Na focail bheaga sin go léir

Ar aon nós!
Bhuel, sin mar a bhí mé ar ais ar an urlár rince.
Le Gealach.
I léine dearg gairnéad os cionn bríste puffed dath uachtair faoi seaicéad dubh díniteach, thug fear óg díograiseach le guth bog agus bolg bog pompous sinn go dtí áit. Dribbled sé suas os ár gcomhair. Ní raibh an cháir sin rud ar bith agus chuir sé Oriental Hotel i gcuimhne dom. Sin nuair a sniff tú roinnt Impireacht na Breataine.
Seiceáil Inn 99, an chéad urlár, Só 11 díreach tar éis an Sean Beoir Gearmánach ag an Sukhumvit. Fuinneoga arda stáit, halla daingean, coirnéil daingean. Frámaí teak dorcha-phlánaithe mín, snáithíní gan vearnaisí, ton Eorpach le blas. Nádúrtha agus go réidh. puball rince glórtha. Ceol beo & bialann.
Suíocháin dhá agus dhó lán le cúisíní boga cosúil le cluasa ribeacha in airde. Lánúineacha measctha. Ó, cé chomh leisciúil ach go discréideach a chuamar síos. Táblaí caife íseal draped i bhfabraic dearg agus dubh Lanna.
Ceol saor in aisce Sinatra. Do anois.
Daingean, réidh agus discréideach - sin mar a theastaíonn uaim pussy! Bhí sé ag Gealach, ligh mé í! I bhfaiteadh na teilifíse, bhí a bolg gléiste le mo sheile. Bhí boilg cothrom aici agus gearradh serrated gonta. Sin amháin. Go híogair bhí orm liopaí istigh a phiocadh le barr mo theanga. Wafer tanaí.
Bhí sé an-iomasach. D'ardaigh sé i m'intinn mothú amhail is gur cheart dom na focail is lú ar domhan a aimsiú don ghrá agus ansin iad a scríobh síos leis an peann is lú ar domhan áit éigin ar imeall leabhar nótaí bídeach le haghaidh moth den Sukhumvit.
I dteanga nua-bhunaithe.
Scríobh mé iad le mo theanga ina groin.
Gealach!
Leisciúil agus as láthair bhain sí taitneamh as Piang Chai Khon Uimh, ceoldráma gallúnaí andúileach, bhrúigh a ceann den philiúir agus chlaon sí go dtí an taobh ionas gur féidir léi a fheiceáil thar mo thigh. Scríob beirt bhan-aisteoirí caol na Téalainne gruaig agus súile a chéile. Cogaidh na protagonists don fear Téalainnis Sattawat.
B'éigean do Ghealach fiaradh agus bhí solas gorm an scáileáin le sonrú ar a cornea freisin, shealbhaigh sí a lámh chruinn timpeall mo chruinneoga, chomh héadrom is dá mba mhian léi comaitéireacht a dhéanamh cé chomh leochaileach agus a bhí sí ar crochadh ann.
Is féidir liom a bheith an-tairisceana faoi sin.
Ar an teilifís, d'imigh Somika agus Anusaniya thar a chéile, le guthanna na gcruitirí go hard agus aniar, cuacha na gruaige dubh-dubh ag stríocadh as. Just a climax roimh an eipeasóid thart. Cé a bhí chun é a dhéanamh inniu?
Go flúirseach scaoil mé mo speirm os comhair a faighne. Sin an áit a raibh sí gaire. Agus ansin sá ar deireadh an bealach ar fad go dtí an béal a faighne. Chroch mé mé féin, thochail mé mo bharraicíní isteach sa tocht. Crochadh na ban-aisteoirí sin le chéile go dtí gur fhuiligh siad, thug Gealach osna momentary faoi mo ghruaim garbh agus go ndearna adonis Téalainnis idirghabháil ar deireadh sa scuffle. Le súile crua, tine-análú, d'éirigh na mban siar mar ruffs, a rianta fós géar. Dhealraigh sé fíor!
Ní raibh sé thart fós.
Sa Téalainn is cosúil go bhfuil gach rud fíor.
Níos mó eipeasóid ina dhiaidh sin le cinnteacht.
Fuair ​​​​mé bás. Níl mé ag iarraidh aon rud a rá níos mó.
D'fhéadfadh gealach rince. Bhí sí i ndáiríre! Ó, conas a grá agam a corp ag gluaiseacht. Ag damhsa mar a bheadh ​​ar an ngaoth, dísle glórach, trá sultmhar lán le dreancaidí gainimh. An chéad tonn chorraitheach maidine den taoide nua.
