De keerzijde van de medaille

Door Chris de Boer
Geplaatst in Chris de Boer, Column, Leven in Thailand
Tags: ,
17 mei 2018
Chris de Boer

Ik volg dit blog nu al enkele jaren. En de meeste schrijvers en reageerders zijn over het algemeen positief over Thailand. (Niet zo merkwaardig overigens want als je niet zo positief was zou je niet elke dag dit blog lezen).

Niet over alles in dit land zijn we positief, en de meningen van Westerse expats over bepaalde zaken lopen ook nog wel eens uiteen (er zijn meer PVV- en VVD-stemmers onder de Nederlandse expats dan sociaal-democratisch georiënteerden, wijst de verkiezingsuitslag uit: zie www.thailandblog.nl/expats-en-pensionado/verkiezingen/verkiezingen-tweede-kamer-2017/), maar alles afwegende slaat de weegschaal voor iedereen uit naar de goede kant.

Als we dan toch persoonlijk iets meemaken waarmee we het (hartgrondig) oneens zijn (vermeend onrecht, onbegrijpelijke regelgeving, onbegrijpelijk of discriminerend gedrag van gewone Thais, van ambtenaren of medewerkers van banken, winkels en anderszins) wijzen we maar al te graag op de zegeningen die wij, Westerse expats, ieder afzonderlijk maar ook als groep gezamenlijk brengen aan dit land en zijn bewoners, met name in financiële en emotionele zin.

Maar zijn die zegeningen wel zo groot en zo eenduidig? Hebben wij wel oog voor de wellicht negatieve aspecten die verbonden zijn aan ons bestaan, ons leven, wonen en werken hier in Thailand? Laat ik in deze posting de keerzijde van de medaille eens belichten.

Geld

Natuurlijk gaat het in de eerste plaats over geld. Op enkele uitzonderingen na, zijn de Westerse expats allemaal rijker dan hun Thaise partners. En niet een beetje rijker, maar veel rijker. Dat is overigens langzaam aan het veranderen maar het zal nog wel decennia duren voordat de Thaise levenspartners evenveel geld hebben als de Westerse partner. De Euro’s van de AOW en het pensioen worden maandelijks besteed in Thailand en dan praat ik nog maar niet over de expats die hun hele vermogen naar Thailand hebben overgeheveld. Daarvan worden vooral luxe goederen gekocht als onroerend goed, auto’s, vakanties, aandelen, bedrijven, meubilair en daarnaast wordt het geld geïnvesteerd in de toekomst van de (al dan niet gezamelijke) kinderen. Niks mis mee, hoor ik u denken. Inderdaad. “Je moet niet denken dat geluk maar zo te koop is, maar geld doet wonderen en vooral als het een hoop is” (“Poen, poen, poen” uit de musical Anatevka)

Maar er is ook een keerzijde aan het hebben en tonen van veel geld, vooral aan mensen en in regio’s die dat niet gewend zijn. Of wellicht beter uitgedrukt: die dat niet gewend zijn te zien bij mensen die zij als gelijkwaardige dorps- of familiegenoten beschouwen. Aan de ene kant is dat reden voor verwondering (gebaseerd op onvoldoende kennis: hoe kan een gewone expat met een gewone baan nu zoveel geld hebben als hij met pensioen gaat) en respect (hij zal er wel hard voor gewerkt hebben en/of is slim). Aan de andere kant kan het een reden zijn/worden voor plotseling buitensporig gedrag, voor jaloezie en afgunst. Net als sommige expats (lees enige verhalen hier op de blog) kunnen ook sommige Thais de weelde van plotseling veel geld niet aan. Soms wordt het over de balk gesmeten (drank, gokken, drugs), soms wordt het geïnvesteerd in zaken zonder goed na te denken of dit wel verstandig is (de zoveelste bar of restaurant, de zoveelste mobiele telefoonwinkel, de zoveelste Facebook-pagina met online beauty produkten).

