Een kleurrijk maar triest verhaal
Op vakantie in Thailand schiet steeds weer het boek ‘Bonjour tristesse’ van Françoise Sagan door mijn gedachten. De destijds nog jonge Française schreef het boek op 18-jarige leeftijd in 1954 en maakte daarmee furore als schrijfster. Slechts vier jaar later werd het boek verfilmd.
Wat heeft dat boek van Sagan eigenlijk met Thailand van doen, vraagt u als lezer zich wellicht af. Kortom; niets, helemaal niets. Wellicht speelt het woord ‘tristesse’ te veel door mijn gedachten.
Triest
Het is immers een triest verhaal wat in dit mooie en kleurrijke land op politiek vlak gaande is. De politieke partijen, rood en geel, zouden het schaamrood op de kaken moeten krijgen. Het weldenkend volk ergert zich al geruime tijd groen en geel aan de ontstane uitzichtloze situatie.
De politieke leiders bakken het wel erg bruin en als dat zo verder gaat komt het land economisch in de rode cijfers terecht.
Ook Abhisit lijkt een blauwtje te gaan lopen met zijn voorstellen. Het lijkt wel of de politieke figuren zo groen als gras zijn terwijl het volk bijna op zwart zaad zit. De rijstboeren trokken al eerder een rode kaart.
Zelfs een Thaise whisky kan men zich op het platte land nog nauwelijks permitteren en het duurt niet lang meer of hele bevolkingsgroepen worden noodgedwongen lid van de blauwe knoop. Wellicht tot vreugde van menige echtgenote die manlief al vaker een gele kaart gaf vanwege overmatig drankgebruik. Drank loopt bij menige man als een rode draad door het leven en in menig dorp is de vent die maat kan houden, een witte raaf.
Wellicht komen de politiek verantwoordelijken op een blauwe maandag tot het besef dat het zo niet verder kan. Men maakt het wel grijs en om een Vlaams gezegde te gebruiken: men vindt veel grijzen maar weinig wijzen.
De Thaise glimlach
Lachen kan men in dit land nog nauwelijks en zelfs de zo bekende Thaise glimlach is aan het uitsterven. Bestel maar ergens een drankje of iets dergelijks. In heel veel gevallen wordt het zonder een boe of bah te zeggen achteloos voor je neus gezet. Vriendelijkheid is bij veel gelegenheden ver te zoeken. Moet je dan bij het afrekenen nog een tip geven, vraag ik me wel eens af.
Ook het woord ‘sanuk’, oftewel plezier, kan zo langzamerhand wel uit het Thaise woordenboek worden geschrapt. Zoals overal zijn het de uitzonderingen die de regel bevestigen. Maar met een regering die het zo grijs maakt, valt voor de bevolking ook weinig te lachen. Het zal onderhand tijd worden dat de grijze mannen hun roze bril eens afzetten en de hersenen laten werken, zodat de bevolking weer kleur aan het leven kan geven.
Joseph Jongen
Ingezonden mededeling
Stichting Thailandblog Charity steunt dit jaar een nieuw goed doel door een E-boek te maken en te verkopen met bijdragen van bloglezers. Doe mee en beschrijf, fotografeer of film uw favoriete plekje in Thailand. Lees hier alles over ons nieuwe project.
@Joseph, is niet mijn ervaring. Bij tegenslagen en ander ongemak gaan Thaise mensen des te meer met elkaar om teneinde elkaar te steunen en te helpen. Daarbij gaat het in 1e instantie om de dingen nog meer ‘sanuk’ te doen zijn opdat men zich allemaal meer ‘sabai’ voelt.
In tegendeel, in zware tijden woord het woord ‘sanuk’ met hoofdletters in de woordenboeken herschreven.
Tja de crisis, economisch en/of politiek, lees je meer en meer af van de gezichten…
Als je zelf inspanningen doet, krijg je nog wel eens een glimlach. Maar uit zichzelf is het een rariteit aan het worden.
Zou het tij nog keren?
Gelukkig zijn er mensen in afgelegen dorpen, ver van het strijdtoneel van de grootstad, en daar wordt – thank buddha – nog spontaan gelachen.
Het is in Nederland geen haar beter, politiek word vergeleken met een tweede hand auto verkoper. Pensioenen worden gekort nieuw personeel word voor lager loon ingehuurd. Maar de thaien protesteren nog. Hoelang is het geleden dat het malieveld vol stond. Nee de Nederlanders zijn murf geslagen. Ze laten het maar het heeft toch geen zin. Het enige plezier wat er is koningsdag en wk voetbal dat is onze sanuk. Kan je maar beter in de zon zitten met een Singha en al je zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Gr johan
Dan kan je het ook omdraaien, dat het lang geleden is dat het Malieveld vol stond geeft ook aan dat we het eigenlijk best wel goed hebben in Nederland.
Moet daarentegen ook toegeven dat het afhankelijk van een uitkering te zijn me geen pretje lijkt want zal dan mijn huidige leventje in Nederland en Thailand onmogelijk kunnen voortzetten.
Nederland is zo slecht niet maar ach dat rotweer vaak hé, dat dan weer wel. 🙂
Mooi kleurrijk betoog is er aan jouw grijze cellen ontsproten, Joseph.
De voordelen van in Thailsnd zijn mogen ook wel vermeldt worden
1 BTW 7%
2 Benine de helft van de prijs
3. Geen inkomsten belasting als je slim bent
4. OZB haast niets
5. Uit eten een kwart van de prijs
6. Maid , tuinman etc. kost heel weinig
7. Huizen minder dan de helft
8. 11.000 euro voor mijn swift , 17.000 in Nedrland
9. Vrouwen vinden oude , lelijke, vette en sonms stinkende mannen mooi 🙂
10. Politie bribe is veel goedkoper dan een hollandse bekeuring
11. en je hebt nooit een tekort aan plastic zakjes 🙂
12. Je mag, in naam van je integratieproces, liegen als de beste (hoewel je hier ten lande ongetwijfeld altijd wel je meester(es) zal vinden).