Column: Toespraak van Kuhn Tina van der Chee

Parlement Thailand – PKittiwongsakul / Shutterstock.com

Beste leden van het Thaise parlement, van de senaat en alle leuke Thaise mensen thuis.

Ik richt mij tot u allen omdat ik denk dat ik ook een klein beetje weet van de Thaise politiek, die de laatste jaren nogal wat te verduren heeft. Ik kom er namelijk heel vaak op vakantie en lees Thailandblog.

Ik was persoonlijk heel blij met de uitslag van de laatste verkiezingen van 14 mei. Mijn favoriete schoonzoon, Khun Pita, (hoop dat hij niet homoseksueel is) won de verkiezingen en mijn stellige verwachting was toch wel dat hij, na enige aarzeling van voldoende senatoren, tot premier zou worden gekozen. Wel in een coalitie met de Pheu Thai, niet mijn favoriete partner, maar soms heb je het in het (politieke) leven niet echt voor het kiezen. Gelukkig waren ze net iets kleiner dan de MFP zodat ze de tweede viool mogen spelen in een kabinet. Overigens ook een prachtig instrument, een tweede viool.

Maar het liep en het loopt allemaal wat anders. Eerst dat gedoe over een paar aandeeltjes in een niet actieve media BV die nu Pita misschien de das omdoet. Hij heeft ze niet eens zelf, maar ze zijn onderdeel van de erfenis van zijn vader. Hoe de dood van je vader je kan achtervolgen in het leven. Het bedrijfje is nog niet opgedoekt omdat het nog een rekening te vereffenen heeft met de Thaise overheid. Wat een muggenzifterij allemaal. Dat heeft toch allemaal niks met politiek te maken. En zeker niet met de belangen van de Thaise bevolking die smacht naar verandering.

Dan art112. Het is natuurlijk niet zo vreemd dat menigeen beducht is om dat artikel (een beetje) te veranderen. Eigenlijk de enige partij die dat durft, is de MFP. En het gaat niet alleen om de jongeren want ook veel ouderen hebben op de MFP gestemd. Het was niet echt het stemmentrekkend programma punt maar wel het punt dat de MFP in de onderhandelingen opbreekt. Overigens met valse argumenten zoals de bewering dat de MFP de monarchie wil afschaffen en dat men niet de MFP in een kabinet wil samenwerken vanwege hun art112 standpunt. Het stond niet in de MOU met de 8 coalitiepartijen en zou ook niet een meerderheid halen in het parlement.

Een beetje vergelijkbaar met het standpunt van de ChristenUnie over euthanasie: leuk voor de bühne en de achterban, maar niet realistisch. De partij van Kuhn Anutin (een meerderheid van de Thais wil hem niet meer zien in de politiek, las ik in de Bangkok Post, de doktoren ook niet) die daarin het meeste volhardde was nota bene de partij die de oud-generaals Prayut en Prawit steunde in een kabinet. Prayut en Prawit: twee personen die in 2014 bij een staatsgreep tegen het bevoegd en gekozen gezag betrokken waren: een misdaad waarop in Thailand de doodstraf staat. Gelukkig had men zelf dezelfde dag een amnestie-wet aangenomen die dat voorkwam. Dat kan snel als er geen parlement en geen senaat is. Daar weet u alles van in deze dagen. Zou toch wel aardig zijn als iemand de  moed had om aan het Constitutional Court te vragen om deze amnestie-wet met terugwerkende kracht ongeldig te verklaren. Zulke misdaden verjaren toch nooit? Of heeft Thaksin beloofd dat niet te doen in ruil voor zijn amnestie als hij terugkomt? We zullen zien.

