Culinaire herinneringen van een bourgondisch tafelaar – Chinatown & Yaowarat road (Bangkok)
De liefde van de man gaat door de maag is een torenhoog cliché, maar gaat, wat mijzelf betreft, zeker op. Mijn Thaise eega heeft jarenlange horeca-ervaring en geloof mij vrij, haar Som Tam, Pad Kraphao of Yam Plameuk zijn van een eenzame wereldklasse die zelfs een dode terug tot leven zouden wekken…
Ik heb een zwak voor de vroegste luchtvaartpioniers ‘those magnificent men in their flying machines’. De waaghalzen in hun frêle kisten, die in feite niet meer waren dan met canvas beklede houten geraamtes die bij elkaar werden gehouden door wat spankabels en een handvol bouten. Een van hen was Charles Van den Born.
De stadsmuren van Phimai
Ieder diertje zijn pleziertje… Ik geef toe dat ik al heel lang gefascineerd ben door oude stadsmuren, poortgebouwen, verdedigingsgrachten en andere fortificaties. In Thailand wordt de liefhebber van dit soort onroerend erfgoed op z’n wenken bediend en het is dan ook beslist geen toeval dat ik in het verleden op Thailandblog al heb stilgestaan bij de oude stadsmuren en versterkingen van Ayutthaya, Chiang Mai en Sukhothai.
De tempels van Mae Hong Son
Toen ik, intussen meer dan dertig jaar geleden, voor het eerst Mae Hong Son, de hoofdplaats van de dunst bevolkte provincie in Thailand bezocht, was ik op slag verkocht. Toen was het nog een van de meest ongerepte want afgelegen stadjes van het land, weggestopt tussen hoge bergen en moeizaam vanuit Chiang Mai bereikbaar via een weg die wel eeuwig leek voort te kronkelen in scherpe haarspeldbochten tussen de steile, dicht beboste hellingen.
Een inleiding in de Boeddhistische iconografie
Je kan er gewoon niet naast kijken: Overal in Thailand word je geconfronteerd met afbeeldingen van Boeddha. Van de flink in de goudverf gezette en net geen honderd meter hoge cementen Phra Buddha Maha Nawamin in het Wat Muangklooster in Changwat Ang Thong tot de veel bescheidener exemplaren in de huistempeltjes getuigen ze van spiritualiteit, traditie en een eeuwenoude cultuur.
Weer een prachtig historisch verhaal van Lung Jan over de vergeten Frans-Vlaming, Daniel Brouchebourde, die lijfarts was van twee Siamese koningen.
Wat Benchamabophit – de marmeren tempel
Voor de meeste toeristen die Bangkok aandoen is een bezoek aan Wat Pho of Wat Phra Kaeo een vast onderdeel van het programma. Begrijpelijk want beide tempelcomplexen zijn kroonjuwelen van het cultuurhistorisch erfgoed van de Thaise hoofdstad en bij uitbreiding de Thaise natie. Het wat minder bekend, maar een aanrader, is Wat Benchamabopit of de Marmeren Tempel die aan Nakhon Pathom Road ligt bij het Prem Prachakornkanaal in het hartje van de Dusitwijk, die bekend staat als het regeringskwartier.
De komst van het Theravada-boeddhisme in Thailand
Niemand weet het precies maar de meest accurate schattingen gaan er van uit dat tussen de 90 en 93% van de Thaise bevolking Boeddhist is en meer specifiek het Theravada Boeddhisme belijdt. Dit maakt van Thailand meteen ook, weliswaar na de Volksrepubliek China, de grootste Boeddhistische natie ter wereld.
Omwille van het simpele feit dat er pas na de Tweede Wereldoorlog formeel een Nederlandse ambassade in Bangkok werd geopend vormden de consulaire diensten meer dan tachtig jaar lang de belangrijkste diplomatieke vertegenwoordiging van het koninkrijk der Nederlanden in Siam en later Thailand. Graag sta ik even stil bij de niet altijd even vlekkeloze geschiedenis van deze diplomatieke instelling in het Land van de Glimlach en de, bij tijd en wijle, behoorlijk kleurrijke Nederlandse consuls in Bangkok.
Homan van der Heide droeg het water naar de zee
Eén van de meest belangrijke en invloedrijke Nederlanders in Siam is de veel te lang vergeten ingenieur J.H. Homan van der Heide geweest. Zijn verhaal begon in feite in 1897. In dat jaar bracht de Siamese vorst Chulalongkorn een staatsbezoek aan Nederland.
Op het kruispunt van culturen: Phu Phra Bat Historical Park
Het Phu Phra Bat Historical Park in Isaan is één van de minst bekende historische parken van Thailand. En dat is een beetje jammer want het biedt naast heel wat interessante en ongerepte flora en fauna ook een eclectische mix aan relicten, van verschillende historische culturen, gaande van de prehistorie over Dvaravati-sculpturen tot Khmer-kunst.
De Phi Thong Luang: Een bedreigd volk
In academische kringen worden ze Mabri of Mlabri genoemd maar bij de meeste Thai staan ze bekend als de Phi Thong Luang, vrij vertaald het volk van de Geesten van de Gele Bladeren. Dit volk, dat in het hoge noorden van Thailand, in de provincies Nan en Phrae aan de grens met Laos leeft, is een van de kleinste en minst bekende van de etnische groepen in Thailand die meestal worden omschreven als ‘Bergvolkeren’ een weinig accurate en niet geheel correcte, maar wel goed in het oor liggende omschrijving.
Chiranan Pitpreecha – de ziel houdt stand…
‘De ziel houdt stand’ is een zinsnede uit het in 2017 door medeblogger Tino Kuis vertaalde ‘De eerste regens’, een van de bekendste maatschappijkritische gedichten van Chiranan Pitpreecha (°1955, Trang).
Octave Fariola: Belgische mythomane vrijbuiter, Amerikaanse oorlogsheld, Ierse rebel en Siamese ingenieur
Ik hoef u niet te vertellen dat heel wat Farang die op één of andere manier in Thailand belandden op zijn zachtst gezegd kleurrijke figuren zijn. Eén van de meest tot de verbeelding sprekende was ongetwijfeld Octave Fariola, een Belgische globetrotter wiens avontuurlijke leven bijna op een schelmenroman lijkt.
De muren van Chiang Mai
In een vorige bijdrage stond ik even stil bij de oude stadsmuren van Sukhothai. Vandaag vertel ik graag iets over de bijna even oude muren van Chiang Mai.
Een kerstvertelling uit Isaan….
Of het een Heilige Nacht was geweest laat ik in het midden, maar een Stille was het zeker niet… Nu de rijstoogst binnen is amuseren de meest mannen in het dorp zich met vliegeren en het maken van vliegers.
Wat Phra Singh in Chiang Mai – het mooiste voorbeeld van een klassiek Lanna-tempelcomplex
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik een boontje heb voor Chiang Mai. Eén van de vele – voor mij alvast aantrekkelijke – pluspunten van de ‘Roos van het Noorden’ is de grote concentratie aan interessante tempelcomplexen binnen de oude stadsmuren. Wat Phra Sing of de Tempel van de Leeuwen-Boeddha behoort tot mijn absolute favorieten.