Lange-afstandshuwelijk met een Thaise vrouw (2)

Ik ben Chris, een 30-jarige jongen uit het kleine dorpje Grave (Noord-Brabant). Op m’n 27ste leerde ik de twaalf jaar oudere Saengduan kennen in Bangkok en in april 2013 zijn we getrouwd. Het is niet de makkelijkste keuze om een relatie te hebben op 10.000 km afstand, maar ik heb er geen seconde spijt van gehad en we hopen dan ook in de toekomst een mooi leven samen op te bouwen. Eerst samen in Nederland, en in de toekomst samen naar Thailand. Middels mijn dagboek wil ik jullie vertellen hoe alles tot stand is gekomen en hoe het is om een relatie te hebben op zo’n grote afstand.

De volgende morgen toen ik wakker werd, kwam Saengduan me ophalen in m’n hotel en had ze een kamer voor mij gevonden vlakbij m’n hotel, maar slechts voor 16 euro per nacht. Dit was een soort van wasserette met internetcafé, waarboven ze kamers verhuurden. Eenmaal verhuisd gingen we met een busje naar Kanchanaburi.

Dit is een klein stadje waar ze de film opnamen van The Bridge on the River Kwai. [Red. De film is in Ceylon, het huidige Sri Lanka, opgenomen.] We kwamen op de juiste dag aan, want er bleek een jaarlijks jubileum te zijn waar ze de scènes uit de film nabootsten. Was mooi om te zien. We hebben daar de hele middag doorgebracht en praatten veel. Hoewel het wel vaak stroef verliep.

Ik wist op dat moment niet goed wat ik met mijn gevoel aanmoest. Enerzijds vond ik haar leuker dan gewoon als gids, maar anderzijds, als ik haar dit liet weten en het was niet wederzijds, dan zouden we waarschijnlijk van die rare situaties krijgen. ’s Avonds terug bij mijn kamer waar ze me afzette besloot ik dan toch maar die gok te wagen en het haar te vertellen. Ik ben nooit zo’n versierder geweest en weet meestal niet goed hoe ik dit aan moet pakken.

Ik vertelde haar dat ik haar leuker dan leuk vond

Toen we samen zaten, vertelde ik haar dat ik haar leuker dan leuk vond. Ze vroeg me wat ik bedoelde. Nee, dacht ik, niet op dit moment. Zul je altijd zien, als je juist graag wil dat ze het begrijpt, laat ze me weten dat ze me niet begrijp. Na drie keer mezelf herhaald te hebben, liet ze me weten dat ze me in de boot zat te nemen en ze begreep me heel goed en liet me weten dat ze hetzelfde voelde. Gelukkig.

De volgende dag besloten we het rustig aan te doen en niet te veel op pad te gaan en ook had ze iemand anders geregeld die voor haar een paar dagen het werk zou overnemen, zodat we meer tijd samen door konden brengen. Ze vertelde me dat ze thuis wat spullen wilde pakken en mij haar kamer wilde laten zien.

Het vreemde was, ik moest ook een tas met m’n vuile was meenemen en wilde dat gelijk gaan wassen. Ik ben een moderne jongen, ik hoef geen Thaise vrouw die voor mij m’n huishouden doet en kookt, maar ze stond er op.

Ik keek mijn ogen uit daar. Ze had een kamer, zo groot als mijn slaapkamer thuis, waar ze woont. Dit is niet groot, maar ik besefte wel wat voor luxe we hebben hier in Nederland. Ik ging even naar het toilet en kon de doorspoelknop nergens vinden. Dus voelde me wel wat dommig en vroeg haar hoe ze doorspoelde. Gewoon een emmertje water in het toilet gooien. Was ook zeer apart in het begin. Ze moest er wel om lachen. Maar zo zie je maar weer hoe groot de verschillen kunnen zijn tussen verschillende werelddelen.

Het mooiste vind ik hoe mensen met weinig toch heel gelukkig kunnen zijn. Ik bouwde iedere twee jaar een nieuwe pc, gewoon voor de lol, niet omdat ik het nodig had. Ik gaf heel veel om elektronica. Een dure tv, goede computer, ieder weekend uitgaan. Eenmaal gezien hoe mensen in Thailand kunnen leven met weinig, besefte ik des te meer wat belangrijk is in het leven.

