In the Name of the Buddha (werktitel)

Script voor een nieuwe film, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.

Tot mijn grote verbazing en geluk vond ik in een doos met boeken en papieren bij het vuil het script van een nieuwe film. Wat moet ik daar nu mee? Is het geheim? Waardevol? Kunst of kitsch? Wel. Laat ik het script maar samenvatten voor Thailandblog. Misschien weet iemand meer.

Hoofdlijn van het verhaal

De film speelt in een fictief land in Zuid-Oost Azie met de naam Dhammaland. Een land met een rijke historie, waar bijna iedereen zich Boeddhist noemt. Ook degenen die dat helemaal niet zijn. De film geeft een kijkje achter de schermen van het leven van een abt van een Boeddhistische tempel (Wat Ladmawaaje) met een superluxe leefstijl. Dat is op zichzelf interessant omdat tot nu toe maar heel weinig echt bekend was over het leven van deze veelbesproken en omstreden abt, Por Gordonchayo. Het was natuurlijk wel bekend dat hij een grote en trouwe schare geloofsfans had, zowel monniken als leken. En dat zich onder deze leken veel puissant rijke Thais bevinden. Dat deelnemers aan de massabijeenkomsten in Wat Ladmawaaje grote sommen gelds en ook goud doneren aan de tempel. Dat Por Gordonchayo vele prijzen heeft ontvangen van Boeddhistische gemeenschappen uit de hele wereld. Dat de meditatietechnieken die de tempel onderricht, niet onomstreden zijn.

In de laatste jaren werden de negatieve geluiden over de tempel en de abt steeds sterker. De directe aanleiding waren klachten van honderden Dhammalanders (het ‘topje van de ijsberg’?) die zouden zijn opgelicht door coöperaties die een directe band hadden met de tempel. Deze leen- en spaarcoὂperaties zamelden – via een soort piramidespelconstructie – geld in voor de tempel (en het goede werk dat van daaruit gedaan werd) maar betaalde op een gegeven ogenblik (als deelnemers , die vooral uit de opkomende, rijker wordende middenklasse komen, echt grote bedragen inlegden) niet meer uit. Een verklaring daarvoor werd niet gegeven.

Voor de justitie in Dhammaland was dit reden genoeg om nader onderzoek te doen. Daarbij kwamen andere zaken aan het licht zoals het bouwen op grond die niet van de tempel is (of via valse contracten), niet alleen in de hoofdstad Vienpengkok maar ook in diverse provincies in Dhammaland. Meer en meer kwam de persoon Por Gordonchayo onder vuur te liggen. Zozeer zelfs dat hij werd gedagvaard en er een arrestatiebevel tegen hem werd uitgevaardigd.

Op miraculeuze wijze weet de ‘doodzieke’ en ‘niet-transporteerbare’ abt aan de justite van Dhammaland te ontsnappen. De film toont aan dat de ontsnapping helemaal niet zo miraculeus is als het lijkt maar dat het een weloverwogen en wel gepland vertrek is waarvan overigens maar een zeer beperkt aantal functionarissen in Dhammaland op de hoogte waren. Geen wonder. Por Gordonchayo had een aantal sterke troefkaarten in handen. Hij wist hoeveel en welke echte rijken in Dhammaland hebben geprofiteerd van het geld van de coὂperaties. Rijken die dat geld strikt genomen helemaal niet nodig hebben, maar leningen afsloten voor tientallen miljoenen Fraths (de munteenheid in Dhammaland) met de zekerheid dat er niet zo nauw zou worden gelet op de afbetalingstermijnen. Rijken van allerlei politieke achtergrond.

Zo werd de rijkdom van de steeds rijker wordende Dhammalandse middenklasse afgeroomd. Als Por Gordonchayo in een openbare rechtszitting de waarheid zou vertellen, zou dat ongetwijfeld de grootste aardbeving in de geschiedenis van het land betekenen. Niemand in de Dhammalandse elite had daar belang bij. Tot zo’n rechtszitting zou het waarschijnlijk ook nooit komen. Voordien zou de abt, al dan niet onder mysterieuze omstandigheden, zijn overleden. De abt wist dit maar al te goed. Hij was ziek, maar niet ziek in zijn hoofd. Hij kon niemand meer vertrouwen. Superrijk en eenzaam. Opgehemeld en onaantastbaar verklaard door zijn volgelingen (zoals menige secteleider; zie de Baghwan), verguisd door de publieke opinie. De abt onderhandelde over de tijd dat hij zou vertrekken (en hoeveel rijkdom hij mee zou nemen) ook al omdat hij en zijn staf tijd nodig hadden om alle bewijzen van betalingen, schenkingen en leningen te vernietigen. Toen deze operatie was afgerond, verdween de abt.

Ondergeschikte verhaallijnen

Elke film kent een hoofdlijn maar daarnaast ook een aantal ondergeschikte verhaallijnen. Deze film (In the Name of the Buddha) is daarop geen uitzondering. Ik zal er niet teveel over verklappen (wellicht komt de film in de toekomst echt uit) maar er zijn drie kleinere verhalen:

• De directeur van een grote onderneming verlaat Dhammaland op ongeveer hetzelfde moment als Por Gordonchayo. De vraag is of deze Por-fan zijn kunstcollectie (nu ondergebracht in een museum) via een brievenbusbv in Panama met geld van een coöperatie heeft ‘gefinancierd’;
• De financiering van zogenoemde tweedehands luxe auto’s (in onderdelen geïmporteerd vanuit Italië) wordt in verband gebracht met hiso’s die ook vaak in Wat Ladmawaaje aanwezig waren;
• Het is een publiek geheim in Dhammaland dat Por Gordonchayo homoseksueel is. In de film wordt duidelijk dat zijn geliefden zeer goed betaald kregen voor hun diensten en dat de hardnekkige gezondheidsproblemen van de abt te maken hebben met zijn liefdesleven;
• Voordat de abt met de noorderzon (en via een tunnel zoals de grote drugsbarons in Zuid-Amerika?) vertrok heeft hij contact gehad met Nenkham Chattigo, beter bekend als de Jetset monnik. Van hem kreeg hij adviezen over het opzetten van een eigen secte in het buitenland. In de naam van de Boeddha.