Gheall mé dom féin go bhfanfadh mé ar shiúl ó na clubanna ar feadh tamaill, bhí mo chóras codlata meáite i gcónaí. Agus ansin thit mé gach rud. Nuair a théim ag damhsa i Bancác, déanaim rince go maidin. Uaireanta suas le trí maidin ar shiúl, agus tá an deireadh seachtaine thart. Ní thiocfaidh sin ar ais go deo i gceann seachtaine.
Gealach le toisí beagnach foirfe. Bhí cosa shapely aici. Gach lá gléasta sí difriúil, i giúmar éagsúla.
'Cén fáth a bhfuil tú craiceann bog?'
Rianaíonn sí mo pluide bán le hárasán a méar.
Wow, níl mé ag freagairt.
'Cad a dhéanann tú do chraiceann bog… Ó 7Eleven? Mise mar gheall ar. An gceannaíonn tú mé freisin…?
Buaileann sí mo smig le dhá mhéar a láimhe deise, amhail is dá mba rud é go bhfuil imní uirthi fúm. ‘Mise a bhean ulchabhán uaigneach,’ a thaispeánann sí di féin agus mo chuid allais á sileadh óna cófra beag. Cailín, ní bheidh tú ag buille faoi thuairim cén aois mé.
Tá sí ag iarraidh a fháil amach an lá ar fad.
Le léim bheag dheas sheasann sí ina seasamh ar dhá chos caol in aice leis an leaba, tuirlingt cúpla braon bó Finne idir a cosa lom ar na pleancanna adhmaid, ag cruthú spotaí dorcha.
Ó conas is breá liom Frank i giúmar sentimental. D’fhás Frank sean agus ansin bhí sé ar a dhícheall.
Bhí an teas go trócaireach an tráthnóna sin, gnáth Déardaoin. Cheana féin tráthnóna bhí an t-aer ag sciúradh thart le flaithiúlacht na gaoithe i gcuan leathan cois farraige. I láthair spraíúil idir foirgnimh arda agus íseal ar agus feadh an Sukhumvit mór. Na toir dorchaduilleacha idir pleancanna iarmharacha warped agus dramhaíl i gcoirnéil caillte crith ina ndúiseacht, lig dóibh a n-eireabaill a chaitheamh, lig do na leelawadees tonnadh le lámha leanaí bána.
Cuireadh teachtaireachtaí mistéireacha i ndiaidh a chéile i bpota glasra i bpotaí móra cré timpeall táblaí na siopaí caife, agus iad ag cogar i gcluasa na gcuairteoirí a dhún a súile.
Ba ghaoth é a thug meangadh mistéireach duit ar choirnéil do bhéil.
Go tobann bhí an domhan mar a cheapann muid go bhfuil sé arís.
Scarann ​​alley glan caol iad óna chéile, an Sean Beoir Gearmánach agus an Seiceáil Inn 99. Sa teach beorach gheobhaidh tú cuid doshamhlaithe arán crispy cluthar le butternut scuaise agus sauerkraut sheirbheáil ar bord, an-prosaic. Líonfaidh sé sin do bolg. Ag geata iontrála ísealchláraithe an chlub damhsa, tá bileoga á dtabhairt amach ag triúr cailíní sa chulaith bhuí. Sa alley deireadh marbh sin roinnt parlús suathaireacht níos fearr.
Mar sin féin, salons gan deireadh sona. An bhfuil sé sin níos fearr?
Ar dheis, i ngairdín quasi feng shui de bholláin bhána, tógann staighre muid suas casadh mín snáithe DNA. Bígí linn faoi sholas na gealaí geala. Is cosúil má táimid ag snámh sa spás, go dtagaimid go leibhéal an tí biotáille agus ar gach céim rith smaointe beaga feargacha uaim mar eascainí i bpoll deataithe amach. Luigh Bancác ar mo chosa le hanam glan.
Sa seomra sin taispeánaim in aice leis an nGealach mar aoi eachtrach in aice le Banríon Shéamuis.
Agus ansin thosaigh an damhsa. Ar aon nós… Go tobann bhí sé ann, an ceoltóir tanaí sin lena ghuaillí géara, aisteach mar a bheadh ​​dreoilín teaspaigh ag titim amach as crann. Ghlac ceathrar cailíní seilbh ar an urlár rince. Ó ardán beag i gcúinne, chuir a cheolfhoireann aon fhear ar rolla tosaigh le blaring. Bhí sé ag gleamadh cheana féin le allais agus strumming cosúil le dia uile-chuimsitheach le suas le seacht n-arm ag an am céanna ar synth. hopped a chosa ar pedals.
