Ezagutu Thailandia (10): Thai hizkuntza
Tailandiako hizkuntza Tailandiako hizkuntza ofiziala da, gutxi gorabehera 65 milioi pertsonek hitz egiten dute herrialdean eta atzerrian. Thai hizkuntza tonu hizkuntza bat da, hau da, hitzen azentua eta tonua garrantzitsuak dira esaldiaren esanahiarentzat. Horrek hizkuntza batzuetan zaila egiten du atzerritarrentzat ikasteko, baina baita bakarra eta liluragarria ere.
Thailandiako hizkuntzaren ezaugarrietako bat 44 karakterez osatutako alfabeto propioarekin idatzita dagoela da. Alfabeto hau Khmer alfabetoan oinarritzen da, Thailandian XIII. Thai hizkuntzaren beste ezaugarri bat beste hizkuntza batzuetan aurkitu ezin diren soinu berezi batzuk dituela da. Soinu horien artean daude “ng” soinua, mihia ahoaren atzealdean jarriz sortzen dena, eta “r” soinua, mihia aho-sabaiaren kontra sakatzean sortzen dena. Soinu horiek zailak izan daitezke atzerritarrek ekoiztea, baina ezinbestekoak dira thailandiar hizkuntza zuzen hitz egiteko.
Thai hizkuntza tonu hizkuntza bat da, hau da, hitz baten esanahia alda daitekeela ahoskatzen denaren arabera. Hizkuntzak bost tonu ezberdin ditu: altua, baxua, gorakada, beherakoa eta neutroa, eta horietako bakoitzak esanahi desberdina izan dezake hitz berarentzat. Hori batzuetan zaila izan daiteke atzerritarrentzat ulertzea, baina denborarekin tonuak bereizten eta ulertzen ikas dezakezu.
Thai hizkuntzaren beste berezitasun bat erabiltzen den gidoia da. Asiako beste hizkuntza askotan ez bezala, txinera eta japoniera adibidez, thailandiar hizkuntzak ez du ideogramarik edo kanarik erabiltzen. Horren ordez, abugida idazkera bat erabiltzen du, hau da, hitzaren hasieran letra bakoitzak bere forma duela, eta forma aldatzen du hitzaren amaieran agertzen denean. Thai letrak arretaz diseinatuta daude eta itxura ederra eta berezia dute. Ezkerretik eskuinera idazten dira, eta hitz bat nola ahoskatu behar den adierazten duten diakritiko desberdinak dituzte.
Tailandiako hizkuntzaren beste ezaugarri bat helbide forma berezia eta termino agurgarriak erabiltzen dituela da. Tailandieraz, garrantzitsua da helbide-modu egokiak erabiltzea beste pertsonei errespetua erakusteko, haien adinaren, generoaren eta egoera sozialaren arabera. Helbide forma eta termino agurgarrien erabilerarekin batera, adeitasuna eta adiskidetasuna erabiltzeari ere azpimarratzen zaio thailandieraz. Thailandiako kulturak laguntasuna eta adeitasuna bilatzen du harreman sozialetan, eta hori hizkuntzan islatzen da. Adibidez, hitzen forma adeitsuak erabili ohi dira zuzeneko formaren ordez. Thai hizkuntzak hizkuntza erabilera formal eta informaleko maila desberdinak ditu. Adibidez, erregeekin eta beste agintari batzuekin erabiltzeko hizkuntza maila formal bat dago, eta lagunekin eta senideekin erabiltzeko hizkuntza maila informal bat.
Tailandiako hizkuntza herrialde osoan ofizialki hitz egiten den arren, tokiko dialektoak eta aldaerak oso erabiliak dira. Horrek esan nahi du herrialdeko leku batean ohikoak diren hitz eta esaldi batzuk ezezagunak izan daitezkeela herrialdeko beste leku batean. Hori zaila izan daiteke atzerritar batzuentzat thailandiar hizkuntza ikastea, baina thailandiar hizkuntza hain liluragarria eta berezia egiten duen ezaugarrietako bat ere bada.
Laburbilduz, Thai hizkuntza bakarra eta liluragarria da, bere tonu izaeragatik, bere alfabetoagatik eta bere soinu bereziengatik ezaguna.
"Hitz baten hasieran letra bakoitzak bere forma du, eta forma aldatzen da hitzaren amaieran agertzen denean"
"Forma" tonua esan nahi du bestela ez dut ulertzen
"ng" soinua, mihia ahoaren atzealdean jarriz sortzen dena, eta "r" soinua,"
"ng" soinua ere silaba baten hasieran egongo da, "r" soinua ohiko soinua da mendebaldekoentzat eta, beraz, ezin du arazorik sortu.
Ekarpen polita.
Eta gero aipatzea thailandiarrek ez dutela letra larriz edo puntuazio-ikurrak erabiltzen
eta dena batera idatzi.
Holandar hizkuntzako gune batean ezinbesteko garrantziari buruzkoa zen behin
puntuazio zeinuak eta letra larriak gure esaldiak marrazteko,
bestela ergelak eta analfabetoak geratuko ginateke,
inork ezingo lukeelako idatzitakoa irakurri...
Hori zalantzan jarri nuen.
Konturatu nintzen thailandiarrak oso normalak zirela azken finean
eta adina mediku, ingeniari, pilotu, kimikari, etab.
Eta normalean bigarren alfabeto bat ikasten zen, normalean ingelesa, beraz, latinezko alfabetoa, thailandieratik guztiz desberdina.
Baina ez dutela puntuazio-ikurrik idatzi...
Beraz, oso zalantzagarria zen puntuazio-markak elkar ulertzeko hain beharrezkoak ote diren.
Zer zalaparta sortu zuen horrek: kultura barbaroa deitzen ninduten. Edo txantxazalea.
Antza denez, inork ezin zuen hori imajinatu.
Gure lorpen linguistiko eta kultural ederrak bota nahi nituen...
Hemengo askok bezala, urteak daramatzat thailandiar batekin ezkonduta eta 30 urte daramatzat batez beste 2 hilabetez Tailandira etortzen. Beraz, hitz polita hitz egiten dut batez besteko turista batekin alderatuta eta apur bat kudeatu dezaket thailandiera izugarriarekin.
Gutxieneko honetatik haratago hizkuntza benetan ikasteko, ezinbestekoa da gidoia ikastea, edo hori esan zidaten behin. Nire ordenagailuan hitz berrien idazketa fonetikoa, orain egiten dudana, nahikoa da. Eta benetan horrela dela uste dut. Baina mutilak zaila da. Edo ba al dago gure artean horrela nahikoa iruditzen zaion eta idazten ikastea beharrezkotzat jotzen ez duena?