Veel geld leidt ook tot afgunst en jaloezie. Van naaste familieleden, buren en andere dorps- of stadsbewoners. Waarom zij wel een buitenlandse, rijke man en ik niet? De houding verandert soms (een beetje) als blijkt dat een huwelijk met een buitenlandse man ook niet altijd koek en ei is. Soms is hij niet zo rijk als hij zich voordeed, heeft nog allerlei kosten in het vaderland, is niet zo aardig als op al die vakanties, past hij zich minder aan dan de Thaise vrouw verwacht had en hij beloofd had, denkt dat het Thaise platteland net zo is als het Nederlandse platteland en soms heeft hij dezelfde onhebbelijke gewoonten als ‘alle mannen’. Ik zal hier niet verder over uitweiden.

Veel geld kan ook tot onverwacht en buitensporig gedrag leiden. Vele jaren geleden had ik een vriendin uit de Isaan waarmee ik niet samenleefde. Zodra haar broer in de gaten kreeg dat zijn oudere zus een buitenlandse vriend had, nam hij ontslag (hij had een kleine baan en verdiende heel weinig, maar toch) en belde haar wekelijks op om geld over te maken voor zijn brommer en zijn dagelijkse Leo. Ik ben er vrij zeker van dat andere expats soortgelijke voorbeelden kunnen geven.

Ideeën

Hoe je het ook went of keert, de overgrote meerderheid van de Westerse expats komt hier met een ander gedachtengoed dan de denkwereld van de Thais. Dat heeft uiteraard te maken met de stand van de ontwikkeling van de Westerse wereld op allerlei gebied (onderwijs en wetenschap, technologie, logistiek, etc.) en ook met het verschil in normen en waarden. De meesten van ons zijn opgegroeid met christelijke, sociaal-democratische of liberale waarden en met een geringe tot geen kennis van het Boeddhisme en de Islam. Daarnaast is er een groot verschil tussen de democratische ontwikkeling van Westerse landen aan de ene kant (een situatie die voor ons heel normaal is) en Thailand aan de andere kant (een situatie die voor ons vreemd is).

Gezamenlijk leidt dat tot een verschil in opvattingen over de rol van de overheid in een samenleving, de acceptatie en internalisatie van gezag en macht, een verschil in denkbeelden over opvoeding (van jongens en meisjes), over sexueel gedrag, verschil in acceptatie van sexuele geaardheid (niet altijd in de richting waarin je dat zou verwachten), in de kracht van het aardse en bovenaardse en niet in de laatste plaats een verschil in opvattingen over wat privé (binnenskamers) en publiek is.

Mijn eigen onderzoek toont aan dat Westerse expats die langer dan 6 jaar in Thailand leven zich redelijk tot gemakkelijk aanpassen aan de Thaise waarden en normen met uitzondering van 1 punt. Men heeft veel moeite met het grotere belang dat Thais hechten aan de (naaste familie- en kennissen-) groep dan aan het belang van het individu. De Thais zijn vooral collectivistisch, Westerse expats vooral individualistisch. En dat botst. Dat uit zich op vele momenten en in veel situaties. In het bovengenoemde voorbeeld kostte het mij toch wel enige tijd en overtuigingskracht om mijn vriendin ervan te overtuigen dat ik niet van plan was voor de kosten van haar broer op te draaien die notabene zijn baan had opgezegd en nu – in mijn beleving en woorden – profiteerde van het feit dat wij beiden full-time werkten.

Bemoeizucht

Met die ideeën die we als expats hebben, willen we ook wat doen. Wij zijn dan wel wat ouder en/of gepensioneerd maar zijn gezond en zitten nog vol energie. En dit land kan wel wat goede adviezen van ervaren mensen gebruiken, toch? Voor echt werken zijn er allerlei beperkingen (werkvergunning, verkeerde type visum, ‘verboden’ beroepen, zie de recente protesten van de Thaise kappers!!) En dus bemoeien we ons met zaken, ieder op zijn eigen manier en in zijn eigen wereldje. We denken vaak dat we het beter weten maar worden soms ingehaald door de praktische intelligentie van de Thais, soms gebaseerd op kennis die van generatie op generatie is overgedragen. Of het nu om technische zaken gaat of om medische. Maar zitten de Thais nu eigenlijk wel te wachten op onze adviezen, hoe goed bedoeld ook? Ze kunnen en weten toch alles zelf beter? Het zouden Westerse expats kunnen zijn ware het niet dat dit hun land is. Mijn ervaring is dat het erg afhangt van hoe je het brengt.

