De restauratie van een zwembad in Pattaya (1994)

Circa honderd meter verwijderd van het drukke uitgaansleven van Pattaya ligt de Windy Inn, een vriendelijke bar zonder opdringerige vrouwen. Het heeft aan de zeekant een klein zwembad. Nu, in het laagseizoen, wordt dit zwembad gerestaureerd.

Op de bodem zijn drie mensen bezig met de betegeling. Eén smeert elk tegeltje van tien bij tien centimeter voorzichtig in met cement. Hij houdt het tegeltje ver van zich af alsof hij een boterham met pindakaas besmeert, terwijl hij absoluut niet van pindakaas houdt. Het tegeltje wordt op de vloer gelegd, beklopt en beslagen en, als het echt helemaal goed ligt, dan pakt de tegelzetter zijn kleine krukje en verplaatst dit tien centimeter om opnieuw tegen heug en meug een boterham met pindakaas klaar te maken.

Een tweede man heeft een vegertje en veegt de pas gelegde vloer aan. Hij doet dit met zoveel overgave dat hij de tegelzetter maar ternauwernood kan bijhouden. De functie van de derde man is niet geheel duidelijk. Hij zit erbij en doet gewoon niets. Vermoedelijk is hij de baas. Hoewel, even later neemt hij een duizenddingendoekje en poetst hij de tegeltjes tot ze glimmen alsof ze nieuw zijn. Dat zijn ze waarschijnlijk ook. Het zwembad meet zo’n acht bij twaalf meter. Een snelle berekening leert dat bijna tienduizend tegeltjes geplaatst moeten worden. Gelukkig duurt de regentijd zo’n maand of vijf.

Voor het zwembad hangt een touw met daaraan een bordje gehangen: ‘Please do not jump in swimmingpool because of no water’. Een redelijk verzoek.