Breng je een aapje voor mij mee?

(Vassamon Anansukkasem / Shutterstock.com)

In vroeger jaren, toen er nog niet veel gereisd werd, was dit een gevleugelde uitdrukking. Iemand die een verre reis ging maken werd steevast gevraagd iets uit dat meestal tropische land als aandenken mee te nemen.

Toen ik in de zeventiger jaren met reizen begon was die vraag van een iets praktischer aard. Mijn reizen begonnen in Europa en op Schiphol kon ik belastingvrije sigaretten, drank en parfum kopen. Mijn vrouw en ik rookten beiden dus de sigaretten waren voor ons en ook de parfum werd in eerste instantie alleen voor onszelf gekocht. Toen we dan uiteindelijk alle mogelijke drankjes in huis hadden nam ik ook wel jenever, whiskey of een parfum voor vrienden mee.

Enkele anekdotes uit die tijd

Finland: ik kwam in een bepaalde periode nog al eens in Finland. Omdat ik het zelf mooi vond, kocht ik wat glaswerk van “Iitala”, een design merk, dat niet of nauwelijks in Nederland te koop was. Veel mensen uit mijn vriendenkring vonden dat mooi en ik kreeg de volgende keer een lange boodschappenlijst om meer van dit Iitala glaswerk te kopen en ook van het Finse designmerk in aardewerk, Arabia. Ik leek op den duur wel een pakezel met al die toch zware spullen en ben er mee gestopt. Wel nog voor onszelf gekocht en nu hier in Thailand heb ik nog steeds een aardige verzameling van dat glaswerk.

Parfum

Ik heb heel wat parfum op Schiphol gekocht voornamelijk voor mijn vrouw. Als ik weer op reis ging keek zij in de catalogus en bestelde weer een nieuw geurtje. “Wel de helft goedkoper dan hier in de winkel van Douglas”, zei ze dan. Ik vroeg haar wel eens of zij het dan bij Douglas zou kopen als ik het niet op Schiphol kocht. “Nee, natuurlijk niet, veel te duur!” Ik kocht het dan maar en mijn vrouw was er dan van overtuigd dat zij veel geld had uitgespaard. Vrouwenlogica!

Londen

Een collega van mij ging een weekend naar Londen met zijn vrouw en kocht op Schiphol o.a. een fles Campari. Terug konden zij om de een of andere reden (overboeking of zo) niet op hetzelfde vliegtuig reizen. Zij vrouw ging wel naar Amsterdam maar hij moest een vlucht naar
Rotterdam nemen. Geen probleem, zij checkten elk een koffer in en daar gingen ze. Mijn collega werd in Rotterdam door de douane gecontroleerd want er was iets vloeibaar roods aan de buitenkant van de koffer zichtbaar. De fles Campari was tussen de kleding kapot gegaan. De douane-beambte eiste opening van de koffer en zag de met Campari doordrenkte kleding. Met een vies gezicht pakte hij een beha en hield dat omhoog. Dat vieze gezicht gold niet alleen voor dat kledingstuk, de man dacht, wat moet die kerel met al die dameskleding in zijn koffer. “Ik kan het uitleggen”, stamelde mijn collega met een vuurrood gezicht, maar de ambtenaar wist genoeg: “Nou nee, dat hoeft niet hoor, gaat u maar!”

Toen in Thailand

Later op langere en verre reizen nam ik geen flessen drank meer mee. Ik had dan al bagage genoeg bij me en met vaak meerdere tussenstops zou ik steeds met die verzwaarde koffers lopen zeulen. Wel nog andere dingen en dan vanuit Thailand veel zijden stoffen, orchideeën en vaak Thais fruit, dat in Nederland nog vrij onbekend was.

Nijlpaard

Ook in Thailand heb ik eens een nijlpaard als “kunstwerk” gekocht. Dat beest komt in Thailand helemaal niet voor, op het vliegveld was er één te koop en ik liet hem keurig inpakken om mee terug naar Nederland te nemen. Een vriendin van mij verzamelde nijlpaarden in allerlei vormen, tekeningen, foto’s, beeldjes en zo. Ik had er al aardig wat voor haar meegenomen, o.a. een replica van de beroemde Blue Hippo uit Egypte. De hippo in Bangkok was weer een bijzonder exemplaar, een centimeter of 40 hoog, gemaakt van een soort papier mâché en hol van binnen. Waar ik niet op gerekend had was de veiligheidscontrole, de verpakking werd bij vertrek uit Bangkok opengemaakt en mij werd gevraagd wat er in die hippo zat verscholen want niemand gaat toch met zo’n raar beest op reis. Ik kon de veiligheidsman gelukkig overtuigen dat er niets in die hippo gestopt was en ik voorkwam dat hij het nijlpaard ter plekke doormidden zou hakken om dat te controleren. Mijn terugreis was dit keer ingewikkeld, ik reisde naar Amman in Jordanië, vandaar naar Caïro en ook nog naar Larnaca op Cyprus. Telkens bij aankomst en vertrek hetzelfde ritueel van controle en vragen stellen. Gelukkig bracht ik daarna dit fraaie exemplaar veilig thuis om mijn vriendin gelukkig te maken met het zoveelste nijlpaard.

Nu in Thailand

Nu is het de omgekeerde wereld. Nu woon ik en vele andere Nederlanders in Thailand. Aan veel hoeft het je hier niet te ontbreken, maar er zijn toch altijd wensen om bepaalde producten vanuit Nederland te krijgen. Ikzelf heb een aardig netwerk van mensen die een bepaald merk sigaren voor mij meenemen en ook de scheercrème die ik al tientallen jaren gebruik komt uit Nederland. Een enkele keer verrast een reiziger mij met een flink stuk Beemsterkaas (de beste van Nederland) en ik kan mijn geluk dan niet op.

Nederlandse producten

Verder dan wat hier boven staat gaan mijn wensen niet maar ik weet, dat er heel wat Nederlandse producten naar Thailand gesleept worden, ofwel voor eigen gebruik of op verzoek van mensen die hier al wonen. Als voorbeeld noem ik even Dick uit Geldermalsen die onlangs sigaren voor mij meebracht. Hij komt een aantal keren per jaar naar Thailand en heeft dan zijn bagage vol met “Nederlands waar”. Hij gaf mij een opsomming van wat hij nu in zijn bagage had meegenomen: 16 Unox rookworsten, anderhalf kilo kaas, 3 literflessen Croma vloeibaar en nog wat ander spul. Voor mij had hij dit keer nog een verrassing in petto: 2 rollen Mariakaakjes. Hij had op dit blog gelezen dat die niet in Thailand verkrijgbaar waren. Nogmaals bedankt, Dick!

Lezersvraag: Wat neem u, buiten kleding en zo, voor speciale artikelen uit Nederland mee naar Thailand?

Tenslotte

Kijk nog eens naar de titel van dit verhaal, weet u waar het vandaan komt? Het is de titel van een lied van Lou Bandy uit 1947, zie de video hieronder:

https://youtu.be/mp6QsNNePag