We respecteren de Thais maar we vinden niet dat we ons in alles moeten aanpassen aan de Thais. Wij zijn niet van plan om Boeddhistisch te worden, we sturen onze kinderen naar de internationale scholen en universiteiten (kost wat meer maar dan heb je ook wat), we eten niet elke dag spicy (laat staan gefrituurde sprinkhanen of kakkerlakken), we laten niet toe dat ze ongevraagd een pilsje uit onze koelkast pakken en wij weigeren mee te werken aan allerlei vormen van corruptie.

Thailand is voor de Thais. Leuk, maar een stukje Thailand is van en voor ons. Wij betalen er tenslotte ook voor. Een beetje merkwaardige redenering als je beseft dat een groot deel van de Nederlandse expats op de PVV stemt; de partij die vindt dat Nederland van de Nederlanders is en niet van moslims. Nu kan het natuurlijk zijn dat de expat Nederland is ontvlucht omdat er steeds meer moslims komen maar toch. Dan vlucht je toch niet naar een land dat veel meer moslims telt dan Nederland en waar je met je (christelijk-joodse, sociaal-democratische of liberale) gedachtengoed een ruime minderheid vormt, en dus wordt geacht je volledig aan te passen? Als deze moslims in het vaderland allemaal economische vluchtelingen zijn, zijn de Westerse expats in Thailand dan allemaal sexuele, relationele  vluchtelingen?

Ja, ik bemoei me hier met dingen. Als het gaat om het verbeteren van het onderwijs is dat zelfs een van mijn taken als docent.  Ik voel me in Thailand niet te gast en ook geen sexueel vluchteling. Ik woon, werk en leef hier. Net zoals er Amerikanen, Duitsers en Turken in Nederland wonen en leven. Heb Nederland achter me gelaten. Thailand is mijn nieuwe vaderland. Ik schrijf hier op dit blog verhalen. Denk ik dat Thailand en/of Thais daardoor veranderen? Nee. Ik schrijf commentaren op het internet, op blogs van kranten. Denk ik dat iemand zich daar wat van aantrekt? Niet echt, maar soms een klein beetje. Het is niet zozeer bemoeizucht die mij drijft maar een houding dat ik wereld een beetje kan beïnvloeden en dat ik met mijn talenten moet gebruiken om dat te bewerkstelligen. Dat bemoeien met zaken mag van mij; wellicht moet van mij. Ieder doet dat op zijn eigen manier. Het niveau van eventuele resultaten van je bemoeienissen hangt af van de niveau’s waarop je zelf functioneert en insteekt en hoe goed en/of wijdverbreid je netwerken in dit land zijn en zeker niet te vergeten, die van je levenspartner.

Ik ben nu 10 jaar docent op een universiteit in Bangkok en heb in die tijd ongeveer 1000 tot 1200 jonge Thais in mijn klas gehad; de meesten uit de hogere sociale klassen (kinderen van ondernemers, generaals, parlementariërs). Ik leer ze niet WAT ze moeten denken, maar DAT ze (zelfstandig en vrij) moeten denken om de problemen die ze tegenkomen in hun leven (prive of ergens anders) op te lossen. Als die boodschap bij 10% aankomt, ben ik blij. En heb ik me niet voor niets bemoeid met de toekomst van dit land en ook een beetje met de toekomst van mezelf.

Bron: C.H.J. de Boer: Factors influencing cultural integration of expats in Thailand. Paper International Research Conference Silpakorn University. Bangkok, 2015.

30 reacties op “De keerzijde van de medaille”

  1. Johan zegt op

    Leuke redenering met zeker veel waarheid.

  2. Jan Hillebrand zegt op

    Even terzijde; het liedje poen,poen,poen is niet uit Anatevka maar is een liedje van voor die tijd. Het is bekend geworden door Wim Sonneveld en gezongen in de Willem Parelshow.

    • Lessram zegt op

      Liedje uit Anatevka is “Als ik toch eens rijk was” (“If I were a rich man”)

  3. l.lagemaat zegt op

    Geld is vaak de bron van onenigheid, maar is niet typisch iets van Thailand met zijn expats..

