Full Moon Party Koh Pha-Ngan: al 25 jaar
Thailand’s beruchtste strandfeest beleeft dit jaar zijn 25ste verjaardag. Als het een persoon was geweest, zou je zeggen, dat hij nu oud en wijs genoeg is om van die vermaledijde drugs af te blijven, oud en wijs genoeg is om zich niet langer met emmers wodka vol te laten lopen om die vervolgens op het strand weer uit te kotsen, oud en wijs genoeg is om nee te zeggen tegen een stelletje geile rugzaktoeristen en oud en wijs genoeg is om zich niet publiekelijk uit te kleden om in zee met elkaar te rotzooien. Je zou op die leeftijd toch beter moeten weten!
Het is echter een zinloze gedachte, want wat hierboven staat, zal altijd zo blijven. Deze verjaardag heeft niets met volwassenheid te maken, maar alles met een steeds verdergaande losbandigheid. Dat is waar het bij een Full Moon Party om gaat.
Deze wilde bijeenkomsten op het eiland Koh Pha-Ngan, een naam, waar ooit fluisterend en met respect onder rugzaktoeristen over werd gesproken, staat nu synoniem voor vrolijkheid. Het is 25 jaar geleden ooit op een bescheiden manier begonnen. Een groep hippies uit Europa, op de vlucht voor de westerse werkelijkheid, besloten om ergens in Thailand op een strand in een maanverlichte nacht hun droom te beleven. Een beetje wiet roken, een paar biertjes, wat tokkelen op een gitaar…. peace man!
Maar andere rugzaktoeristen kregen er lucht van en wilden ook hun droom beleven, die er wel iets anders uitzag. Zij wilden ruige feesten en zo zijn er in de loop der jaren steeds meer backpackers afgezakt naar het eens zo rustige eiland Koh Pha-Ngan. De steeds grotere aantallen hebben het eiland voorgoed veranderd. En niet alleen het prachtige strand maar ook het droomstadje, dat Had Rin ooit was.
Kwamen er ooit een paar avonturiers voor een feestje, nu trekken bij elke volle maan meer dan 30.000 mensen naar Had Rin, die het strand veranderen in een grote feestende massa met de daarbij onvermijdelijke afvalberg. Er zijn niet alleen Full Moon Party’s, maar ook Half Moon Party’s en Black Moon Party’s voor de mensen die het tijdstip van bezoek niet goed gepland hebben, maar toch deel willen nemen aan de actie.
Drank wordt verkocht in kleine emmers, dat wil zeggen goedkope Thaise whisky of wodka met cola als mixer. Drugs zijn beschikbaar als je weet waar het te halen of het wordt je wel aangeboden. Lange rijen strandbarretjes schallen dansmuziek uit enorme luidsprekers en het lijkt wel een wedstrijd wie de meeste decibellen kan produceren.
Mensen raken gewond door gevaarlijke spelletjes als vuurdansen, drinken te veel of slikken de verkeerde pillen. Bezoekers worden overvallen, soms met dodelijke afloop of ze worden het slachtoffer van elkaar bestrijdende bendes. Feestgangers verdrinken als ze in een overmoedige bui besluiten om te gaan zwemmen.
Toch blijven de, voornamelijk backpackers, elke maand naar Koh Pha-Ngan komen. Het worden er telkens meer: jongeren die emmers met drank willen leegdrinken in een fantastisch feestelijke atmosfeer.
Of je de Full Moon Party’s nu een goede of een slechte zaak vind, hangt af van een aantal zaken en met name je leeftijd. Als je zelf jonger bent dan de Full Moon Party zul je het waarschijnlijk beschouwen als een goede zaak, iets dat je nu éénmaal eens of vaker in je leven moet meemaken. Een feest op het strand met veel drank en drugs om een keer heerlijk uit je dak te gaan. Geweldig!
Als je een ouwe knar bent, vind je het waarschijnlijk een slechte zaak of in ieder geval iets dat goed was toen jij er nog kwam, maar nu door de mensenmassa is geruïneerd. Ik was er in 2005 met pakweg 3 à 4000 backpackers, allemaal buitenlanders. De Thais die je zag, waren degenen die hoopten veel geld te verdienen aan die domme toeristen.
Ik herinner mij niet zoveel meer van die nacht, hetgeen waarschijnlijk te wijten was aan die emmers met wodka die ik heb helpen legen. Ik zat in het zand met een aantal vrienden, heb waarschijnlijk ook wel gedanst op die oorverdovende muziek, maar na flink te hebben gekotst ben ik naar mijn bed gestrompeld.
Is dit het echte Thailand? Liederlijke feesten voor blanken? Nee, natuurlijk niet, het gebeurt maar op een heel klein plekje in Zuidoost-Azië. De klachten die ik wel hoor dat dit soort orgie’s het hele land verpesten vind ik vrij vergezocht.
Had Rin is verpest, dat wel. Wat ooit een slaperig klein dorp was zonder elektra en stromend water, is nu een verzamelplaats voor rugzaktoeristen. Het is zelfs wel enigszins beangstigend om die massa “hippies” tijdens volle maan bezig te zien, dansen, schreeuwen, wiet roken en ongelofelijk veel zuipen. Er is niets idyllisch aan!
Voor degenen, die nog niet oud genoeg zijn om beter te weten, Had Rin is nog steeds het paradijs en de Full Moon Party’s op Koh Pha-Ngan zijn de beste ter wereld en dat zal wel altijd zo blijven.
Vrij vertaalde versie van een ingezonden brief van Mr. B. Groundwater in een recente editie van de Sydney Morning Herald, Australië
Helaas heeft Koh Phangan de Full moon party(FMP) nog steeds nodig, maar tegelijkertijd bezorgt het Koh Phangan een slechte naam die een verdere ontwikkeling richting ander soort tourisme afremt. Ik hoor vrij vaak dat mensen zeggen ik wilde nooit naar koh Phangan ivm FMP maar nu ik er ben en ik er niet zo veel van merk heb ik spijt dat ik niet eerder ben gekomen.
Als je rond een FMP op koh Phangan bent en je verblijft niet in Haad Rin dan merk je afgezien van de drukte niet veel van de party. Het feit blijft dat de FMP erg is veranderd in de loop der jaren mijn eerste party was in 1995 en is niet meer te vergelijken met hoe de FMP nu is.
Ik sta er zelf een beetje dubbel in, rond de FMP heb ik extra business maar het brengt het eiland ook af en toe negatief in het nieuws. Ik heb al eerder hier geschreven dat ik denk dat er op koh Phangan niet meer doden vallen dan op een andere toeristische bestemming in Thailand.
Maar na ruim 10 jaar woon ik nog steeds met plezier op koh Phangan.
Ja we hebben het hier over inkomsten uit toerisme wat toch een aanzienlijke factor is voor de thaise economie. Het is zwijmelen van vroeger waren er maar 3 of 5000 backpackers maar die tijden zijn voorbij het is allemaal super commercieel geworden en daar komt vervuiling bij kijken en worden een paar gewonden op de koop toe genomen.
Phuket was toch vroeger een idylisch tropisch eiland, ja het is een tropisch eiland waar het idylische uit weggeschrapt kan worden… leve de commercie
Songkran is toch ook uitgelopen op een grote commerciele farce om de “stomme” toerist maar te kunnen bedienen met Pattaya voorop in de parade.
Ik geloof dat het toch met alles zo is, en wij worden ouder, het kabbelt allemaal mooi aan ons voorbij , en geven een zucht en denken aan die goeie ouwe tijd waar de gulden nog een daalder waard was op de markt .