Bhí sciortaí dearga lasair an-ghearr timpeallaithe ag na cailíní, rith siad anonn is anall, chan siad amhrán fáilte agus léine uachtair i veist chomh lasrach le gearrtha domhain cruinn a rinne a n-anthills rith. Ag baint le.
Sheinn na ceithre cinn ar a seal, rinne na ceithre rince na céimeanna céanna ag an am céanna, uaireanta amaitéarach, uaireanta galánta, uaireanta clumsy. Ní raibh siad cosúil le cailíní Téalainnis, rud beag dána, beagán gríosaitheach, beagán mealltach, beagán mealltach. Ach ba chailíní Pinay iad. Bhí sé ráite ag Moon le cinnteacht.
"Ná téigh amach?" Nóiméad tar éis a naoi a chlog, bhí a ceist ar Line app le beep.
Ag dul amach? Anois? Níl a fhios agam cá háit le. 'Tá a fhios agat áit deas?'
"Chipchali Ba-ew, Soi 11, tá a fhios agat?"
"Ceart go leor, a fheiceann tú!"
Agus i Cheap Charlie's Bar kidnapped sí mé go dtí an puball rince Filipino.
Chas sí agus le splancscáileán de chatter thug sí ar mo uillinn, cuaillí cumhachta anuas i lár an sidewalks, madraí anuas leisciúil, cór suathaireachta mealladh, citeal lán de ghalú cosa roosters ', mná cuachta le leanbh agus lámh sínte. Anuas ar na francaigh lúfar faoi praiseach mí-ordúil na málaí truflais.
'Tá a fhios agam gur mhaith leat. Damhsa craiceáilte,' a dúirt sí. ‘Is maith leat a bheith ag damhsa. D'inis mo fw-iend dom faoi, chun an Pinay Gi-wls Show a chanadh.'
Sea, bhí sí cinnte go hiomlán gur cailíní Tagálaigis iad. Bhí aithne aici ar cheann. Thit isteach i lámha a chéile. Ag síneadh amach chuig fear le súile Síneacha i lár braon de bhuidéil Pipers agus Lipéad Dubh agus bouquet de chailíní caol. Agus an bhean bhuachaill lena bolg pumpkin ina cnaguirlisí tingled le agitation. Shiúil sé thar a chuid focal le díograis agus é ag dul os ár gcomhair.
Bhuel, rinneamar ár mbealach isteach díreach thart.
Ansin bhí mé ar an urlár rince agus níor fhág. Snámh le allas le glúine nimhneach ach cosa gan staonadh. Chuir an ceathrar cailíní sin gliondar orm agus chuireadar suas mé. D'ardaigh an rac Laidineach sin, na rithimí sin go léir, an merengue, rumba, salsa, an ceol Isaan, an ceol mor lam sin agus cibé ceol coimhthíocha mé go dtí leibhéal easpa meáchain.
Bíonn áthas orm uaireanta nuair nach mbíonn orm smaoineamh níos mó.
Dhírigh mé go heisiach ar chromáin, torso, pluide…
Thug Gealach dúshlán dom, shoved ar aghaidh, céimeanna tripping, cromáin jerking, smearadh groin. Wriggled a cnap ar ais agus amach, lap-rince idir mo chosa, chuimil a derriere isteach i mo crotch. Sleamhnaigh a lámh síos a corp thar a foirmeacha mar atá i caress imaginable, thit ar a glúine. Ardaigh na ribí tiubh leis an dá lámh agus thit siad cosúil le cuirtín thar a súile unfathomable.
Bhí sé adharcach.

(Anton_Ivanov / Shutterstock.com)

Agus fiú nuair atá mé sean agus liath,
Mothóidh mé mar a dhéanfaidh mé inniu,
Toisc go mbraitheann tú chomh óg mé.
Cad a d’fhéadfadh Frank a rá lena ghlór, conas a chonaic sé an domhan i gcónaí den chéad uair. Mar sin do-áirimh agus leis an oiread sin tenderness.
Ní féidir liom níos mó a rá faoi. Rinne mé damhsa ar gach cineál hunches agus bhí mé saor.
Tá an réaltacht éagobhsaí. Lig dóibh dul.