    Veel van de expats zouden op de PVV stemmen, graag een bronvermelding.
    Als er al gestemd zou worden door expats!

    Het Thais collectivisme zal over 50 jaar ook niet meer bestaan.Nu is er al een kentering waar te nemen.
    Door de technische ontwikkeling is men minder van elkaar afhankelijk.
    B.v. in de landbouw: schaalvergroting en mechanisatie.

    • chris zegt op

      De bron over de verkiezingsuitslag staat IN de posting.

    • brabantman zegt op

      Dhr de Boer heeft duidelijk moeite met vrijheid van meningsuiting en politieke keuze van zijn landgenoten.
      Als wij hier al niet van vooringenomenheid mogen spreken. Nu staan vaak mensen uit het onderwijs bekend om hun politieke richting GL of SP en dat proef ik in zijn epistel ook. Niets mis mee maar respecteer dan ook de keuze van anderen.
      Het zou zo kunnen zijn dat expats in o.a. Thailand er genoeg van hebben dat hun buurten in NL overgenomen werden en worden door andersdenkenden. Dat deze mensen juist door hun wonen op wat grotere afstand een betere blik hebben op hetgeen zich afspeelt momenteel in het vaderland, met al die z.g. ‘verwarde mensen’. En hun zorgen uiten d.m.v. hun stem tijdens verkiezingen.

  4. Jacques zegt op

    Ik ben het met u eens dat de cultuurslag van binnenuit moet komen en dat wij westerse mensen alleen maar advies kunnen geven. Een mening hebben kan echter geen kwaad en ook achter je mening staan en je rug rechthouden zijn deugden die een ieder zou moeten bezitten. Het is niet een ieder gegeven moet ik telkens weer constateren. Wij zijn hier te gast en dat merken we door de vele zaken die niet vreemdeling gezind zijn.
    Vergelijkingen maken stranden vaak en zijn niet altijd te doen. Er zijn nog steeds vele verschillen en dat zal zoals u aangeeft nog lang duren voordat die in elkaars richting zullen reiken. Ik zal het niet meer mee maken maar dat terzijde, het gaat immers niet om mij. Een docent is zeker een voorbeeld figuur en kan wel invloed uitoefenen alhoewel veel factoren een rol spelen in geestelijke groei van de Thaise bevolking en vooral de andere (omgevings)factoren spelen een grotere rol van betekenis. Er is altijd hoop en anders moeten we het doen met wat er is. Het overstijgt ons, waardoor we een reeks van gevoelens krijgen die onlosmakelijk met ons verbonden zijn. Verwondering, ongeloof, onmacht, irritatie, geluk, verliefdheid, noem maar op. Het leven in een notendop en ieder doet er het zijne mee met de daaraan verbonden gevolgen.

    • chris zegt op

      Wanneer houden we eens op met die onzin over ’te gast zijn” in Thailand??
      Welke gast komt en gaat nooit meer weg? Een rare gast.
      Welke gast koopt een condo, huis, auto, andere goederen in het land waar hij te gast is? Een rare gast.
      Welke gast trouwt met een vrouw uit het gastland zonder lange verkering? Een rare gast.
      Welke gast betaalt al zijn rekeningen zelf en soms ook nog die van schoonfamilie en vrienden? Een rare gast.
      Welke gast werkt zelfs en betaalt belasting in het gastland? Een rare gast.

      Een expat die in Thailand woont en leeft is net zo min een gast als een Thaise vrouw die met haar man in Nederland of Belgie woont en leeft.

      • Sir Charles zegt op

        Helemaal met je eens! Hoe dikwijls hoor je dan ook zeggen wanneer een mening geuit wordt ‘ja maar wij zijn te gast hier, dit land is van de Thai’, wat is dat toch dat je dan geen mening ‘mag’ hebben over het reilen en zeilen in Thailand, de Thai woonachtig in Nederland dan ook maar verbieden een mening te hebben over Nederland? Mond houden want je bent te gast hier, heb dat een landgenoot nooit horen zeggen…
        Dat het een en ander in beide landen niet zomaar veranderd kan worden dát is wat anders, alles op zijn tijd.

