo agus mar a luadh thuas, ní bheidh siad dúr go leor chun é seo a dhéanamh os comhair an chustaiméara. Tá amhras mór orm gurb é an cleachtas coitianta sa Téalainn go mbeadh mná ag obair faoi éigeantas. Ní bheidh sé seo níos mó ná in áiteanna eile.
Is é an tuiscint atá agam ar na mná tí in Pattaya agus Jomtien ná go bhfuil siad chomh saor leis na héin agus gur féidir leo cinneadh a dhéanamh MÁ, CATHAIN agus CÉ FAD A BHFUIL siad ag obair i mbeár nó cá fhad a d’fhéadfadh siad fanacht amach.
Nuair a thugaim cuairt ar TH táim i mo chónaí i Jomtien ar feadh cúpla mí de ghnáth. Thug mé cuireadh uair amháin do bhairille cónaí liom ar feadh na tréimhse sin. Ag deireadh na tréimhse theastaigh uaithi teacht go dtí an Ísiltír liom. Níor luaigh sí riamh íocaíocht cnapshuime nó aon airgead ar bith. Níor iarr sí fiú cúiteamh as an am a raibh cónaí uirthi liom. Ach is dócha nach raibh sé ag teastáil uaithi ach an oiread, bhí 6 Rai talún in úinéireacht aici (ar oidhreacht óna uncail). D'oibrigh sí sa bheár chun bualadh le farangs amháin.
Bachus a chara. Tá do thuairim an-tábhachtach domsa agus do mo bhean chéile. D'iarr mé ar mo bhean chéile. Tháinig mé le chéile 37 bliain ó shin i mbeár i Bancác. Bhí orm 2000 Bth a íoc ansin nó ní bhfaigheadh sí a haitheantas ar ais. Dar le mo bhean chéile, caithfidh na cailíní a haitheantas a bheith acu leo anois, agus mar sin ní mar sin atá an scéal a thuilleadh.Is fíor, a deir sí, go bhfaigheann siad coimisiún i roinnt barraí má thógann siad an farang ann. díreach mar a fhaigheann na tiománaithe tacsaí airgead freisin má thugann sé chuig club tú. Ach níl sé sin difriúil anseo. Deir sí go bhfuil an fhíric go ngearrtar pionós ar chailíní as barra a fhágáil. nonsense sa mhéid is go bhféadfadh sé tarlú uaireanta, ach nach bhfuil sé mar riail. Níl Hans Bos ag iarraidh meáchan a chailleadh leis seo ach an oiread, ach tá tuairim mo bhean chéile níos tábhachtaí domsa, tar éis an tsaoil, is Téalainnis í. Nuair a thugann sí a tuairim, ní dhéanann sí é níos fearr, ach ní dhéanann sé níos measa é ach an oiread. Is é sin an cháilíocht chéanna a bhfuil meas mór agam ó Bachus. Beannachtaí Pon agus Kees
Kees&Pon a chara,
Is “cluiche na mirlíní” é anseo freisin, díreach mar atá sa chuid eile den domhan. Níl sé níos spreagúla anseo, ach difriúil. Is é an taithí atá agamsa ná gurb í an difríocht sin go beacht, an difríocht sin anaithnid, is cúis le go leor scéalta a bheith hyped suas nó a dhéanamh níos spreagúla. Nuair a bhí mé san Ísiltír, is minic a chuala mé “ceapairí” scéalta faoin Téalainn ag an mbeár.
Nílim ag cur as do scéal Hans Bos ach an oiread, is dóigh liom go bhfuil sé beagán níos nuaí ar fad.
Beannachtaí Bacchus
Má chinneann an 'cara' an cailín a cheannach as an mbarra ar 5000 Baht, cén fáth a gcaithfidh an cailín 5000 baht a fháil ar iasacht? An sampla eile é seo den “Charity Ollainnis” damanta?
Is cosúil go bhfuil an scéal iomlán 'ceannaigh amach' sách dochreidte domsa.
Is cinnte nár chuala mé a leithéid de scéalta ó chailíní beáir Téalainnis.
Thairis sin, tá a fhios agam go bhfuil roinnt cailíní a dhéanann díreach cad is mian leo, ag obair ina mbarra ar feadh cúpla seachtain nó míonna, ansin a dhéanamh gan aon rud ar feadh cúpla seachtain nó míonna nó rud éigin eile. Caithfidh sé gurb iad na maidhmeanna ispíní, má tá siad go maith is féidir leo teacht ar ais arís go cinnte.
Chonaic mé cailín uair amháin a tháinig go dtí a barra thart ar 17.00 pm agus shíl mé go raibh sí díreach ag dul ar ais ag obair, ach bhí buailte láithreach leis na spriocanna. Cuireadh ina leith gur bhuail sí le custaiméir an tráthnóna roimhe sin gan an custaiméir sin a íoc as an mbarrailín. Bhí pionós soiléir: Fuck off agus ná teacht ar ais. Is dócha gurb é an bealach is saoire chun tú féin a cheannach amach.
