Column: Mijn Thaise vriendinnen
Heel even, maar onder strikte geheimhouding, wil ik een boekje open doen over mijn vijf Thaise vriendinnen die allen in Hua Hin wonen. In het algemeen gesproken zijn Thaise dames vreselijk jaloers en mag je als man van je vriendin beslist niet naar andere dames kijken laat staan hen een verleidelijke blik toewerpen.
Hoe anders zijn mijn vriendinnen. Ze zijn niet in het minst jaloers en als ik kom aanwandelen lachen ze mij van verre al vriendelijk toe.
Schattebouten
Hoewel ze al heel wat hebben meegemaakt zijn het echte schattebouten. Van een praatje genieten ze al en nog nimmer heeft een van hen mij om geld gevraagd. Een van de dames kijkt met een vertederende blik naar haar kleine knuffelhondje. Die blik spreekt boekdelen en zo kijkt ze beslist niet naar mij. Desondanks blijf ik van haar houden. Mijn andere vier vriendinnen wonen vlak bij haar in de buurt en als ik naar hen wandel kijkt ze mij met een grote glimlach op haar gezicht na. Onderlinge jaloersheid kennen mijn vriendinnen niet.
IJdel
Hoewel niet jaloers zijn ze allemaal toch ietwat ijdel. Als ik hen op de kiek wil zetten gaan ze er toch even goed voor zitten en poseren als een echte diva. Stijl en gratie kan hen niet worden ontzegd.
Je mag het best weten ik ben van die meiden gaan houden, ze zijn zo echt, zo puur. Daarbij geven ze mij de indruk dat de gevoelens wederzijds zijn.
Inmiddels heb ik ook kennis gemaakt met de zoon van mijn -in leeftijd- oudste vlam. Hij heeft zijn ziel en zaligheid aan Boeddha gewijd en is monnik geworden. Heb inmiddels ook met hem een goede band, zeker nadat ik hem samen met zijn moeder op de gevoelige plaat heb vastgelegd. Hij zal voor mij bidden zo heeft hij beloofd.
[nggallery id=101]
Cadeautje
Om van mijn genegenheid te laten blijken heb ik mijn vriendinnen gefotografeerd en daarna een vergroting van 20×25 laten maken. Om het presentje nog leuker te maken de foto’s ook maar van een passende lijst voorzien. Mijn vriendinnen zijn, net als alle andere dames, ijdel. Het is dus afwachten geblazen of ze er verguld mee zijn. Meestal vinden dames zich zelf veel knapper dan de betreffende foto weergeeft en mijn vriendinnen zullen daarop wellicht geen uitzondering vormen. De lens van mijn camera liegt echter nooit.
Op bezoek
Met de foto’s stuk voor stuk in een geel opvallend plastic Kodak zakje verpakt ga ik naar de kleine huisjes bij het vissershaventje van Hua Hin en ben reuze benieuwd hoe mijn meisjes het presentje zullen ervaren.
Al heel snel ontwaar ik de eerste vriendin, uiteraard in gezelschap van haar hondje. Ze lacht breeduit als ze mij ziet en haar blik gaat direct richting tas. Laat haar maar niet te lang in het onzekere en overhandig haar de foto. Ze is ermee in de zevende hemel en wenkt iedereen die ze maar ziet om te komen kijken. Mijn vriendin is zielsgelukkig en zeker weten; bij haar kan ik geen kwaad meer doen.
Mijn oudste vriendin, vierennegentig is ze, ligt onder het afdak van haar schamele huisje in diepe slaap. Als ik haar hand zachtjes beroer ontwaakt ze langzaam en glimlacht me flauwtjes toe. Haar ogen flonkeren heel even als ze het presentje in de smiezen krijgt. Op de foto herkent ze onmiddellijk haar zoon. In een mum van tijd staan een aantal buurtgenoten mee te babbelen en waarderen mijn geste in hoge mate. Maak een kort rondje om mijn andere vriendinnen te verrassen en overal hetzelfde ceremonieel.
Joseph kan bij de dames van het kleine vissershaventje van Hua Hin niet meer stuk.
Joseph,
Weer een heel leuk verhaal. Ik heb in mijn dorp ook een paar van die oude dames. Ik ben altijd heel vriendelijk tegen ze en zij tegen mij ook. Ik denk altijd maar, wat hebben jullie allemaal meegemaakt.
De familie die je nooit in de steek laat? Werd al eerder over geschreven op het blog dat een Thai de familie nooit in de steek laat. Toevallig zijn die (ik noem er maar drie) vaak gesproken en met mijn geweldige Thaise woordenschat (ongeveer 50) wel vaak aangehoord. In de steek gelaten door man en kinderen en wel met de kleinkinderen opgezadeld worden. Ik ga veel even langs bij die oudjes en heb een kort gesprek.
Gewoon even bij ze zitten. Vragen hoe het gaat en even aanraken. Gewoon de hand even vasthouden en dan weer weg. Nou komen de cultuurgeleerden van Thailand natuurlijk weer in opstand. Maar ik doe het zoals vanuit van binnen. Het laatste wat ik nog wil schrijven is dat een van de dames problemen had met lopen. Toen ik weg ging gaf ik haar een kusje op haar voorhoofd. Die ouwe expat (ook bijna 70) met die blauwe ogen kan nou helemaal niet meer stuk.
J,Jordaan.
Ik zou haast jaloers op Joseph kunnen worden. Wat een paar meiden. Fantastisch Joseph. Ik denk dat je daar heel veel goed mee doet.
Frans
Tja, 94 jaar en je andere vriendinnen zijn waarschijnlijk 90 / 87 /85 en 83 jaar “jong”. Meneer Jongen is wel grensverleggend bezig, maar t is wel de beste leeftijd om geen onderlinge jaloezie meer te krijgen. Ik zie ze mekaar niet meer in de haren vliegen[voor zover aanwezig] n”Leuk stukje Joseph.