Het dorp Mae Sam Laep ligt in het district Sop Moei in de Mae Hong Son provincie. De gemeenschap bestaat uit inheemse groepen zoals de Tai Yai, Karen en enkele moslims. Het dorp ligt aan de grens van Thailand met Myanmar, de Kayin/Karen staat, waar  gewapende conflicten tussen de Karen en het Myanmarese leger hebben geleid tot gevluchte mensen.

Omdat Thailand deze inheemse mensen niet als burgers erkent hebben ze geen recht op bescherming door wettelijke bepalingen. Mensenrechten zijn geschonden zoals, bijvoorbeeld, recht op grond, recht op wonen in de wouden en toegang tot voorzieningen. Erger nog, het dorp werd tot nationaal park verklaard en daardoor werden bewoners gedwongen hun huizen te bouwen in gebieden die kwetsbaar zijn voor overstroming, aardverschuiving en bosbrand.

Enkele mensen hebben helemaal geen nationaliteit en dat beperkt hun mogelijkheid te reizen, een baan of een opleiding te zoeken en ondernemerschap. Het resultaat: de bewoners van Baan Mae Sam Laep zijn straatarm. Vrouwen en de LGBTIQ-jeugd ervaren sekse-gerelateerd geweld. En Covid-19 heeft dit alleen maar verergerd.

Maar nu kunnen de dames weven

Mevrouw Chermapo (28): ‘Ik ben trots. Ik kan het zelf niet geloven dat ík deze mooie Karen regenboog producten kan weven. Van weven word ik blij. Iedere keer als ik zit te weven komen mijn kinderen naar mij kijken. Het is een kans om hen te onderwijzen en met ze te praten. Daarnaast, nu ik heel actief aan het weven ben en de enige kostwinner word in de familie kan mijn man, die ook stateloos is en geen werk heeft, helpen met het huishouden. Ik kan zo meer tijd besteden aan het weven.’

Mevrouw Aeveena (27): ‘Ik ben stateloos en kon geen werk vinden. Ik zat dag in dag uit thuis en zorgde voor mijn kind. Mijn grootste zorg was hoe aan geld te komen voor voedsel en om iets lekkers voor mijn kind te kopen. Maar nadat ik training kreeg en deel werd van de ‘Indigenous Youth for Sustainable Development’ en het ‘Karen Rainbow Textile Social Enterprise Project’ heb ik vaardigheden opgedaan en heb ik kennis, hoop en moed, én inkomen.

Ik kan wat lekkers voor mijn kind kopen en andere dingen die ik wil. Heb het eerste paar mooie schoenen voor mijzelf. Ik begin me zinvol en waardevol te voelen. Mijn man helpt met het huishouden terwijl ik zit te weven. Meer nog, hij ondersteunt me actief om nog meer te leren en volledig mee te doen met het project.’

Tenslotte mevrouw Portu (39): ‘Ik kon nooit studeren want sinds ik kind was moest ik vluchten voor oorlog. Zelfs nu, nu ik ouder ben, is die oorlog nog niet voorbij. Door de oorlog leven veel mensen in het dorp in angst maar hij heeft ook onze weefkennis en cultuur om zeep gebracht. Zelfs mijn moeder heeft die kennis niet meer.

Maar sinds ik mee doe met de ‘Indigenous Youth for Sustainable Development’ en het ‘Karen Rainbow Textile Social Enterprise Project’, waar de vrouwen uit het dorp elkaar helpen de weeftechniek aan te leren, kan ik weven en heb ik een inkomen om mijn familie te steunen. Ik heb geld om schoenen voor school te kopen voor mijn kind. En, veel belangrijker, ik heb geld en een baan. Dat helpt als mijn man en ik samen beslissingen moeten nemen.’

De doelstellingen

Het project is bedoeld om de armoede op te lossen op een gezamenlijke en milieuvriendelijke manier met de nadruk op het mondig maken van stateloze inheemse vrouwen en de LGBTIQ-jeugd opdat:

  1. Zij begrip en kennis opdoen over mensenrechten, gelijke rechten voor de seksen en sekse-gelijkheid,
  2. Zij het Karen rainbow woven textiles project kunnen leiden en daar vaardigheden en kennis voor hebben en tevens eigenaar zijn, en
  3. Dat zij kennis en vakmanschap kunnen ontwikkelen om de Karen rainbow textiles te weven en dat als voortzetting van de oude, inheemse Karen cultuur.

Als dat allemaal lukt verhoogt de Karen rainbow woven textiles business niet alleen status en inkomen van vrouwen, maar lost het ook de armoede en sekse-ongelijkheid op van stateloze inheemse vrouwen en de LGBTIQ-jeugd.

Bron: https://you-me-we-us.com/story-view  Vertaling en bewerking Erik Kuijpers. De tekst is ingekort. 

Auteurs en aan het weefgetouw: Aeveena & Portu & Chermapo

van de organisatie Indigenous Youth for Sustainable Development (OY4SD). Ook namens ‘The Karen Rainbow Textile Social Enterprise’, een onderneming om armoede aan te pakken op een gezamenlijke en verantwoorde manier door de LGBTIQ-jeugd en stateloze inheemse vrouwen.

Foto’s van hun werk treft u hier aan: https://you-me-we-us.com/story/the-karen-rainbow-textiles

De attente lezer heeft opgemerkt dat nummer 26 is overgeslagen. Die gaat over de integratie van de Thaise taal in een gebied dat Khmerdialecten spreekt. De tekst is erg lang dus voor dat artikel verwijs ik u naar deze link: https://you-me-we-us.com/story/the-memories-of-my-khmer-roots

4 reacties op “You-Me-We-Us: ‘Wij weven de regenboog’”

  1. Cornelis zegt op

    Wat een misselijk makend onrecht heerst er toch op sommige plekken op onze aardkloot.

  2. Rob V. zegt op

    Droevige verhalen met toch wat hoop. Zoals de site zelf ook al aangeeft worden de Karen, in het bijzonder de vrouwen en LGBTIQ nogal te verduren. Covid doet daar nog een schepje boven op. Met het maken van vlaggen en regenboog stoffen hebben o.a. staatlozen zo toch een inkomen en maakt dat de mensen weerbaarder, zelfredzamer en met meer zelfvertrouwen. Kortom: meer volwaardig mens (en ooit burger??).

  3. Vi Mat zegt op

    Ik vind die ongelijkheid verschrikkelijk!
    Ik woon in België. Hoe kan ik die mensen helpen?

    • Erik zegt op

      Vi Mat, individueel als je daar bent en hun geweven dingen koopt. Dat is direct cash in de handen en daar hebben ze wat aan.

      Maar structurele hulp is natuurlijk veel beter en in de tekst staan al twee organisaties die daar helpen.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website