Eén keer stond ik behoorlijk in de fik

De dagen vlogen voorbij en ze liet me van alles proberen wat betreft de Thaise keuken. Heerlijk, moet ik toegeven. Eén keer stond ik behoorlijk in de fik. Ik had wat boontjes op m’n bord liggen, maar bleken na gegeten te hebben, groene pepers te zijn. Dat was een minder prettige ervaring op dat moment.

Toen de twee weken voorbij waren, kwam het moeilijke gedeelte, hoe nu verder??? Blijft dit gewoon bij een vakantieliefde, of willen we beiden hier serieus mee verder gaan. Ik werd met de dag meer verliefder op haar. Ze was twaalf jaar ouder dan mij, dat vond ik ook wel apart. Maar het maakte me allemaal niet uit. We besloten hier serieus mee verder te gaan en ik nam mezelf voor, eenmaal terug in Nederland, om meteen te gaan sparen voor de volgende vakantie.

Eenmaal thuis in ons koude kikkerlandje, skypten we iedere dag. Pas in deze periode leerden we elkaar echt kennen. Vakantie is leuk, doe je toch alleen leuke dingen, we praatten veel, maar toch ook door de gebrekkige kennis van de Engelse taal, verliep dit wel stroef. Toch hielden we vol en de Engelse taal van Saengduan werd steeds beter en beter.

Ook reageerde mijn omgeving hier zeer uiteenlopend op. Vaak kreeg ik te horen dat het geen toekomst had. Maar ik ben ervan  overtuigd als je er allebei voor gaat, dat niks je dan in de weg staat. Ook geen 10.000 kilometer afstand. Eenmaal richting juni had ik het geld bij elkaar gespaard voor mijn ticket om terug te gaan. Dagelijks zagen we elkaar op Skype, maar dat was natuurlijk niet hetzelfde als dat je in het echt bij elkaar kunt zijn.

Naar Koh Chang

Deze keer had ik geboekt met China Airlines en vertrok ik richting Bangkok. De plannen waren om onze vakantie te beginnen in Koh Chang, een vrij klein eilandje, een aantal uur van Bangkok. We hadden twee hotelovernachtingen gereserveerd zodat we gelijk ergens terecht konden.

Saengduan’s moeder woont in een klein dorpje in het noorden van Thailand, Phayao, dat ze misschien één keer per jaar opzocht. Om deze reden stelde ik haar voor om ook een aantal dagen naar Chiang Mai te gaan en van daaruit ook een aantal dagen op familiebezoek te gaan in Phayao. Ze was zo verrast dat ik dit voorstelde en hierdoor wist ze zeker dat ik het serieus meende. Echter, liet ze me weten dat je meestal bij ouders op bezoek gaat als je hen om toestemming wil vragen om hun dochter te trouwen.

Een half jaartje kenden we elkaar pas en dan vond ik trouwplannen wel wat voorbarig. Ik ben een moderne jongen van deze tijd, en persoonlijk vind ik trouwen meer een bevestiging op papier om aan te tonen dat je van elkaar houdt. Toch zijn er dus hier en daar nogal wat cultuurverschillen tussen het hedendaagse West-Europa en het mooie Thailand. Duan zocht echt een man die in de toekomst wil trouwen, en ik heb hier dan ook geen problemen mee hoor. Nadat ze het met haar moeder erover had gehad, vond ze het een leuk idee dat we langs zouden komen.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Bangkok vlogen we elkaar meteen in de armen. Voor wie de gebruiken in Thailand kent, weet dat er niet echt veel gezoend werd. Dat doen de Thai niet in het openbaar. Enkel een bescheiden kusje. Maar we zouden twee weken bij elkaar zijn, dus die schade konden we nog wel inhalen.

Vanaf het vliegveld namen we een bus richting Koh Chang. Zoals ik al aangaf, is dit een redelijk klein eilandje. In het resort waar we zaten, konden we een scooter huren voor zes euro per dag en konden zo mooi het eiland gaan verkennen.

De eerste dag was om lekker te luieren. Beetje op het strand wandelen en zonnen. Vanaf het resort liep je zo het strand op, dat redelijk schoon was. Mooi helder water, net als dat je in sommige films ziet. Wel hadden we hier en daar een kleine storm en tijdens het rondrijden met de scooter, was dit af en toe wel lastig.

