‘De perfecte echtgenoot’

Andre Silva Pinto / Shutterstock.com

Hij zat naast mij in het vliegtuig, vlucht KL 875 naar Bangkok. Zijn naam weet ik niet, die heeft hij niet genoemd en ik heb er ook niet naar gevraagd. Voor de rest…. ik weet alles van hem.

Het was weer zo iemand die je eigenlijk niet naast je wilt hebben want het is een spraakwaterval. Nog vóórdat het eten wordt geserveerd ken je zijn persoonlijke gegevens, maar daar houdt het niet mee op. Urenlang blijft hij doorzagen over zijn werk, zijn vrouw en wat hij allemaal op zijn buitenlandse reizen heeft meegemaakt. Uiteraard éénrichtingsverkeer, want belangstelling voor zijn medepassagier heeft hij niet.

Thuis

Dus ik weet nu dat hij in Castricum in een mooie doorzonwoning in een nieuwbouwwijk woont. Getrouwd met een schat van een vrouw, hun kinderwens is helaas niet in vervulling gegaan. Zijn vrouw is zeer tevreden met hun bestaan, een goede huisvrouw, lief, vertrouwd, maar ook licht depressief. Vooral van dat laatste werd mijn vliegmachinebuurman bekaf. Al zes jaar lang moest hij haar elke dag opbeuren en bevestigen, dat zij een leuke vrouw was, hartstikke leuk zelfs. En dat was ze niet. Hij loog dus tegen haar. Hij loog, dat hij haar nog altijd leuk vond. Zij was gewoon geeuwend saai. Hij was er al zijn hele leven bang voor geweest. Liegen tegen je vrouw, die je “eeuwige” trouw heb beloofd, dat je haar leuk vindt.

Thailand

Een half jaar geleden was het begonnen. Hij ging voor zijn werk voor het eerst naar Thailand. Een soort handelsreiziger en als ik het goed begrepen heb, ging het om machines om aardappelchips te produceren. Samen met een collega moesten ze dat contract binnenhalen en de onderhandelingen verliepen langzaam en stroef. Om de zinnen wat te verzetten, werden de beide heren door hun Thaise gastheren in het weekend uitgenodigd mee te gaan naar Pattaya. Zij logeerden in het Royal Cliff Hotel (5 sterren) en de gastheren hadden voor de beide Nederlanders al een gezelschapsdame geregeld. Zij hadden natuurlijk kunnen (misschien moeten?) zeggen, dat zij daar niet van gediend waren, maar ja, je kunt de gastheren niet voor hun hoofd stoten. ’s Lands wijs, ’s lands eer, nietwaar? Mijn buurman vond zelfs dat zoiets wel in de Thaise cultuur moest passen.

Pattaya

Het was een knalweekend geweest. Lekker eten, in opwindende bars en a go go’s geweest. Ook gedanst in een disco. En lachen. Veel en hard lachen. Daarna, tja, had hij seks gehad met het meisje. Knetterseks en hij was gaan zweefleven. Oh, ook in Castricum kon hij wel dansen, maar dat was allemaal jong spul en bovendien vond zijn vrouw uitgaan zonde van het geld, drinken dom en voor heftig dansen was zij ook niet het type. Castricum is nu éénmaal geen Pattaya. Daar kende niemand hem. Daar kon hij gek en wild doen, helemaal uit zijn bol gaan.

Of ik wel eens met dat bijltje gehakt had? Nou nee, zei ik, ik ken Pattaya niet. Of ik geen zin had met hem mee te gaan, want ik “leek hem wel een feestnummer”. Nou nee, kon ik er maar net tussendoor zeggen, ik ben maar twee dagen in Bangkok voor besprekingen en vlieg dan al weer door naar ons kantoor in Singapore.

Castricum

Maar zijn verhaal was nog niet ten einde, nog lang niet. Want, zo zei hij, had hij van dat weekend toch wel wat wroeging. Talloze keren had op het punt gestaan zijn vrouw over het avontuur in Thailand te vertellen, maar steeds was zijn vrouw weer over een nieuwe stofzuiger begonnen en toen was het alweer tijd voor haar favoriete soap op TV. Hoe moest hij het haar vertellen?

Het contract

De onderhandelingen in Thailand waren nog niet afgesloten en nu kwamen de Thais naar Nederland. Mijn buurman was nu de gastheer en hij kon niet anders dan de heren een keer in een seksboerderij in de Beemster te fêteren. In het kader van de culturele uitwisseling, zei hij lachend. Nee, hij had dit keer geen gebruik gemaakt van de daar aangeboden diensten. De Thais daarentegen lieten openlijk blijken erg genoten te hebben van de Bulgaarse dames. Mijn “vriend” kreeg de opdracht en hij was er van overtuigd, dat het bezoek aan dit etablissement in de polder de doorslag had gegeven.

Opnieuw Pattaya

Nu ging mijn buurman weer naar Thailand om, zoals hij zijn vrouw had verteld, de puntjes van het contract op de i te zetten. In werkelijkheid had hij een weekje vakantie genomen, hij wilde dat weekend van enkele maanden geleden nog eens over doen. Nee, hij was niet verliefd op dat Thaise meisje, hij hield van zijn vrouw, maar die seks, hè!

We gingen landen, het eind van ons contact was in zicht. Met een groet en een knipoog verdween mijn metgezel van een lange nachtvlucht richting taxi. Ik stapte in de dienstauto van ons kantoor en begon direct met het plegen van enkele noodzakelijke telefoontjes.
“Sawasdee khrap, teerak! Ik ben er weer!

Het idee van dit fictieve verhaal is van Youp van ’t Hek in zijn NRC column “Liegangst” (2007), waaruit ik ook enkele mooie zinswendingen heb geleend.