  5. Slagerij van Kampen zegt op

    Het “collectivisme” van de Thais is inderdaad helaas weinig meer dan een familie collectivisme. Of men moet aan geüniformeerde scholieren en vlagvertoon gaan denken. Zeker in de agrarische sector zou enig werkelijk collectivisme mogelijk wonderen doen. Coöperaties bv. Niet iedere familie een veel te dure traktor, maar gezamenlijk een traktor aanschaffen. Verhuur van allerlei werktuigen en gereedschap via een coöperatie. Gezamenlijk inkopen van zaaigoed, bestrijdingsmiddelen enz. Zelfs een auto zou gezamenlijk kunnen worden gekocht. Staat het ding tenminste geen maanden voor de deur omdat er geen geld is voor benzine. Het door de schrijver gesignaleerde familie collectivisme is iets wat men in alle ontwikkelingslanden aantreft. De familie een bastion tegen een vijandige buitenwereld en een onbetrouwbare overheid. Een heel ander collectivisme als het onze wat ons ooit aanspoorde polders te bemalen en een polder overlegstructuur te scheppen.

  6. janbeute zegt op

    Ik denk dat de cultuurslag zo als men het noemt , meer gaat lijken op een cultuuromslag .
    Als ik de huidige generatie jongeren nu al zie , zijn ze al voor een lange tijd druk bezig om zich te verwesteren .
    Thailand is al lang niet meer het Thailand zo als het eens was .
    Alleen al het feit dat je altijd leest dat de Thai altijd voor hun ouders zorgen al ze oud zijn en niet weg stoppen in bejaarden huizen zo als in het westen .
    Wat ik regelmatig hoor van mijn ega is dat sommige oudjes ook hier aan hun lot worden overgelaten .
    Mobieltjes , motorbikes , autoos , aan mode onderhevig zijnde kleding haardracht en fancy stoer staande zonnebrillen en al die andere westerse luxe , waaronder ook vaak een toren hoge schulden last toebehoort .
    Zijn hier ook meer regelmaat dan een uitzondering .
    En dat was ooit eens in het verleden van Thailand anders .

    Jan Beute .

    • Tino Kuis zegt op

      janbeute,

      Het is inderdaad een mythe dat alle Thais zo goed voor hun ouders zorgen. Ik ken talloze ouderen die worden verwaarloosd, vaak gewoon omdat er geen kinderen zijn of de kinderen hebben het financieel ook erg moeilijk.

      Het is ook een mythe dat oudjes in het ‘ westen’ in bejaardenhuizen worden gestopt. 85 procent van alle 80-plussers woont gewoon thuis, de helft zonder hulp, de andere helft met enige of (zeldzaam) vrij veel professionele hulp.

  7. slagerijvankampen zegt op

    Men kan zich ook nog afvragen of de auteur niet een beetje vanuit een westers superioriteits gevoel redeneert. Ik ook misschien? Dus wij? “Niet wat ze moeten denken, maar dat ze zelfstandig en vrij moeten denken. Ik vind het prima. Maar zij? Misschien denken ze er wel heel anders over. Hun goed recht toch?Typisch westerse waarden die een ieder in de wereld naar het Walhalla zullen voeren. Mogelijk, maar Singapore doet het goed, China ook. Japanners? Zouden zij het allemaal
    goed doen dankzij dat zelfstandig en vrij denken of zou het zonder misschien ook wel lukken?

    • chris zegt op

      Ongeveer 90% van mijn studenten wil blijkbaar ook niet zelfstandig denken, schrijf ik in dec posting.
      Ik denk dat de genomed landen het zo geod doen omdat er meer en meer mensen (ondernemers) zijn die zelfstandig denken en dat ook mogen. Een Jack Ma zou 40 jaar geleden in China ondenkbaar zijn…of in de gevangenis zitten.

  8. Marco zegt op

    Beste Chris,

    In het stukje ” geld ” sla je de spijker op zijn kop met het zinnetje dat ze het niet gewend zijn te zien bij gelijkwaardige familie of dorpsbewoners.
    Dat gelijkwaardig is heel belangrijk in een relatie of het nu om geld, leeftijd of andere zaken binnen de relatie gaat.
    Dus gooi ik de knuppel maar in het hoenderhok.
    Hebben de meeste expats misschien geen gelijkwaardige maar een gekochte relatie ?
    De rest van je betoog is eigenlijk het gevolg van wel of niet gelijkwaardig.

