De veldrat, een soort grote veldmuis, wordt schaars in Thailand. Goed nieuws? Niet echt, want het tekort aan rattenvlees stimuleert de smokkel van dode en gevilde ratten uit Cambodja. En die zijn mogelijk besmet met de gevreesde ziekte leptospirose, de ziekte van Weil.
Politiemensen bij de markt van Rongklear (Aranyaprathet) waren op zoek naar drugs, toen ze stuitten op een vracht dode ratten. De vervoerder verklaarde dat hij elke dag 300 tot 400 kilo dode rat over de grens bij Poipet brengt en nog nooit was aangehouden.
De gevilde ratten zaten verpakt in zakken van vijf kilo en volgens de politiemannen was het vlees soms donkergroen van kleur en stonk het verschrikkelijk.
De smokkel is aantrekkelijk, want aan de Thaise kant van de grens tellen handelaren grif 50 baht neer per kilo Cambodjaanse rat. De prijzen lopen echter nog steeds op en liggen soms tussen 70 en 100 baht per kilo.
Aan gene zijde van de grens nemen de dorpelingen het niet zo nauw met de herkomst. Ze vangen ook huisratten en mengen die met de veldrat, die hoofdzakelijk leeft van rijst. Op die manier kunnen er ratten tussen zitten die besmet zijn met de ziekte van Weil.
Rat wordt voornamelijk gegeten in de Isan en in het noorden van Thailand, waar de bevolking, zeker in de winter, bij stalletjes langs de weg graag een ratje weg knaagt. Uiteraard ontstond na de aanhouding van de smokkelaar verschil van mening over welke Thaise overheidsinstelling zich over het probleem moet buigen. het is dus nog steeds niet duidelijk of de gesmokkelde rat besmet is of niet.
voor 50-100 baht heb je op de markt ook gehakt van varken (met vliegen die ze eraf jagen zodra er een klant aankomt).
Ik was ooit op een begrafenis en na de ceremonie met de monniken ging de bbq aan en was er een oom met een zak verse veldmuizen. Ik heb zn aanbod er een te nemen vriendelijk afgeslagen. De whiskey kwam tevoorschijn en de speelkaarten en het werd nog gezellig ook. De tempel had een geluidsinstallatie geleverd met speakers van 3 meter hoog 1.5 meter breed dus muziek was zeker.
Eerst zagen wij nog wel eens bij ons huis of appartementen een rat lopen maar sinds we enkele bewoners uit Korat hier hebben wonen die het heerlijk vinden om ze te vangen en hier buiten op de bbq te leggen zien we geen enkele rat meer rondlopen .
Overigens weet ik niet wat voor soort rat het is want hier is in de hele buurt geen rijst te vinden alleen een paar stilstaande plassen die een uur in de wind stinken .ook ik heb nog iedere keer vriendelijk afgeslagen om een stukje te proeven
En dan moet je een schoonmoeder uit Udon thani hebben en op vakantie wil komen belt om te vragen of ze gegrilde rat in het vliegtuig mag meenemen, voor mijn vriendin..
Vorig jaar was ik 2 maand terug geweest naar nederland en mijn vriendin terug naar haar familie, hadden ratten een nestje gebouwd in de wasmachine en toen die weer was aangezet zijn ze geelektroduceerd, er hing de hele tijd al zo een stank in die hoek..
Heel soms krijg ik dan wel eens acute heimwee..
Toen ik in de Isaan was tijdens mijn rondreis heb ik ze ook wel op de barbecue zien liggen. Een van die ratten spatte door de hitte letterlijk open; dat zal ik niet snel vergeten…
In veel landen wordt rat gegeten, zelfs in België (waterkonijn).
Ik dacht, dat dat de muskusrat is.
Maar dat is toch van een andere kwaliteit dan de rat die ik eergisteren zag scharrelen rond een vuilnisbak in Hartje Hua Hin. Zelfs de kat die daar zat, nam de benen. Het gaat ook niet zo zeer om het eten van rat, maar om besmetting met de ziekte van Weil.
Inderdaad word in Belgie muskusrat gegeten maar uitsluitend in de omgeving van Dendermonde,dacht ik, en dan alleen maar de achter poten.Het heet dan inderdaad waterkonijn
Hmmm, heb ooit ens rat gegeten in Isaan, doch die mannen zeiden eerst dat het kip was.
Goed gebakken en lekker, heb nog een stuk genomen. Was wel rijstrat, had ze zelf zien vangen met de blote hand. Algemeen toch ni aan te raden denk ik.
Smakelijk en tot ziens.
Bert.
@Hans Bos
Ik snap niet goed waarom de ziekte van Weil er wordt bijgesleept. Wat ik van enkele artikelen op het net begrijp, wordt deze ziekte alleen door levende exemplaren via vervuild water overgebracht (via bv wondjes) en niet door dode.
Vraag het de Thaise gezondheidsautoriteiten. In het verhaal wordt hun zienswijze weergegeven.