Mar sin ní thacaím go fóill leis an moladh go bhfuil méid ceannaigh amach, má tá a leithéid ann, cothrom le tuairim is seachtain de thuarastal san earnáil ábhartha, freagrach (go páirteach) as striapachas sa Téalainn mar chineál sclábhaíochta nua-aimseartha.
Tá sé difriúil i gcónaí sa Téalainn. Ní bhíonn ceannach as barra ann go deimhin. Ní féidir liom a rá cén scála a tharlaíonn sé seo, ach tarlaíonn sé fós, i Pattaya freisin.
Bhuail mé le mo bhean chéile reatha freisin - 10 mbliana ó shin - i mbeár, áit ar oibrigh sí ar feadh 3 mhí ar bhuntuarastal de 2000 Baht. Nuair a d’iarr mé uirthi éirí as a bheith ag obair, d’aontaigh sí agus d’íoc sí amach 5000 baht. Ní raibh a fhios agam riamh é sin, tá sí anois tar éis é sin a insint dom bunaithe ar an scéal seo. Tá aithne aici ar go leor cailíní beáir fós agus deimhníonn sí go bhfuil ceannach amach fós ann, is féidir leis an méid a bheith suas le 10.000 Baht.
Mura n-íocann siad an chnapshuim, beidh gach cineál bagairtí ina dhiaidh sin, rud is dócha nach gcuirfear i gcrích go deo, ach beidh tionchar ag cailín nach bhfuil mórán taithí aige fós. Is é an bunsmaoineamh atá aici freisin má bhristear an caidreamh go mbeidh uirthi dul ar ais ag obair agus bíonn faitíos uirthi (go héagórach is dócha) mura n-íocann sí an íocaíocht cnapshuime, go bhféadfadh sé seo éirí deacair.
Is saorálaithe le taithí iad na barmaidí a “shiúileann isteach agus amach” nach bhfaigheann tuarastal agus mar sin ní gá dóibh cnapshuim a íoc.
A Bert, a chara.
Agus tú ag scríobh, tharla sé dom go díreach 4 bliana ó shin, bhí mo bhean chéile faoi láthair ag obair ar feadh dhá mhí, 40 bliain d'aois, go hiomlán cur amach ar gach rud.
Ós rud é nár lorg sí teagmhálaithe agus gur ghlac sí le dearcadh feithimh, bhuail sé seo mé.
Shín mé amach agus bhí agus tháinig sí chun bheith ina chéad ferrang, agus d'fhan muid le chéile ar feadh míosa.
Ansin bhuaileamar amach é, agus theastaigh uaim go stopfadh sí, chun leanúint ar aghaidh sa todhchaí.
Anois nuair a d'fhógair sí go raibh sí ag iarraidh an barra a fhágáil, tháinig an ceannach amach.
Éilíodh 10.000 bth, le bagairtí agus sin ar fad, mura rachadh rudaí níos faide eadrainn, dhéanfadh sí cinnte nach mbeadh sí in ann post a fháil in áit ar bith.
Tar éis go leor cainte, bhíomar in ann é a chríochnú ag 5000 bth.
Sea, bhí mé eolach ar na rialacha seo ag an am, ach anois ní dhéanfainn é a thuilleadh.
Agus cloisteáil ó dhaoine eile a bhfuil taithí acu air seo agus a d'íoc as.
Ach beidh sé difriúil de réir réigiúin agus úinéir an bharra,
Agus déanann anaithnid unloved
Chuala agus léigh mé ... agus ansin caithfidh tú glacadh leis go bhfuil sé fíor. Deirim i gcónaí: chreideann tú sa séipéal, ach anois mo cheist. Réamhrá gearr. Chuala mé agus léigh mé go bhfuil thart ar 5% den turasóireacht ghnéis sa Téalainn dírithe ar an Farang. I bhfocail eile, is Téalainnis iad 95% de chustaiméirí na striapach. Bhí mé cúpla uair go Pattaya, Patpong agus Chiang Mai (nach bhfuil mórán i dtéarmaí barraí) agus oícheanta eile, ach is é an rud a bhuail mé ná nach raibh beagnach aon fhear Téalainnis sna háiteanna sin. Cá dtéann an 95% sin? Ag ócáidí a tharlaíonn taobh thiar den radharc nó taobh thiar de dhoirse dúnta? An oibríonn na striapaigh ann, a bhfuil a gcártaí aitheantais coigistíochta agus is annamh a ligtear dóibh dul lasmuigh nó má bhíonn bagairt orthu ar eagla...? Tá a fhios againn gach rud mar gheall ar an 5%, ach faic faoi na 95%.
Is féidir liom tú a threorú chuig na ceasaíneonna dlíthiúla san Ísiltír, ach ní na cinn neamhdhleathacha.
Agus níl a fhios agam cé mhéad láimhdeachas na gceasaíneonna mídhleathacha i gcomparáid leis na cinn dhlíthiúla.
Glacaim leis go bhfuil an domhan striapachais Téalainnis mar an gcéanna dúinn.