  9. Peter V. zegt op

    Ik zie in het verhaal eigenlijk maar één keerzijde vermeld, de negatieve impact van geld op (de omgeving van) de arme Thai…
    Deze redeneringswijze volgend, zou de arme Thai ook niet mee mogen doen aan de loterijen.
    Dat wekt afgunst op en zorgt voor veel problemen.

    Ook in Nederland c.q. België heeft niet iedereen dezelfde inzichten en moet men onderling ook tot overeenstemming komen.
    Dat de verschillen tussen ‘ons’ en ‘de Thai’ groter zijn, ja, dat zeker.
    Ik vind dat geen keerzijde, maar normaal en een kans om te groeien.

    • chris zegt op

      Ik schrijf ook over andere ideeen en bemoeizucht of is je dat ontgaan?

      • Peter V. zegt op

        Niet veel ontgaat mij, da’s een beetje de het aard vh beestje 😉
        Zo las ik b.v. ook: “Dat bemoeien met zaken mag van mij; wellicht moet van mij.”
        Als het moet, m.a.w. nodig is, dan is dat toch geen keerzijde?
        Het gaat erom hoe, dus niet drammerig of arrogant.

        • chris zegt op

          Datzelfde geldt voor geldgeven en met ideen komen. Dat doe ik namelijk ook. Ik wil alleen benadrukken dat er niet alleen goede kanten aan zitten maar dat we ons wellicht meer rekenchap moeten geven van de minder goede kanten.

  10. Niek zegt op

    Ik woon al 15 jaar het grootste deel van het jaar in Thailand en met veel plezier, maar ik erger me aan het politieke klimaat dat voorlopig nog wel een dictatuur zal blijven.
    Bovendien is het land verkocht aan de multinationals en grote ondernemingen wat duidelijk af te leiden is uit de enorme billboards, reclameborden, video’s in allerlei maten die de publieke ruimte opeisen en vervuilen.
    Als je bijv. per taxi van de luchthaven Suvanabumi naar de stad rijdt heb je moeite om nog iets van het luchtruim te zien tussen al die monstrueus grote billboards en zo is het in alle steden van het land.
    Het is ook een symptoom van het harde kapitalisme van Thailand, dat met Rusland en India tot de landen in de wereld behoort met de grootste inkomensverschillen en ook asociaal is tegenover bejaarden, gehandicapten en werklozen en harteloos omgaat met illegale immigranten en vluchtelingen.
    En veel Thaise werkgevers zijn erg ‘kiniaw’, die zelfs minder dan het minimumloon uitbetalen.
    En dan blijft voor mij toch over de vriendelijkheid van de mensen, de charme en schoonheid van Thaise vrouwen, het heerlijke klimaat , de Thaise cuisine en als stadsmens houd ik van Chiangmai en Bangkok en het leven ondanks alle prijsverhogingen blijft toch een stuk goedkoper dan in de Lage Landen.

    • Rob V. zegt op

      Mee eens Niek. De ongelijkheid, de inperking van vrijheid & democratie, het ontzeggen van rechtvaardigheid; die brengen mij verdriet.

      Al ben ik geen stadsmens en zullen de heren vast ook hun charmes hebben… maar daar let ik dan weer niet op.

  11. Jacob zegt op

    Het is ook de cultuur van de Thai die, anders is dan andere aziatische landen waar welvaart en economie een duidelijke sprong hebben genomen, door het systeem gedwongen die sprong niet kunnen maken.
    Dat begint met allerlei zaken maar onderwijs is daar de kern van. Eraducate poverty through education is een vaak gebezigde uispraak, maar niet hier… teveel sabai sabai

    Allemaal blij met de lage belasting tarieven hier, maar men snapt niet dat daar juist de basis ligt van het niet kunnen aansluiten bij de Japan,Korea, Malaysia en Singapore’s van de regio. En de Philipines komen er (weer) aan. Als er geen fondsen worden gecreerd dan is er geen geld voor dat soort zaken, afgezien van vreemde prioriteiten van de diverse regeringen en de corrupte maatschappij.