Lig dul agus feiceann tú a bhfuil le feiceáil agat.
Ach ar dtús bhí an interlude Iodálach sin. Thug amhránaí le srón iompú suas fógra agus tháinig sé chun cinn le figiúr. Ón taobh, chuaigh fear le spotaí aoise suas go dtí a lámh. Bhí a shrón láidir láidir, bhí sé donn agus donn, agus sna spotsoilse na spotaí bána sin d'aon leiceann, cnámh leice, os cionn a theampall agus ar a forearm lasadh suas. Shéid duine éigin leisce ar dheannach as sraith de bhoinn airgid a bhí síonchaite.
Sheas sé os comhair an mhicreafóin agus chrom sé a cheann, ‘Saluti a tutti,’ a dúirt sé, céim siar isteach sna sciatháin le lámh amháin ardaithe go hard, a lámh amach. Téalainnis scothaosta le glóir a áilleacht seo caite, le gruaig fhada lush, súile beagán ata agus jaw, lig di féin a bheith meas ag a lámh ardaithe agus bheannaigh an halla. Bualadh bos. Bhí sensuality iontach aici.
An sean gigolo geall. Sinatra ar fad ar thaifead seanré ó na caogaidí. Guth a osclaíonn agus a mheileann, te ach fós cumhachtach agus neamh-mhealltach. Canann sé le glow agus bogann sé mé. Tá súil ag a ghuth. Coinníonn an oíche a guth. Bogann sí mé mar bholadh milis i gcarn tréigthe atá lán de scáthanna dorcha. Bhain sé taitneamh as a chuid amhránaíochta, mar sin rinne mé féin, bhí gach duine sa seomra siar.
Canann sé agus strums ar feadh tamaill le méara agus palms ar shraith de congas fíochmhar. Téann sé isteach i rithimí malla de gach sórt. Bogann sé féin a fhíor leis an rabhadh spraíúil sin atá oiriúnach do chnámha laga a aoise. Titeann sé isteach i mbrionglóid agus creidim go daingean go gceapann gach duine, gach duine sa seomra dó féin, go bhfuil sé ag tabhairt a bhrionglóid don sean-gigolo.
Strumpa pollta eile dá phailme ar an gcónga agus a ghuth ag dul in olcas ina sheanphaisin. Fo finem nóta bunúsach, creathadh nóta bunúsach amháin. Cosúil le gol an mhamaí deiridh ag fáil bháis i machairí oighearaois.
Tá an seomra líonadh le solas bán. Titeann an dreoilín teaspaigh lena léine glas anuas ón gcrann arís. Tarraingíonn Gealach a ceann go réidh de mo ghualainn, tógann sí a lámh te ó mo thigh. Breathnaíonn beagán dílleachta, gan mé a fheiceáil i ndáiríre.
Seasann sequins dearg, corcra agus óir ón tsíleáil cosúil le réaltaí bréige.
Mothaíonn sé cosúil le cóisir.
Briseadh stíle a bhí ann sa tráthnóna hellish.
Mar léim muid timpeall ar nós fiáin arís. Rinne mé rince le gach duine - Moon danced with me - and everyone with us. I bpatrúin dochreidte chuamar timpeall ag glioscarnach thar an iontlaise lonrach.
Ag ár mbord, bhí an bhean bhuachaill le pitcher beorach agus a bolg pumpkin i léine dearg gairnéad aimsir agus ag fanacht go mífhoighneach. Bhí sé tar éis éirí as a stuama sa seaicéad dubh sin. A ghuaillí twirled affectionately, beagán delusionally. Anois ghníomhaigh sé mar beanna sa gháitéir, áibhéil cosúil le katoey. Agus bhí sé.
Bhí an spéir stoirmiúil orainn mar Chiellini crua agus muid ag siúl abhaile. Ba bheag nár leag an teas anuas mé. I bhfuadar na bhfuadar, d'ardaigh go leor scamaill bhána i spéir na hoíche agus d'fholaigh siad na túir arda. Cén fáth nach bhfuil sé ag cur báistí fós, a dúirt gach duine le iontas. Choinnigh Gealach daingean mé agus bhí mé in airde cosúil le adharc bíosún. Ar aon nós – ar ámharaí an tsaoil bhaineamar amach an t-ardaitheoir gan mháíl ar an gceathrú hurlár sin in óstán Atlas.
D'fhéadfadh gealach rince worldly.
Cá raibh na focail bheaga sin go léir scríofa agam…

Bancác, Márta 2017