In een dorp nabij Phatthalung en nabij het Meer van Songkhla woont een echtpaar dat na vele jaren nog steeds kinderloos is.

Ten einde raad vragen ze de monnik die ze zegt een kiezelsteen onder hun kussens te leggen. En jawel, de vrouw wordt zwanger! Maar haar eetlust verbaast; ze eet en eet en zegt daarvan ‘Ik moet nu voor twee eten…’ doch ze eet zich helemaal vol, negen maanden lang. Dan wordt een jongetje  geboren; een heel grote baby. Ze noemen hem Nai Raeng (นายแรง): de machtige.

Nai Raeng heeft grote honger….

Een pan rijst, 10 trossen bananen en veel melk. Zijn ouders kunnen dit niet meer betalen! Ze denken tenslotte ‘Was jij maar niet geboren…’. En ze broeien op een plan… Hij is tien jaar en krijgt de opdracht een grote boom om te hakken in het bos. ‘We hebben hout nodig voor de winter.’ Maar stiekem hoopt vader dat hij een ongeluk krijgt…Doch Nai Raeng velt de hoogste boom, hakt hem in mootjes en brengt het netjes thuis. Wat zijn vader hem ook opdraagt, meneertje doet het en eet maar door….

Dan legt een Chinese handelaar met zijn jonk aan bij hun huis. ‘Dit is onze kans’ denken de ouders en ze halen de handelaar over om hun zoon in te huren als dekknecht. ‘Hij is een grote, sterke kerel en werkt voor tien!’ Dan zeilt de boot weg met hun zoon aan boord.

Het duurt niet lang en de Chinees begrijpt wat hij aan boord heeft gehaald. Hij zegt de bootsman. ‘Die jongen moet weg. We dagen hem uit een dolfijn te vangen en als hij zwemt dan varen wij weg.’ En zo  gebeurt het; Nai Raeng blijft alleen achter in zee……

Hij kan goed zwemmen en bereikt de kust waar een kapotte vissersboot ligt. Nai Raeng kan hem repareren en vaart naar zijn ouders. Vindt een baan en kan zelf zijn eten betalen. Iedereen blij. Hij werkt zo goed en wordt zo geliefd dat hij wordt gevraagd gouverneur te worden. Een grote eer die Nai Raeng wel aanstaat.

Omdat in de stad Nakhon Sri Thammarat, ten noorden van zijn ambtsgebied, een festival is rond relikwieën van Boeddha die in de tempel worden bijgezet vaart Nai Raeng met een goudschat ter waarde van 900.000 baht naar het noorden. Maar er woedt een zware storm uit het noordoosten en zijn schip raakt uit koers. Ze komen dichter en dichter bij de rotsige kust tot een enorme golf ze tegen de rotsen kwakt.

De boot moet gerepareerd worden maar ze zullen de ceremonie zeker gaan missen. Nai Raeng is ten einde raad en bedroefd en besluit dat zijn mannen het goud naar de kust dragen en veilig begraven in het zand. Daarna geeft hij opdracht zijn hoofd er af te hakken en dat op het goud te leggen. En een bevel van de gouverneur zelf wordt natuurlijk uitgevoerd…..

Daarmee eindigen de avonturen van Nai Raeng…..

En is dit allemaal waar gebeurd?

In de Wat Phra Mahathat in Nakhon Sri Thammarat ligt inderdaad een relikwie, een tand, van Boeddha begraven. En ben je ooit in Songkhla bezoek dan nabij Chalatat Beach het dorpje Khao Seng; dan leer je dat die naam de verbastering is van Khao Sen, het Thaise woord voor 900.000. Je vindt daar ook een enorme kei op een rotspunt die Hua Nai Raeng heet: het hoofd van Nai Raeng. De mensen zeggen dat zijn geest nog steeds de gouden schat bewaakt.

Misschien zit er toch een zweem van waarheid in een volksverhaal….

Bron: Internet. Wat was eerst: Nai Raeng en zijn avontuur, of de grote rots en een tand van Boeddha. De herkomst van de legende is niet te achterhalen.

Er zijn geen reacties mogelijk.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website