    Schrijver heeft het goed in zijn analyse over geld. Wij als de ‘rijkere partners’ zouden ons vermogen juist moeten neutraliseren, maar ja als mens ben je genegen om te tonen wat je hebt, maar het is geen goed idee om dat de doen onder niet vermogenden. Kweekt allerlei zaken waaronder afkeer en jaloezie de grootste en dan gaat het vaak mis.

    De genoemde 6 jaar periode is ook niet zo vreemd voor integratie, het is een keerpunt. Werkende expats krijgen niet voor niets contracten voor 3-5 jaar van hun buitenlandse werkgevers als ze worden uitgezonden, dat is een beetje de periode waarop je of settled of kiest voor een andere locatie…

    Al met al is Thailand een derde wereld land en wij komen uit een eerste wereld land, historisch maar ook op de belangrijkere zaken. Je kunt ons niet met hen vergelijken of omgekeerd en dat is juist de reden waarom ik hier woon, het is heerlijk verschillend van het westen…

  12. Patrick zegt op

    Veel dank voor het delen van jouw ervaringe & bevindingen.
    Loont echt de moeite om het allemaal meermaals te herlezen!
    Nogmaals dank.
    Wat mij opvalt is dat je niet expliciet het grote belang van de taalkennis vermeld.
    Dat is toch wel ” de sleutel ” tot wederzijds begrip & integratie ( al moet ik daar tot mijn grote frustratie aan toevoegen dat ik daar maar weinig van terechtbreng … zo moeilijk voor een slechte taalknobbel als ik ! )

  13. Hans Pronk zegt op

    Beste Chris,

    Een verstandig stuk van je natuurlijk maar toch kan ik het niet nalaten om wat kanttekeningen te maken. Allereerst je opmerking dat je “Wij betalen er tenslotte ook voor” een beetje merkwaardige redenering vindt. Want Nederlanders in Thailand genieten veelal geen staatsuitkering terwijl relatief veel moslims in Nederland wel gebruik maken van een Nederlandse uitkering. Dat je ze dat lang niet altijd kan verwijten staat daar verder los van (bij mijn laatste bezoek aan NL zag ik bijvoorbeeld drie Marokkaanse jongeren op bekwame en klantvriendelijke manier een viszaak runnen en zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden te geven). Dus zo’n merkwaardige redenering van de farang was dat toch ook weer niet.
    Verder doe je (toch weer) wat denigrerend over de PVV-stemmer. Waarom? En bovendien is er nu een alternatief in de vorm van Forum voor Democratie en dat alternatief is in de peilingen de PVV al voorbij gestreefd. Veel voormalige PVV-stemmers waren blijkbaar niet zo gediend van de toon van Wilders maar wel van veel van zijn ideeën. En de basis van die ideeën was zo slecht nog niet: het te snel en te veel opnemen van buitenlanders die niet aangepast zijn aan onze werkomstandigheden en cultuur geeft problemen. En bovendien kost het handenvol geld terwijl Nederland vlak voor de volgende recessie en met dank aan de kunstmatig lage rente maar net onder de 60% is gekomen met de staatsschuld. Nederland is helemaal niet zo rijk; dat blijkt bijvoorbeeld uit een rapport van de Deutsche Bank. Ze verwachten dat de staatsschuld van Duitsland in 2050 opgelopen zal zijn tot vlak bij 150% (Government Debt to GDP forecasts). Voor Nederland zal dat niet veel anders liggen. En wat als alles niet loopt zoals verwacht bijvoorbeeld bijbetalen aan de schulden van Italië? En nu gaan we – mogelijk terecht – ook nog versneld de gaskraan in Groningen dichtdraaien. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden en met deze vooruitzichten is het beter om die keuzes niet door GroenLinks of door de PvdA te laten maken.

    • Tino Kuis zegt op

      Beste Hans,

      Nederland heeft dit jaar een overschot op de staatsbegroting van 7.6 miljard euro. Dus met die staatsschuld valt het wel mee, die wordt nu minder.