Téann an chuid is mó den 95% sin chuig parlús suathaireachta agus barraí karaoke. Maidir leis an gcéad chatagóir, má tá tú i Bancác, féach ar Ratchadaphisek Road, thart ar stáisiún MRT Huai Khwang. Tá cúpla cófra ó fhoirgnimh ina dtarlaíonn go leor ‘massaging’. Is é Poseidon an ceann is fearr aithne.
D’fhéadfadh sé sin go léir a bheith fíor, ach ní mhíníonn sé sin an 95%. Chuala mé é a dúirt srl. go dtéann go leor Seapánach chuig áiteanna karaoke agus freisin go bhfuil gach cineál roghanna eile faoin tuath (smaoinigh ar na striapacha a gabhadh ó Bhurma le déanaí), ach 95%, is rud é sin fós. Nó an bhfuil sé ach nonsense staitistiúil, mar atá leis an oiread sin staidéir mar a thugtar orthu.
Is ríomh simplí é, Willem. Tá go leor Thais sa Téalainn. Déan é a chur i gcomparáid leis an Ísiltír. Tá na ballaí dearga pléasctha le turasóirí. Ach má fhéachann tú ar striapachas iomlán ar fud na hÍsiltíre, is Ísiltír formhór mór na gcustaiméirí.
William a chara,
Murab ionann agus a cheapann go leor anseo, d'fhéadfadh an méid atá ag tarlú i Pattaya, Hua Hin, Phuket, Bancác titim sa bhuicéad striapachais. B’fhéidir gur ábhar díomá é do go leor, ach níl fíor-siamsaíocht Téalainnis le fáil i Pattaya, Hua Hin, Phuket agus go pointe níos lú Bancác, ach sa “tír” atá an oiread sin measa ag go leor, áit a gcreideann go leor nach bhfuil aon rud le déanamh .. Tá na chéad áiteanna a luaitear, cosúil le Ceantar Solas Dearg Amstardam, beartaithe chun an oiread airgid agus is féidir a bhaint as póca na dturasóirí chomh tapa agus is féidir. Tá sé soiléir mar sin go dtarlaíonn gach rud anseo in atmaisféar go hiomlán difriúil. Níl sé seo difriúil ó áiteanna turasóireachta eile ar domhan.
Is minic a úsáideann Thais seirbhís striapach freisin. Tá go leor drúthlann i Khon Kaen, agus is é an Kosa Hotel an ceann is cáiliúla díobh. Anseo tá go leor cúrsaí críochnaithe ar bhealach suaimhneach.
Agus cad faoi na “barraí” iomadúla ar an mbóthar le soilse ildaite na Nollag ar feadh na bliana. Tá na mílte acu seo ar fud na Téalainne agus is minic a oibríonn mná pléisiúir anseo freisin. Chomh maith leis an gcliant áitiúil, baineann tiománaithe nó oibrithe ar an láthair taitneamh as iad féin anseo, a bhíonn as baile go minic 7 lá na seachtaine. Is féidir leat na mban a ghlacadh as seo freisin tar éis íoc as an mbarrfhine, rud ar bith níos mó ná cúiteamh as caillteanas ioncaim an tráthnóna sin. Is féidir leat an bhean a thabhairt chuig ceann de na “ionaid saoire” go leor timpeall Khon Kaen, mar shampla, áit ar féidir leat seomraí a fháil ar cíos ag brath ar do riocht, mar shampla ar feadh 1 uair an chloig.
Murab ionann agus go leor taithí, tarlaíonn i bhfad níos mó sa Téalainn. B'fhéidir smaoineamh le haghaidh turais chun peirspictíocht go leor a leathnú?
Dála an scéil, is dóigh liom go bhfuil an leibhéal “cloistear ó chara maith” san alt/frithghníomhartha seo an-ard. Déanta na fírinne, níl bunús le haon rud agus mar sin n’fheadar cén tátal ba cheart dúinn a bhaint as an iomlán seo. Deir mo mhothú pearsanta: none.
Ní hé seo le rá nach dtarlaíonn íocaíochtaí cnapshuime, ach go bhfuil an léirmhíniú air seo mícheart. Go pearsanta, feicim é níos mó mar tharscaoileadh ar chlásal frith-iomaíochta.
Cé go bhfuil go leor barraí “karaoke” faoin tuath, sa cheantar timpeall ar Udon Thani is iondúil gur mná ó Laos a bhí “ag canadh”.
Go deimhin, oibríonn go leor mná ó Laos a théann abhaile go rialta (Laos) sa cheantar timpeall Udon Thani agus Nong Kai; roinnt fiú gach lá. Uimh íocaíochtaí cnapshuime (an mbeadh orthu iad a íoc gach uair a fhágann siad ar feadh tréimhse gearr ama?) agus aon chomhartha comhéigean nó braite ag na póilíní, gan trácht ar ghabháil ag custaim. Mura gcloíonn siad le rialacha an tí, áfach, is féidir leo post/suíomh eile a lorg.
Go raibh maith agat Bacchus as an míniú atá sochreidte.