Éan aisteach, an chuach sin

In éineacht le mo acquaintance maith Chang, a bhí i le blianta fada An Téalainn ina chónaí, chuamar i gcarr óna bhaile dúchais Chiang Dao go Vientiane, príomhchathair Laos.

Fágtar an cur síos ar Vientiane ar lár anseo, toisc nach bhfuil mórán radharcanna san áit. Is é an t-aon rud a chuir iontas taitneamhach air ná roinnt bialanna le ealaín na Fraince sublime. D’fhág na Francaigh rud éigin maith ina ndiaidh san iar-Indochina, a raibh Laos, mar aon le Vítneam agus an Chambóid, mar chuid de.

Is é an geata go Laos an baile teorann nach bhfuil ró-mhór de Nong Khai, áit nach bhfuil níos lú ná an 'metropolis' de Vientiane. I gceann cúpla uair an chloig, agus is éard atá i gceist agam go litriúil dhá cheann, is féidir leat an chathair a thrasnú ar scór. Is é an tiomáint ansin agus ar ais an chuid is suimiúla den turas le stad ag Phitsanulok. Ón áit seo is féidir leat é a bhaint amach ar achar gearr Sukhothai cuairteanna ; ach ní mór, mar go bhfuil sé ar cheann de na nithe is díol spéise sa tír le Ayutthaya. Toisc go ndearna an bheirt againn roimhe seo, fiú roinnt uaireanta, iarsmaí ársa na hiar-ríochta a mheas, déanaimid neamhaird de go litriúil an uair seo.

Níl sé i gceist ar chor ar bith cineál tuairisce taistil a dhéanamh ar an turas seo, ach ba mhaith liom a rá go bhfuil a leithéid de thuras cairr, fiú má thógann tú dhá lá don turas amach agus ar ais araon, thar a bheith tuirsiúil.

Go gonta; tá deireadh leis an turas nuair a fhilleann muid ar Chiang Dao. Tar éis cithfholcadh iontach, ní féidir linn a éileamh gur féidir linn dul i ngleic leis an domhan arís. Tá ainm mór ag an Téalainn sa réimse massage. B'fhéidir go bhfuil daoine ann anois a ngoilleann a gcuid súl agus an abairt seo á léamh. Sa chás seo táim ag caint i ndáiríre faoi na teicníochtaí suathaireachta ar nós iad siúd i naomhsheanchas, Wat Pho i Bancác, múintear iad. Agus le dioplóma ón teampall suathaireachta seo i do phóca, tá gradam agat sa ghairm seo.

Taobh thiar den -amháin- Óstán Tá áis suathaireachta den sórt sin lonnaithe i Chiang Dao. Is dóigh linn gur smaoineamh maith a bheadh ​​ann aire a thabhairt dár matán righin roimh ithe san óstán. Creid dom, caithfidh tú dhá uair an chloig iomlán a shíneadh dó. Ón am go ham caithfidh tú beagán pian a chur faoi chois, mar ní i gcónaí a dhéileálann na mban leat chomh huasal. Mura féidir leat é sin a láimhseáil, agus más fearr leat an suathaireacht níos ‘tairbheach’, ba chóir duit tochailt níos doimhne isteach i do phócaí agus deis eile a lorg, áit a dtabharfar tairiscint go hiomlán difriúil do na huaisle, agus dá tiarna óg freisin. Do gach a chuid féin.

Luíonn muid i seomra ar chineál tochta, scartha le cuirtíní timpeall. Is léir go bhfuil mé ag déileáil le masseuse maith, toisc go bhfuil a fhios aici go díreach conas mo matáin íogair agus tuirseach a aimsiú. Nuair a ardaíonn sí mo chos chlé suas, mar a déarfá, lig mé amach gol beag pian.

Níos faide síos an halla cloisim gol bodhar agus an caoineadh 'cuach, cuach' ina dhiaidh. Ina theannta sin, go leor giggling agus comhráite idir na mban suathaireacht, rud nach féidir liom ciall a bhaint as.

Beagnach cúig nóiméad déag ina dhiaidh sin, imríonn an radharc céanna amach agus scread scanrúil eile agus glaoch na cuaiche. Gáire eile ó na masseuses, agus ó na tuairimí is féidir liom a rá go bhfuil duine éigin 'mau' nó ar meisce. Seachas sin is fada liom uaim pointe an ruda ar fad.

Tá mé i mo luí ar an tocht agus mo chuid íochtair ar, nuair a fheicim go tobann an imbhalla ag bogadh agus duine ag sní faoi gach ceithre. Ba mhaith le mo masseuse glaoch a chur ar an ionróir - bhí sí - a ordú, ach sular féidir léi gníomhú, tá mo chuid fobhrístí tarraingthe anuas, agus an caoineadh 'cuach, cuach' ina dhiaidh sin, a bhfuil, ar a laghad dom, rúndiamhair na cuaiche. réiteach.

Is éin aisteacha iad cuacha ar meisce.