      • janbeute zegt op

        Beste Hr. Tino .
        Ik ben wel geen econoom , maar heb ooit eens in een langverleden een tweejaarlijkse avondschool cursus gevolgt , om een garage bedrijf te kunnen runnen .
        Een overschot op een jaarlijkse of maandelijkse begroting wil niet zeggen dat het goed gaat met je totale schuldenlast van je onderneming hier dus genoemd de Nederlandse overheid..

        Jan Beute .

        • Ger-Korat zegt op

          De totale schulden nemen af dus de last neemt af; toekomstige verplichtingen om terug te betalen en ook de rentekosten over die schulden nemen af. En daarnaast heb je de inflatie welke zorgt dat de uitstaande achulden minder waard worden, dus ook een effectieve afname. Dit laatse is favoriet waarom landen in zuideuropa het liefst een hoge inflatie willen.

      • Hans Pronk zegt op

        Beste Tino,

        Het is mij bekend dat er vorig jaar een overschot was maar de toekomst ziet er volgens de Deutsche Bank en ook volgens mij (maar ja, wie ben ik), niet erg rooskleurig uit. Ook bij de formatiebesprekingen is die sombere toekomstverwachting voor wat betreft de staatsfinanciën aan de orde geweest maar er is toch gekozen voor de korte termijn. Ook de centrale banken in de wereld zien het als je naar hun maatregelen kijkt erg somber in. Waarom heeft de ECB anders nog steeds een absurd lage rente en waarom koopt de ECB nog steeds staatsschulden op? Dat is beslist geen teken dat het goed gaat. En dat de FED het beleid momenteel terugdraait is een experiment dat mogelijk binnen een jaar grote problemen zal opleveren. Thailand heeft gelukkig nog een lage staatschuld en er worden ook geen staatschulden opgekocht. Dat geeft vertrouwen in de Thaise economie op wat langere termijn. De keerzijde is natuurlijk dat de euro best wel een zou kunnen verzwakken tegenover de Baht. Maar het blijft koffiedik kijken.

        • Ger-Korat zegt op

          De staatsschuld van Thailand bedraagt 42% procent van het nationaal inkomen, van Nederland bedraagt deze 57 %.Dus die van Thailandis in verhouding met Nederland ook hoog. En de voorzieningen door de overheid n Thailand uitgevoerd zijn zeer basic terwijl die in Nederland hoog zijn. Dus daaruit kun je afleiden dat Thailand het helemaal niet zo goed doet. Daarnaast is de afname van de staatsschuld in Nederland onverwacht, men kan nog niet eens 1 jaar vooruit plannen of kijken. Dus om te beweren dat de staatschuld in de toekomst flink zal stijgen is net zo onwaarschijnlijk als dat men beweert dat deze zal halveren.

  14. Adam zegt op

    Ik zou enkel willen reageren op het voorbeeld van de broer die zijn job opgaf omdat zus een falang aan de haak had geslagen. Ik begrijp echt niet wat dat zou te maken hebben met collectivisme? Volgens mij heeft dit te maken met de mentaliteit van de familie in kwestie, nl. het zo veel mogelijk profiteren van een Westerling. En deze mentaliteit verschilt van familie tot familie, is mijn ervaring.

    Ik ben getrouwd hier, woon hier, heb wel wat geld, maar spendeer het met de nodige omzichtigheid. Waar ik kan, steek ik een handje toe. Nog nooit is mij om een satang gevraagd! (tenzij om te lenen). Ik ben de enige falang in het dorp en sommige villagers hadden in het begin natuurlijk allerlei vragen en commentaar: waarom bouwt hij geen groter huis? waarom koopt hij geen nieuwe auto? hoeveel geeft hij aan de ‘mama’ van de familie. Allemaal niets van aangetrokken en op den duur aanvaarden ze de situatie toch. Maar in de familie zelf nog nooit geen probleem gehad.

    Echter, in dit zelfde dorp, op een boogscheut, een geval gekend van het uitbuiten van een jonge falang, die dacht dat hij hier een ‘vriendin’ had… Hierover moet ik niet verder uitweiden, denk ik…

    Mensen zijn overal hetzelfde, je hebt er goeie en je hebt er minder goeie. Zelfs in een gehucht in Isaan kun je de beide soorten aantreffen. Al de rest zijn veralgemeningen.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website