Kloosterleven is rijp voor hervormingen
Toen paus Benedictus XVI vorige maand zijn ontslag aankondigde, werd die beslissing als een schok ervaren, maar toch ook weer snel vervangen door wereldwijde bewondering.
Hier is een man aan de top van de machtige Rooms-katholieke Kerk, die heerst over meer dan 1,2 miljard leden over de hele wereld. Toch durfde deze 85-jarige paus het ondenkbare te doen. Met verwijzing naar zijn hoge leeftijd besloot hij af te treden, zodat de nieuwe paus de uitdagingen aan kan gaan, waarvoor hij zichzelf niet meer fysiek in staat achtte.
Gisteren heeft de wereld verheugd de nieuwe paus verwelkomd, paus Franciscus, wiens bekende nederigheid en toewijding aan de armen in zijn vroegere hoedanigheid van aartsbisschop van Buenos Aires, Argentinië _ en ook als de eerste niet-Europese paus in de moderne tijd, de eerste Latijns-Amerikanen, en de eerste Jezuïet _ nieuwe hoop biedt voor hervormingen in het Vaticaan.
Zijn besluit om de naam van de heilige Franciscus van Assisi, die werd vereerd als de hervormer van de kerk, aan te nemen, spreekt ook boekdelen over zijn karakter en missie.
Toen paus Benedictus ontslag nam, leed de katholieke kerk aan vele schandalen, variërend van seksueel misbruik van kinderen, onwil om de daders te straffen – van wie er velen hooggeplaatste priesters – corruptie en een hevige machtsstrijd in de centrale bureaucratie, de Vaticaanse Bank crisis en daling van het aantal gelovigen die geloven dat de Kerk irrelevant is geworden in deze moderne tijd.
Interessant is, dat seksuele en financiële schandalen, maar ook felle conservatisme en geslachtsvooroordelen, niet exclusief voor de rooms-katholieke kerk zijn. Het zijn precies dezelfde problemen die de geestelijkheid teisteren in ons overwegend boeddhistisch land.
De “Drie Juwelen” in het BoeddhismeDe leden van de Raad van Ouderen zijn allemaal erg oude monniken die handelen als een raad van bestuur van een organisatie, maar één zonder een management- team om hun beleid om te zetten in actie.
Er zijn wel pogingen gedaan door progressief denkende monniken om een wijziging tot stand te brengen in de draconische Monnikenwet, om zodoende van de geestelijkheid een administratieve organisatie te maken met een gekozen managersteam, waardoor transparantie en efficiëntie gewaarborgd zijn. Alle pogingen daartoe zijn mislukt.
Daardoor zitten onze geestelijken diep in problemen. Erger nog, elke kritiek wordt uit de weg gegaan en zwaar bestraft. Intussen is de macht aan de monniken met rangen en titels, waardoor niet alleen de kritiek wordt gesmoord, maar geeft de oudsten ook een wereld van privileges. De abten zijn blij met de manier waarop dingen (niet) zijn geregeld, omdat ze de absolute macht hebben om de tempels te besturen en geld te verdienen uit de commercialisering van het boeddhisme zonder daar verantwoording voor af te leggen. Om te zeggen dat het publiek het zat is, is een understatement.
Dit betekent niet dat de publieke belangstelling voor het boeddhisme afneemt. Integendeel. Meditatie-retraites zijn populair net als dhamma boeken. Debatten over de boeddhistische controverses en interpretaties van religieuze teksten en leringen zijn ook gemeengoed geworden. Deze activiteiten worden echter in de eerste plaats geleid door leken-Boeddhisten te midden van een wijdverspreid gevoel dat de geestelijkheid irrelevant is geworden.
Dit is een schande. Monniken maken deel uit van de “Drie Juwelen” in het Boeddhisme. Hun taak is om het levende bewijs te zijn, dat het inderdaad mogelijk is een leven te leiden van gelijkmoedigheid, vrij van hebzucht, woede en eigenwaan.
Dit geestelijk streven is niet mogelijk als monniken niet beseffen wat het kloosterleven inhoudt of als de geestelijkheid er niet in slaagt om een gunstige sfeer te scheppen voor spirituele beoefening. We moeten door de huidige wereldaandacht, die duidt op veranderingen in de katholieke kerk niet vergeten ook te kijken naar onze eigen geestelijkheid en na te denken over onze eigen noodzaak voor hervormingen.
Redactioneel commentaar in de Bangkok Post van 15 maart 2013
Het grootste probleem voor het Thaise monnikendom is hun innige, verstikkende band met de Staat. Ik schreef er al eens over: Is de Sangha (monnikendom) ten dode opgeschreven? Zie onderstaande link.
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/sangha/
Ik verwacht geen enkele hervormingen, Niet binnen de Boeddhistische hierarchie, en niet in het Vaticaan. Beide organen zijn zo vercorrumpeerd dat de instituten eigenlijk onherkenbaar zijn geworden en in de realiteit tegen alles indruisen waar zij voor menen te staan. Ik heb al jaren tabak van religies en gedogmatizeerde levensfilosofien, waar het huidige verthaiste versie van hetTheravada Boeddhisme toe behoord, doorspekt met bijgeloof, sexisme en machtsmisbruik.
Ik heb respect voor elk geloof wat zich aan de regels houd wat de boeken beschrijven wat de wijzen in het verleden hebben geschreven. Op papier staat het allemaal bijna perfect. Maar misbruik maken van de macht die men bezit is helaas mensenlijk.
Het geloof is uitgevonden door de machtigen op aarde. Om het gewone volk te onderdrukken en bang te maken. Het Boeddhisme is misschien geen geloof, maar een levenswijze. Het zelfde verhaal de mensen met macht misbruiken dat om het volk onder controle te houden. Het is met alles zo, ook in de politiek. Zelfs het basis verhaal van het communisme is op papier ideaal. Veel hebben daar ook misbruik van gemaakt.
Het enige wat ik nog toe wil voegen is dat mijn echtgenote in een bepaalde perido niet goed in haar vel zat. Ze ging naar een van de hoofdmonniken om haar probleem te bespreken. Hij had geen tijd voor haar.
Op ze J.Jordaans te zeggen. Daar zakt mijn broek van af.
J.Jordaan.
Bij de tempel vlak bij de school waar ik werk ligt in een bijgebouwtje enorme hoeveelheden eten weg te rotten, dat gegeven door leelingen van onze school. In plaats van het aan behoeftigen te geven hebben de monniken het op een grote hoop gegooit achter het tempelcomplex. Fijne jongens die monniken.