Vader gaat op stap richting Soi Cowboy

De hele dag spookt het al door mijn hoofd; de scene uit een conference van Toon Hermans. Vader gaat op stap. Vader werpt zich in het mondaine, vader heeft vandaag iets geks. Heeft geen last van migraine, vader gaat vandaag op seks. Vader gaat op het slechte pad, vader wil nou wel eens wat.

Allemaal niks mis mee, dus de daad bij het woord voegend gaat deze vader, gezegend met twee fijne grote volwassen zonen en dito schoondochters en niet te vergeten drie bloedmooie lieve kleindochters, vanavond rond negen uur op stap. Taxi: en in sneltreinvaart richting Soi Cowboy, waar beslist iets geks en wellicht ook seks valt te beleven. Hij wil wel eens even wat en op het slechte pad.

Laat me afzetten in soi 23 en nog voordat ik de hoek bij Cowboy binnenstap wordt vader als het ware naar binnen gezogen bij Crazy House.

Arme meisjes

Binnen zie ik in een oogopslag heel wat arme meisjes. Geen enkel stukje kledij kunnen ze zich permitteren. Zo armoedig ben ik meisjes in de meest afgelegen en kleinste dorpen van Thailand nog nimmer tegengekomen. De arme kinderen moeten het ontzettend koud hebben want her en der zie ik mannen die medelijden hebben en om hen wat warmte te geven zo’n arm wicht op schoot nemen en zachtjes de blote lichaampjes strelen om hen de koude te doen vergeten .

Laat al die armoede maar snel aan mij voorbij gaan, sla de hoek om en stap Soi Cowboy binnen. Bij elke stap wordt mijn ego groter en groter. Vader valt bij de meisjes in de smaak, want overal vallen ze hem letterlijk om de nek en vragen bijna smekend om mee naar binnen te komen. Vader is op stap en laat zich door een van de mooie jonge dames van Suzie Wong verleiden. Wat zeg ik nou? Een dame, niks hoor, een hele meute sjort een van oor tot oor stralende papa naar binnen. Hij is zich er terdege van bewust nog in de smaak te vallen bij al dat mooie jonge grut. Vader voelt zich bij elke stap jonger en jonger worden. Hij staat symbool voor de eeuwige jeugd. Vader is een held, een idool, een Adonis. Helaas is het ook in dit etablissement wat je noemt armoe troef. Letterlijk niets om het lijf en de meisjes hebben dorst, heel veel dorst. De zeven werken van barmhartigheid schieten door vaders hoofd. Volgens het Oude Testament moet je immers de dorstige laven en de naakten kleden. Voor wat betreft het laven; geen enkel probleem, maar de naakten kleden is toch een heel ander verhaal. Na enige tijd laat vader de meisjes wanhopig en met tranen in de ogen achter en wandelt verder.

Soi Cowboy: een straat van ongeveer 300 meter lang, tussen Sukhumvit Road Soi 21 (Asoke) en Sukhumvit Soi 23.

Country Road

Aangetrokken door de klanken van de binnen spelende band huppelt de zich steeds jeugdiger voelende vader als een jonge gazelle Country Road binnen. Vrijwel direct na het bestellen van een gin-tonic krijgt vader gezelschap van een van de vele aanwezige serveersters. Na het aanbieden van een lady-drink vraagt zij om een dansje te maken. En aan een dergelijk verzoek kan vader geen weerstand bieden. Niet voor niets was het dansdiploma mijn tweede papiertje na de middelbare school. Tien danslessen voor vijfentwintig keiharde Nederlandse guldens. Per les moest je 2,50 betalen welk bedrag op een kaart werd afgetekend. Na de eerste twee lessen gaf mijn moeder maar de resterende twee tientjes mee om de gehele cursus te voldoen. Na betaling ontving ik na twee gevolgde lessen het dansdiploma. Noblesse Oblige, dus mijn beste beentje bij Country Road voorgezet.

Concurrentie

Toegegeven mijn danscapaciteiten zijn minimaal en daarmee kan ik hier de strijd niet winnen. Een tafeltje verder zit een snuiter die wat dat betreft heel wat meer in zijn mars heeft. De bewonderende blikken van heel wat dames gaan naar zijn richting. Mijn concurrent is ook een redelijk aantal jaren jonger en weet van wanten. Achteloos haalt hij een briefje van duizend baht te voorschijn en laat dat door zijn tafeldame in de fooienpot van het orkest stoppen. Triomfantelijk laten de orkestleden hun instrumenten richting goedgeefse klant nog even extra dreunen, waarbij het biljet triomfantelijk in de lucht wordt gestoken. Blijkbaar ben ik niet scheutig genoeg in het aanbieden van drankjes, want mijn tafeljuf vertrekt even later eveneens richting Mister Duizend Baht. In een mum van tijd mag de goede man zich verheugen in de belangstelling van heel wat dames. Verleg mijn activiteit daarom maar naar het gadeslaan van de echte ‘versierders’ en bestel zo nu en dan maar een drankje.

Christopher PB / Shutterstock.com

Heerlijke tafereeltjes rollen aan mijn oog voorbij. Een kleine ruime zeventiger met een niet onaardig buikje slooft zich tot het uiterste uit om zijn danspartner te behagen. Een met tatoeages versierd lichaam en getooid met twee grote oorbellen danst of zijn leven ervan afhangt en een jonge God van rond de veertig toont met verve zijn excellente danspasjes. De minder begaafden laten de danspasjes voor wat ze zijn en maken er een soort lijf aan lijf gevecht van.

Vader geeft het op

In vaders oor klinkt Toon weer zachtjes door. “Vader heeft niet dat mondaine, waar hij dikwijls over praat, maar het is een mooie scene als hij voor de spiegel staat.”

Reken maar enigszins gedesillusioneerd af en wandel richting hotel. Bij elke stap komt vader tot de conclusie dat als hij straks op de hotelkamer in zijn flanel staat, hij staat te barsten van de slaap.