Eén keer waaide het zo hard dat we langs de kant in een restaurantje moesten gaan schuilen tegen het rondwaaiende zand. Een mooi gezicht vond ik ook toen we aan het cruisen waren, er langs de kant van de weg regelmatig olifanten liepen. Dat is toch effe wat anders dan in Grave, waar je alleen af en toe een hond of kat ziet.

Naar Chiang Mai

Na drie dagen gingen we terug richting Bangkok met de bus, om vervolgens de nachttrein te nemen richting Chiang Mai. Ik moet bekennen dat het een mooie manier van vervoer is. Daar de trein niet echt hard rijdt, heb je zo wel een mooi uitzicht over de uitgestrekte velden en zie je ook af en toe hele mooie huisjes voorbij komen.

Echt lekker slapen kon ik niet. We hadden dan wel een slaapcabine, maar door al het geschommel, lag ik toch meer wakker. Duan had hier minder moeite mee en terwijl Duan sliep, kon ik mooi effe gaan roken en genieten van het uitzicht ’s morgens.

Eenmaal aangekomen in Chiang Mai werden we door zo’n twintig taxichauffeurs opgewacht en stapten we in bij een wat oudere dame die ons naar ons hotel bracht. Daar we Chiang Mai ook een paar dagen wilden gaan verkennen, bood de vrouw aan om ons rond te rijden voor slechts 25 euro voor de hele dag. Om even een kleine vergelijking te geven, een 20 minuten durend ritje van Grave naar Nijmegen kost me al gauw 35 tot 40 euro. Dus dan is 25 euro voor een privé chauffeuse voor de hele dag geen geld.

De volgende dag pikte ze ons op bij ons hotel en gingen we onder andere naar een olifantenkamp, waar je kon bekijken hoe deze dieren leven, werken, spelen, ook de nodige talenten werden getoond, zo waren er olifanten die schilderden, basketballen en nog meer van dit soort dingen.

Vervolgens stapten we samen bovenop een olifant en werden we door de jungle vervoerd om uiteindelijk te stoppen bij de Hilltribe bevolking. Dit zijn mensen die daar leven en zij hebben allemaal ringen om hun nek zitten, wat wel een apart gezicht is. Persoonlijk lijkt het mij ietwat benauwend.

Aan het einde van deze tour stond onze privé chauffeuse ons op te wachten en maakten we vervolgens een tussenstop bij de Tiger Kingdom. Hier kun je onder andere foto’s laten maken van jezelf met tijgers. Ik moet zeggen, dat is toch net effe wat anders dan een katje.

De dame die ons rondreed kende overigens ook nog een locatie waar je kon bekijken hoe goud en zilver werd gemaakt. Ook had je hier een ruime keuze aan sieraden die je uiteraard kon kopen.

Vervolgens vervolgden we onze weg nog langs het Bor Sang Umbrella Village, dit is een locatie waar je kunt bekijken hoe Thaise mensen handgemaakte parasols en paraplu’s maken. Gemaakt van bamboe en allemaal met de hand beschilderd.

’s Avonds terug in het hotel en na gegeten te hebben gingen we nog wat rondlopen over een grote nachtmarkt, waar je letterlijk alles kon kopen. Voor wie van jullie van shoppen houden, raad ik Thailand zeker aan. Zoveel keus en het kost allemaal bijna niets.

Naar het busstation voor de bus richting Phayao

Na drie dagen kochten we wat eten voor de moeder van Saengduan en gingen we naar het busstation om de bus te nemen richting Phayao. Het is werkelijk niet te geloven hoe lang je gemiddeld onderweg bent in Thailand om van A naar B te komen. Dan stelt Nederland werkelijk niks voor.

De laatste luxe touringcar die dag was al weg en toen hadden we  twee opties, namelijk wachten tot de volgende dag of met de minder luxe bus gaan. En met minder luxe bedoel ik dan alleen maar Thaise mensen, geen toeristen, geen airco, alleen maar hier en daar een ventilator en oh ja, je moest uitkijken waar je je voet plaatste, want sommige vloerplaten zaten los. De avonturier die ik ben, kozen we dus voor optie twee.

Ik hoop dat jullie mijn belevenissen leuk vinden en laat vooral een reactie achter. Binnenkort komt deel 3.

Chris Verhoeven

‘Lange-afstandshuwelijk met een Thaise vrouw (1) – Hoe het begon… ‘ stond op 12 februari op Thailandblog.

---

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

---