Een speciaal woord tot de leden van de senaat in dit verband. Uw stemgedrag in de zitting waarin een nieuwe premier moest worden gekozen (met hopelijk een meerderheid van het parlement achter zich) heeft mij hogelijk verbaasd. En niet alleen mij. Weet u nog, toen u in 2019 werd beëdigd als senator, wat u toen heeft beloofd? Laat ik u helpen:  “I, (name of the declarer), do solemnly declare that I will perform my duties in accordance with the honest dictates of my conscience for the common interest of the Thai people. I will also uphold and observe the Constitution of the Kingdom of Thailand in every respect.” Nu was er een voorstel om een erudiete, jonge premier te kiezen met een moderne politieke agenda met een coalitie die kan bogen op ruime steun in het parlement. Een premier die het beeld van een starre, conservatieve, incompetente, eenzijdig samengestelde en ietwat oubollige Thaise regering in en paar jaar in het wereldbeeld zou kunnen veranderen.

Veranderen in de richting van een meer moderne verzorgingsstaat waarin mensen meer te zeggen hebben over hun eigen leven, over hun eigen omgeving en waarin zij gelukkiger zouden kunnen worden dan zij nu zijn. Net zoals zoveel andere mensen in de wereld. En U bestaat het om tegen zo’n premier en coalitie te stemmen (of u van stemming te onthouden)? Alleen om slechts 1 programmapunt waarvoor geen meerderheid in het parlement te vinden is? Weet u: ik geloof daar niks van. Ik geloof dat u wilt vasthouden aan de oude situatie, aan het primaat van ‘law and order’ boven alle andere ontwikkelingen, aan oude machtsverhoudingen waarvan u zelf de voordelen plukt en wilt blijven plukken. Eigenbelang dus. En om heel eerlijk te zijn: dat mag van mij. MAAR… dat is niet de taak van een senator en moeilijk te verdedigen met de belofte die u hebt gedaan bij aantreden. U zou uw beslissing moeten baseren op het belang van de Thaise bevolking. En die bevolking was zonneklaar in het stemhokje: de meerderheid wil veranderingen. En een gewetensvolle senator honoreert de uitslag van een democratische verkiezing ook al is hij/zij het er persoonlijk niet mee eens. Helaas, pindakaas, maar dat is democratie.

Een special woord ook voor de leden van de Pheu Thai. U zit in een niet benijdenswaardige positie, maar u hebt zich daar zelf in gemanoeuvreerd. En het is voor de buitenstaander en de kiezer niet duidelijk wat u nu eigenlijk wilt: veranderingen in de samenleving via de 8 partijen coalitie (conform het ondertekende MOU) of puur de macht. En macht betekent geld in een land met zoveel corruptie en vriendjespolitiek, weet ik. En als dat niet kan met de MFP, dan maar met anderen. Desnoods met partijen die door de kiezers zijn afgeserveerd, met name omdat zij eigenlijk niks hebben betekend voor de vooruitgang van het land in de afgelopen 5 jaar, ondanks alle mooie woorden. Ja, het was relatief rustig, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. Eigenlijk heeft het land 5 jaar verloren en dankzij u kan dat veranderen of niet. Ik begrijp heel goed dat u de invloed van Kuhn Thaksin op uw beslissingen ontkent. Er dreigt immers opheffing van uw partij als dat wel zo zou zijn.

Ik wens u veel wijsheid toe in deze dagen, maar ook veel integriteit. En kijk naar de lange termijn, niet naar de eerste 4 jaar, of alleen het eerste jaar als u na een jaar de andere partijen een schop wilt geven en de MOU weer uit de kast haalt, omdat de senaat dan minder te zeggen heeft. Als u dat echt wilt, houdt dan nu vast aan de MOU en laat de anderen maar een uiterst labiele, politiek zwakke en door iedereen ongewenste minderheidsregering vormen. Er kan echt nog wel 1 verloren jaar bij. Dan komen niet alleen de kiezers maar ook het bedrijfsleven in het geweer. Niet alleen de toekomst van het land staat op het spel, maar ook de toekomst van de Pheu Thai en de geloofwaardigheid van de Thaise politiek (en die was al niet erg groot). Laat die niet gijzelen door de senaat. Daar krijgt u spijt van.